2
10
56
-
https://arxiupmaragall.catalunyaeuropa.net/files/original/30/1074/19870119d_00189.pdf
e71fe10fd674b8b7ef6387d78511f3ed
PDF Text
Text
^^.
"A
juntament de Barcelona
LA REVISION DEL SISTEMA DE FINANCIACION LOCAL.
Conferencia pronunciada_ p or el Excelentísimo Sr. Pasqual
Maragall i Mira, Alcalde de Barcelona.
Madrid, Club "Siglo XXI", 19 de Enero de 1987
Exp. 705/84 - IMPREMTA MUNICIPAL
�y-
Ajuntament de Barcelona
zp
Gabinet de Comunicació
GRACIAS ADRIáN.
SEÑORAS, SEÑORES, AMIGOS
HACE EXACTAMENTE UN AÑO Y ONCE MESES QUE OCUPE ESTA TRIBUNA
POR PRIMERA. VEZ. EN AQUELLA OCASIÓN CONSERVABA AúN LA EMOCIóN
QUE ME'HABíA PRODUCIDO MI C:ONVERSACIÓN CON EL PROFESOR TIERNO
GALVáN EN LA CLíNICA DONDE ACABABAN DE OPERARLE. HOY, ADEMáS,
SE CUMPLE EL AÑO EXACTO DE SU MUERTE. ES DE JUSTICIA, PUES,
QUE MIS PRIMERAS PALABRAS SEAN DE RECUERDO PARA EL VIEJO
PROFESOR.
LO QUE 'DIJE HACE DOS AÑOS.
EN FEBRERO DEL 85 LES EXPUSE A USTEDES ALGUNAS IDEAS SOBRE
CUAL IIABRIA DE SER LA PARTICIPACIóN DE LOS AYUNTAMIENTOS, DEL
SECTOR LOCAL, EN EL CONJUNTO DEL SECTOR PúB LICO.
Exp.
1.207-85 - IMPREMTA MUNICIPAL
—2
•
Ref..
�i
Ájuntament de Barcelona
Gabinet de Comunicació
— —
INTENTÉ CONVENCERLES DE
QUE
EL SECTOR
LOCAL
ES EL SECTO R
GESTOR POR EXCELENCIA. QUE LOS AYUNTAMIENTOS TENÍAN MáS
CAPACIDAD QUE OTRAS ADMINISTRACIONES PARA RESPONDER A LAS
DEMANDAS DEL CIUDADANO. QUE ESTA • CUALIDAD SE HABÍA PUESTO A
PRUEBA EN UN PERÍODO EN EL QUE LA SOCIEDAD ESPAÑOLA ESTABA
EXPERIMENTANDO ENORMES CAMBIOS POLÍTICOS, SOCIALES,
ECON6MÍCOS, DE VALORES. QUE ESTA PRUEBA HABÍA SIDO SUPERADA.
DESDE ESTE CONVENCIMIENTO RECLAMABA UNA MAYOR PARTICIPACIóN
DE LOS AYUNTAMIENTOS Y DE LAS CORPORACIONES LOCALES EN LOS
INGRESOS Y LOS GASTOS PúBLICOS. LOS AYUNTAMIENTOS ESPAÑOLES,
LES DECÍA, NO PODÍAN SEGUIR SIENDO LA "CENICIENTA" DEL
SUBSECTOR LOCAL EUROPEO.
EN LOS DOS
ANOS
QUE HAN. PASADO DESDE MI ANTERIOR
COMPARECENCIA HAN SUCEDIDO MUCHAS COSAS, BASTANTES COSAS. EN
EL MUNDO, EN ESPAÑA, EN CATALUÑA, EN BARCELONA.
Exp. 1.207.85 -
IMPREMTA MUNICIPAL
Ref.:
�Ájuntament de Barcelona
Gabinet de Comunicació
PERO LA PARTE SUBSTANCIAL DEL MENSAJE DE ENTONCES SIGUE
SIENDO VáLIDA. LA SITUACI6N DEL SECTOR LOCAL EN ESPAÑA SIGUE
ESTANDO LEJOS DE LO QUE LA PROPIA REALIDAD ACONSEJA. LOS
AYUNTAMIENTOS NO TIENEN NI LOS RECURSOS ECONóMICOS NI LOS
MEDIOS POLÍTICOS Y LEGALES QUE NECESITAN.
A LO LARGO DE LA CHARLA DE HOY LES DARÉ LAS RAZONES QUE A MI
ENTENDER JUSTIFICAN ESTA A_FIRMACIóN.
Exp. 1.207-85
• IMPREMTA MUNICIPAL
—4
Ref..
�Ajuntament de Barcelona
Gabinet de Comunicació
CONSTITUCION Y SUFICIENCIA FINANCIERA
04.
LA REFORMA DE LA HACÍENDA LOCAL ES NECESARIAY URGENTE
BáSÍCAMENTE POR DOS MOTIVOS : LA ENTRADA EN VIGOR DE LA
•
CONSTITUCIóN DE 1978 Y LA INCAPAÇÏDAD DEL ACTUAL SISTEMA PARA
SATISFACER LAS NECESIDADES DEL SECTOR LOCAL.
LA CONSTITUCIóN PRESENTA TRES ASPECTOS DE FUNDAMENTAL IMPORTANCIA. EL PRIMERO ES QUE ESTABLECE UNA NUEVA ORGANIZACIóN
TERRITORIAL QUE REQUIERE LA COORDINACIóN DE LA ACTIVIDAD
FINANCIERA ESTATAL, AUTON6M:ICA Y LOCAL.
EN SEGUNDO LUGAR, LA CONSTITUCIóN CONSAGRA EL PRINCIPIO
DE AUTONOMÍA DE LAS ENTIDADES LOCALES PARA LA GESTI6N DE SUS
RECURSOS FINANCIEROS Y LA ORDENACIóN DE SU GASTO. Y,
FINALMENTE, PROCLAMA EL PRINCIPIO DE SUFICIENCIA FINANCIERA
PARA ESTE SECTOR, SUFICIENCIA QUE DEBEN PROPORCIONAR LOS TRIBUTOS PROPIOS Y LA PARTICIPACIóN EN LOS INGRESOS DE LOS OTROS
DOS NIVELES DE GOBIERNO.
Exp. 1.207 -85 - IMPREMTA MUN ICIPAL
-5Ref..
�Ajuntament de Barcelona
Ref.:
Gabinet de Comunicació
ESTE PRINCIPIO DE SUFICIENCIA FINANCIERA NO SE PUEDE CUMPLIR
CON
LA NORMATIVA
AUN
VIGENTE.
EN FIN-, LA NECESIDAD DE UN NUEVO SISTEMA DE FINANCIACIóN
PROCEDE DE LA EXIGENCIA DE UNA MAYOR PARTICIPACIóN DEL SECTOR
LOCAL EM EL CONJUNTO DEL
SECTOR
POLíTICO QUE ANTES HE
MENCIONADO.
PARTICIPACIóN
QUE,
NATURALMENTE, ESTá LIGADA A LA ACEPTACIóN
DEL PAPEL DE LAS ADMINISTRACIONES LOCALES EN LA VIDA SOCIAL
Y
ECON6 ICA QUE PROPUGNO REITERADAMENTE.
EL SISTEMA ACTUAL DE TRIBUTOS, ADEMAS DE COMPLEJO, ES
INADECUADO PARA ADAPTARSE
CON
FLEXIBILIDAD A LA COYUNTURA
ECONóMICA. Y LA PARTICIPACIóN EN LOS INGRESOS DE LAS OTRAS
ADMINISTRACIONES
Esp. 1.207-85 -
IMPREMTA MUNICIPAL
O
ES
INSUFICIINTE. O ES
INEXISTENTE.
�Ajuntament de Barcelona
—7
Gabinet de Comunicació
Ref..
INSUFICIENTE EN EL CASO DE LA ADMiINISTRACIóN CENTRAL, COMO
EXPLICARÉ DESPUÉS CON ALGúN DETALLE, O INEXISTENTE EN EL CASO
DE ALGUNAS COMUNIDADES AUTóNOMAS . ESTE ES EL CASO, - POR
EJEMPLO, DE CATALUÑA, A PESAR DE LA . PROMESA DEL "CONSELLER"
DE ECONOMíA DE QUE SE CONSTITUIRíA UN FONDO MUNICIPAL CUANDO
LA FINANCIACIóN DE LAS COPIUNIDADES AUTÓNOMAS ALCANZASE UNA
SOLUCIóN SATISFACTORIA.
.
ESTA SITUACIóN PER .IENENTE CONDUCE AL ENDEUDAMIENTO, OUE YA:
DEBI6 DE SOLUCIONARSE CON UNA LEY DE SANEAMIENTO, Y QUE ES
PRECISO ATAJAR.
Exp. 1.207-85 - IMPREMTA
MUNICIPAL
�-8
Ajuntament de Barcelona
Gabinet de Comunicació
ADMINISTRACIóN
OTRO
ASPECTO
Y
REGLAMENTACIóN,OBSOLETAS
QUE
CONFIGURA LA REALIDAD ECON6MICA DE
NUESTROS AYUNTAMIENTOS ES UN
DICCIONES
QUE
MAGNíFICO
EJEMPLO DE LAS CONTRA-
PUEDE HABER ENTRE LA BONDAD DE LOS PRINCIPIOS
Y
SU APLICACI6N REGLAMENTARIA Y ADMINISTRATIVA.
LA
ADMINISTRACIóN FCON6MICA DE LAS CORPORACIONES LOCALES SE
RIGE POR UN
Y DECRETOS
CONJUNTO DE
QUE SON
NORMAS, RETAZOS DE LEYES, REGLAMENTOS
UNA VERDADERA ANTIGUALLA. ESTE ENTRAMADO
ARCAICO QUE ENTORPECE LA EFICACIA DE
FRENA
SU
PROGRESO
Y QUE
LOS
AYUNTAMMIENTOS, QUE
ABSORBE ENERGíAS Y ESFUERZOS QUE.
PODRÍAN EMPLEARSE EN r.E JORE S CAMPOS
QUE EN
LA SUPERACIóN DE
ASPECTOS
SE HA MEJORADO.
TRAPAS Y DISFUNCIONALIDADES.
-DEBEMOS RECONOCER QUE
ESPECIALMENTE EN LA
EN ALGUNOS.
SUPRESI6N
DE LA APROBACIóN PREVIA DE LOS
PRESUPUESTOS POR .LA ADMINISTRACIóN CENTRAL Y EN EL RECONOCI MIENTO Y APLICACIóN DE LOS PRINCIPIOS DE UNIDAD
Exp. 1.207-85 •
IMPREMTA MUNICIPAL
Y
UNIVERSALI
Ref.:
�Ajuntament de Barcelona
—9—
Gabinet de Comunicació
Ref.:
DAD DEL PRESUPUESTO.
PERO EL NO RECONOCIMIENTO TE6RICO Y PRáCTICO DE LA UNIDAD DE
CAJA, LA CONFUSIóN SOBRE LAS FUNCIONES INTERVENTORA, DE
CONTROL FINANCIERO Y
DE
EFICACIA, INVALIDAN EN GRAN PARTE LOS
ANTERIORES PRINCIPIOS.
POR EJEMPLO.LA INEXISTENCIA DEL PRINCIPIO DE UNIDAD DE CAJA
TIENE LA CONSECUENCIA, QUE MáS TARDE CUANTIFICARÉ, DE QUE
COEXISTAN FUERTES ENDEUDAMIENTOS CON ALTOS NIVELES DE
EXISTENCIAS LíQUIDAS, EN EFECTIVO, COMO YA DETECTE CON EXTRAÑEZA EL BANCO DE ESPADA EN 1983 Y 1984.
TAMBIÉN FALTA UN CORRECTO PLAN DE CONTABILIDAD PUBLICA LOCAL,
CON LA SUFICIENTE FLEXIBILIDAD COMO PARA ADMITIR DISTINTOS
NIVELES DE COMPLEJIDAD.SEGúN LAS DIMENSIONES Y COMPLEJIDADES
DE LOS AYUNTAMIENTOS. NO HAY. UNOS PRINCIPIOS GENERALES
DE ORDENACI6N DE LA Gf_STIóN PRESUPUESTARIA Y DEL GASTO, QUE
Exp. 1.207$5 • IMPREMTA
MUNICIPAL
�Ajuntament de Barcelona
—loRef..
Gabinet de Comunicació
CUMPLAN PARA LAS CORPORACIONES LOCALES LA MISIóN QUE
CUMPLE LA LEY GENERAL PRESUPUESTARIA PARA LA ADMINISTRACIÓN
CENTRAL.
TODAS ESTAS CARENCIAS SON OBSTáCULOS nUE ENTORPECEN LA
4ODERNIZACIóN DE NUESTROS AYUNTAMIENTOS, Y NO NOS IMPIDEN
PONERLOS LLEVAR AL NIVEL DF EFICACIA OUE CARACTERIZA A LA
MAYOR PARTE DE LOS PAISES OCCIDENTALES AVANZADOS.
LA GESTIóN PRESUPUESTARIA, LA DE LA TESORERíA, LA CONTABILIDAD, DEBE? ORDENARSE CON IMAGINACIóN Y CON RIGOR PARA POSIBILITAR LA EFICACIA Y HACERLA COMPATIBLE, COMO DIREMOS DESPUÉS,
Y COMO DEFENDEREMOS,
CON
LA NECESARIA UNIDAD Y COHERENCIA QUE
DEBE PRESIDIR LA POLíTICA ECON&-.ICA Y FINANCIERA DEL.PAIS.
Exp. 1.207-85 - IMPREMTA
MUNICIPAL
�Ajuntament de Barcelona
-11
Gabinet de Comunicació
Ref..
EL GASTO DEL SECTOR LOCAL
CUANDO HACE UNOS AÑOS UTILICÉ LA EXPRESIóN "CENICIENTA DEL
SUBSECTOR LOCAL EUROPEO" REFERIDO AL GASTO DEL NUESTRO SECTOR
LOCAL, ÉSTE NO ALCANZABA EL 15 POR CIENTO DEL GASTO DEL
SECTOR PúBLICO SIN SEGURIDAD SOCIAL.
- HOY LA PARTICIPACIÓN ES ALGO MAYOR, EN TORNO AL 18 POR
CIENTO..
(v
DE MANERA
ESTAMOS AUN LEJOS DEL 25 POR CIENTO QUE HEMOS
VENIDOS PROPUGNANDO.
50
ESTADO, 25% COMUNIDADES AUTóNOMAS Y 25% CORPORACIONES
LOCALES.
Exp. 1.207-85 - IMPREMTA
RECUERDEN QUE EL OBJETIVO ERA -Y ES-
MUNICIPAL
�Ajuntament de Barcelona
—12
Gabinet de Comunicació
Ref.:
DEFICIT Y ENDEUDAMIENTO DEL SECTOR LOCAL
VEAMOS AHORA QUE OCURRE CON EL DÉFICIT.
INDEPENDIENTEMENTE DEL CONCEPTO DE DÉFICIT QUE UTILICEMOS, EL
ESTADO PARECE ABSORBER CASI TODO EL VOLUMEN DEL DÉFICIT
PúBLICO.
(CUADROS 2 Y 3) (C
Sit ^ Z
"A
^
SIN EMBARGO, SI LOS ENTES AUTONóMICOS Y LAS CORPORACIONES
LOCALES PRESENTAN DESEQUILIBRIOS MENORES, E INCLUSO EN ALGúN
PIJO
SUPERAVITS,
TRANSFERENCIAS
ADMINISTRACIONES:
SE DEBE A QUE EXISTE UN CUMULO
QUE
REALIZA
CORRIENTES,
EL ESTADO
A
DE
ESTAS
DE CAPITAL, SUBVENCIONES,
ASUNCIONES DE DEUDA, ETC...
EN EL CASO DE LAS CORPORACIONES LOCALES QUE RABIAN ALCANZADO
Exp. 1.207-85 - IMPREMTA
MUNICIPAL
�Ajuntament de Barcelona
—13—
Ref.
Gabinet de Comunicació
DÉFICITS IMPORTANTES EN 1982, LOS AÑOS 83 Y 84 FUERON DE
SUPERAVIT DEBIDO A LAS LEYES DE SANEAMIENTO DE LA HACIENDA
LOCAL. SIN EMBARGO ESTA TENDENCIA SE HA TNVERTIDO Y EN LOS
DOS úLTIMOS EJERCICIOS LAS CORPORACIONES LOCALES HAN EMPEZADO
A PRESENTAR DÉFICITS PROPIOS CADA VEZ MáS ELEVADOS. EN SUS
PASIVOS FINANCIEROS FIGURAN CANTIDADES CADA VEZ MáS
IMPORTANTES DE
OBLIGACIONES
CRÉDITOS,
(DEUDA).
ALGUNOS
INTERNACIONALES,
OTRO TANTO OCURRE CON
Y
LAS
ADMINISTRACIONES AUT6NOMAS.
EN 1986
EL TOTAL DE PASIVOS DE LAS CORPORACIONES LOCALES SE
ACERCABAN AL BILLóN DE PTAS. , DE LOS QUE CASI LA MITAD
CORRESPONDÍAN A CRÉDITOS CONCEDIDOS POR LA BANCA, OFICIAL Y
ALREDEDOR DE 150 MIL MILLONES A TÍTULOS DE RENTA FIJA NEGOCIABLE (MIENTRAS QUE LOS CRÉDITOS CON EL EXTERIOR HAN IDO
DISMINUYENDO).
Exp. 1.207$5
- IMPREMTA MUNICIPAL
�Ajuntament de Barcelona
Gabinet de Comunicació
Y ES AQ_Uí DONDE APARECE UNO DE LOS EFECTOS DE LA
REGLAMENTACIóN QUE IMPIDE_ LA APLICACIóN DEL PRINCIPIO DE LA
UNIDAD DE. CAJA.
FRENTE A ESE VOLUMEN DE PASIVOS, EL TOTAL DE ACTIVOS
FINANCIEROS SE ACERCA AL MEDIO BILLóN, EN SU MAYOR PARTE EN
LA FORMA DE EFECTIVO Y OTROS DEP6SITOS A CORTO PLAZO SIN
EMBARGO, ESTOS ACTIVOS NO PUEDEN UTILIZARSE LIBREMENTE PARA
HACER FRENTE A LOS PAGOS NECESARIOS PORQUE CADA UNO DE LOS
CRÉDITOS Y EMPR É STITOS SóLO PUEDEN UTILIZARSE PARA FINANCIAR
PROYECTOS ESPECÍFICOS.
PARECE EVIDENTE, POR RACIONAL., QUE LA REFORMA DEL SLSTEMA DE
FIJANCIACIóN LOCAL REQUIERE LA LIBERALIZACIóN ADECUADA DEL
USO DE ESOS FONDOS "ATADOS".
Exp.
1.207-85 - IMPREMTA MUNICIPAL
—14Ref.:
�Àjuntament de Barcelona
, Gabinet de Comunicació
EN CUANTO A LAS COMUNIDADES AUTÓNOMAS EL RITO : DE CRECIMIENTO
DE LOS DÉFICITS Y LA ACUMULACIÓN DE PASIVOS IIA SIDO CONTINUADO DESDE SU CREACIóN, SIT[.JACIóN QUE PUEDE REVERTIRSE, EN
ESPECIAL DESPUÉS DE LA REFORMA DEL SISTEMA DE FINANCIACIóN
AUTON6MICO.
Exp.
1.207-85 - IMPREMTA MUNICIPAL
—15—
Ref.:
�Ajuntament de Barcelona
—16—
Ref.:
Gabinet de Comunicació
3. LOS
INGRESOS LOCALES, EL FNCM
Y
LOS TRIBUTOS
PROPIOS
EL FONDO NACIONAL DE COOPERACIóN MUNICIPAL ASCENDíA EN
275.044
30%
1986
A
MILLONES DE PESETAS, LO CUAL REPRESENTA ALREDEDOR DEL
DE INGRESOS DE LOS AYUNTAMIENTOS.
LA CONGELACIóN QUE EL FONDO NACIONAL DE COOPERACIóN MUNICIPAL
EXPERIMENTó EN
1985
IMPIDIó QUE LOS AYUNTAMIENTOS AUMENTARAN
SUS GASTOS EN M A' ' S DEL 11 POR CIENTO. ESTE ERA EL AUMENTO
PREVISTO ANTES DE LA COTA?GELACIÓN.
EL AUMENTO FRUSTRADO REPRESENTA MENOS DE LA CENTÉSIMA PARTE
DE LOS GASTOS DE LAS ADMINISTRACIONES PúBLICAS. Y EN EL CASO
DE NO PRODUCIRSE UN AUMENTO EN LOS INGRESOS DEL ESTADO O UNA
REDUCCIÓN DEL
nano
VOLUMEN DEL GASTO ESTATAL, EL INCREMENTO
DEL FONDO AUMENTARÁA LA NECESIDAD DE FINANCIACIÓN DEL ESTADO
EN
Exp.
TAN SOLO
1.207-85 - IMPREMTA MUNICIPAL
3
DÉCIMAS DEL PRODUCTO INTERIOR BRUTO.
�Ajuntament de Barcelona
Gabinet de Comunicació
EN CUALQUIER CASO, ESOS INCREMENTOS DEL GASTO LOCAL, NO
HARíAN MáS QUE AUMENTAR LIGERAMENTE SU PARTICIPACIóN SOBRE EL
TOTAL DEL GASTO DE LAS ADMINISTRACIONES PúBLICAS.
FíJENSE QUE I'CLUSO CON UN FONDDO NO CONGELADO LA
PARTICIPACIóN DEL GASTO LOCAL EN EL CONJUNTO DEL SECTOR.
PUBLICO, EXCLUíDA LA SEGURIDAD SOCIAL, ALCANZARíA SóLAMENTE
19 POR CIENTO.
EL 11 POR CIENTO PROPUESTO REPRESENTARíA 100.000 MILLONES DE
PESETAS.
HAY QUE TENER PRESENTE QUE EL ESTADO HA GASTADO CIENTOS DE
MILES DE MILLONES DE PTAS. EN LA RECONVERSIÓN Y SANEAMIENTO
TANTO DEL SECTOR PúBLICO, ESPECIALMENTE EMPRESARIAL, COMO DEL
SECTOR PRIVADO. RECUERDEN LOS 440.000 MILLONES DE RUMASA, LOS
;IáS DE 200.000 DE SEAT, LAS SUBVENCIONES Y CRÉDITOS A RENFE,
EMPRESAS DEL INI, Y LAS TRANSFERENCIAS A LA SEGURIDAD SOCIAL,
Exp. 1.207.85 - IMPREMTA
MUNICIPAL
—17
Ref..
�Ajuntament de Barcelona
Gabinet de Comunicació
SIN QUE POR ELLO OLVIDEMOS LOS 170.000 MILLONES QUE HA
SIGNIFICADO LA LEY DE SANEAMIENTO DE LAS HACIENDAS LOCALES.
EN ESTE MISMO ORDEN DE COSAS DEBO RECORDAR EL AHORRO QUE HA
OBTENIDO EL ESTADO POR LA CAíDA DEL TIPO DE INTERÉS Y EL TIPO
•
R, LO QUE HA PERMITIDO DISMINUIR SU
DÓLA
DE CAMBIO DEL
ENDEUDAMIENTO SIN QUE POR ELLO SE HAYAN VISTO BENEFICIADOS
OTROS SECTORES DE LAS ADMIvT ISTRACIONES PúBLICAS.
Exp. 1.207-85 -
IMPREMTA MUNICIPAL
—1
Ref..
�Ajuntament de Barcelona
Gabinet de Comunicació
LOS GRANDES PRINCIPIOS DE LA FINANCIACION LOCAL
ANTES DE ENTRAR EN PROPUESTA CONCRETA LES DIR É , A MODO DE
RECAPITULACIóN, LOS PRINCIPIOS QUE A MI JUICIO DEBEN INSPIRAR
LA REFORMA DE LA FINANCIACIóN LOCAL.
1)
EN PRIMER LUGAR TIE?E QUE RESPETAR LOS PRINCIPIOS GENE -
RALES ENUNCIADOS EN LA CONSTITUACIóN : AUTONOMÍA LOCAL Y
SUFICIENCIA FINANCIERA.
2) EL SISTEMA DE FINANCIACIóN LOCAL DEBE SER COHERENTE CON EL
MODELO DE FINANCIACIóN AUTONóMICO Y CENTRAL Y HACER COMPATI BLE LA ACTUACIÓN DE LOS ENTES LOCALES CON LOS OBJETIVOS DE
POLíTICA MACROECON6MICA DEL GOBIERNO. NO DEBE EXISTIR CONTRA—
DICCI6N ENTRE LA POLíTICA ECONOMICA ESTATAL Y EL
COMPORTAMIENTO DEL SECTOR LOCAL.
3) LA REFORMA DEL SISTEMA DEBE TENER EN CUENTA LA EXPERIENCIA
Exp. 1.207-85 - IMPREMTA
MUNICIPAL
—19Ref.:
�Ajuntament de Barcelona
—2OR'ef..
Gabinet de Comunicació
RECIENTE DE LA HACIENDA LOCAL Y LA INSUFICIENCIA DEL MODELO
DE FINANCIACIóN VIGENTE. EL MODELO DISEÑADO PRETENDE, SIN
EMBARGO, NO PRODUCIR UN CORTE DRAMáTICO CON EL SISTEMA VIGENTE.
4)
EL MODELO DEBE TENER EN CUENTA NO SOLO LA INSUFICIENCIA
DEL SISTEMA DE FINANCIACION VIGENTE, SINO TAMBIÉN LA INSUFICIENCIA DEL PESO DEL SECTOR LOCAL EN EL TOTAL ESTATAL.
5) LA REFORMA Di LA HACIENDA LOCAL DEBE SER COMPATIBLE CON UN
MODELO DE ELECCION SOCIAL, QUE. SE RESOLVER EN EL PROCESO
ELECTORAL; EN EL QUE LOS CIUDADANOS PUEDAN ESCOGER SOBRE
DIFERENTES COMBINACIONES DE BIENES Y SERVICIOS PúBLICOS LO
CALES Y DE CARGAS FISCALES ASOCIADAS.
Exp. I.207 .85 - IMPREMTA
MUNICIPAL.
-
�Ajuntament de Barcelona
Gabinet de Comunicació
POR UN MODELO
EL
MODELO
ALTERNATIVO
-21-Ref.:
DE FINANCIACION LOCAL
BESICO DE FI?ANCIACI6N LOCAL IMPLICA
QUE
LAS
FUENTES DE FINANCIACIóN DEL GASTO LOCAL SON TRES:
LOS INGRESOS PROPIOS.
ES DECIR,
IMPUESTOS,
TASAS,
CONTRIBUCIONES ESPECIALES Ó PRECIOS PúBLICOS;
LAS SUBVENCIONES ESTATALES.-EN ESTE CASO LA PRINCIPAL ES LA
SE DISTRIBUYE A PARTIR DEL FONDO DE COOPERACIóN
QUE
r'IUN
IC IP AL;
EL
ENDELIDAt1IEï•wTO.
SI SE PREFIJARA EL GASTO PúBLICO LOCAL COMO UN PORCENTAJE DEL
GASTO TOTAL DEL SECTOR PúBLICO Y SE ASEGURARAN AUTOMETICAMENTE UNAS FINANZAS SUFICIENTES, PODRíAN PRODUCIRSE DOS FEN6MENOS NO DESEABLES,
Exp. 1.207-85 - IMPREMTA
MUNICIPAL
�Àjuntament.de Barcelona
Gabinet de Comunicació
EN PRIMER LUGAR EXISTIRÍA UN INCENTIVO A NO ESFORZARSE
FISCALMENTE EN EL SECTOR LOCAL, Y EN SEGUNDO LUGAR SE
ESTARÍAN ELIMINANDO INCENTIVOS Y LA CAPACIDAD DE COMPETENCIA
MUNICIPAL.
LA úNICA POSIBILIDAD DIFERENCIADORA DE LA POLÍTICA FISCAL
MUNICIPAL SERÍA LA COMPOSICI6N DEL GASTO LOCAL, NO SU
VOLUMEN.
EL SISTEMA DE FINANCIACIÓN LOCAL QUE PROPONEMOS PRETENDE
EVITAR ESTOS PROBLEMAS Y MANTENERSE COHERENTE CON LOS PRINCI PIOS ENUNCIADOS ANTERIORMENTE.
NUESTRA PROPUESTA CONSISTE BáSICAMENTE EN ESTABLECER
DOS. CANALES BáSICOS DE DOTACI6N REGULAR DE RECURSOS A LOS
ENTES LOCALES.
Exp. 1.207.85 •
IMPREMTA MUNICIPAL
—22 itef.:
�•
Ajuntament de Barcelona
Gabinet de Comunicació
EL MODELO:1) SUBVENCIONES
EN PRIMER LUGAR, UNA SUBVENCIóN SUFICIENTE PARA CUBRIR LOS
SERVICIOS MíNIMOS OBLIGATORIOS, Y PERMITIR QUE CADA MUNICIPIO
(O ENTE LOCAL) ADECUE SU PRESIóN FISCAL AL VOLUMEN Y CLASE DE
BIENES Y SERVICIOS PúBLICOS QUE QUIERE SUMINISTRAR.
EXISTEN LAS ALTERNATIVAS DE FIJAR LA SUBVENCIóN COMO PORCEN TAJE DEL GASTO DEL ESTADO O AUMENTAR SU VOLUMEN Y LIGAR SU
INCREMENTO A LA EVOLUCIóN DEL GASTO ESTATAL. ES LO QUE HA
PROPUESTO EN ALGUNAS OCASIONES EL MINISTERIO DE ECONOMIA Y
HACIENDA.
EN CUALQUIER,CASO EN LA MEDIDA EN QUE LOS GASTOS Y LOS
INGRESOS PROPIOS DEL ESTADO EVOLUCIONEN EN LA MISMA
DIRECCIóN, EL MODELO TENDRíA LAS MISMAS PROPIEDADES QUE EN EL
CASO ENQUE LA SUBVENCIóN SE LIGA A LOS INGRESOS DEL ESTADO.
Exp. 1.2117.85 • IMPREMTA
MUNICIPAL
–23 -Ref.:
�,
•
Ajunrament de Barcelona
Gabinet de Comunicació
SI
LA SUBVENCIóN SE FIJA COMO UNA PROPORCIóN FIJA DE LOS
INGRESOS PROPIOS DEL ESTADO SE PUEDE ASEGURAR LA COHERENCIA
ENTRE EL COMPORTAMIENTO DE LOS SECTORES LOCAL Y ESTATAL. EN
LA MEDIDA, NATURALMENTE, EN QUE LA ACTUACIóN FISCAL DE LAS
COMUNIDADES LOCALES A TRAVÉS DE SUS INGRESOS PROPIOS (Y SU
GASTO) no SEA ABSOLUTAMENTE CONTRADICTORIA CON LA POLíTICA
DEL GOBIERNO CENTRAL.
SI SE
QUIERE ASEGURAR UNA MAYOR COHERENCIA DE LAS POLíTICAS
ECONóMICAS,
TIPOS
ENTONCES SE PUEDE AÑADIR AL MODELO UN SISTEMA DE
MáXIMOS A LOS IMPUESTOS Y TASAS LOCALES QUE ASEGURE QUE
LA PRESI6N FISCAL NO EXCEDERá UN LíMITE DETERMINADO.
HAY QUE TENER PRESENTE QUE LOS GRANDES AYUNTAMIENTOS HAN
LLEGADO A UN CIERTO TECHO EN SU PRESIóN FISCAL, DADA LA
SENSIBILIDAD SOCIAL Y ECONÓMICA AL RESPECTO. AUNQUE LA
SUBVENCI6N NO CONSTITUYE EL TOTAL DE LA FINANCIACIóN LOCAL
SIEMPRE SE PODRá MANIPULAR DE FORMA QUE SE ASEGURE UN NIVEL
Exp. 1.207-e5 • IMPREMTA MUNICIPAL
—24-Ref.:
�Ajuntament de Barcelona
Gabinet de Comunicació
MÍNIMO DE SERVICIOS. (TAMBIÉN SE PUEDEN UTILIZAR SUBVENCIONES
ESPECíFICAS O CONDICIONADAS CON ESE FIN).
SI SE TUVIERA EN CUENTA LA CAPACIDAD DE RECAUDACIóN LOCAL Y
SE FIJASE UNA SUBVENCIóN SUFICIENTE NOS ACERCARíAMOS A LOS
NIVELES DESEADOS DE PARTICIPACIóN DEL SECTOR LOCAL EN EL
GASTO PúBLICO TOTAL.
LO IMPORTANTE NO ES TANTO EL ?'-MECANISMO PRECISO QUE SE ADOPTE
YA imnoS VISTO QUE SON MUCHOS Y NO CONTRADICTORIOS, SINO EL
DOTAR A LAS CORPORACIONES LOCALES A TRAVÉS DE LAS TRANSFEREN CIAS ESTATALES, EN PARTICULAR DEL FONDO, DE UNOS INGRESOS
SUFICIENTES QUE LES PERMITAN SALIR DE SU SITUACION DE AHOGO.
LOS MECANISMOS DE DISTRIBUCIóN DE ESA SUBVENCIóN QUE ASIGNAN
UN PESO PREPONDERANTE A LA POBLACIóN Y AL ESFUERZO FISCAL
CONSTITUYEN UN PUNTO DE PARTIDA ?ACEPTABLE. PERO DEBERíA
COMPLEMENTARSE CON UN SISTEMA REDISTRIBUIDOR QUE TUVIESE EN
Exp. 1.207-85 •
IMPREMTA MUNICIPAL
–2
5-Ref.:
�Àjuntament de Barcelona
, Gabinet de Comunicació
CUENTA LA EXISTENCIA DE NECESIDADES Y SERVICIOS
METROPOLITANOS. Y EN EL CASÓ DE BARCELONA, AQUELLOS COSTES
QUE IMPLICAN LAS FUNCIONES DE CAPITALIDAD A QUE ME REFERÍ EN
DETALLE HACE DOS AROS.
Exp. 1.207.85.
IMPREMTA MUNICIPAL
-2 6-Ref.:
�':Ajuntament de Barcelona
Gabinet de Comunicació
EL
MODELO: 2) LIBERTAD DE ELECCIóN DE INGRESOS PROPIOS
EL .OTRO ELEMENTO CENTRAL DE NUESTRA PROPUESTA ES EL RESPETO
A. LA LIBERTAD DE AQUELLOS AYUNTAMIENTOS QUE QUIERAN MEJORAR
SU
OFERTA DE BIENES Y SERVICIOS.PúBLICOS A TRAVES DE LA
VARIABILIDAD O LIBERTAD DE ELECCIóN DE LOS INGRESOS PROPIOS.
ESTA. LIBERTAD ASEGURA LA "COMPETITIVIDAD FISCAL" A NIVEL
LOCAL (COMPETENCIA EN EL MARGEN) . CADA AYUNTAMIENTO DEBE SER
CAPAZ DE OFRECER DIFERENTES COMBINACIONES DE BIENES Y SERVI CIOS
PúBLICOS LOCALES, Y CARGAS FISCALES ASOCIADAS, EN
FUNCIóN DE LAS DEMANDAS DE SUS CIUDADANOS. ASÍ PUES NO ES
SOLO LA COMPOSICIóN DEL GASTO PúBLICO LOCAL (AUNQUE ELLO
TAIIBIFN
SEA IMPORTANTE) SINO EL VOLUMEN DE DICHO GASTO LO QUE
DEBERÍA QUEDAR EN MANOS DE LA CAPACIDAD DE DECISIÓN DE LOS
REPRESENTANTES MUNICIPALES.
ES
Exp. 1.20%-85 -
EVIDENTE QUE CADA GRUPO POLÍTICO OFRECER UNA COMBINACIóN
IMPREMTA MUNICIPAL
—2
7itef.:
�--Ajuntament de Barcelona
Gabinet de Comunicació
DIFERENTE DE GASTOS E IMPUESTOS AL NIVEL LOCAL. EL MECANISMO
PROPUESTO A TRAVÉS DEL PROCESO ELECTORAL ASEGURA UNA RESOLUCIóN 6PTIMA, O AL MENOS SATISFACTORIA PARA UNA MAYORíA DE
CIUDADANOS.
Exp. t.207•85 •
IMPREMTA MUNICIPAL
–2 8-Ref.:
�«Ajuntament de Barcelona
ss
Gabinet de Comunicació
—29Ref.:
LA CONTRIBUCIóN TERRITORIAL URBANA
PARECE CLARO QUE LA ACTUAL C.T.U., EL IMPUESTO LOCAL SOBRE LA
PROPIEDAD, DIW SER LA PIEZA CENTRAL EN EL CONJUNTO DE RECURSOS PROPIOS DE LOS AYUNTAMIENTOS. ESTA CONVICCIÓN, COMPARTIDA Pon TODOS, ESTA LEJOS DE SER UNA REALIDAD CONSOLIDADA.
EN LOS aTIHOS ANOS, VISTAS LAS DIFICULTADES HALLADAS PARA
COMPLETAR EL PROPÓSITO DE REVISAR LOS CATASTROS DE TODOS LOS
MUNICIPIOS DE ESPA ;A, SE HA OPTADO POR INCIDIR DIRECTAMENTE
EN LOS DOS EXTREMOSDFL TRIBUTO. DE UN LADO SE HAN AUMENTADO
LOS VALORES CATASTRALES EN CUATRO OCASIONES CON CARáCTER
GENERAL POR :TEDIO DF LA LEY DE PRESUPUESTOS. DE OTRO, SE
INTRODUJO EN LA LEY DE SANEAMIENTO
DE
LAS HACIENDAS LOCALES
LA LIBERTAD DE FIJACIÓN DE TIPOS FISCALES POR LOS AYUNTAMIENTOS.
ESTA POLÍTICA PARECE HABER ALCANZADO SU LÍMITE EN AMBOS
SENTIDOS. LOS AUMENTOS GENERALIZADOS DE VALORES, AUNQUE
Exp. 1.207 - 85 • IMPRENTA MUNICIPAL
�Ajuntament de Barcelona
Gabinet de Comunicació
t1TILES PARA MANTENER ACTUALIZADO EL RENDIMIENTO GLOBAL DEL
IMPUESTO, NO HACEN MáS QUE AGRAVAR LOS DESAJUSTES INTERNOS
DEL SISTEíMA . . LA LIBRE FIJACIóN DE TIPOS FISCALES, -POR SU
PARTE, QUE PARECI6 EN SU MOMENTO UNA CONQUISTA FUNDAMENTAL
PARA HACER EFECTIVA LA AUTONOMíA MUNICIPAL Y QUE NOS EQUIPARABA A LA SITUACIóN DOMINANTE EN EUROPA, SE VE AHORA CTJESTIONADA POR SU TEóRICA INCONSTITUCIONALIDAD,. A PARTIR DE. LA
DISCUSIÓN SOBRE CUALES SON LOS ELEMENTOS ESENCIALES DEL TRIBUTO, SU OBLIGADA DETERMINACIóN POR LEY Y LA INCAPACIDAD
LEGISLATIVA DE LOS AYUNTAMIENTOS.
ESTA SITUACIóN COMPORTA AL MENOS UNA VENTAJA LA EVIDENCIA
DE LAS CONTRADICCIONES E INSUFICIENCIAS DEL MODELO ACTUAL,
PERMITE PLANTEAR CLARAMENTE LAS LINEAS DE SOLUCIóN Y MEJORA
QUI?
DEBEN EMPRENDERSE Y QUE, EN SU MAYOR PARTE, ' HABRáN DE
REFLEJARSE EN LA LEY DE FINANCIACIóN DE LAS CORPORACIONES
LOCALES.
Exp. 1.207$5 - IMPRENTA MUNICIPAL
-30itef.:
�— Ajuntament de Barcelona
Gabinet de Comunicació
LA SOLUCIóN QUE SE ADOPTE REQUIERE NUEVAS CONCEPCIONES EN
CUANTO A LAS MODALIDADES DE GESTIóN Y DISTRIBUCIóN DE
FUNCIONES ENTRE LOS TRES NIVELES DE ADMINISTRACIóN.
UN ESQUEMA POSIBLE SERíA EL DE RESERVAR -A LA ADMINISTRACIóN
CENTRAL LA TITULARIDAD Y LA FIJACIóN DE LOS CONTENIDOS
MíNIMOS DEL CATASTRO Y LA DETERMINACIÓN DE LAS REGLAS DEL
JUEGO BáSICAS PARA LA VALORACIÓN..
A LAS COMUNIDADES AUTóNOMAS SE LES DEJARíA LA POSIBILIDAD DE
ESTABLECER- SUS PROPIAS NECESIDADES INFORMATIVAS Y DE APLICAR
FN SU
ái"-'ARITO LOS CRITERIOS Y iMFTODOS DE VALORACIÓN QUE
CONSIDEREN OPORTUNOS.
LOS AYUNTAMIENTOS RETENDRIAN TODA LA CAPACIDAD DE GESTIÓN Y
ACTUALIZACIÓN TANTO DEL CATASTRO COMO DEL TRIBUTO SOBRE LA
PROPIEDAD Y LA ELABORACIÓN DE LAS PONENCIAS DE VALORACIÓN.
Exp.
1.2117-85 - IMPREMTA MUNICIPAL
-31
itef.:
�"Àjuntament de Barcelona
Gabinet de Comunicació
-32 -Ref.:
NATURALMENTE ELLO COMPORTARÍA OBLIGACIONES RECÍPROCAS DE
SUMINISTRO DE INFORMACI6N Y DE CUMPLIMIENTO DE NORMAS BáSICAS
EN LOS SUCESIVOS NIVELES DE COMPETENCIA..
LA CUESTIÓN DE LA FIJACIóN DE TIPOS FISCALES, DEBE
PLANTEARSE CON TODO RESPETO A LO . QUE ESTABLECE LA CONSTI–
TUC.I6N, PERO TENDIENDO A CONCEDER EL MáXIMO DE AUTONOMÍA A
LOS AYUNTAMIENTOS. SóLO ASÍ PODRá GARANTIZARSE LA POSIBILIDAD
DE DESARROLLAR POLÍTICAS PROPIAS
EN
CUANTO AL VOLUMEN. Y
CALIDAD. DE LOS SERVICIOS MUNICIPALES.
EN CUANTO AL ENDEUDAMIENTO, LOS MECANISMOS VIGENTES, - O ALGUNO
SIMILAR QUE FIJASE UNOS LÍMITES A LA ACTUACIóN MUNICIPAL,
SERÍAN ACEPTABLES SIEMPRE QUE SE RESPETE LA FLEXIBILIDAD DE
LA POLÍTICA CREDITICIA MUNICIPAL.
Exp. 1.207-85 - IMPREMTA
MUNICIPAL
�Àjuntament de Barcelona
Gabinet de Comunicació
–
LA ECONOMÍA DE LOS AYUNTAMIENTOS EN EL ESTADO DE LAS
AUTONOMÍAS
LA GESTIóN ECONóMICA DE LOS AYUNTAMIENTOS, LA FINANCIACIóN DE
SUS GASTOS, ES UNA CUESTIóN TÉCNICA SóLO EN APARIENCIA. ESTO
ES ASí PORQUE SINO SE CREAN LOS INSTRUMENTOS LEGALES. Y
ECONóMICOS ADECUADOS, EL PRINCIPIO CONSTITUCIONAL DE LA
AUTONOMÍA DE LAS CORPORACIONES LOCALES PUEDE QUEDARSE VACIO
DE CONTENIDO.
PEOR AúN: NO SóLO QUEDARÍA VACÍO UN PRINCIPIO, ES QUE SE
MUTILARÍA UN PILAR BáSICO DE UNA SOCIEDAD DEMOCRáTICA AVANZA-DA. AQUEL QUE
POSIBILITA
- INMEDIATO Y TANGIBLE DE
EL CONTROL,
LA
MEJORA, DEL MARCO
LA VIDA COTIDIANA Y
EL TRABAJO. DE
TODOS LOS CIUDADANOS, (DE LA GENTE, DEL PUEBLO).
PUEDE DECIRSE TAMBIÉN DE. MANERA MáS CONTUNDENTE Y RETóRICA
QUE ES PRECISO DOTAR A LOS AYUNTAMIENTOS DE LOS MEDIOS
Exp. 1..07$$ -
IMPREMTA MUNICIPAL
3
3 itef.:
�Ajuntament de Barcelona
. Gabinet de Comunicació
SUFICIENTES, Y DE LA POSIBILIDAD DE ADOPTAR LOS MÉTODOS DE
GESTIóN ADECUADOS, COMO PARA ASEGURAR SU EFICACIA, AL TIEMPO
QUE SE POSIBILITA UNA GESTIóN COHERENTE DEL CONJUNTO•DE LAS
ADMINISTRACIONES PúBLICAS DE UN PAíS.
ESTE PRINCIPIO Y ESTA NECESIDAD, ADEMáS, Y EN NUESTRA SINGULAR COYUNTURA HISTóRICA, SON PERENTORIAS Y URGENTES DESPIJFS DE LA SOLUCIóN A QUE SE HA LLEGADO EN EL CASO DE LA
FINANCIACI6N DE LAS COMUNIDADES AIJTóNOMAS.
NO PUEDO EVITAR LA NECESIDAD DE SE TALAR UN PELIGRO QUE PUEDE
ACECHAR, QUE ACECHA, NUESTRO PROGRESO POLíTICO Y SOCIAL.
AQUEL QUE CONSISTE EN LA TRADUCCIóN DE LOS GRANDES
PRINCIPIOS, EN TEXTOS LEGALES Y REGLAMENTARIOS QUE LOS
APLICAN. QUE LOS TRADUCEN EN ORGANIZACIONES Y PROCEDIMIENTOS
CONCRETOS.
NO HACE FALTA RECORDAR LA LADINA FILOSOFíA "ROMANONESCA" - Y
Exp. 1.287-85-
IMPREMTA MUNICIPAL.
-34
Ref.:
�Ajuntament de Barcelona
Gabinet de Comunicació
EXCúSENME POR EL ADJETIVO– DE QUE "HAGA UD. LA LEY, QUE YO
YA HARÉ EL REGLAMENTO". PASTA CON SEÑALAR OUE TODA UNA
CULTURA 'JURÍDICA Y ADMINISTRATIVA, ENCARNADA EN UN CUERPO
LEGAL Y PERSONIFICADA POR POLÍTICOS, FUNCIONARIOS Y JURISTAS,
NO SE CAMBIA
DE
LA NOCHE A LA MAÑANA-. NO SE SUSTITUYE CON
FACILIDAD. DE MODO QUE QUERER DESARROLLAR PRINCIPIOS CON LOS
RECURSOS LEGALES EXISTENTES Y DISPONIBLES PUEDE LLEVAR A
FALSEARLOS, A MERMARLOS, O A DESFIGURARLOS.
I L
CASO QUE . DIOS OCUPA SE ENMARCA PLENAMENTE EN ESTE CONTEXTO.
ES PRECISO UNA BUENA DOSIS DE IMAGINACIóN Y VALENTÍA PARA
PMMODERNIZAR. REALMENTE UNA PIEZA IMPORTANTE DE LAS
ADMINISTRACIONES P11BLICAS DEL PAÍS. PARA QUE NO SE AMPUTEN Y
DESFIGURE, UNO DE LOS HERMOSOS PRINCIPIOS, POR QUÉ NO DECIR LO, DE NUESTRO ORDENAMIENTO CONSTITUCIONAL: FL DE LA DEMOCRACIA Y AUTONOMÍA DE LOS ENTES LOCALES.
Exp. 1.207-85 - IMPREMTA
MUNICIPAL
—35^Ref.:
�'''Ajuntament de Barcelona
Gabinet de Comunicació
-3 6 Ref.:
ES EL MOMENTO DE LOS AYUNTAMIENTOS
AHORA ES EL MOMENTO. EL MOMENTO DE LOS AYUNTAMIENTOS.
ES EL MOMENTO DE QUE EL ESTADO Y LAS COMUNIDADES
AUTóNOMAS SE PLANTEEN SERIAMENTE CóMO HACER FRENTE AL
PROBLEMA DE LA "RECONVERSIóN" DEL SECTOR LOCAL. UN PROBLEMA
QUE EN REALIDAD NO ES TAL,
SINO MáS BIEN UNA OPCI6N.
HASTA AHORA, LOS ALCALDES Y CONCEJALES HEMOS CONTENIDO
NUESTRA INSATISFACCIóN. ACEPTáBAMOS QUE EN EL ORDEN LóGICO DE
PREOCUPACIONES DEL PAíS NO HABíA LLEGADO LA VEZ DE LOS
AYUNTAMIENTOS.
LOS nUE HEMOS TRABAJADO BAJO ESTAS RESTRICCIONES HEMOS
AGUANTADO UN SINFíN DE SITUACIONES DIFíCILES. LAS HEMOS
AGUANTADO PORQUE NUESTRA CREENCIA DE nUE ESTAMOS EN UN
SISTEMA VáLIDO NOS HACÍA VER QUE TODAVíA TENíAMOS QUE ESPERAR
TIEMPOS MEJORES. QUE LLEGARA NUESTRO TURNO.
Exp. 1.21)7.85 • IMPREMTA
MUNICIPAL
�...Ajuntament de Barcelona
Gabinet de Comunicació
—3
AHORA YA NO HAY MOTIVOS PARA ESPERAR MAS.
NO HAY
rMOTIVOS PORQUE,
PRIMERO, SE HA ESTABILIZADO LA
ECONOMíA: LOS MACROEQUILIBRIOS YA NO SON EXCUSA PARA QUE
DESDE EL MINISTERIO DE ECONO_IíA SE NOS DIGA (EJE NO SE PUEDEN
MEJORAR LOS RECURSOS DE LOS AYUNTAMIENTOS.
EL OBJETIVO DE REBAJAR
-LA
PROPORCIóN DEL DÉFICIT
RESPECTO AL PRODUCTO INTERIOR BRUTO YA SE EST. CONSIGUIENDO-.
LA INFLACIóN YA ESTá BAJANDO. LOS TIPOS DE INTERÉS YA HAN
L'AJADO. LA ECONOMíA SE ESTá REHABILITANDO.
LOS ARGUMENTOS QUE NOS DABAN CUANDO TODO ELLO NO ERA
ASí, POR LO TANTO, YA UO SIRVEN.
Y EN SEGUNDO LUGAR, YA NO HAY MOTIVOS PARA ESPERAR MáS
POROUE TAMBIÉN HA DESAPARECIDO EL OTRO GRAN ARGUMENTO: QUE EL
Exp. 1.207-85 - IMPREMTA
MUNICIPAL -
í Ref.:
�Ajuntament de Barcelona
Gabinet de Comunicació
ESTADO Y LAS COMUNIDADES AUTóNOMAS TODAVíA NO SE HABíAN
PUESTO DE ACUERDO.
ES YA HORA DE QUE EL ESTADO — Y POR "ESTADO" ENTIENDO
TODOS LOS PODERES NACIONALES, LOS QUE TIENEN BANDERA :ESTADO
Y COMUNIDADES AUT6NOMAS— ES HORA PUES QUE EL ESTADO SE
PLANTEE LA NECESIDAD DE VITALIZAR ESTA ADMINISTRACIóN: LA
ADMINISTRACIóN LOCAL, QUE ES LA QUE A LA LARGA PUEDE
CONSEGUIR LA ADHESIóN REAL DE LA POnLACIóN.
HASTA AHORA ESTE PAIS HA SOLUCIONADO PROBLEMAS MUY
IMPORTANTES. PROBLEMAS DE "GRAN POLíTICA ECONóMICA" Y "GRAN
POLíTICA", A SECAS.
PERO SOLUCIONADOS ESTOS GRANDES PROBLEMAS QUE TIENEN EL
HECHIZO DE LOS PROBLEMAS NACIONALES DE LOS PROBLEMAS DE
BANDERA, DEL APASIONAMIENTO, SI AHORA NO 'SE SOLUCIONASE LOS
PROBLEMAS DEL SECTOR LOCAL, HABRíAMOS CREADO UN MARCO
iMAGNíFICO PARA UN PAíS EN EL QUE SIN EMBARGO NO VALDRíA LA
Exp. 1.207 - 85 - IMPRENTA MUNICIPAL
—38
Ref.:
�- •Ajuntament de Barcelona
Gabinet de Comunicació
–39 -Ref.:
PENA VIVIR DESDE FL PUNTO DE VISTA DE LA VIDA COTIDIANA.
PODRÍAMOS SER UN PAÍS RECONCILIADO CONSIGO MISMO DESDE
EL PUNTO. DE VISTA DE LAS GRANDES OPCIONES POLÍTICAS. EN UNA
HIPÓTESIS EXTREMA PODRÍAMOS HABER SOLUCIONADO LOS PROBLEMAS
DE CULTURA, DEL TERRORISMO. SIN EMBARGO, ESTE PAÍS IDEAL,
HIPOTÉTICO NO SERÍA FELIZ PORQUE EN
Éi,.
SUS HABITANTES NO LE
VERÍAN LA GRACIA A UNA VIDA DE CADA PIA EN LA QUE. LA CALLE
QUE NECESITABAN NO LA PODRÍAN HACER, EN LA QUE UN TRáMITE QUE
?ECESITABAN NO SE ACABADA NUNCA, EN LA QUE AQUELLA DEMANDA
QUE HABÍAN INTERPUESTO -In SE RESOLVÍA. TANTAS Y TANTAS COSAS
QUE HAY Y QUE FORMAN LA VIDA DE CADA DIA Y QUE MUCHAS DE
ELLAS PASAN POR ESTE ESCALEN MáS PEQUEIO, MáS MODESTO, PERO
" áS DIARIO, MáS PERSISTENTE Y MáS PRESENTE EN TODAS PARTES
QUE ES JU S TAMENTE LA ADMINISTRACI6N LOCAL.
ESTAMOS
EN
•
UN
EMPEÑO EN UNA
Exp. 1.207-85 - IMPREMTA
MUNICIPAL
MOMENTO
•
SIMBóLICO
-PARA DERROCHAR
TAREA DE PROGRESO:
NO
SÓLO
NOS
ENTUSIASMO
Y
ACERCAMOS AL
�+Àjuntament de Barcelona
-4 0-R ef.:
Gabinet de Comunicació
QUINTO CENTENARIO DE LO QUE PUDIÉRAMOS LLAMAR LA IRRUPCIóJ
MUNDIAL DF LAS ESPAÑAS. TAMBIÉN N OS ACERCAMOS A 1998, AL
CE N TENARIO DE LA PFRDIDA DE LOS .t.1LTIiíOS DESTELLOS DE AQUELLA
ÍRP.UPCIóN.
AL CENTENARIO DEL REPLIEGUE DEFINITIVO DE ESPAï-IA SOBRE ELLA
MISMA, DEFINITORIO DE LAS GENERACIONES QUE RECOMENZARON UNA
NUEVA REFLEXIÓN ENSIMTSNADA SOBRE ESTE PAIS. Y ESE CENTENARIO
COGE A ESPAÑA DE NUEVO INSERTADA EN EL CONCIERTO MUNDIAL,
TANTO E r
LO ECO 6MICO
COMO EN LO POLÍTICO, EMPEÑADA EN LA
TAREA DE SU RECONSTITUCIó"•i Y MODERNIZACIÓN, ACUCIADA POR EL
DESEO DE SUPERAR PROBLEMAS Y RECUPERAR TANTOS ATRASOS
ACU?ULADOS .
sE' IA UN GRAVE ERROR QUE EN ESTA EXCEPCIONAL COYUNTURA HIST6-
RICA SE OLVIDASE
EI.
PROGRESO, LA MODERNIZACIÓN Y LA AUTONOMÍA
DE LA E NCARNADURA POLÍTICA Y ADMINISTRATIVA MáS INMEDIATA Y
VIVA DE UNA SOCIEDAD : SUS AYUNTAMIENTOS, SUS ENTIDADES
Exp. 1.107.85 - IMPREMTA
MUNICIPAL
�'tjunfament de Barcelona
Gabinet de Comunicació
LOCALES, LA ORGANIZACI6N
—41—Ref.:
Y FUNCIONAMIENTO DE SUS PUEBLOS, SUS
CIUDADES Y SUS áREAS r-ETROPOLITANAS.
MUCHAS GRACIAS.
Exp.
1.207-85 -
IMPREMTA
MUNICIPAL
�juntament de Barcelona
Gabinet de Comunicació
Ref.:
Sumario
Páginas 2 -4
5-7
Constitución y suficiencia financiera
8-10
Admón. y Reglamentación obsoletas
El gasto del sector local -
11
11
Exp. 1.207. 85 • IMPREMTA
MUNICIPAL
Lo que dije hace dos años
-
-
12-15
Déficit v endeudamiento del sector local
16-18
Los ingresos locales, el FNCM.
19-20
Los grandes principios..."
21-22
Por un modelo...
23-26
El modelo."Suvbenciones
27-28
El Modelo. Libertad de elección
29-32
La CTU
33-35
La economía...
36-41
Es
el
momento...
�...
.^
•
^-
r
I^í
rJ
`+_I
0)
iJl
►^
Cq
',u
Cxl
•
'LI
•
►^
h.}
Ch.
I •-•
I •.,,
1
1
CI)
I
I
I
1
r+
'•ú
CQ
h)
1
1
1
'•+j
F-•
CO
W
1 ^I .•+]
I C11
I .f-u
I ^
1
1
1
.r
.-
•
•
Ut
:+^
:+:
..
v]
u7
CJ1
I •1 •il
I 0)
Cr.
_
�^
^
-13
n
a
a
5a/
(
w
O•
o
r
I
▪
O%
I
I
zm
`0
O7
r
n
m
N
aa
a
a
Úl
(J1
.p
m
I '-'
►1 `0
I W
▪O1 N
`10
-n
z
9
o
r
1
.A
v w
;...
".15
I r
I `0
I OD
I w
N
a
m
▪
m
N
rF
P.1
N
v
•A
on
▪
`0
I
I
I
I
`o
0.?
1^
Iv
^
n
n
51.•
o
�a
a
Ai
Rl
w
It)
üi
tR)
I
I
I
I
■-•
•0
W
.-
o
^
m`
n
o
o
a
o
a
a
A^
r
40
N
W
I
...
I
`4
Cl?
I
I
N
-11
3
A+
n
a
ro
1
I
.r
r.•
I
1
►'o
1 CO
IW
1 ►J
I ^o
1 Co
I
.A
D
Co
�I. 1. PRESUPUESTO CONSOLIDADO
DE LAS AD MINISTRACIONES PUBLICAS
(En términos de estructura presupuestaria)
1986
(Millones de pesetas)
GASTOS
CAPITULOS
Gastos de personal
Gastos en bienes corrientes y servicios
Gastos financieros
TOTAL
3.306.889
1.067.456
1.002.229
Total operaciones corrientes
Inversiones reales
CAPmJLOS
Impuestos directos
Cuotas de la Seguridad Social
Impuestos indirectos
Tasas y otros ingresos
TOTAL
3.271.883
2.940.019
2.691.445
841.852
Transferencias corrientes:
Transferencias corrientes:
A otros sectores (empresas, familias e instituciones sin fines de lucro)
•
INGRESOS
4.829.091
10.205.665
1.115.145
De otros sectores (empresas, familias e iristituciones sin fines de lucro)
Ingresos patrimoniales
Total operaciones corrientes
Enajenación de inversiones reales
316.453
274.913
10.336.565
17.995
Transferencias de capital:
Transferencias de capital:
64.533
A otros sectores (empresas)
665.354
De otros sectores (empresas)
Activos financieros
Pasivos financieros
95.066
230.862
Activos financieros
Pasivos financieros
59.440
1.695.660
Total operaciones de capital
1.837.628
Total operaciones de capital
TOTAL GENERAL
2.106.427
12.312.092
TOTAL GENERAL
12.174.193
�1.986
PRESUPUESTOS CONSOLIDADOS ENTES TERRITORIALES
(Millones de pesetas)
GASTOS
INGRESOS
CAPITULOS
Comunid.
Autónomas
67.539
1. Impuestos directos
172.151
2. Impuestos indirectos
3: Tasas y otros impues146.850
tos
4. Transferencias corrien1.150.028
tes
10.549
5. Ingresos patrimoniales
6. Enajenación de inver2.065
siones
7. Transferencias de capi240.250
tal
Corporac.
Locales
356.780
118.194
269.161
508.713
38.545
8.610
78.369
Total
consolidado
CAPITULOS
424.319 1. Gastos de personal ....
290.345 2. Gastos en bienes corrientes y servicios ....
416.011 3. Gastos financieros ....
4. Transferencias corrien1.492.867
tes
49.094 6. Inversiones reales .:
7. Transferencias de capi10.675
tal
Comunid.
Autónomas
Corporac.
Locales
Total
consolidado
727.677
486.111 1.213.788
219.491
22.071
310.383
79.945
416.509
345.892
179.222 429.857
225.902 +571.794
137.398
154.805
529.874
102.016
242.203
268.619
TOTAL OPERACIONES NO
TOTAL OPERACIONES NO
1.869.038 1.436.368 3.089.532
FINANCIERAS
1.789:432 1.378.372 2.951.930
FINANCIERAS
ÚLQ_
LA,ZL
�ro
b
,2
b
ro
,8
I--
1grt
'el
M.
Pi
p
O
o
U)
Ñ UOi
a •
^
'-<
^
in
b1-1
^
H-
~
2
Ñ•b
r
Ó
(n
O
Ó
ri
^
H-
^ 1-1-
n
ñ
G O+
Ól ^ G
^
G
•
N
-4
-a
-1
pp
_a.
•W
Ol
1^
01
J
W
O
^ -1
4.
01
1.0 _...
•
OO 4.
^ W
O
....
^
N Ni
^
N
�
^ Ul
N
O
_á
Ul
N
Ni
W
Ul
4. CD
O
00
O
_a
^
_a
LO
0O
W
..-..
-4
J
N
J
▪
U1
J
J
--a
O
`
CD
OO
CD
O
a
11
O
1
t3
F--'
_á
O
4.
Ul
^
QO
(D
(Drr
- a•
U1
O
eT
▪
W
-a
.^
N
DD
J
CD J
a
IV
Ul
_á
l0
00
01
-á
61
01 CO
--a
J 4=.
1/ 1 Ni
_a
CD
0O
--a
4.
-a
rf•
9
_
Ni
(n
OW
Mi(D
.^
Ul
CO
---1
N
¢
F-,
O ■A
N--a
W
Ol
O Ol
W.
1^
(D
4.
O
Ó
u)
-1pl
lD
F--'
OO
(DUl
N
. .
Uo
CD
J
^
Ñ
J
--I
al
---1
.^
J
W
CD .....1
N
11:2
4.
00
W
A 01
tD
Ol
�D
-o
Ó
r
a
v
7
O
m
7
a
n
m
N
r•
.•
O
a
a
N
a
7
m
r
a
o
Di
m
-e.
ro
N
a
D
^
Ó
^
n
^.
a
a
a
D
oz
z
(11
D
tl
m
"O
D
w
.....
7
f,.
m
N
D
rr
o•
7
Ó
v
o
n
n
r•
H
o
7
z
m
D
O
N
r
o
n
a
a
N
m
N
c
n
►..•
o.
U)
11
i-i
N
Z
n
^.
tu
m
D
o
-1
p-^
11
r-{
z"
D'
Z
n
n
►-e
m
33
0
U)
Fi
m
X/
0
U)
no
m
U)
z
D
ta
l
z
<
0
0
a
D
^
a
o
B
<
M7
7
a
Q
r•
M•
a
aa
za
O
n
w
■•
+
O
W
N
O
7
A
a
1
r
•A
I r
I ■0
I OD
I O
^
m
^
n
H
0
z
m
U)
/-i
O.
r
^
O
OD
N
1
w
O-
1
r
-A
U
1
l r
03
I w
1 F-
r
IN
I
-0
z
z
n
^
m
73
U)
*
1
(.wll
^
Ú
•A
r
Ó
OD
J w W
•r
•A
•.1
r
.I
r
O
r
N O
A O
r
r
w
m
r
O O
r
r •4
.:12•
1
1
I
O` .A r.
Oh •A
r
•
G r
r
00 .1 IA '
L`
O
-41
J .1 UI
`O O O
J
^
1
r
3
UI
O r
I
?•
m
•O7
I
I
Í
►+
`O
IJ
^
I r
Í. ^
I G.)
1r
1 `0
I w
I A
O] 0 .0
1
I
I
J IsJ O
J 0 J
N G
IJ •
r
1 40
I 00
I UI
�r
1
1
^0
r
W
UI J
N
N
J
r
tJ
.0
0
I
-J
1
1
F+
-O
N
O'
•A
UI
UI
N
r_g
0"
^0
W
UI
W
Q•
W
UI
.43
O.
I
I
W
I
•
^
O
^
I-.
N
O'
O
Ol
-0
O'
I W
I O
W
µ
UI
I ^•'
^
f`
W
J
^0
A
.A
-II
Ñ
-11.
Ó
N .
-O
00
Ó
W
UI
00 •0 O
r-
J
UI
W G1 0• UI
DO
µ
1
I ►I- 0
I O7
I tJ
.•
43
i^
,-•
Í 0^0
I -it,
I
I
^ m
,0
�-o
-n
n
o
'3
o m
x
o
1 fi
U
ro
O
-7
r•
o
al
n
r•
0
7
n
1
r•
O
7
ro
^
0
7
ro
UI
r
r
o
o
n
v
ro
ro
N
N
W
N
O
41.
•P
O
W W
W W
o•
J J
O
W
cn
N
?
ñ
W
W
^
UI
^
W
-4
W
tY.
µ
UI
UI UI
o o
■-•
UI
J o
'•-
►+
IV
J
J
^
,o
µ
OJ
o^ r
■•
ji
-0
cn
•
p
ñ
O
W
•
■•
ñ
O
W
Ctl
I •1
-0
1 00
O
W
07
O O'
r f•
UI
N
t-J
m •- O
■0 J o•
1'
o,
-O
r
0"
p
N
03
0•
N
03
4
U
-4
W
N
0•
r
r
UI
^
CJ
r
UI
A
N
■0
r
03
W
r
N
N
W
W
.I
-4
41
W
11.1
UI
03
O
42.
00
UI
41,
03
J
0
Q`
W
03
►'
?
J
0`
.P
0•
0
N
CJ
U
W
,p
•P N J
cn cn O
03 O 0l
1-
0
03
0
►-N
-4
o"
N
0
N
►•`
1.-
N
W
0'
,0
1-
I s1J
I m
I tJ
J
1 ^-
�
tJ
I W
03
. I F-I^0
i^
CO
f--
J
03
03
-12.
O]
03
N
.0
,0
-A
A
I
0•
41.
0.
O
N m
CJ
CJ
Iµ
I 03
10
W
CJ
r_n
tJ
UI
W
O
-0
f-
W
•P
►.
O
0
0]
W
I r`
1 -0
I m
I U1
�
Dublin Core
The Dublin Core metadata element set is common to all Omeka records, including items, files, and collections. For more information see, http://dublincore.org/documents/dces/.
Title
A name given to the resource
09.01. Activitat de representació (com a Alcalde)
Date
A point or period of time associated with an event in the lifecycle of the resource
1982-1997
Description
An account of the resource
Aquesta sèrie agrupa els documents sorgits de la funció representativa de l'exercici del càrrec d'Alcalde de Barcelona.
Dublin Core
The Dublin Core metadata element set is common to all Omeka records, including items, files, and collections. For more information see, http://dublincore.org/documents/dces/.
Identifier
An unambiguous reference to the resource within a given context
3980
Title
A name given to the resource
La revisión del sistema de financiación local / Conferència
Creator
An entity primarily responsible for making the resource
Maragall, Pasqual, 1941-
Format
The file format, physical medium, or dimensions of the resource
Textual
Abstract
A summary of the resource.
Nova organització territorial. Principi d'Autonomia de les entitats locals. Principi de suficiència financera. Ingressos propis, subvencions estatals i endeutament.
Spatial Coverage
Spatial characteristics of the resource.
Club Siglo XXI (Madrid)
Language
A language of the resource
Castellà
Subject
The topic of the resource
Administració local
Municipis
Finançament
Autonomia
Territoris
Acció política
Type
The nature or genre of the resource
Conferència
Date
A point or period of time associated with an event in the lifecycle of the resource
1987-01-19
Provenance
A statement of any changes in ownership and custody of the resource since its creation that are significant for its authenticity, integrity, and interpretation. The statement may include a description of any changes successive custodians made to the resource.
Aquest document forma part del fons municipal de l’Ajuntament de Barcelona (productor de la documentació) i és còpia digital de l’original custodiat a l’Arxiu Municipal Contemporani de Barcelona.
EAD Archive
The Encoded Archival Description is a common standard used to describe collections of small pieces and to create hierarchical and structured finding aids.
Level
The hierarchical level of the materials being described by the element (may be other level too).
Document
Discursos i conferències
-
https://arxiupmaragall.catalunyaeuropa.net/files/original/30/1005/19860307d_00108.pdf
df7da9d13eb13f0b159f51cd6a3aab67
PDF Text
Text
Ajuntament
de Barcelona
Alcaldia
Gabinet de
Comunicació
Plaça S. Jaume, s/n.
08002 Barcelona
Telèfon: 301 07 07
Tèlex: 54519 Laye e
CATALONIA AND SPAIN.-- Text of the lecture given by Pasqual
Maragall i Mira, Mayor of Barcelona, at St Antony's College.
Oxford, March the 7th 1986
�(
'o1
iTn
Ajuntament Tlir de Barcelona
Gabinet de Comunicació
Ref.:
Mr. Warden,ladies and gentlemen:
Thank you very much for your kind words of welcome. I would
like to thank you also for the opportunity I have to talk in this
house.
I am glad to bring for you the warmest regards of a former
student of this House, Mrs. Patricia Hutchinson, now HM Consul
General in Barcelona.
There is a debt that many Spaniards have and I want to
acknowledge here. We owe Professor Carr his contribution to the
History of Spain, which filled serious gaps in our education.
During the years of Franco's dictatorship we had to rely on
foreign books to imrpove our understanding of our own country.
Furthermore, I want to acknowledge the works of other authors,
such as the British Gerald Brennan, Stanley Payne and Hugh Thomas
or the American Gabriel Jackson and Edward Malefakis, and,
obviously, the French Pierre Vilar.
I would not be fair, however, if I did not pay hommage to an
emminent former guest of this House, Jaume Vicens Vives who,
appart from his contribution to Catalan and Spanish history,
represented so many people with enough faith in the future of the
�+11111
Ajuntament ''!lIIW de Barcelona
Gabinet de Comunicació
Ref.:
country to go on working in spite of lack of freedom.
He was my professor in my first years of university. He was
who opened our eyes to Spanish History and explain us how the
Spanish Golden Century was also the Century of the "sopa boba".
Among other paradoxes, one of the outcomes of Spain's last
forty years is the amount
people who,
under diferent
circumstances, would have never gone into politics. In Britain,
for instance, politicians are more or less professionals. In
Spain, on the other hand, the iniquity of the regime made a great
deal of men and women change their vocations and devote
themselves to fight injustice. Thus, had Franco's rule not
existed, President Gonzalez would be probably now a lawyer in
Seville; Defence minister Narcis Serra would be teaching monetary
policy, which he learned partly in London School of Economics,
President Jordi Pujol perhaps had put into practise his Medicine
degree and I myself would be teaching International Trade or
Urban Economics thanks to the MA I got at the new School fo
Social Research, in New York, after trying Oxford through Jose
Antonio Martinez Alier.
I do not regret things as they are. I love my city and I
enjoy being mayor, every minute of it. And it is very likely
that my achievements on the academic field would have never
allowed me to give a lecture at St Antony's College whereas
o
�¡±11111
Ajuntament !III+ de Barcelona
Gabinet de Comunicació
Ref.:
politics has provided such privilege to me. I didn't go so much
beyond Quesnay and Ricardo, at Jonhs Hopkins in Baltimore.
Nevertheless, this particular upbringing makes us fall very
often under the temptation of academic amateurism. So I ask for
your benevolence if I surrender to that sin.
However, I am going to indulge myself in a way that seldom
do I permit myself at home. I will talk about my grandfather, and
I will not hide how proud I am of my name. I cannot do it in
Catalonia: I might be blamed, quite reasonably, of using a
national glory for my own political benefit.
As you well know, Joan Maragall, my father's father, was.not
only one of the greatest poets Catalan literature has produced,
but also a qualified spokesman of the prevailing feelings that an
enlightened Catalan bourgeoisie had in his years- end of last
century beginning of this one.
I will try to give you a brief survey on the past, the
present and the future of the relationship between Catalonia and
Spain. Still, I would not dare to explain what others have done
better and with much more authority than I could. , But I think it
might interest you to know about the point of view of an insider
who has both the privilege of being the mayor of Barcelona and
the privilege of coming from a family that, in a way, summarizes
�-5Ajuntament de Barcelona
Gabinet de Comunicació
Ref.:
the recent history of my country.
Nevertheless, and however passionate this discussion is, I
am a little worried about our persistence on this analysis. As
Pierre Vilar wrote, " Reflection of a nation on itself is always
a sign of unhapiness, of danger, of impending menace over the
community. Spain's passion of meditation on itself, after 1600,
after 1898, after 1939, reminds of a great history of an unhappy
consciousness".
I do not think there is any essential menace on Spain or
Catalonia, in our days. I do not think it is good for us to be
still broodíng over our essence and existence. But perhaps it is
a good thing for politicians to stop from time to time and think
a little over the object of their activity: their country.
Joan Maragali wrote in 1898 a poem called Oda a Espanya, Ode
to Spain that represented the feelings of a catalanism concerned
about the idea of Spain. That poem is a plead for a Spain as a
mother of many different peoples who ignores them. Maragali said
to Spain: "cry, mother, hear your children, who speak to you in
another language, come to the sea". The last line of the poem is
a goodbye to Spain
"Adeu Espanya!", which is of course
terrible. And that is what the catalanist movement did and Spain
practised. We ceased to ask for an understanding with Spain
except for the begining of the Republic and started to look on a
�^+ÍI
Ajuntament 1117 de Barcelona
Gabinet de Comunicació
Ref.:
separate destiny as a solution for Catalonia's troubles.
The development of Barcelona
Now let me talk about Barcelona.
Barcelona saw a fantastic development from the mid XIXth
Century. Up to 1859 Barcelona was closed within the walls the
perimetre of which had not altered from The Middle Ages. In 1859
was aproved the Plan del Ensanche, the "enlargement plan",
developed by Ildefonso Cerda. The walls were pulled down and the
city spread over the surrounding plain and reached the nearly
villages: Sarria, St. Gervasi, Gracia, St. Marti.
My grandfather, by the way, was born in 1860 in the very
heart of the medieval city. Later he went out the walls, to the
Ensanche and finally to St. Gervasi. In a sense he followed the
growth of the city. In just 50 years his generation expanded more
than previous generations for 10 or 15 centuries.
I recall Ricardo's "Low Price of Corn ",
1815, where he said
that increases in population would increase the supply of land so
that rents would not rise. I was not exactly so in Barcelona.
Land prices went up, and only in downtown, round the City Hall,
moderatly down.
1888 an Universal Exhibition was held on the grounds of
the old citadel, ominous symbol of centralist opression, built by
�+mu
Ajuntament
de Barcelona
Gabinet de Comunicació
Ref.:
Phillip the Vth and demolished shortly after the walls were
pulled down. The Universal Exhibition underlined the definitive
assertion of the city developed by Cerdà,
as well as a
demonstration of catalan bourgeosie's faith
on modernity,
progress and industrialization.
Catalonia rejected Spain, but did not retreat herself into
the contemplation of its griefs. Quite the contrary, catalanism
emerged then as a way to assert our European character as.
opposite to being Spanish.
Is is relevant to remember that in those years your empíre
was still going. Ours not. The end of our rule over Cuba, Puerto
Rico and the Phillipines, .in 1898 give our 98 Generation: Baroja,
Machado, Azorin, Juan Ramon Jimenez and clare say, Picasso and
Casas, who had an influence on Spain culture in a way similar to
Bloomsbury's: Keynes, Virginia Woolf.
Catalonia was open to the cultural trends coming from Europe
and was able to give them a personal interpretation. At the same
time that Paris, Vienna, Praga, Brussels, Glasgow and London knew
the art nouveau the secession or modern style, in Barcelona
modernisme flourished with extraordinary strength. Modern style
architecture had in Barcelona a field to express itself as no
other city of Europe had. You can still admire the results
�raiiii
Ajuntament 1111W de Barcelona
Gabinet de Comunicació
Ref.:
walking on the streets of my city and looking at the incredible
façades that Catalan bourgeosie had the courage to build.
This creativity was sustained throughout the years before the
Civil War, in spite of social unrest and in spite of Primo de
Rivera dictatorship.
First World War brougth to Catalonia Picasso, who carne back,
Picabia. But it also brought money. Catalan industriality took
advantatge of Spain °s neutrality to make good business out of
selling goods to both Allied and Central Powers. That could
explain some of the neutralist feelings that Catalan bourgeoisse
still is sheltering.
The 1929 Universal Exhibition, gave Barcelona the most
important thrust to modernity since the previous 1888 Exhibition.
The 1929 exhibition was bold enough to host and show to the world
the Mies Van der Rohe German Pavillion, which we have just
rebuilt, by the way.
It was in this time when Arnold Scheinberg began Moses and
Aron in Barcelona. his daughter is named after the second most
popular virgin in Catalonia after Montserrat: Nuria.
�-9Ajuntament ''Ill+" de Barcelona
Gabinet de Comunicació
Ref.:
Architecture was again the field where Catalan capacity
catch the signs of the times was more evident. Racionalist
architects flourished in Catalonia. Josep Lluis Sert and members
of GATPAC - architect group made Barcelona the centre of interest
of European architects. The Republican Generalitat entrusted Le
Corbusier the design of a new development plan of Barcelona
metropolitan area.
But there were also other fields where Catalonia showed her
dinamism. Catalan Parliament voted a Local Government act that in
some aspects was even more advanced than the Spanish Municipal
Law of 1985.
The Spanish Pavilion of 1937 Paris Exhibition, where
Picasso's Guernica was first showed, was disiped by Josep Lluis
Sert.
Later carne what it carne. And for decades Catalonia was to
many Spaniards a symbol of resistance to fascism, a place where
one could feel an European atmosphere.
However strong the dictatorship pressure was, Catalan's love
freedom created and environment less opressive than in the
rest of Spain.
�-10IIIII
de Barcelona
Ajuntament
Gabinet de Comunicació
Ref.:
Nationalism and catalanism
In spite of the Spanish Constitution, in spite of the
Catalan Statute of Autonomy, there is still an unsatisfied,
strong nationalist sentiment prevailing in Catalonia. The
boundaries of this nationalism are rather fuzzy, as are the
political solutions that would satisfy it.
Most of the people would accept the Spanish Constitution and
the Catalan Statute of Autonomy as they are provided that
Central Government interpreted them open -mindedly without any
witch -hunting based on apparent threats to the unity of Spain.
Other people would like to reform the Statute, to give more
powers
the
belonging t Spain.
Generalitat without questioning Catalonia's
And, finallly, a minority asks for an
independent Catalonia or rather, ' independent "Països Catalans" Catalan countries- that is to say, a Greater Catalonia including
the Balearic Islands, Valencia and the Roussillon or French
Catalonia.
As I say, separatism or independentism is now a minority
trend in Catalonia. But it is a very popular ideology among young
people. This phenomenon has not been studied closely. Does it
come from the fact of being the only way young people have to
contest the political system? That would presume that young
people independentism is the way young people take to let out
�:IIIII
Ajuntament 1111IF de Barcelona
Gabinet de Comunicació
Ref.:
their natural trend to revolt against the establishment, since
it is almost the only ideology that does not fit into the
Constitution.
A Catalan who claims to be a Catalanist but does not like
nationalism in general, and this is my own position, finds
himself in a somewhat difficult position. For in Spain there is
also an efervescence of Spanish nationalism.
When the Socialist Party carne into the Government after the
1982 general election an American newspaper reported the
constitution of a government of "young nationalists ". In Spain
this expression sounded rather shocking. Put it really made a
point.
Franco spent forty years identifying himself as Spain and
labelling as un-Spanish or bad Spanish those who opposed his
regime. Not surprisingly, the idea of Spain as fatherland was not
very popular among democrats. Recall the "farewell Spain!" The
Socialist Party tried to recover Spain, as the heritage of
everyone and not a monopoly of the right. Obviously a certain
amount of nationalism is there. There are more reasons now to be
proud of being a Spaniard than they were under Franco.
I would like to explain now my position
regarding
nationalism. I do not feel like a "nationalist", in the classic
o
�-12-
NWIF
E111111
Ajuntament 1 III+gir de
Barcelona
Ref.:
Gabinet de Comunicació
meaning of the word. I think nationalism may be a right issue in
a precise time, but it may not be justified other times.
In Catalonia strict nationalism could have been justified
when Franco's dictatorship was a menace to Catalonia's own being.
Nowadays I think extreme nationalism is a mistake. Catalan.
nationalism now takes the feeling of belonging to an identity for
a political code.
I would rather choose the word "catalanism" than
"nationalism". "Catalanism" was, by the way, the term our
grandparents used. Nationalism calls for a generic position, and
I am not interested in generic positions. Nationalism is a
mixture of hetereogeneous trends which have in common the fact or
the feeling of being victimized by an alien force.
Catalanism, on the other hand, refers to a definite,
specific fatherland. They are two different formulae, though
they have overlaped through history and have been used in a
indiscriminate way.
Now,
in 1986,
we can establish the
difference, and I think we must.
Catalonia has enough political maturity and the legal
framework to be something more than a nation standing on the
defensive. I think there are grounds to talk on behalf of an
open Catalonia with aims that go beyond the mere survival, the
�a
-13II ÏI
Ajuntament ' VIII+' de Barcelona
Gabinet de Comunicació
Ref.:
mere defence.
There is however among nationalists a temptation to go back
to the bunker,
within the walls so to speak. But I do not think
they will manage to prevail.
Catalonia and Spain
I would nót like to convey the message that for me Catalonia
has no adversary. I do not underrate them. But I do not think
they are the paramount problem of Catalan national feeling. There
has been always in Catalonia a trend to see others as responsible
of our troubles.
Former President Josep Tarradellas broke this line of
thought. President Tarradellas helped us to see things from a
wiser outlook. President Tárradellas taught us to accept us as we
are. He pointed that those who had opressed Catalonia had a long
government experience behind and elements of legitimacy we had to
acknowledge. Hence his attitude towards the King and the Army
that could have been a surprise, coming as they were from and old
Republican.
As I suggested before, now that the idea of .a opressive and
totalitarian Spain belongs to the past, Catalonia can and must
participate into Spanish politics and help to finish the
construction of Spain's unachieved reality out of heart and
�-14:+11111
Ajuntament ''IFif de Barcelona
Gabinet de Comunicació
Ref.:
reason, not only out of calculation and selfishness. But Spain
has first to admit that it is still under construction.
Catalonia, however, cannot go to Spain to be paid for its old
griefs, and, on the other hand we cannot pretend tat nothing has
happened. But both Catalan and Spanish people have to make an
effort of unsderstanding.
Those attitudes will prevail,according to me, in Catalan
political life. That does not exclude the revival of important
minorities pleading for independence, especially among young
people, as I said before.
In a sense, I would like better independentism than
nationalism. It has a frankness which is missing in nationalism.
I like "Visca Catalunya lliure!" - "long live Free Catalonia!"is a positive cry, unlike "som una nacio!" - "we are a nation" which is now a negative slogan. I do not think, nevertheless,
that Catalonia would make a good business out of independentism.
Professor Sole Tura explains it brilliantly in his last book,
Nacionalidades y nacionalismos en España.
Catalonia and Barcelona
The nationalist party that is ruling now the Catalan
Government, has attempted sometimes to confront Catalonia to
Barcelona, appealing to an alleged Barcelona centralism which was
supposed to menace the pure essences of Catalonia. But, as
�-15REM
Ajuntament ''11V de Barcelona
Gabinet de Comunicació
Ref.:
Professor J.M. Bricall used to say, Catalonia without Barcelona
would be just a national curiosity as the Alto Adige, the Italian
Tirol, is.
That does not mean that Barcelona has made Catalonia. In
fact the converse proposition is true. And it is also the best
proof to show that Catalonia is a nation. Catalonia has been able
to build a city which has all the characteristics of a capital
of a State. Catalonia created Barcelona because she had national
power enough to do it. Thus Barcelona is a result of Catalonia,
not a cause. Of course, there has been also a feed back process.
Were not Barcelona a dynamic city, Catalonia could not have been
a dynamic country either.
The richness of Catalonia's national identity comes from its
plurality. This plurality is the reality of Catalonia. A somewhat
tortured reality, but a reality. Spain as a concept, on the other
hand, has not managed to become a full reality. This is changing
now. Spain is beginning to come to terms with its own plurality.
And the same goes with Madrid. Madrid was for the rest of Spain
only a capital, a bureaucratic centre. Now Madrid has learned to
be a city, a human collectivity. And I have to acknowledge here
that this was the great success of the late Mayor of Mdrid,
professor Tierno Galvan.
All this changes are a positive challenge for us Catalans.
�-16+11111
Ajuntament r de Barcelona
Gabinet de Comunicació
Ref.:
We can feel more comfortable within a plural Spain than in a
monolitic one. And Barcelona has to strengthen its imagination to
compete with Madrid as the prime centre of cultural and economic
creativity.
The plurality of Catalonia has always acted as a politic
stabilizer, as well as a political motor. The history of
Catalonia is the history of a set of counter-balanced powers. And
one of this powers is, and has been, Barcelona.
The old government of Barcelona, the Consell de Cent or
Council of the Hundred, coexisted perfectly with the Generalitat.
And sometimes the Consell de Cent stood for the defence of
Catalonia with more determination than the Generalitat did.
One of the decisive dates of Catalan history, as you know,
is the eleventh of September 1714, when Barcelona surrendered to
the troops of Phillip the Vth, the first Spanish Bourbon. That
marked the end of Catalan liberties under the Crown of Spain. The
hero of that day was Rafael Casanova, who was the prime
councillor, the Lord Mayor, if you allow me this anachronism.
If the past saw different powers working. together for
Catalonia I think the best guarantee for the future of Catalonia
is a synthesis of a set of particularities , a set of people
which have in common a national identity built on the basis of
�-17+fll
Ajuntament 191W de Barcelona
Gabinet de Comunicació
Ref.:
their diversíty. Putting that into political terms, the best for
Catalonia is having besides its first institution, the
Generalitat, a net of local governments intending to work as a
whole.
As Shakespeare said, "city is the people ".
Living with authonomy
There are two outstanding facts that date a process of
degradation of political atmosphere in Catalonia. One of them was
the anti LOAPA campaign, in 1982. As you remember, 'LOAPA' stands
for °Organic Law for Harmonization of Autonomic Process'. The
campaign had a revival later, after the Constitutional Court
ruled against that law.
The anti LOAPA campaign had no visible effect on 1982
general election nor on 1983 local polls. But it did had an
important part on Convergència attitudes in the 1982
demonstration for the llth of September. For the first time after
Franco's death the Catalan - political parties marched separately.
And, what was worst, some shouted violently at socialist leaders,
accusing them of traitors and collaborationists with Spanish
centralism.
That was a symbol of a political schism in Catalonia, a
^
w
�-18E IIIII
Ajuntament 11II +' de Barcelona
Gabinet de Comunicació
Ref.:
schism that is not closed, yet.
The Banca Catalana affair was the other element that marked
the rarefactíon of our political environment.
Another key factor in today's Catalonia is the new regional
TV Channel, TV3.
TV3 was a palpable result of the catalan Government policy,
a project everyone could identify with. It is the only TV channel
that uses Catalan as the only language. That had obviously an
influence on the results of 1984 regional polls, which were held
shortly after the start of TV3.
Other things which are "odd" happen in Catalan Parliament.
The majority ruling Catalan Parliament has been passing a set of
laws aimed to extend the control of new Catalan bureaucracy over
every single aspect of Catalan life.
These laws have a trend not at all liberal, in spite of the
alleged liberal faith of many. In fact, these laws are within the
old Spanish tradition of centralism and state interventionism.
Our
Statute of Autonomy stands for a
descentralized
structure of Catalan Government. The Generalitat was to play the
�-19-
Ajuntament
"VIII f de Barcelona
Gabinet de Comunicació
Ref.:
role of giving advice, planning, supervising the lower levels of
administration.
The present major_ity has showed an increasing mistrust on
the basic levels of government, that is, local governments.
The executive is recovering powers the central government had
passed to municipalities during the first years of democratic
governments in Spain. From the local government we are seeing,
amazingly, how we could end up having less powers under an
autonomous Catalonia than we had after 1977 general election and
before the Statute.
So, the alleged aim is to strenghthen the country. The
result is weakening it.
When Central Government handed over the Catalan Government
some of its powers our first reaction was a cry: "That's not
enough". And soon we have magnify the transferred apparatus,
making state interventionism appear again.
�-20-
7
+IIIÍI^
Ajuntament 1 111V de Barcelona
Gabinet de Comunicació
Ref.:
Barcelona, Catalonia and Europe
Catalans have always felt at home in Europe. And so
president Pujol said in Aachen: "Catalonia has come back home ".
Luis Racionero has pointed out, back in the Xth century
Romanesque monasteries in the Catalan Pirenees were an European
cultural enclave acting in a way as a bridge between Greek
humanistic heritage, Arabic and Provençal cultures.
What will happen with Catalan culture, with Catalan
nationality as Spain joints Europe? One may think Catalan nation
and other natiónal minorities will expand as the State-Nation
loses power. Others do not agree with this idea. They says that
far from that Common Market tends to enforce the State structure
of Spain.
In any case, I am convinced that European integration will
be positive, both to Catalonia and Barcelona provided we do not
become a "curiosity" after leaving NATO. The relevant question,
though, is wether European integration will mean plain
interchange or increase of dependence.
I think Barcelona has a lot to offer to Europe. We have just
closed the London exhibition "Homage to Barcelona". The great
surprise of this exhibition was Ramon Casas'paintings. What we
wanted to do with the exhibition, and we intend to continue
�—21—
4
Y
Ajuntament 111.11 de Barcelona
Gabinet de Comunicació
Ref. :
doing, is to explain to the world that people as Picasso, Gaudi,
Miro, Dala. or Pau Casals are not isolated personalities growing
spontaneously on a grey landscape. We would like to make
understand that we have had a favourable environinent that has
made such geniuses possible. Europe has something to discover in
Catalonia, and conversely.
From the point of view of regional and urban economics,
which was my own academic subject before going into politics,
Barcelona has also an important role to play in the European
system of cities. Barcelona is to become te link that will attach
the Iberian Peninsula to the urban European axis that goes form
London to Milan.
There is a region defined roughly by the areas of Bordeaux,
Toulouse and Milano wich holds an enormous economic, scientific
and cultural potential. Until Spain's coming into the EEC this
region has been a border region, a cul -de -sac. From now on it
will have-an increasing character of passage.
Barcelona wants to attract the gravity centre of this region
towards the Catalan system of cities. And to do so, Barcelona has
to compete with Toulouse, which is a fromidable centre of high
techology industries, and Marseilles, whose port fights with
Barcelona and Genoa for the first place in the Mediterranean.
�-2201111
Ajuntament 11111V de Barcelona
Gabinet de Comunicació
Ref.:
We have called this region the "North of South" of Europe.
Within this regions the connections between their cities are
already natural. We have only to enhance them, to facilitate
them. Montpellier is the city that first made a move on this
direction. M. Freche, the mayor of Montpellier, was the first
French politician to welcome the enlargement of the EEC.
Montpellier has understood that is easier for them going to
Barcelona than to Paris. Barcelona is the nearest big market to
Montpellier, the nearest big city.
Barcelona can be a capital of the North of the South of
Europe. This area has an "art of living", so to speak, tat is
very attractive to the North: climate, landscape, leisure. At the
same time te main cities of the area have an important economic
capacity.
Catalonia has to recover the power of invention the
creativity, the spirit of enterprise that made her the most
dynamic region of Spain. And she must do it with Spain, not
against Spain.
We Catalans have to come to terms with our own history. We
have to acknowledge that our future is narrowly linked to the
future of Spain. We have a privileged part in this future.
Spain does not exist. Catalonia does even if it is a tortured
�-23-
Ajuntament
de Barcelona
Gabinet de Comunicació
Ref.:
reality. Spain never cristalyzed. Catalonia has to be the leader
the transformation of Spain. The leader of the process that
will make Spain become an European nation, that will make Spain
cease to be a kind of reservation of exotism.
We do not want that in the future learned and serious papers
as The Economist have reasons to talk about our institutions as
it did in its last editorial: "a tricorn and blunderbuss army ".
The role of Catalonia is crucial. And so is the role of
Barcelona. I am sparing no effort to keep Barcelona moving. And
the city will answer, is already answering to the challenge.
�^
d2^ 85
k/rElLcc J NS
L.
UT
4 L Ddcvn,s b"b?(frn.j)
a(.Ad.0.4(
vrwY
117
reS.,,ds
il vTc,(.ttt-s~, (aow
^, ^^,t
(44)1
dvytiihtti
I-4 e
wkl
VY:.,^ Vá^ \^^
¡
9AC4 (G( h VS ^Mw
/^,- (
l^A^^
^^ N1/4
slir^ B,JY 'el <4
^C ^^kc
f lor,
J (n
^
^
^j^p l C Q.I.y, C44.1
RM^
W
(^
^ ^^
^
.1)„&
II/G4/
"b4-4 (43 f•1 Nut ^ ^ ^,t
^u^^ ^K Aw^o
^i
(
►ti( k^/`^Gt
r
^^
^ r n:.1
4/æ4,,,
^yYn(^eZ ^¡l(
^ ^„^ç
^
J
(G*( (.(.CC (y) ¡MAMA be-4)
áok 115
c^c
VF^
f çOce . r frSu4c^L^
APAw S^^t.t..-0 ( ^
r •
`
U`
.*44
tz."44tA•t,e9
Zig
Q,,,/^
^
1/ S#444.4 1 in ¡^.
.^,^^
^(d^slc^,
L
h0iv."
y.0,11 41 Gatim.4^
(/t/ e 1tct,
S,C4456I
)1n
14,-1 44.41*e(
prIfitGlY (ti w,-1 Thnfi
""V »
71'1
r ^^^rt ^ %tY
(40.4( f
e(
Dtairtu
árr
b^o kw S ^,^
6211(411-4 1
^^^
/u
C4 4A ^ ^
�j
^o
i7
L..G. 2:tt frn
cy4t«-A-111/45
tu.
S'gto^(
^•,,t
,\ (C ^ro C
( Gt,GKaFed
¿o»&c.(
1\4±- Y►^
Wu,c,+
^
Gri,
Gt,v3 lQ
/
r‘)°l (4c4
`
^
IkCKcu_ ^
^fJ
,
^ 1'
wys Ln,.T atac,i`fl ^
(
^ ^c v r
^
G (.^ 0(
Oi., c
I
k
l^ a.11", ¡, 112•1^
Tk °^ fi
14,J 5t11(
c
t^.,.,.^,,^
Di
r` . f
1(
h ^ ^ -I
Ter-7,1
C'
(
i 0v.r.^11tr'ç
Gin'
5:0431k,
f
a,
_
/1,40(4
^.c. c! /Y►'t c^l
^^'^"' %^■
1149c
( ^S .
^/ /^^^ V'l
^ fkWWy, I^
f ur.^¡^,(^ óllco 4N(n
^..^1^
l B'r
^ vt J
,
1)4.41-r
w^^er^,^ ^w
^.
C V¡t(^1
1^•1^, ^
`
fibutc.71 w.
C!.
GCed
1-m.r,1.
II- a,,%
/(
-ex/14
il" "-t<-(1-1
W l,w t.c,k a
5.144 t.
II
K.vaA,V
^ ,•
Le
'ib
a c., c ^-►( l ueLt « . 001
,
g l° owir14v147 rt.
V Iz ^4,
1
^i t
^
c>^
^^•`'^^^(^
lc.e
cc^
l7vvc_
14,o‘11( r^
u^
¡^
^1 ^yui^lS ( b'(t;jot^,.a^
^ l^ V
(.4,4
^
.lcw, °Y
(M.or`Wvt S 1-) t,
�dbm
L
(I 1,1(
k,tivv
5197~4~1,,,Ozegti
^—
¡
ØV\
tNt .e4,3ctroru,i.,,
f&1&'I
Í
,S fk-evistk
T+ Nrst
G,(4
lArp(ck
wPet
ti-- (i,
fu414<<
``bok, 4d triuy
xt
^ lA^^^^
^^crt
)1,4, v(1
çt4i14 `s frevt12.(i1 (b uw-tc-L,
2 A t\j,_ Itiwht-t41- kfuji
t^ avá T i( ifi
1
Iriok 6,,,mLSS vv"
d^ (e b.hti {^c^,^^ aw ^ (^h^(
<(4,1/i
P^f^
^
^t cw(r^ ex^ t4 ^
^^t6^C
^^ ^^.-^ h ^•
63 1--
5,1^
t,s
th, l\us i‘ w(
^
4,(LAW 1-I453. km(
^d ^^ ^N 8^^,
vtomd 40« 1\,4. Jtudtd
uv%
^ v^
^ I^ ` ^ ^l k^ )41
t pirt4-17 vr
tí,
11
(4 1(.444,/,,
(.444,(,• GrP^^`,
¿zt ¡W r t1
..
4, ,
^` 3
AiNitj
1,414.1z, 54t4ht t" A vt
wWi►L— - 01 / Ct.rf o `s 4~1
wx f
M 3^
/,g r¡ i
sti4vvri
►
w^ ck-syy, 6 ^ ^ y, Ctt41
ittce.
1/tu"
U G\ jleíYil,J‹.. C
vi tu t.. ( s vww ^
(4. t)., tov 1c t <<
<< tond
rtex
,
Wt t1ke, S6A" cm" VIKLt Or--
"VVt glr( g (4.e1,.
^ ^ vc \11444.1." Çtoj,ot+n
5,-//4 rr CrC
t
tl-ep-orce (
Í)
w1
/
�Ú
•
-A- '1\41( tc-t
t,e.w I^Pc^, t -v C
<
(,tm
^
( ^, 1a. ^^ rS ^ 11,44
^`
kf.(
Ítv3 .
044,14 .4 ket c/c
f)r`l
}Gd,,,
W.ck (ce.ca( i
l
1c.1xs^^c,,.^t /1\,t^ r^
Ltrw‹,'‘ .
ts
a c ti•-
'
n?
s 1)-o-tsbi rrk,w, .71—e
LT'
^G
^^
`i
:
14.1
64 7G^cAitc4 ^, c
�
Dublin Core
The Dublin Core metadata element set is common to all Omeka records, including items, files, and collections. For more information see, http://dublincore.org/documents/dces/.
Title
A name given to the resource
09.01. Activitat de representació (com a Alcalde)
Date
A point or period of time associated with an event in the lifecycle of the resource
1982-1997
Description
An account of the resource
Aquesta sèrie agrupa els documents sorgits de la funció representativa de l'exercici del càrrec d'Alcalde de Barcelona.
Dublin Core
The Dublin Core metadata element set is common to all Omeka records, including items, files, and collections. For more information see, http://dublincore.org/documents/dces/.
Identifier
An unambiguous reference to the resource within a given context
3911
Title
A name given to the resource
Catalonia and Spain / Conferència
Creator
An entity primarily responsible for making the resource
Maragall, Pasqual, 1941-
Format
The file format, physical medium, or dimensions of the resource
Textual
Abstract
A summary of the resource.
Loapa, afer Banca Catalana, TV3, Estatut d'Autonomia, Gatpac.
Spatial Coverage
Spatial characteristics of the resource.
St. Anthony's College, Oxford
Language
A language of the resource
Anglès
Subject
The topic of the resource
Catalanisme
Autonomia
Acció política
Model social
Territoris
Catalunya
Espanya
Barcelona
Type
The nature or genre of the resource
Conferència
Description
An account of the resource
Text de la classe impartida per Pasqual Maragall, alcalde de Barcelona, al Anthony's College d'Oxford. Amb notes manuscrites de Maragall a les últimes pàgines.
Date
A point or period of time associated with an event in the lifecycle of the resource
1987-03-07
Provenance
A statement of any changes in ownership and custody of the resource since its creation that are significant for its authenticity, integrity, and interpretation. The statement may include a description of any changes successive custodians made to the resource.
Aquest document forma part del fons municipal de l’Ajuntament de Barcelona (productor de la documentació) i és còpia digital de l’original custodiat a l’Arxiu Municipal Contemporani de Barcelona.
EAD Archive
The Encoded Archival Description is a common standard used to describe collections of small pieces and to create hierarchical and structured finding aids.
Level
The hierarchical level of the materials being described by the element (may be other level too).
Document
Discursos i conferències
-
https://arxiupmaragall.catalunyaeuropa.net/files/original/30/1095/19870530d_00216.pdf
1be19930bf76be0f4dac073ecb143b0e
PDF Text
Text
PLAQA EIVISSA
molta gent que el oap i altres que no i només eIs coneixen al
barrí. A veure qui em sap dir on és la Plaga de Can BobaooIa ?
Aquest senyor d'aquí. Al Clot, si senyora. Peró al Clot sobre la
Meridiana. I ara ja anem seguit. Oui sap d'aquí ou están eIs
139
�jardins de Sta.Rosalia ? Aquest está molt a prop, aquí a la
Teixonera i el carrer
, que ja estan oberts i la
Plaga Nova és del Poble Sec. Que hay 36 barrios en Barcelona
eh? Deu districtes i 36 barría i cada barí va tenint el seu
parc, a vegades va tenint el seu petit jardí. 1 la Plaga Trilla,
qui sap on és ? Al carrer Gran de Gracia. I l'Avinguda de
l'Hospital Militar que s'ha enjardinat ? I la Meridiana ? la
plaga Mossen Clapés que abans. era un desnivell, que és allá on
s'agafa el pont del Dragó
abano estava plena de cotxes
aparcats sobre les voreres, i aquella mena de guals
aquells
rails que hi havia. Alld ho vam fer Lora vam posar-hi verd. En
Germá Vidal que és el president de41 districte de Sant Andreu ha
anat posant verd una mica per tot arreu a Sant Andreu i també al
costat de la Meridiana.
Mireu, ham anat esponjant la ciutat, i a més l'hem anat
conectant, perque aquesta ciutat tan gran, que és una ciutat
petita en el fons, molt densa estava mal conectada, i hí havia
liaos que tot estant molt a prop es trigava molt per anrrivarhi. I així hem anat obrint el túnel de la Rovira que abans us ha
dit en Batlle i ara estem obrínt el pont de Felip II í Bach de
Roda, que está relativament a prop d'aquí, que casibé uneix
Virrei Amat amb el mar. El día que s'obri aqueat pont, que será
d'aquí a una mesas, posem sis mesos, des del vell mig del pont
de Felip II -Bach de Roda, que tata hi pasarem un día o altra
veuren a una banda Virreí Amat que es veu les vivendes .del
Congrés d'aquí baix, de Virrei .Amat,
l'altra banda, el mar. De
manera que el barri de St.Andreu í el de St.Marti que abans
140
no
�sabía ben bé on començava í en acabava, es tallen en aquell
punt. I allá s'uneix la muntanya i el mar. I al mateix punt es
veura millor el carrer Valencia, que travessará lligará amb la
Ronda de Sant Martí, allá on abans hi havia les barraques de la
Perona, que desde aquellas barraques es tirava tata la porquería
que hí havia a la
vía del
tren. Doncs ara allá ( encara falta un
tros) és una Hi ha un bon tros, que és la Ronda de
St.Martí, que continua pel carrer Valenfcia. I el carrer Aragó,
que si hi penseu, ara quan s'acaba mort en una mica d'aparcament
a l'estació del clot, s'acaba allá, continuará. I aquell 4 que
s'ha
• de fer des
del
carrer Valencia per agafar el carrer
Guipuscoa quan es va cap a Badalona, ja no s'haurá de fer,
perque directament des del carrer Aragó agafarem el carrer
Guipuscoa, atravessarem el Besós i entrarem a St.Adriá i a
Badalona. Aquesta es la Barcelona concreta del futur, pero no la
del futur del 92. No. Del futur de molt abans, del 91, que és el
que ens interessa-ara, un any abans de tot aixó. No parlem de
JJ.00, parlem d' un futur més inmediat. Per
connexió,
tant, e
lliure,
capacítat de bellugar-se i de i de conectar amb una
altres barría i també qualítat quaitat, qué vol dir ? Qualitat
vol dir que a la periferia de la ciutat ha d'haver un urbanisme
tan bó com al Centre i ja sabem que això pot quedar en una frase
demagógica, pero mireu, els esforços ni són, si mireu ara mateix
la Vía Júlia, que ja la coneixen, ( és una avínguda que té dos
problemes un , fa un pendent de dalt a baix des del Mercat
fina a la Plaga Lluchmajor però també fa una pendent de cantó a
cantó, el cantó de dalt í el de baix. De manera que el disseny
d'aquesta rambla -( que jo com alcalde anava dient. sempre ala
141
�arquitectes
?V
Quan s'acabará la Vía Júlia 7" í cm
deieu " Poc a poc alcalde", i jo deja : "no, no ràpid, ràpid,
que l'ha vull ben aviat ". I tenien raó els arquitectes, perque
s'havía de ter un disseny en el qual les escales que baixen d'un
cantó a l'altre havien de combinar dues pendents, la que hi ha
al costat de la plaga i la que hi ha de cantó a cantó). I aixó
s'ha aconsseguit
ningú se'n adona. I ara tothom es passeja
tranquilament per la Vía Júlia que es la rambla dele treballador,
i té Una qualitat urbamistica, si senyor, í té uns monuments. Si
senyor, té aquest monument del Sergi Vilar, aqui a la punta i
aquell que hí ha allá a la punta, al final, que encar no está
il.luminat perque la F.E.C.S.A. no ens dona llum, per cert; í la
Rambla de la. Vía Júlia té una qualitat com la té la Plaga
Pestanya, a sota i la tindrá la de Francesc Lairet, que hi ha al
damunt. Perque no feu una divisíó - entre arquitectes bons i
dolents, els mateixos que van fer les obres més importante també
fan les obres del barrí. Aixà vol dir qualitat a 'cota els punts
de la ciutat.
I podriem seguir perque Barcelona durant aquests anys 'ha
contribuít no només a minorar-se ella mateixaq sinó també .a
millorar l'urbanisme de l'entorn. Perque a Barcelona hi vinen
1.700.000 habitans pera hí treballen 3 milions. Són tres mílions
que van fine a Sant Cugat i Badalona- í St.Adriá fina a Mongat í
Tiana, casi. I per l'altra banda al Prat de Lllobregat
Castelldefels. I aqueste pobles i aquestes ciutats que durant els
anys del franquisme van créixer, però malament, amb un urbanisme
que és el pítjor d'Europa no es podían redreçar, no es poden
142
�redreçar i no es podrán redegar sí no és, per molt que és vulgui
des del Govern si ele ajuntaments desde abaix que eón aquells que
ho veuen cada día no poden colaborar i minorar la seva qualítat
urbanística avui en día si aneu per aquests ajuntaments ho
veureu : el pare de Can Solei de Badalona, el pare de la Torrerja
de Viladecans, el pare,- de Torreroja que eón tres
ajuntaments:St.Joan Despí, St. Just i St.Felíu, i el pare de can
Planes de l'Hospitalet. 1 anirem seguint : el pont de Ferreríes
de Montcada anirem seguint. I tot aíxó, com s'ha fet Tot allá
s'ha fet perque els ajuntaments, per primera vegada en la seva
hist'toria, s'han entes, perque abans hí havia un alcald4e a
Barcelona que es deja, euposem, Parciales i un que es deia Antoja
a Badalona, í un altre, Espanya i Montades a l'Hospitalet i un
que deja Blas Nnúloz a Sta.Coloma i estaven tots barallats i a
Madrid reien, dejen :" fantástic, que es barallin que així no
faran res". "Doncs molt bé ara s'ha acabat aixe). I durant aquests
anys hí ha hagut col.taboració amb Badalona í l'Hospitalet
Sta.Coloma í Barcelona í Cornellá í tete els demés i es veu que
hi ha algú que aixó no li ha agradat del tot. Peró jo ús dic que
aquests ale que no ele hi agrada aixó perque diuen que es massa
poder, jo els hi dic
aíxó no es massa poder, aíxó es el poder
de vencer la miseria, i aixà es el poder de poder-se ajuntar per
fer urbanisme de qualítat í aíxó Barcelona ha ha fet í els
barcelonins, malta d'ells no he saben. Resulta que cada familia
de Barcelona ha contribuit5 amb els seus impostos municipals
perque siguin possible. ás evident que també hi ha quartos que
han vingut de dalt i que tots els ajuntaments ni han posat. Peró
Barcelona de el que mes ha posat
143
avuí en día podem dir una cosa
�de la qual jo em sento orgullós que és : "ha míllorat Barcelona,
la Barcelona municipal, la Barcelona petita, la Barcelona ciutat,peró tambè ha començat a millorar l'área en que viuen ele
treballadors que formen la mateixa comunitat urbana, la ciutat,
gran i això ha sigut tambe grades ale barcelonins. Que consti,
que quedi ciar.
Aquestes millores que s'han produit jo voldria que quedesin
de cara al futur amb una garantia que és, mireu, hi ha gent que
diu . :"Barcelona está de moda, Barcelona está llangada, Barcelona
tothom en parla Barcelona és magnífica), però escolteu, la seva
história,
a veure els més grans a l'any 29 ja va existir una
exposició universal i a l'any 8 8 de31 segle pasat també va haver
una i hem guanyat moites lligues en aquest país í en aquesta
ciutat. Peró al día següent de la lliga, qué pasa ? Després de
l'exposició, qué pasa ? Jo, el que voldría per tots plegats
és
que aquest moment d'euforia de la ciutat, que aquest moment
d'entusiasme, de falera, -de llangament no és quedes aquí, que
Barcelona obrís una estapa histórica i que pases a ser una ciutat
europea, simplement una oiutat europea, potser cense tanta
eufória cense tant entusiasme pero sí amb la qualitat de cada
dilluns al matí, que no tots els dies eón diumenges. Perà que
també els dilluns al mati les coses funcionen i si plou les coses
funcionen,
si hi ha crisi les coses funcionen i si el barri es
obrer les coses funcionen i que hi hagi solucione i que la ciutat
tingui una mica de resposta per tothom. Ja sé que cm direu que hi
ha una crisis económica molt important, però la c crisis
económica que ja hi és, nosaltres, des del Ajuntament, que hem
144
�fet í que hem de fer ? Nosaltres a l'any'85 a la meitat del
• mandat ens van din :"resulta que l'at.ur no bixa, que continua,
que la crisis dura molt més del que en havien dit, que'l'Àjuntament no té recursos contra l'atur, pero no ens podem
quedar creuats de braços devant d'aquesta situació i per tant hem
de fer alguna cosa i hem d'inagurar aquella n/-lía que es diu ' de
promoció económica, de foment, que molta gent es posava amb
nosaltres í deja, que fan aquests ara ? Per qué l'Ajuntament es
posa a • fer foment i promoció económica i van crear una empresa
que es diu INICIATIVES,S.A. aquesta empOresa municipal ha creat
12 empreses, una que fa la T.V.per cable, que l'any 92 ja estará
funcionant. Una que fa la Torre de Comunicacions, una que fa uh
hotal a Miramar, una altra que fa coses diferentes, una altra que
fa mobiliari urbá, una. altra que s'ha posat al diari de
Barcelona. En definitiva, qué fa INICIATIVES ?,a agafa ciutadans
que tenen ideas i els hi diu " aneu endavant, que nosaltres us
donem suport ". I l'Ajuntament, que quedi calar no s'hi vol
quedar amb aquestes empreses. Només és el principí. Desprès es
retiran les empreses tiri endavant. Ivam comprar, allá a la Gran
Vía els hi van oferir uns terrenys al Parc tecnología del
Valles que s'obrirá abans í a la vella fabrica hem obert una
cosa que s'en diu "Barcelonsa Activa" que es un espai dintre de
aquella fabrica per 70 petites empreses de manys de 10
treballadors perque es quedin 2 ó 3 anys. Un hotel d'empreses, es
diu. Paguen un lleguen, tenen uns serveis, coménçan allá i al cap
de dos o tres anys, qué tot va bé ? Endavant. Que no va bé ? Que,
quedei ciar. Si no va bé pleguem. L'Ajuntament no se les quedará.
Pero, si va bé.i a lo millor una part important d'elles anirá bè,
145
�suposem la meitat: 35 noves empresas de 8, 10 treballadors anírán,
al mercat a crear empleo : Això ho ha fet i'Ajuntament i la
veritat és que les estadistiques delo mes de gener, aquestes que
diuen que Espanya pasa del 3 míliono de parats tambè ens diuen
que a Barcelona hi ha 125.000 aturats, que fa quatre mesos que
aquesta xifra no creix a la nostra cíutat i que això representa
un 18. % d'atur i que aquest porcentarje, está per sota de la
mitja dé Catalunya que és més del 20 %, í está per sota de la
mítja d'Espanaya que és el 21 % i l'altres día l'alcalde de
Colonia (Alemania), que va venir aquí u vaig preguntar quina era
la tasa d'atur - de Colonia i que va dir que la tasa d'atur a
Colonia, a Alemania, la famosa Alemania es del 15% no tota
Alemania pero sí a Colonia que es una ciutat que també ha patit
la reconversió industrial, 15%. 1 tinguem en compte que el nostre
18 % tambè que tambè conta una part de gent que tambè forma part
de l'atur i que alguna cosa es -pot fer encara en el treball
submergit. Diguem-ho ciar.
De manera que si comparem amb Colonia, si comparem amb
• Bélgica i amb moltes cutats animem-nos porque tampoc la nostra
situació está més endenerida que la d'elles i l'Ajuntament amb
això que ja hem fet, hi hem col.laborat una miqueta també paró hi
hem col.laborat. L'Ajuntament de Barcelona, la ciutat de
Barcelona es nega a admetre que desde la ciutat no es pugui fer
res. Que això és només un tema nacional, de l'Estat espanyol í de
1'Autonomia.No, tambè es un tema de loa cíutat, modestament,
pero és un tema de la ciutat. Han promocionat la cíutat, l'hem
passejat per arreu del món. No perque si, no només per guanyar
146
�els Jocs, sino també perque sabiem que'sí els nostres empresaris
no poden invertir prou per crear els llocsa de treball de
necesitat, dones que en vinguin de Lora per crear els lioCs de
d'empleo que volem pel nostre jovent. Queda oler això 7 Després
ene dirán alerta amb les multinacionals, alerta amb la ínversió
extranjera. 1 jo us díc res d'alerta. Nosaltres volem
empresaris que inverteixin 1 si aquí n'hí ha que ínverteíxin per
la plena ocupació de tothom, d'accord, si no n'hi ha els anirem a
buscar Lora. Això els hi dic jo als empresaris de la Villa
Olímpica, per exemple, que em diuen Volem que els constructors
de Barcelona facon La Vila Olimpíca, volem ser nosaltres" í jo
els dic:"magnífic sereu vosaltres però us haureu de barellar amb
els de Lora perque si.els de Lora crean més empleo, ho fan més
barat i més depressa, serán de Lora, que quedi ciar.". Aquí
volem ocupació, llocs de treball í no proteccionisme per ningú.
Amb els empresaris jo ja estío d'accord í ene entenem. Amb els
empresaris, un per un, que venen a treballar a
la
olutat. Ara bé
no hi ha proteocionisme. Han de demostrar que son capaços de
crear empleo i no9slatres des del Ajuntament els hem d'obligar
tot el que poguem, que es limitat, pero tot el que poguem.
De manera que, escolteu, la ciutat s'ha rellançat, c'ha
despemjat, ha creat més calítat, més confiança en si mateixa en
els ciutadans, però, ara us haig de demanar una cosa; els duros
que s'han gastat a fer paros, í a fer vies i a fer equipanents í
a fer qualitat, eren bastante, eren suficiente. El que no hi
haurà diners
és per mantenir-lo i seguí creant tants paros com
hem creat fine ara . Aixó de llei de vida. En tenim cent, ham
dedicat 80 a lo millar per crear coses noves i 20 ea mantenir,
147
�peró aquestes 80 de novea s'han de mantenir també l'any que vé,oí
? De manera que no necessítarem 20, sine 30 o 40. I si en volem
80 cada any de noves, 'resultará que no en tenim prou. De manera
que, quina solució té aixà ?
Aixó té una solució que és que els
ciutadans col.laborin directament en el mante4niment. És la única
solució. En la neteja, en la qualitat urbanística, e4n els
parves, en tots el temes, que els ciutadans es senten orgullosos
de la ciutat ? Magnific, pero que actuín ern consécuencia. I dsi
hi ha nou equipament que el anidin í si hí ha un gamberret que no
el cuida que l'escridassin í el reyen i que no em diguin :" home,
si es que s'encaren en contra " com han. dit algunes vegades
algunes dones. Peró si hi ha tres o quatre ciutadans no
s'encareran segons quina cara posin. Perque jo la gent que veig
aquí amb 3 o 4 n'hi ha prou per escridassar a uns quants
gamberrets. Si o no ,.. ? I aquests que van amb els gossets
exactame4nt igual. Tres ciutadans que 11(5 volguín i aquell senyor
o aquella senyora del gosset surten corre3ntperque a molts pafsos
europeos, del Nord d'Europp. que tant ens agrada comparar
agafar-los com a model, en aquests països la gent cuida del seu
carrer. I quan hí ha algú que tira un paper lí diuen :flescolti
ha
caigut aquest paper i allá hí ha una papereta". I quan hí ha
una senyora que ha d'atravessar el carreer, 1 hí ha un urbano
en lloc de tenirli por l'agafeu pel bracet í 11 dieu
"acompayim" perque sabeu que l'urbano és un serbvídor públic, és
un servidor del poble. Ho enteneu, aix6 ? Dones això és el que
hem entendre en aqui. Aquesta ciutat no només es . salvará, no
només s'il.lusionará sinó que será una gran ciutat europea,
148
�modestament, si els ciutadans ho voleu.
1 jo us dic que ens queden quatre anys per seguir en aquesta
linia. Estem molt il.lusinats però hi ha una cosa amb la. que tinc
un dubte que m'agradaría treure de sobre durant aquesta campanya.
Avull saber, que els ciutadans de Barcelona agafaran aquesta
ciutat la farán seva, la cuidarán com si Los cosa seva. Si o
no ? Doncs moltes grácies.
Barcelona,30 de maig de 1987
149
�
Dublin Core
The Dublin Core metadata element set is common to all Omeka records, including items, files, and collections. For more information see, http://dublincore.org/documents/dces/.
Title
A name given to the resource
09.01. Activitat de representació (com a Alcalde)
Date
A point or period of time associated with an event in the lifecycle of the resource
1982-1997
Description
An account of the resource
Aquesta sèrie agrupa els documents sorgits de la funció representativa de l'exercici del càrrec d'Alcalde de Barcelona.
Dublin Core
The Dublin Core metadata element set is common to all Omeka records, including items, files, and collections. For more information see, http://dublincore.org/documents/dces/.
Identifier
An unambiguous reference to the resource within a given context
4001
Title
A name given to the resource
Discurs electoral a la Plaça Eivissa, Horta
Type
The nature or genre of the resource
Discurs
Creator
An entity primarily responsible for making the resource
Maragall, Pasqual, 1941-
Format
The file format, physical medium, or dimensions of the resource
Textual
Spatial Coverage
Spatial characteristics of the resource.
Plaça Eivissa, Barcelona
Language
A language of the resource
Català
Subject
The topic of the resource
Eleccions
Campanyes
Autonomia
Gestió pública
Acció política
Barcelona
Horta i Guinardó
Partit dels Socialistes de Catalunya (PSC-PSOE)
Date
A point or period of time associated with an event in the lifecycle of the resource
1987-05-30
Provenance
A statement of any changes in ownership and custody of the resource since its creation that are significant for its authenticity, integrity, and interpretation. The statement may include a description of any changes successive custodians made to the resource.
Aquest document forma part del fons municipal de l’Ajuntament de Barcelona (productor de la documentació) i és còpia digital de l’original custodiat a l’Arxiu Municipal Contemporani de Barcelona.
EAD Archive
The Encoded Archival Description is a common standard used to describe collections of small pieces and to create hierarchical and structured finding aids.
Level
The hierarchical level of the materials being described by the element (may be other level too).
Document
Discursos i conferències
-
https://arxiupmaragall.catalunyaeuropa.net/files/original/30/1106/19870731d_00229.pdf
94e9734c8ee57cb849a6c2cf322ad3ab
PDF Text
Text
"ESPANYA. 92:
UNA PERSPECTIVA". CONFERèNCIA DE L'EXCM. SR.
1-1CALDE, PASQUAL MARAGALL, AL CLUB LIBERAL.
PLATJA D'ARO, 31 DE JULIOL
1987
�SOVIET HE PENSAT QUE A CATALUNYA ENCARA TENDIEM A CAURE EN
EL VICI D'AOUESTA INTROSPECCI6.
DEDIQUEM ENCARA MASSA TEMPS A DISCUTIR SOBn EL QUE ÉS
j 1,
CATALUNYA ,
!
A
-S . RE E1.19UE
,i
1..
1s qíVo
1.
I
I
•1
\
í
-
:
n
1
1
.
.
ESIE PANYIA-It TENfM ENCAR
í
MASSA
=
!
i
OBSESSIó P,ELS 4AMS/I \PEI,S\ADP-ECTIU$: iNAC;f6,\NACIONAAT,\REGI6,
1
\ y
ESTAT PAISOS, NORD, .5,. Y31), PRINCiP
\j•
\
í
\,..,../
, PENÍNSULA...
ENS Hi DEDIQUEM MOLT MIS D'ALL6 QUE LA SITUACIó REAL
JUSTIFICA: NO NI HA DESGR&CIA, PER1LL, OPRESSI6, AMENAÇA PESANT
PROU SOBRE "HL C [SiP" PER JUSTIFICAR UNA TAN GRAN ATENCIó A
NOSALTRES MATEIXOS.
POTSER JA QUE ENS TROBEM ENTRE LIBERALS CALDRA PARAFRASEJAR
UNA DE LES SENTaNCIES MIS CITADES DE MARX: JA HA PASSAT EL MOMENT
D'INTERPRETAR LA REALITAT; DEDIQUEM-NOS A TRANSFORMAR-LA.
�PER AIX,5 HEI DE FER SERVIR LA FITA, EL REPTE DE 1992:
TRANSFORMEM
BARCELONA,
TRANSFORMEM LES
NOSTRES
CIUTATS,
TRANSFORMEM CATALUNYA, TRANSFORMEM ESPANYA, PER FER-LES MILLORS,
PERQU
SIGUEM
MÉS FELIgos, MES LLIURES, MÉS PERSONES.
TI
CATALUNYA I L'ESPANYA DEL 92
PER A MI ÉS EVIDENT QUE, PEL NOSTRE INTERéS, PER L'INTERéS
DE CATALUNYA ENE CONVÉ QUE LA NOSTRA TRANSFORMACIÓ SIGUI
SOLIDARIA AMP LA D'ESPANYA. ENCARA MÉS, HEM DE SER CAPDAVANTERS
EE .
EN LA TRANSFORMACIó D'ESPANYA.
SABHM QUE CATALUNYA NOMÉS HA POGUT SER LLIURE 1 PRÒSPERA
CUAN A ESPANYA ¡JI HA HAGUT UN RÉGIM DE LLIBERTAT 1 PROGRÉS.
�NOSTRA P ARTICiPACIó EN LA TRANSFORMACió D'ESPANYA,
LA
REPETEIXO NO P,S TAN. SOLS UNA OUESTIÓ DE SOLIDARITAT: ÉS, SOBRE
TOT, UNA QUESTió VITAL PER A NOSAL.TRI.
ESTEM PREPARATS PER A LIDERAR EL PROCÉS?
CONTINUA SENT CATALUNYA L'AVANÇADA DE PROGRÉ,S?
LA PRIMERA PREGUNTA 14' INCLINO A CONTESTAR QUE Sí. A LA
SEGONA NO N'ESTIC TAN SEGUR.
L'INTERVENCIONISME
M'AGRADARIA EXPLICAR-LOS QUINES SÓN LES CONDICIONS QUE
CONSIDERO NECESSARIES PER RECOBRAR AQUEST PAPER. ÉS UNA
FETA
CATALb..
DES
REFLEXIÓ
D'UNA OPCIÓ POLÍTICA CONCRETA: LA DEL SOCIALISME
�FA DOS ANYS JA VAIG TENIR L'OCASI6 D'EXPRESSAR LOS ELS MEUS
TEMORS PER LES TFNDaNCIES INTERVENCIONISTES 1 ESTATISTES QUE
APUNTAVEN A CATALUNYA. UN AFANY
D'INTERVENCIONISME QUE ERA PALèS
EN LA MANERA DE ELE D 'OPCIONS POLÍTIQUES QUE ES RECLAMAVEN
HFRE\w S DEL PENSAMENT LIBERAL.
DOS
`JESPRS,„.cE.)
ANYS
E'INTERVENCIONISME,
NACIOIALITZA2
S'HA
CATALUNYA
TRADUYT
DOLOROS
ENDINS,
EN
UNES
CONSTATAR
QUE
L'OBSSESSICS
PER
MESURES
POLÍTIQUES
DESAFORTUNARES LES CONSEQÜ'éNCIES DE LES QUALS SERA MOLT DIFÍCIL
Esm:EnAR.
FA DOS ANYS VAIC, DEFENSAR EL COMPONENT ."LIBERAL” DE L' OPCIÓ
POLÍTICA SOCIALISTA EN- LA QUE MILITO.
•
�CREC CGE VAIG AUNTAR, QUE LA POSICIó SOCIALISTA RESPECTE DE
• -
L'ESTAT, DE L'ESTAT EN ABSTRACTE, HA DE GUANYAR GRAUS DE
LLIBERTAT I D'ESCEPTICISME. AQUEST ÉS UN ALTRE SENTIMENT PROFUND
DEES CATALANS I DEL SOCIALISME CATALá QUE NO VOLEM AMAGAR EN
ABSOLUT.
AOUESTA
PERSPECTIVA
S'ADIU DEL TOT
AMB
EL
NOSTRE
MUNICIPALISME TEóRIC I PRáCTIC. UNA PERSPECTIVA DES DE LA QUAL
_
•
PEESEM QUE CALDRTA ERE -I NO ES FA PROU- UNA CRÍTICA SENSE PIETAT
DE L'ASEIXIANT INTERVENCIONISME NACIONALISTA: S'INTERVENEN LES
CAIXES, ES PREPARA LA INTERVENCIó DELS YOSEUS, JA S'EA FET EN EL
CAS DE LES El RES, LES CAMBkES DE COMERÇ, LES CAMBRES AGRáRIES. ES
NACIONALITEEN LES COMARQUES A TRAVÉS DEL PARTIT, PER CONVERTIRLES EN TOP EL CONTRARI DEL QUE SQMNIAVEM: EN ENGRANATGES D'UN
APERREE NACIONAL DE DOMINI PUNTIELISTA DEL TERRITORI 1 D'UN
REPARTIR
D'INSPECC)6
DIRECCIONAT DEL DINER PúBLIC;
FINANCERA LOCAL,
ES CREEN (JbOSSOS
ES MEMYSPPEEN ELE MECANISMES
AUTONa:TICD DE DISTRIBUCIó DE RECURSOS DES DE L'ESTAT AMB L' EXCUSA
�COMPETCIES PER A CATALUNYA; ES TANOUEN AMOS I
TELEVISIONS LOCALS TOT LLOANT LA SOCIETAT CIVIL; ES PROHIBEIXEN
LES SAMARRETES DE LES ESCOLES PER UNIFORMAR TOTHOM AMB UNA
SAMARRETA -6UTCA AM3 L'ESCUT DE LA GENERALITAT T UNA PETITA
InscRI p ció DEL NOM DEL CENTRE; EL MATEIX ES FA AMB LES POLICIES
LOCALN SEMPU AME UNA FINALITAT LLOABLE DE SIMPLIFICACIó, ES
CLAE, PER3 SEMPRE UNIFORMANT, MAI PRIMANT LA SINGULARITAT). EN
FI, S'INTENTA CONTROLAR EL BARÇA I ALTRES CLUBS.
DAVANT
UN I FORNA:- )0
D'AOUEST
ALLAU DE MISSATGES
LA PRó l)IA ESQUERRA SE SENT
ORDENANCISTES
I
A _VOLTES, DESARMADA:
NACIONALITZAR NO HA ESTAT JUSTAMENT EL SEU PROPI LOT D'ORDRE?
�LA VISIó DELS SOCIALISTES
NOSALTRES CREILM QUE IGUALTAT NO VOL DIR UNIFORMISME SINó
JUSTAMENT YIPERNCIA: DIFERaNCIA PER COMPENSAR LA DESIGUALTAT
D'OPORTUNITATS, PER¿S TAMBÉ DIFEKMCIA PER A QUE S'EXPRESSIN TOTES
LES SINGULARITATS, VAL A DIR, IGUALTAT DELE INDIVIDUS, NO
IGUALTAT CONTRA L'INDIVIDU.
ACUESTA
IDEA CREC QUE LA POT
SUBSCRIURE
QUALSEVOL,
SOCIALISTA, O NO, QUE CREGUI EN LA DEMOCRACIA. CREO QUE ÉS DEL
TOT COUEENT AME L'IDEARI
PER.
SEMBLA QUE NO
LIBERAL.
ÉS LA VISIó PREVALENT AVUI A CATALUNYA.
PER AIX5 OLE TINC ELS REUS DUBTES DE QUE CATALUNYA CONTINUY
SENT L'AVANCADA DE PYJGPÉS A ESPANYA.
�SI tT.fr MO, L'AVANTATGE COMPARATIU RESPECTE A. LA RESTA
D' IEIEPANY QUE `Ï'F`il EM A L'INICI DE LA TRANSICIó IIA QUEDAT MOLT
I?EDUi'T.
ï.^ LA RESTA D'ESPANYA ES NOTA MÉS DIFERèNCIA IENTRE LA
SOCIETAT ACTUAL I LA DE FA 10 ANYS QUE NO PAN NOTEM AVUI A
^iiTriL^:'^s._._.
CATALUNYA.
AQUÍ ENCARA CONEONEt•1 EL RESPECTE INSTI T UCIONAL AMB EL TEMOR
UN RESPECTE I UN TEMOR,
REVERENCIAL.
S'APLIQUEN BEN .Eï,I,!:C`!'LVAMI:P1':C.
REAC: C IOI
D'ALTRA BANDA, QUE
COMPAREU, SI NO, LES TREMENDES
QUE VA DESENCADENAR UN ARTICLE D'EN PEP SUBIRóS
PUBLICA EN UNA REVISTA TRIMESTRAL iO EL RESPECTE RELATIU QUE
lt NOMENAMENT D'UN FISCAL CAP DE L' AUD I ó NCIA TERITORIAL)
EL
AME
LA `EhT[J ;
:ï, TAT AMB QUE S'ACULLEN LES CONSTANTS SORTIDES DE
TO DEL— (OLUMMSTES `I.ABITUALS I D'UN DELS
DIARI AMB MÉS DIFUSIÓ A CATALUNYA.
DIRECTORS ADJUNTS DEL
�AMICS MEUS, CRE1.7 QUE AIXÒ ÉS MOLT PERILLÓS PER A CATALUNYA.
MS ANTIGUES I AMB
LES NOSTRES INSTITUCIONS, QUE SENS DUBTE SóN
- ...
MÉS TRADICI6 QUE GRAN PART DE LES D'ESPANYA, CORREN EL PERILL DE
OUEDAR ENCARCARADE9 SOTA TONES D'UN MOLT POC LIBERAL RESPECTE
INSTITUCIONAL.
coNTERTrR LA CAMBRA CATALANA EN EL LLOC DE DEBAT I DE
CRÍTICA D'AOUEST IDMENS JOC DE MANS EN QUE S'ESTA CONVERTINT LA
1
POLíTTCA NACIONALISTA LS 7 01 UN
UN REPTE QUE DEMANA GOSADIA 1 HABILITAT. 1, SOBRETOT,
RESOLDRE AME COHER¿NCIA EL GRAN PROBLEMA DE L'OPCió CONTINUADA
-.„.,
ENTRE EL FER COSTAT A UNA MAJORIA ARROGANT, SIMPLEMENT HABIL EN
LA
cREArI6
DE PRC,BLEMES I INEPTE EN LA SEVA SOLUCIó, O
BÉ,
L'OPOSICI5 7RONTAL, A DESGRAT DEL COMPONENT NACIONAL EVIDENT
D'ALCUNES DE. LES PROPOSTES AVANÇADES DES DE LA MAZORIA.
�CREC QUE EN AQUEST PUNT
ESTEM FENT EL QUE CALIA FER. PERÒ
LA TASCA ES ',LARCA.
AVUI CATALUNYA TÉ TOTS ELS NÚMEROS PER A ENTRAR AMB BON PEU
LO LA. COLLA EUROPEA CAP A LA SUPERVIVèNCIA ECONCS•ICA I LA
INTEGRACIó POLÍTICA QUE S'ALBIRA.
HI HA UNA COLLA. DE SECTORS SOCIALS D'EUROPA., NO SOLAMENT
ECON3MICS, TAMBÉ CULTURALS, URBANíSTICS, TECNOLóGICS I ACADèMICS,
ON ES FACTIBLE GUANYAR-SE UN ESPAI RESPECTABLE.
ANALITZEM AOUESTES POSSIBILITATS
AMB ATENCIó. ANALITZEM
TAMB AH
MB DETALL LOS NOSTRES PROBLEMES, QUE SóN MOLTS, EN EL CAMP
DE L'ADMINISTRACIó PÚBLICA, 1 EN EL TERRENY DE LES DESIGUALTATS
SOCIALS, nuE AFECTEN YISIBLEMENT EL NOSTRE POBLE,›
�nEcTnTm ALESHORES ST EL OUE CAL ÉS UN CONTINUAT
ENFRONTAMENT AMO EL GOVERN ESPANYOL, COM A EXPEDIENT PER A ANAR
TIRANT DE VETA. EN L'OBTENCIó D'ADHESIONS POPULARS SENZILLES O SI
T.S
AVIAT
1'10
PREFERIBLE TRIAR AUTÒNOMAMENT ELS
CAMPS
D'EN7RONTAMENT AME EL GOVERN ESPANYOL, DESENVOLUPANT-LOS AMB
R1GnR, PER11 SENSE OBLIDAR NI RES SECTORS DE DESENROTLLAMENT
POSITIU DE LA. POLÍTICA CATALANA NI LES GREUS MANCANCES QUE EL
GOVERN CATALA RE DEMOSTRA.
HEM
DE
SER SOBRE TOT CONSCIERTS QUE
UNA
POLÍTICA
--•••••D i AMBIGiJEITAT PESPECTV DEL MARC ESTATUARI O CONSTITUCIONAL -QUE ÉS
DIFERENT O UNE POLÍTICA
DE PRESSIó SELECTIVA I TENAÇ EN ELS TEMES
PRIORITARIS- POR DUP. A SITUACIONS EXTREMES PER PART DE SECTORS
MAJORMENT
JUVENTLS QUE ()UANT SENTEN "AMENAÇA A L'AUTONOMIA"
. .
•
LLEGEIXEN "PLANS S -ANISTRES CUROSAMENT PREPARATS PER ANORREARNOS", '1 _UAN SESTEE "N6VOLS EN L'HORITn DE L'AUTONOMIA"
LLEGEIXEN "IMPOSSIBILITAT TOTAL D'UN FUTUR PRC5SPER 1 LLIURE".
�AQUESTS SECTORS ESTAT. AVUI PERPLEXOS DAVANT LA BOGERIA
DESTRUCTORA QUE EL NACIONALISME RADICAL HA INTRODUÏT A CASA
NOSTP
NECESSITEN UNA EXPLICACIÓ D'ALGUNES COSES QUE NO ENTENEN.
NECESSITEN QUE ALGÚ ELS DIGUI QUE QUAN FRANCO VA ESCRIURE
ED:
1:^ L4 .'.
EN EL BULLET'í OFICIAL "LAS PROVINCIAS TRAIDORAS DE
GUIPU%COA Y VIZCAYA", EN DECRETAR L' ABOLICIó DE L'ESTATUT BASC,
DECRETAVA `I'fMBn INEXORABLEMENT MÉS DE MIG Si;GLE D'ODIS I
VENJANCES t^.'R! E'.'A?ii::;
:A
An. EST AFx"GIT ADMINISTRATIVAMENT INNEC:(_ESSARI PROCEDIA
DEL FET QUE L'ESGLÉSIA BASCA VA FER COSTAT AL NACIONALISME BASC
FRONT DEL I3r:NDOI, "NACIONAL" ESPANYOL -"TRAINT" AIXÍ LES
ESPERANCES DE SOLIDARITAT DE CLASSE QUE NODRIA LA DRETA ESPANYOLA
DEL 36.
�COSES TETES ELLES QUE. NO VAN SUCCEIR MAJORMENT A CATALUNYA,
00 L'ESS 3 .1A VA. PATIR LES PITJORS PERSECUCIONS DEL BàNDOL
REPUBLIC.
ES PIPRESCINDIDLE EVITAR QUE EL CLIMA CREAT DES D'ALTES
INSTANCIES DUGUI, UN OCASIó DE LES NOSTRES FESTES I DIADES
NACIONALS, A LA. RATLLA QUE VOREJA EL PRECIPICI I L'ESPIRAL DE LA
VIOLNCIA.
JO SóC 00 CONVENCUT DE QUE DIFÍCILMENT CAUREM COM A POBLE EN
AQUEST ESPIRAL: PER8 LA POSSIBILITAT, PETITA O GRAN, Hl ÉS.
CONVÉ, DONCS, RECORDAR-HO I EXIGIR DE TOTHOM UNA ALTRA VIA QUE
LA DE L'AMBIGÜITAT CALCULADA SOBRE EL NOSTRE DES fi PER A
MOBILITZAR
ELE NOSTRES SENTIMENTS AUTONOMISTES 1 MOLT
EN
PARTICULAR ELS D' UN JOVENT QUE TROBA PEINA AME DIFICULTAT I
FACILMENT,
00 CANVI, EL CAM1 DE LA CRÍTICA ALS SISTEMES
(EDUCATIUS 1 PRODUCTIUS) DE LA SOCIETAT ADULTA.
�-18-
SI SABRM TROBAR
CAMINS EN AOUESTA SELVA, I DECISIó PER A
. . •
TRANSITAR-LOS, EL FUTUR DE CATALUNYA NO TÉ SECRETS I SERá UN
FUTUP P1R5SPER I ESTABLE. ENTRAREM EN UNA DE LES FASES CREATIVES
DE LA. NOSTRA HISTUIA.
TOT H1 SEMBLA PREPARAT.
RER¿) EN AQUEST PROCÉS ,
IMPORTC T A
NING11 NO POT PASSAR PER ALT LA
U5 TÉ PER A CATALUNYA LA CAPITALITAT DE BARCELONA.
TINGUT OCASI6 DE COMPROVAR CON AOUESTA FUNCIó
IlE
QUE -1S ALHORA DE MOTOR I D'APARADOR --COM EN QUALSEVOL ALTRA
CAPITAL—, F5 COMPMSA PER LA GENT DEL NOSTRE PAIS. LA HIPOTaTICA
CONFRONTACI6 ENTRE LA METR6POLI BARCELONINA 1 UNA IDÍLICA
CATALW4M COMARCAL 1.1",S UNA ELABORACI6 PARTIDISTA SENSE CAP BASE
REAL. ELS CATALANS ESTAN ORGULLOSOS DE TENIR. UNA CAPITAL AMB UNA
. .PPES(; NCIA AL M' t'. CADA COP MÉS AFIRMADA. UNA CAPITAL QUE PUGUI
PROJEC T R-SE AME POTNCIA PRÒPIA.
�ULS CONCEPTES DE "RERAPAÍS" I DE "CIUTAT" COM A CONCEPTES
• •
. . .
•
•
•
•
.
. .
CONTRAPOSATS, FA MOLT TEMPS QUE HAN DESAPAREGUT DE LA LITERATURA
CIENTÍFICA 1 PINS I TOT DE LA POLÍTICA.
s . ITA
OIT SOVINT QUE, SENSE BARCELONA, CATALUNYA NO FÓRA UNA
NACIÓ; QUE LA COMPARACIÓ AME REGIONS EUROPEES DE CULTURA PRÒPIA
(BRETANYA, CÒRSEGA, OCCITANIA, ETC.) MOSTRA CLARAMENT QUE LA
INEXISTNCIA D'UNA GRAN AGLOMERACI6 URBANA ES CORRESPON DE FET
AMB LA INEXISTNCIA D'UN PROJECTE NACIONAL ESTABLE.
AIX6 PROBABLEMENT ÉS CORRECTE, .PERÒ TAMBÉ ES POT DIR, AMB
LA MATEIXA PROBABILITAT D'ENCERTAR, QUE SI BARCELONA EXISTEIX ÉS,
AL CAP I A LA FI, PERQUa CATALUNYA ÉS PROU NACIÓ COM PER HAVER-SE
DROPOSAT 1 HAVER ACONSEGUIT LA FORMACI6
AIXÒ QUE EN DIEM UNA
ORAN CAPITAL. ES A DIR, D'UN CONJUNT DE CLASSES I DE GRUPS
SOCIALS BU EFLACIONATS AME LA PRODUCCIÓ PRIMARIA D'ALIMENTS I DE
MATÓSIES PRIMERES, 1 APLEGATS EN UN TERRITORI REDUYT 1 DENS, AMB
FUNCIONS DE DIRECCIÓ 1 DE REPRESENT7\CIó DEL PAÍS.
�MOLT CONSCIENT OUiE LA SEVA
BARCELONA
T-#I.S T()R,IC;A
L'INSTRUMENT
".:
SER LA PLATAFORMA D' EXPRESSI& DI:
JUrTIFICACIÓ
CATALUNYA,
QUE CATALUNYA HA CONSTRUÏT PER EXPRESSAR-SE I
RELACIONAR-SE AME L'EXTERIOR.
AQUEST f7S UN DELS OF3JFECTIUS QUE BARCELONA `i' FIA DE PLANTEJAR
EN LA ?E;2SPF;C`iIVA DEL 92 I DELS ANYS QUE SEGUIRI^N: EL REFORÇAMENT
D ; i
C
SEVA CAPITAi,ITAT.
ESPANYOLA .I.
DE LA SEVA
CAPITALITAT
CATALANA,
EUROPEA=..
PEROUé CAL TENIR BEN PRESENT QUE BARCELONA ES TROBA EN PLFE
"CARRER :Ion " D'EUROPA. EL PAPER FUTUR DE BARCELONA PASSA PER
ESDEVENIR EL CENEE
NEURALGIC D' ALL () QUE EN DIEM EL "NORD DEL
SUD" D' E ROPr>, UNA AMPLIA REGIÓ QUE COMPRèN EL MIGDIA FRANCÉS, EL
NUED ?' ITàL1A _ EL MEDITERRANI ESPANYOL.
�S'EA DE POTENCIAR BARCELONA COM A CENTRE DE GRAVETAT
D' ACUESTA áREA TERRITORIAL INTERNACIONAL, LA CUAL TI UN PES
CULTURAL
NOTABLE, ULTRA LA SEVA POTENCIALITAT
1
TURÍSTICA, I USTà PERFECTAMENT INTEGRADA EN LA XARXA EUROPEA DE
CIUTATS.
NOMÉS UN REC()NEIXEMENT I UN PERFECCIONAMENT DEL CARáCTER
unBa DE
CATALUNYA PODRá PROPORCIONAR-NOS UNA INCORPORACIÓ A
EUROPA QUE; ENE PERMETI JUGAR UN PAPER CAPDAVANTER I, AUTORA,
ORIGINAL. ES UNA VIA, AQUESTA, QUE RECLAMA ACTITUDS QUE SóN
INSEPARABLES DE LA CULTURA URBANA, CON ARA EL GUST PEL DEBAT,
L'ESTIMACIó DE LA PLURALITAT, L' I NTERÉS PER. LES AVANTGUARDES I,
AL MATE IX TEMPS, PEL RIGOR EN L'ADMINISTRACIó.
I NO VOLDRIA QUE EL QUE ESTIC DIENT S'INTERPRETÉS COM UN
MENYSPREU VER AL
CAMP. EN ABSOLUT. JO CREC QUE L'IDEAL DE
SOCIETAT N'IS UN EN EL QUAL LA FRONTERA ENTRE CIUTAT 1 CAMP JA NO
ExisT21x TANT. AIXò NO HAN OIT MOLTS. ¡JO VA DIR, PER EXEMPLE,
MARX, I NO EA DIT MOLTA MÉS GENT.
�L ,..FuRePA
EN
T,.7
DUAL ACABEN D' ENTRAR ÉS, PER DEFINICIó, EL
CONTINENT D=IFICAT, CARREGAT DE CIUTATS. LA CIUTAT MATEIXA, EL
QUE NWALTRES ENTENEM PER CIUTAT, És UN INVENT BáSICAMENT
TUIROPFU. I NOSALTRES SON UN SECTOR, UN TROS D'AQUESTA
URBANA
EUROPA
TAN
TAN- CARREGADA D'HIST5RIA 1 DE PROBLEMES, PER5 TAMBÉ DE
POSSIBILITATS,
LA ,IOSTRA PLENA INTEGRACIÓ EN EUROPA, EN EL MÉS AMPLI SENTIT
DEL TERNE, EL MOSTEE CAMí CAP AL PROGRÉS, CAP AL FUTUR, PASSA
INEXCUSABLEMENT BEL PLE RECONEIXEMENT, ARREU DEL MOSTEE PAÍS, DE
LA CAPITALIT7I2 DE BARCELONA, AiXí CON PER LA DEFENESTRACIó DE LA
FALSA LOEN DE LA .*:ONFRONTACió ENTRE LA CAPITAL 1 LA CATALUNYA
COMARCAr,,
NO
EME-HO
AiXí F6RA UN GRAN
_ERROR
D'INCALCULABLES
CONSEOONCTES NECATIVES PER A TOTS, PER AL PAIS I PER A LA SEVA
cApTy
-e
�
Dublin Core
The Dublin Core metadata element set is common to all Omeka records, including items, files, and collections. For more information see, http://dublincore.org/documents/dces/.
Title
A name given to the resource
09.01. Activitat de representació (com a Alcalde)
Date
A point or period of time associated with an event in the lifecycle of the resource
1982-1997
Description
An account of the resource
Aquesta sèrie agrupa els documents sorgits de la funció representativa de l'exercici del càrrec d'Alcalde de Barcelona.
Dublin Core
The Dublin Core metadata element set is common to all Omeka records, including items, files, and collections. For more information see, http://dublincore.org/documents/dces/.
Identifier
An unambiguous reference to the resource within a given context
4012
Title
A name given to the resource
Espanya 92: una perspectiva / Conferència
Creator
An entity primarily responsible for making the resource
Maragall, Pasqual, 1941-
Format
The file format, physical medium, or dimensions of the resource
Textual
Abstract
A summary of the resource.
Sumari: - Catalunya i l'Espanya del 92. - L'intervencionisme. - La visió dels socialistes.
Spatial Coverage
Spatial characteristics of the resource.
Club Liberal, Platja d'Aro
Language
A language of the resource
Català
Subject
The topic of the resource
Espanya
Liberalisme
Socialisme
Autonomia
Model social
Acció política
Territoris
Description
An account of the resource
Manquen les tres primeres pàgines.
Type
The nature or genre of the resource
Conferència
Date
A point or period of time associated with an event in the lifecycle of the resource
1987-07-31
Provenance
A statement of any changes in ownership and custody of the resource since its creation that are significant for its authenticity, integrity, and interpretation. The statement may include a description of any changes successive custodians made to the resource.
Aquest document forma part del fons municipal de l’Ajuntament de Barcelona (productor de la documentació) i és còpia digital de l’original custodiat a l’Arxiu Municipal Contemporani de Barcelona.
EAD Archive
The Encoded Archival Description is a common standard used to describe collections of small pieces and to create hierarchical and structured finding aids.
Level
The hierarchical level of the materials being described by the element (may be other level too).
Document
Discursos i conferències
-
https://arxiupmaragall.catalunyaeuropa.net/files/original/30/1112/19871007d_00241.pdf
3e60d88336aa9f1759c11906ccde99ec
PDF Text
Text
III
Ajuntament
de Barcelona
Alcaldia
Gabinet de
Comunicació
Plça. S. Jaume sin.
08002 Barcelona
Telèfon: 301 07 07
Tèlex: 54519 Laye e
Llei Especial de Barcelona, Autonomia i Capitalitat. Conferencia
de l'Excm. Sr. Alcalde, Pasqual Maragall, sobre la nova Carta
Municipal
Col.legi d'Advocats, 7 d'octubre 1987
�SENYORES, SENYORS:
SENYOR
DE NOU TINC LA SATISFACCIó DE TROBAR-ME EN AQUESTA
CASA PER EXPOSAR EL
MEU PUNT DE VISTA COM A ALCALDE, COM A
_
- -
BARCELONÍ I COM A CATAL1 SOBRE QÜESTIONS QUE EXIGEIXEN
POSTURA PUBLICA PER PART DELS
UNA
QUI TENIM RESPONSABILITATS
POLÍTIOUES.
EL TíTOL DE LA CONFERèNCIA,
"LLEI ESPECIAL DE
BARCELONA, AUTONOMIA I CAPITALITAT"
IJ, TRES CONCEPTES
íNTIMAMENT RELACIONATS.
DAVANT UN PtIBLIC DE JURISTES NO CALDR1 QUE M'EXTENGUI
SOBRE ELS FONAMENTS LEGALS
D'UNA LLEI DE RGIM ESPECIAL.
EN CANVI CREC QUE SI QUE HE DE DEFENSAR POLíTICAMENT
LA NECESSITAT QUE L'ESPECIFITAT
TRADUCCIó
LEGAL.
DE BARCELONA
TINGUI UNA
�-3-
LA CONDICIá DE CAPITAL QUE TÉ BARCELONA ES EL
FONAMENT DE L'ESPECIFITAT LEGAL QUE BARCELONA HA RECLAMAT
TRADICIONALMENT. FARÉ ARA ALGUNES REFLEXIONS SOBRE COM
S'HARMONITZA LA IDEA DE CAPITALITAT AMB L'AUTONOMIA DE
CATALUNYA I, TAMBÉ, AMB EL CONCEPTE D'AUTONOMIA MUNICIPAL.
DURANT EL CURS PASSAT HEM ASSISTIT A UN INTENSíSSIM
DEBAT POLíTIC ON LA CONCEPCIó DE L'AUTONOMIA, DE LA
CAPITAL TAT DE BARCELONA I DEL QUE REPRESENTA BARCELONA
PER A CATALUNYA HAN JUGAT UN PAPER CENTRAL.
1S UN DEBAT QUE ENCARA NO ESTA CLOS I QUE
PROBABLEMENT CONTINUARA AQUEST ANY AMB TANTA O MÉS FORÇA.
ISIDRE MOLAS HA PARLAT D'UNA CERTA VISIó DEL NOSTRE
PASSAT RECENT QUE L'HA REDUYT, I CITO, "A UNA VISIó
BARCELONINA ACOMPANYADA D'UNES PINZELLADES LLUNYANES DE
RERAPAIS. PER,", SEGUEIX MOLAS, "AQUESTA MATEIXA VISIó HA
PROVOCAT TAMBÉ UN OBLIT ESPECIAL DE LA HISTiSRIA DE
BARCELONA COM A MUNICIPI I CAPITAL (...)". MÉS ENDAVANT
ISIDRE MOLAS DIU: "D'UNA MANERA SEMBLANT A COM UNA VISIó
�-4-
MADRILENYA DE LA HISTERIA D'ESPANYA HA ESBORRAT LA
HISTERIA ESPECIFICA DEL MUNICIPI DE MADRID, UNA VISIó
BARCELONINA DE LA HISTERIA DE CATALUNYA HA ESBORRAT LA
HISTERIA DE BARCELONA COM A MUNICIPI".
HE VOLGUT COMENÇAR AMB AQUESTA CITACI6, EXTRETA
PRECISAMENT DE LA INTRODUCCI6 FETA PER ISIDRE MOLES A UN
DELS DOCUMENTS DE TREBALL PER A LA CARTA MUNICIPAL,
PERQU REFLECTEIX MOLT BÉ UNA VISI6 DE CATALUNYA QUE JO
TAMBÉ HE CRITICAT SOVINT.
UNA VISDS QUE ÉS PRETÉN COMARCALISTA, 1RURALISTAI NO
ÉS SINO PAIRALISTA. I EL PAIRALISME, A PARER MEU, ÉS UN
INVENT BARCELONI.
PER TANT, CAL FER UN ESFORÇ PER DONAR AL PAIS, I
RECOBRAR NOSALTRES MATEIXOS, L'AUTèNTICA PERSPECTIVA DE
LES RELACIONS ENTRE CATALUNYAI LA SEVA CAPITAL.
NOMÉS AMB UNA COMPRENSI6 NO DEFORMADA DEL PAÍS PODREM
�-5-
CREAR LES INSTITUCIONS, ELS ORGANISMES I LES LLEIS QUE ENS
CALEN PER GOVERNAR-NOS, PER ADMINISTRAR-NOS I PER PODER
PROGRESSAR.
QUINS SSN ELS ELEMENTS QUE CONFIGUREN UNA CIUTAT COM
A CAPITAL?
AQUESTA PREGUNTA ES PODRIA FORMULAR DE MANERA
SEMBLANT RESPECTE DE LES NACIONS:
QUINS SSN ELS ELEMENTS QUE ENS PERMETEN DE DIR QUE
UNA NACIS ES CONFIGURA COM A TAL?
UNA RESPOSTA MÍNIMAMENT SATISFACTUIA EXIGIRIA MOLT
DE TEMPS. PER¿ H1 HA UNA COSA DE LA QUAL ESTIC SEGUR:
UN TERRITORI, UNA SOCIETAT QUE ES PUGUI CONSIDERAR)
NACIS, HA DE SER PROU CONSISTENT COM PER PODER DOTAR- SE
D'UNA CAPITAL.
LES CAPITALS SSN UN DELS PRINCIPALS INSTRUMENTS QUE
1
1
�-6-
LES NACIONS FAN SERVIR PER EXPRESSAR-SE, PER RELACIONAR-
SE, PER PARLAR AMB ELS DE FORA, PER COMPETIR I TAMBÉ PER
DONAR CONSCIi5NCIA DE PAíS AL PAÍS.
AQUEST ÉS EL SENTIT DE BARCELONA RESPECTE DE
CATALUNYA. BARCELONA ÉS PROU CAPITAL PERQU '¿ CATALUNYA ÉS
PROU NACI6 PER HAVER FET POSSIBLE LA SEVA EXISTèNCIA.
CATALUNYA HA POGUT CREAR UNA CIUTAT CAPAÇ DE SUPORTAR
UNA ESTRUCTURA QUASI ESTATAL, CAPAÇ DE GENERAR TOT EL
CONJUNT D'ACTIVITATS QUE CONFORMEN LA CULTURA ELABORADA I
ELS SÍMBOLS COL.LECTIUS QUE CONTRIBUEIXEN A CREAR LA
CONSCINCIA NACIONAL.
CATALUNYA HA CREAT BARCELONA PERQU1 TENIA FORÇA
NACIONAL PER PERMETRE-S'HO , BARCELONA, EN AQUEST SENTIT,
1S UN RESULTAT DE CATALUNYA, PER C3 SI BARCELONA NO FOS
DINA.MICA, CATALUNYA NO HO SERIA. SI BARCELONA RETROCEDÍS
EN LA SEVA EXPRESSI6 DE CIUTAT CAPITAL, CATALUNYA
RETROCEDIRIA SENSE REMEI FN LA SEVA CONFIGURACI6 COM A
,
\II
�-7-
NACI6.
LES
Z, POQUES
MS FLORENTS DE LA HISTCSRIA DE CATALUNYA
HAN COINCIDIT SEMPRE AMB èPOQUES DE VITALITAT DE LES SEVES
CIUTATS. CADA UNA DE LES PARTS CONSTITUENTS DE CATALUNYA
HA TINGUT EN AQUESTS MOMENTS UNA FORTA SINGULARITAT.
UNA CATALUNYA FORTA NO EXIGEIX EL SACRIFICI DE LA
SEVA PLURALITAT. LA GRAN RIQUESA DE CATALUNYA, UN DELS
FONPMENTS DE LA SEVA IDENTITAT NACIONAL, RESIDEIX EN TENIR
MÉS D'UNA CARA. CATALUNYA TÉ MOLTES FORCES CAPACES DE
DEFENSAR LA SEVA TOTALITAT.
BARCELONA
N'ÉS
UNA:
LA BARCELONA HIST¿RICA DEL
CONSELL DE CENT QUE CONVIVIA AMB LA GENERALITAT, LA
DIPUTACI(5 DEL GENERAL, I LA BARCELONA MODERNA I
CONTEMPORANIA QUE HA CONSERVAT LES INSTITUCIONS, ELS
SIGNES I, FINS I TOT, LES PARAULES.
Sí, FINS I TOT ELS MOTS. ES CERT QUE A LA BARCELONA
METROPOLITANA ES ON ES DONA LA MAJOR CONCENTRACI6 BILINGÜE
�-8-
DEL PAíS. PER CS ES IMPRESCINDIBLE TENIR EN COMPTE TAMBÉ QUE
ES AQUESTA BARCELONA LA QUE HA FET POSSIBLE QUE EL CATALA
SIGUI UN IDIOMA MODERN. ES AQUESTA BARCELONA, AQUESTA
CAPITAL, EL QUE EXPLICA LA GRAN INDUSTRIA EDITORIAL
CATALANA, LA BIBLIOTECA DE CATALUNYA I, CERTAMENT, LA
MATEIXA TV3.
LA PLURALITAT I L'EXISTNCIA DE PODERS COMPENSATS HAN
TINGUT UNA NOTABLE IMPORTANCIA COM A ESTABILITZADORS
POLSITICS I COM A MOTORS DEL DESENVOLUPAMENT POLíTIC.
CREC QUE ÉS EL MEU DEURE COM ALCALDE I COM A
CATALA DEFENSAR QUE
POLÍTIC
EL RECONEIXEMENT DE LA SINGULARITAT DE
BARCELONA REFORÇA
EL SENTIT DE LA ESPECIFITAT DE
CATALUNYA. ÉS AJUDAR EL RECONEIXEMENT DE L'AUTONOMIA DE
CATALUNYA.
EL MATEIX "JACOBINISME CATALA" QUE CITAVA MOLES,
�-9-
PODRIA PORTAR-NOS A PENSAR QUE UNA LLEI ESPECIAL ERA
NECESSáRIA EN TEMPS DE LA DICTADURA. QUE ARA QUE JA TENIM
LLEIS CATALANES JA NO NECESSITEM SUCEDANIS D'AUTONOMIA.
CALDRIA TRENCAR LA CONCEPCIó QUE VOL IMPOSAR-SE DES
DE LA MAJORIA QUE GOVERNA A CATALUNYA D'UN PODER PRIMAT,
DE L'EXISTèNCIA D'UN PODER ESTRICTAMENT SUPERIOR QUE ÉS EL
DE LA GENERALITAT I D'UNS PODERS MUNICIPALS ENTESOS COM A
SUBCRDINATS.
LES RELACIONS ENTRE LES DIFERENTS ADMINISTRACIONS NO
PODEN ESTAR REGIDES EXCLUSIVAMENT PER UNS CRITERIS DE
JERARQUIA I SUBRDINACIó.
O POTSER S'HAURIA D'ADMETRE QUE AQUESTS CRITERIS
NOMf,S S'APLIQUEN A CATALUNYA I NO EN L'áMBIT GENERAL
ESPANYOL ON EL MANTENIMENT D'AQUESTA POSICIó ENS DURIA A
SUBORDINAR ESTRICTAMENT EL PODER AUTONóMIC EN RELACIó AMB
EL CENTRAL.
UNA INTERPRETACIó MÉS ACTUAL ENS PORTARIA MÉS AVIAT
�-10-
A PRIMAR ELS CRITERIS DE COEXISTENCIA, DISTRIBUCIó DE
FUNCIONS I, SOBRETOT,J COOPERACIó ENTRE ADMINISTRACIONS.
UNA INTERPRETACIó LIBERAL ENS PORTARIA ENCARA MÉS
LLUNY, A INTRODUIR FINS I TOT EL CONCEPTE DELS EQUILIBRIS,
DELS TAN BLASMATS CONTRAPODERS. ÉS IMPORTANT COMENÇAR A
INTRODUIR AL DEBAT AQUESTA IDEA, COM A MíNIM EN TEORIA
LIBERAL ELS CONTRAPODERS Sal POSITIUS.
POT SEMBLAR PARADOXAL, PER ó ÉS PROBABLE QUE LA
DEFENSA DE BARCELONA COM A CAPITAL D'ESPANYA DESPERTI
MENYS RETICZ.1NCIES QUE UNA DISCUSSI6 COM LA PRECENDENT.
ÉS EVIDENT QUE ESPANYA HA EXERCIT BONA PART DE LA
SEVA PROJECCI6 INTERNACIONAL A TRAVÉS DE BARCELONA. AIXó
POTSER NO AGRADI A TOTHOM, PER ó ÉS UN FET.
DIEM ABANS QUE UNA DE LES FUNCIONS DE LES CAPITALS
ES RELACIONAR-SE AMB L'EXTERIOR. ÉS EVIDENT QUE UNA PART
D'AÇUESTA FUNCIG L'HA EXERCIDA BARCELONA EN UN SENTIT QUE
�—11-
NI MADRID NI CAP ALTRA CIUTAT ESPANYOLA PODIA OMPLIR.
ÉS
EVIDENT TAMBÉ QUE Hl HA UNA PART DEL PAPER QUE
BARCELONA JUGA EN EL CONJUNT ESPANYOL QUE NO ESTA COBERT
TAMPOC PER CAP ALTRA CIUTAT.
NO CAL INSISTIR TAMPOC EN LA CONDICIó DE CAPITAL
MED1TERRANIA QUE TÉ BARCELONA. CAPITAL, PRIMER, DES DE
L'AMBIT LINGiiISTIC I CULTURAL CATALá —O SI VOLEU, DES DELS
PASOS CATALANS —
PER ZS CAPITAL TAMBÉ DE TOTA UNA REGI6 MS
AMPLA QUE S'EXT á
' N PEL SUD DE FRANCA. UNA CAPITALITAT QUE
VOLEM POTENCIAR PER A QUE ES CONSOLIDI SOBRE EL CONJUNT DE
LA bEDITERRSNIA OCCIDENTAL. I ÉS UNA PRETENSI6 POSSIBLE.
BÉ, TOTS AQUESTS ATRIBUTS DE CAPITALITAT HAN
LA CONTRAPARTIDA
TINGUT
D'HAVER GENERAT UNS COSTOS. UNS COSTOS
QUE HAN PESAT, SOBRETOT, SOBRE L'AJUNTAMENT DE BARCELONA I
QUE HAN ESTAT I S6N UNA DE LES PEDRES DE TOC DE L'ESFORÇ
PER SANEJAR LES FINANCES MUNICIPALS.
PER¿ CREIEM QUE EL RECONEIXEMENT DE LA CAPITALITAT DE
�-12-
BARCELONA NO S'IA DE LIMITAR A UNS DRETS ECON¿MICS. VOLEM
UN RECONEIXEMENT POLITIC DE LA
SEVA
DE FET, D'UNA MANERA O
CAPITALITAT.
ALTRA, UN
RECONEIXEMENT
IMPI:ICIT SEMPRE HA EXISTIT. LA PRòPIA LLEI DE RèGIM
ESPECIAL DE 1960, AMB TOTES LES SEVES IMPERFECCIONS, N'ERA
UNA MOSTRA.
PER¿
ARA
CAL
D'INSTITUCIONALITZACIó
QUE ENS HA PERMéS
COMPLETAR
DEMOCRàTICA DEL
DE TENIR
EL
PROCÉS
PAíS,
DEL PROCÉS
UNA CONSTITUCIó, UN ESTATUT I
LES LLEIS QUE SE'N DEDUEIXEN, CAL COMPLETAR AQUEST PROCÉS,
DIC, AMIS LA CONSAGRACI6 LEGAL, DINS D'UN MARC DEMOCRàTIC,
DE LA CAPITALITAT DE BARCELONA.
I EN UN MARC DEMOCRáTIC, EN UN MARC D'AUTONOMIA,
L'INSTRUMENT LEGAL DE L'ESPECIFITAT BARCELONINA HA DE SER
UNA CARTA, HA DF SER UNA PROPOSTA SORGIDA DE LA CIUTAT.
EN EL QUADERN N. 5 DEDICAT A LA CARTA MUNICIPAL,
�-13-
ESTATUT D'AUTONOMIA I CONSTITUCI6, / DINS DE LA COL.LECCIó
DE DOCUMENTS DE TREBALL QUE AL COMENÇAMENT HE CITAT,
S'EXPLICA EL PROCEDIMENT QUE CALDRa SEGUIR PER ELABORAR LA
CARTA.
TAL COM ESTAN LES LLEIS, EL PROCEDIMENT ÉS
NECESSIRIAMENT COMPLICAT. PER¿ ES POT FER, L'HEM DE
DEFENSAR I CREC QUE HO FAREM.
VULL CONFIRMAR LA NOSTRA VOLUNTAT POLÍTICA DE FER LA
CARTA PEP CONSENS.
L'AJUNTAMENT HA DEMOSTRAT LA SEVA CAPACITAT PER
ASSOLIR UN CONSENS. HA ESTAT EL PRIMER EN COMPLIR EL
MANDAT DE L'ESTATUT D'ANAR A LA DESCENTRALITZACI6 I LA
1
HO HA FET MITJANÇANT
UNA
DESCENTRALITZACIó TERRITORIAL APROVADA PER CONSENS.
LA COMISSI6 PER A LA REDACCI6 DE LA CARTA MUNICIPAL
S'HA CONSTITUIT TAMBÉ AMB REPRESENTANTS DE TOTS ELS GRUPS.
�-14-
LES
CIRCUMST1NCIES SC)N DIFíCILS,
EN
SOC
BEN
ESTEM DISPOSATS
A ARRIBAR AL MATEIX
CONSENS QUE VAM ACONSEGUIR EN
EL CAS DE LA
CONSCIENT. PER ¿S
D ESCENTR
1S
TZACIó.
POSSIBLE QUE LA NECESSITAT DE CONSENS ENS PORTI A
ABREUJAR LA LLISTA_DE QUESTIONS QUE LA CARTA HAURIA DE
TRACTAR.
PER CS CREC QUE CALDRIA TENIR EN COMPTE, EN LA REDACCI6
DE LA CARTA, TOTA UNA SèRIE D'OBJECTIUS I CONDICIONAMENTS.
LA CAPITALITAT SUPOSA
ASSUMIR EL GOVERN I LA GESTI6
D'INTERESSOS QUE VAN MS ENLLá DEL CARáCTER LOCAL COM1.
A LA CONFERNCIA DE GRANS CIUTATS, EL 1985, ES DEIA
QUE UNA GRAN CIUTAT HA DE TENIR VOLUNTAT DE CAPITALITAT
"PER DESENVOLUPAR
LES SEVES POTENCIALITATS I LA SEVA
COMPETITIVITAT A NIVELL NACIONAL 1 INTERNACIONAL".
�-16-
CATALUNYA DE 1933-34 I QUE AVUI FORMEN PART DEL FONS COMII
DE CONVICCIONS COMPARTIDES PER LA MAJORIA DE CIUTADANS DE
BARCELONA.
AMBDUES LLEIS ESPECIALS, DE MADRID I BARCELONA, FóREN
LES PRIMERES EXCEPCIONS IMPORTANTS A LA UNIFORMITAT
MUNICIPALISTA IMPOSADA PER LA LLEI DE RIGIM LOCAL DE 1955,
DE LLARGA TRADICI6 EN EL RIGIM LOCAL ESPANYOL.
LA DEMOCRATITZACI6 DEL SISTEMA POLíTIC PLANTEJA LA
NECESSITAT D'ADAPTAR EL RÉGIM ESPECIAL DE BARCELONA A LA
NOVA SITUACIó.
EN PRIMER LLOC ES TRACTA D'ADEQUAR-LO A LES
EXIGNCIES D'ELECCI6 DEMOCRiTICA DELS ¿RGANS DE GOVERN DEL
MUNICIPI
EXPRESSADES A LA CONSTITUCIó 1
LA
LLEI
D'ELECCIONS LOCALS.
EN SEGON TERME,
S'HA DE RECONIIXER L'AUTONOMIA
MUNICIPAL, AMB LA CORRESPONENT SUPRESSI6 DE LES TUTELES, 1
�-17-
S'HA D'ADAPTAR A LA NOVA ESTRUCTURA AUTONUICA DE L'ESTAT.
FINALMENT, S'HAN D'INTRODUIR LES MILLORESCUIQUESNECESSáRIES PER ADEQUAR EL R ¿. . GIM ESPECIAL A LA NOVA
SITUACIC) DEL MUNICIPI DE BARCELONA ALS ANYS 80,
A
L'ACTUALITAT.
LA CARTA1 MUNICIPAL ES NECESSáRIAER COMPLETAR EL
PROCÉS D'INSTITUCIONALITZACIó. DEMOCR1TICA DELL PAíS, DEL
PROCÉS QUE ENS HA PERMèS DE TENIR UNA CONSTITUCI6, UN
ESTATUT T LLEIS QUE ELS DESENVOUPEN. CAL COMPLETAR AQUEST
PROCÉS AME LA TRADUCCI6 LEGAL,, DINS D'UN MARC DEMOCRáTIC,
DE LA CAPITALITAT,,DE BARCELONA.
EN UN MARC DEMOCRSTIC I//D'AUTONOMIA.-, \L'INSTRUMENT--
LEGAL DE L'ESPECIFICITAT DE BARCELONA HA/DE SER UNA CARTA,
UNA PROPOSTA„ SORGIDA DE LA CIUTAT.
LA CARTA MUNICIPAL ES UNA POSSIBILITAT QUE L'ACTUAL
ORDENAMENT POLíTIC I JURíDIC ENS PERMET PLANTEJAR I QUE LA
PECULIARITAT DE BARCELONA COM GRAN A CIUTAT, CAPITAL DE
�-18-
CATALUNYA I TAMBE CAPITAL D'ESPANYA FA IMPRESCINDIBLE.
NO Hl HA CAP NORMA QUE ENS EXIGEIXI FER UNA CARTA
MUNICIPAL, NI RES QUE GARANTEIXI QUE OBTINDREM EXACTAMENT
TOT EL QUE VOLEM. PERO COM ES VA DIR ALS ANYS 60, RESPECTE
DE LA LLEI ESPECIAL, LA CARTA MUNICIPAL ES UNA OBLIGACIó
PEREMPTC-)RI7\.
L'AUTONOMIA MUNICIPAL CONTEMPLADA TANT EN EL SI DE LA
CONSTITUCI6 ESPANYOLA DE 1978 COM A L'ESTATUT DE CATALUNYA
DE 1979, FA POSSIBLE EL RÉGIM DE CARTA I PERMET QUE PER
PRIMERA VEGADA DES DE COMENÇAMENTS DE SEGLE, LA CIUTAT DE
BARCELONA ES FIXI PER ELLA MATEIXA_LES_REGLES_DE_JOr DEL
SEU AJUNTAMENT, RESPACTANT 'LES LLEIS GENERALS DE L'ESTAT
ESPANYOL, I DE CATALUNYA.
TAMBÉ LA LEGISLACI6 INTERNA DE CATALUNYA, CONTINGUDA
EN LA LLEI MUNICIPAL I DE RÉGIM LOCAL DE 15 D'ABRIL DE
1987, ESTABLEIX QUE "EL MUNICIPI DE BARCELONA HA DE GAUDIR
D'UN RÉGIM ESPECIAL ESTABLERT PER LLEI".
�-19-
AQUEST ARTICLE COMPLEMENTA LA DISPOSICI6 ADDICIONAL
SISENA DE LA LLEI REGULADORA DE BASES DE 1T1GIM LOCAL,
ENCARA QUE NO
SUBMINISTRA
CAP CRITERI SOBRE EL POSSIBLE
CONTINGUT D'AQUEST RèGIM JURÍDIC ESPECIAL, NI SOBRE EL
PROCEDIMENT DE LA SEVA APROVACI6.
EN EL PROCES D'ELABORACI6 L'AJUNTAMENT DE BARCELONA,
HA DE TENIR UN PROTAGONISME D'IMPULSOR I DEFINIDOR DE LES
ESPECIALITATS QUE HA DE CONTEMPLAR LA CARTA.
DURANT L'ELABORACI6 DE LA LLEI ESPECIAL DE
_1911).
MALGRAT LA RIGIDESA DEL SISTEMA JURíDIC DE LA DICTADURA,
L'AJUNTAMENT VA TENIR
UNA IMPORTANT PARTICIPACIó
EN LA
SEVA ELABORACI¿. COM DIU EL PROFESSOR JORDI SOLÉ TURA, EN
UN DELS TREBALLS PREPARATORIS DE LA CARTA MUNICIPAL, CAL
ENTENDRE DONCS QUE LA NOVA REGULACIó NO POT QUEDAR PER
SOTA D'AQUELL NIVEL', DE PARTICIPACIó I ESPECIALITZACI6 QUE
ES VA ASSOLIR EL 1960.
LA VOLUNTAT DE LA MAJORIA DE GOVERN DE L'AJUNTAMENT DE
�-20-
BARCELONA ÉS
QUE AQUESTA TASCA SIGUI PRECEDIDA PER UNA
AMPLIA PARTICIPACIó, I AIXiS
DE LA TOTALITAT DE
LES
EN EL
SENTIT
DE PARTICIPACIó
FORCES POLÍTIQUES
PRESENTS
AL
CONSISTORI, DELS CIUTADANS REPRESENTATIUS DEL SABER
ACMAMIC I JURÍDIC, I DE L'OPINI6 CIUTADANA.
LA COMPLEXITAT SOCIAL I CULTURAL DE LA CIUTAT DE
BARCELONA FANECESSARI
D'UNA ORGANITZACI6
LA VEGADA,
QUE LA SEVA MUNICIPALITAT ES DOTI
ESPECÍFICA, MS POLÍTICA I GERENCIAL A
()BERTA
TAMBÉ
A UNA GESTI6 PRACTICA MOLT
DESCENTRALITZADA I PARTICIPATIVA PER BAIX.
EL MODEL DE
DESCENTRALITZACI6 JA PREFIGURA ALGUNS D'AQUESTS ASPECTES
QUE LA CARTA MUNICIPAL HA DE DESENVOLUPAR.
L'AJUNTAMENT DE
BARCELONA, HA DE GENERAR ISISTEMES
EMPRESARIALS QUE FACIN POSSIBLE
UNA MILLOR GESTIó DELS
SERVEIS, NO TANT PER L'OBJECTIU D'UNS RESULTATS ECONUICS
EMPRESARIALS, SIN6 PER ACONSEGUIR UNA MILLOR PRESTACI6
DELS SERVEIS MUNICIPALS.
�-21-
LA CARTA HA DE CONTEMPLAR LA POSSIBILITAT QUE
EXISTEIXIN M\IS MUNICIPAtS DINS L'ADMINISTRACIIS EXECUTIVA
QUE PUGUIN ACTUAR TANT EN R ¿
* GIM DE DRET PúBLIC COM DE DRET
PRIVAT.
UN DELS CAPíTOLS IMPORTANTS DE LA NOVA CARTA MUNICIPAL
ÉS, SENS DUPTE, EL DEDICAT A LES COMPETCIES DE
L'AJUNTAMENT DE BARCELONA QUE S'HAURAN D'ESTABLIR D'ACORD
AMB ALLiS QUE PREVEU LA LLEI REGULADORA DE LES BASES DE
Rè
. GIM LOCAL.
LA NOVA CARTA MUNICIPAL UTILITZANT LA METODOLOGIA QUE
LA CONSTITUCI6 ESPANYOLA I L'ESTATUT D'AUTONOMIA DE
CATALUNYA SEGUEIXEN PER A L'ATRIBUCI6 DE COMPETèNCIES A
L'ESTAT 1 LA GENERALITAT DE CATALUNYA, HAURS DE DETERMINAR
LES COMPETèNCIES I FUNCIONS CONCRETES QUE CORRESPONEN A
L'AJUNTAMENT DE BARCELONA.
ELS GOVERNS LOCALS PER LA SEVA PROXIMITAT ALS
PROBLEMES I ALS CIUTADANS, PER LA FACILITAT QUE TENEN
D'INTEGRAR LES POLÍTIQUES SECTORIALS EN PROGRAMES GLOBALS,
�-22-
PER LA REDUCCIó DELS PROCESSOS INTERNS I PER A LA MAJOR
TRANSPARNCIA
RESPECTE DE LA SOCIETAT,
PER GESTIONAR I EXECUTAR COMPETNCIES,
PROGRAMES
QUE
CORRESPONEN
A
S6N MS
ADEQUATS
FUNCIONS,
SERVEIS
ALTRES
NIVELLS
D'ADMINISTRACIó.
CREIEM QUE CAL, DONCS, IMPULSAR L'ASSIGNACIó DE
COMPET é
' NCIES- A L'AJUNTAME_NT DE BARCELONA, I AL MATEIX
TEMPS LA. DELEGACIó DE LA GESTIó I EXECUCI6 DE COMPET.éNCIES
O PROGRAMES DE L I ESTAT O DE LA COMUNITAT AUTC)NOMA.
L'ALTRE VESSANT A CONSIDERAR ÉS QUE L'AJUNTAMENT DE
BARCELONA, RECOLLINT UNA ANTIGA TRADICI6 HISTCSRICA, ÉS
QUELCOM MÉS QUE UN SIMPLE ORGANISME ADMINISTRATIU.
EN L'ACTUALITAT MANTÉ UN AMPLI VENTALL DE SERVEIS I
ACTIVITATS QUE ULTRAPASSEN EL NIVELL DE SERVEIS MUNICIPALS
DE LA MAJORIA DELS AJUNTAMENTS. AIXI, L'AJUNTAMENT TÉ UN
AMPLI CONJUNT D'ESCOLES,
MUSEUS I
AI CULTURALS,
ESPS
SERV-IS SANITARIS, CENTRES CIENTíFICS 1 CULTURALS, ETC.
�-23-
QUE EN ALTRES PAÏSOS I ALTRES CIUTATS ESPANYOLES ESTAN
FINANÇATS I DIRIGITS PEL GOVERN CENTRAL O AUTONóMIC.
D'ALTRA BANDA, LA CRISI ECONCSMICA DELS ANYS 70 I EL
RETORN A UN SISTEMA DE DEMOCRACIA EN L'ESTAT ESPANYOL HA
OBLIGAT A LES ADMINISTRACIONS LOCALS A ASSUMIR UN CONJUNT
DE FUNCIONS QUE ESTAVEN POC DESENVOLUPADES:
SOCIATS,
JOVENTUT,
LLUITA
CONTRA
LA
SERVEIS
DROGA,
DESCENTRALITZACI6 I PARTICIPACI6 CIUTADANA, LLUITA CONTRA
L'ATUP, PROMOCIó D'ACTIVITATS ECONc;MIQUES PRIVADES,
MILLOPA DELS SISTEMES DE SEGURETAT CIUTADANA, ETC., EN UN
FACTOR MS QUE OBLIGA A UNA POLíTICA DE RACIONALITZACIó I
DS RESTRICTIU DELS RECURSOS DE QUI DISPOSA LA CIUTAT,
QUE EN EL CAS DE BARCELONA PROVENEN EN LA SEVA MAJOR PART
DELS IMPOSTOS I TAXES MUNICIPALS DIRECTES DELS CIUTADANS,
AME PERCENTATGES
RIDíCULS DE SUBVENCI6 ESTATAL I AMB
NUL.LA SUBVENCI¿ AUTONCiMICA.
CONSEQÜENTMENT, EN MATIRIA D'HISENDA, LA CARTA
MUNICIPAL HA DE CONTEMPLAR UNA MAJOR PARTICIPACIó DE
L'AJUNTAMENT EN ELS INGRESSOS DEL SECTOR PúBLIC GENERATS A
�-24-
BARCELONA, ALHORA QUE S'HAURIA DE SIMPLIFICAR EL SISTEMA
TRIBUTARI LOCAL, REDUINT LES FIGURES IMPOSITIVES.
ÉS NECESSARI TAMBÉ GENERALITZAR ELS PROCEDIMENTS
MODERNS DE GESTIÓ D'INGRESSOS I TENIR EN COMPTE:
L'AUTOL•IQUIDACIó, LA SIMPLIFICACIÓ, LA TRANSPARéNCIA DEL
PROCÉS I EL MATENIMENT D'UNA ADEQUADA INFORMACIÓ AL
CONTRIBUENT.
FINALMENT UN ALTRE DELS OBJECTIUS A CONSIDERAR A LA
NOVA CARTA MUNICIPAL ÉS LA IMPERIOSA EXIGèNCIA
D'APROXIMACIÓ DE L'ADMINISTRACIÓ MUNICIPAL ALS CIUTADANS,
A TRAVÉS DE LA CREACIÓ DE VIES DE PARTICIPACIÓ I
INTERVENCIÓ DELS CIUTADANS EN LA PRESA DE DECISIONS
PúBLIQUI.S.
ÉS NECESSARI FIXAR TèCNIQUES ORGàNIQUES I FUNCIONALS
QUE PERMETIN LA INSERCIÓ EN L'ACTUACIÓ ADMINISTRATIVA DELS
INTERESSOS COL.LECTIUS RELLEVANTS PER A LA FORMACIÓ DE LA
VOLUNTAT PUBLICA, ALHORA QUE COMPORTIN UNA OBERTURA DE
�-2 5-
L'ADMINISTRACIá EN EL SENTIT DE FER-LA MÉS TRANSPARENT I
ACCESSIBLE ALS CIUTADANS.
LES RELACIONS ENTRE L'ADMINISTRACI6 I EL CIUTADS HAN
DE PRODUIR-SE NORMALMENT A TRAVÉS D'UN PROCEDIMENT FORMAL
QUE SUPOSI LA GARANTIA TANT DELS LEGÍTIMS INTERESSOS DEL
CIU mADS, COM DE L'ENCERT DE L'ADMINISTRACI5 EN L'ADOPCI6
DELS ACORDS O RESOLUCIONS.
PEPE EN CAP CAS EL PROCEDIMENT HA
UN OBSTACLE PER
DE
CONVERTIR-SE EN
A LA RSPIDA I EFICAÇ ACTUACI6
ADMINISTRATIVA NI PER A L'ACCÉS DEL CIUTADI A LA
SATISFACCI6 DE LA POSICIó JURÍDICA QUE OSTENTA.
EN AQUESTA LÍNIA ELS TREBALLS PREPARATORIS DE LA CARTA
MUNICIPAL CONTEMPLEN LA REGULACI6 DE L'ACTIVITAT MUNICIPAL
D'INFORMACIS AL
CIUTADS,
EL DRET D'ACCÉS ALS DOCUMENTS
P(IBLICS, I LA CREACICS D'ORGANS ADMINISTRATIUS DE CARICTER
ARBITRAL O LA FIGURA DEL DEFENSOR CÍVIC, A MÉS DE
CONSOLIDAR LES TICNIQUES
I FIGURES DE PARTICIPACI6 DIRECTA
DELS CIUTADANS QUE JA FIGUREN EN L'ACTUAL REGLAMENT DE
�-26-
PARTICIPACIó CIUTADANA.
LA CONCLUSIó QUE ES DESPRAN D'AIX¿, ÉS QUE LA FUTURA
LLEI ESPECIAL O CARTA MUNICIPAL DE BARCELONA, HA DE TENIR
UNA NATURALESA JURÍDICA pUAL, ESTATAL I AUTON¿MICA AL
MATEIX TEMPS.
D'UNA BANDA, HA DE SER UNA LLEI BáSICA ESPECIAL EN LA
MESURA QUE S'HAUR1 D'ESTABLIR UN RAGIM ESPECÍFIC PEL QUE
ES REFEREIX A L'ORGANITZACIó DE LA PR¿PIA ADMINISTRACI6
MUNICIPAL (DESCENTRALITZACIó ORGINICA FONAMENTALMENT).
D'ALTRA BANDA SERA TAMBÉ ESPECIAL EN RELACIó AL RAGIM
LOCAL GENERAL QUE HA ESTABLERT EL PARLAMENT DE CATALUNYA
PER ALS MUNICIPIS I 'WHERTA-WMUNZTAT, EN LA MESURA QUE LA
CAPITALITAT DE BARCELONA HAURS DE TRADUIR-SE EN UN RAGIM
PROPI D'ORGANITZACIó, COMPETANCIES I SERVEIS DIFERENTS ALS
GENERALS DE LA RESTA DELS MUNICIPIS CATALANS.
SI LA CARTA MUNICIPAL DE BARCELONA HA DE TENIR, EN EL
SENTIT EXPRESSAT, CONTINGUTS QUE ALTERIN LA REGULACIó
�-27-
BÁSICA DE LA LLEI DE
REGIM
LOCAL ESTATAL I D'ALTRES QUE
MODIFIQUIN EL 11GIM DE LA LLEI CATALANA, ES INEVITABLE QUE
LA REGULACI6 ESPECIAL DEL MUNICIPI DE BARCELONA CONSTI DE
DUES NORMES FONAMENTALS:A I UNA
»
ESTATAL 1 UNA ALTRA
D'AUTONC;MICA.
LES SOLUCIONS QUE
PODEN
UTILITZAR-SE PER ARTICULAR
AMBDTTES LEGISLACIONS SóN DIVERSES, PER¿ RAONS D'ECONOMIA I
BONA TkNICA LEGISLATIVA ACONSELLEN QUE EL CONTINGUT
MATERIAL DE LA CARTA S'INCLOGUI EN UN TEXT aNIC, ENCARA
QUE LA SEVA APROVACI6 CORRESPONGUI A DOS NIVELLS
LEGISLATIUS
DIFERENTS, QUE
PODEN PRODUIR LA SEVA SANCI6
SUCCFSIVAMENT.
PEL QUE FA AL NIVELL D'APROVACI6 ESTATAL HAURá
wincLouRE LA MODIFICACI6 DE LA NORMATIVA DE LES BASES
ESTATALS EN AQUELLS
EL Rf-, GI"
ESPECIAL, LES NORMES QUE PUGUIN COINCIDIR EN
RESERVA DE
MATERIES
ASPECTES QUE SIGUIN CONTRADICTORIS AMB
LLEI ORGINICA, I LES NORMES QUE REGULIN
ATRIBU1DES A LA COMPETENCIA LEGISLATIVA EXCLUSIVA
DE L'ESTAT.
�EN LA SEVA VESSANT DE LLEI CATALANA POT INCLOURE LES
NORMES QUE DESENVOLUPIN LES BASES ESTATALS, LES QUE
REGULIN ASPECTES COMPLEMENTARIS DE LLEIS ORGINIQUES, I
AQUELLES QUE
INTRODUEIXIN PROCEDIMENTS DE PARTICIPACIó
CIUTADANA O PRESTACIONS DE SERVEIS DIFERENTS ALS ESTATALS
1 LES NORMES QUE MODIFIQUIN PER A BARCELONA LA REGULACIó
DEL REA GIM LOCAL CONTINGUT A LA LLEI MUNICIPAL I DE REGIM
LOCAL DE CATALUNYA.
AQUEST BREU EXAMEN
RkIM
DEL PROCEDIMENT I CONTINGUT DEL
ESPECIAL DE BARCELONA SUGGEREIX LA IDEA QUE, TAL COM
LA RESTA DE LLEIS INSTITUCIONALS-,PLANTEJA
LA NECESSITAT
D'UNA DOSI NOTABLE DE CONSENS ENTRE LES PRINCIPALS FORCES
POLíTIQUES PER TAL DE GARANTIR LA LEGITIMITAT I EFICACIA
QUE NECESSITEN
LES INSTITUCIONS. EL COMPLEX PROCEDIMENT
QUE HAURA DE SEGUIR L'APROVACI6 DE
LA
NOVA CARTA MUNICIPAL
DE BARCELONA FACILITARA AQUEST CONSENS, A PARTIR DEL PROPI
AJUNTAMENT QUE EN RESULTA EL SUBJECTE PRINCIPAL.
�—29—
AVUI, EL RkIM ESPECIAL DE LES GRANS CIUTATS ÉS
RECONEGUT EN TOTS ELS PASOS OCCIDENTALS.
HISTRICAMENT, EN ELS PASOS DE TRADICIó CENTRALISTA
FRANCESA, EL GOVERN I AUTONOMIA MUNICIPALS, S'ADREÇAVEN
EXCLUSIVAMENT A LA GESTI6 DELS INTERESSOS PRIVATIUS DELS
MUNICIPIS, TRADUINT UNA CONCEPCI6 DEL MUNICIPI COM A PODER
PlíBTIC RESIDUAL I D'IMBIT DOMèSTIC. SEGONS AQUESTA
CONCEPCI¿ EL MUNICIPI TINDRIA UNA COMPETENCIA GENERAL PERCS
NOMfS PER A LA GESTI6 DELS INTERESSOS EXCLUSSIUS LOCALS,
PLANTEJAMENT QUE ACABA TRADUINT — SE
EN UNA SOCIETAT DE
COMPLEXITAT CREIXENT )- EN Cs Uè ELS MUNICIPIS QUEDEN FORA
DEL PROCIS D'EXPANSI5 SOCIAL I
DE LA DESPESA PúBLICA. AIX¿
EXPLICA QUE EN ELS PAïSOS QUE REPRODUEIXEN EL MODEL
FRANC¿; S, L'ESTAT HA DESENVOLUPAT UNA POTENTíSSIMA
ADMINISTRACIó CENTRAL I PERIFRICA I ELS PODERS LOCALS HAN
QUEDAT REDUITS A UN CONJUNT DE POTESTATS DOM'éSTIQUES,
FORTAMENT TUTELADES.
PER, LA CONCEPCIó TRADICIONAL FRANCESA DE L'AUTONOMIA
LOCAL, VA PERDENT FORÇA FINS 1 TOT EN EL SEU PAíS D'ORIGEN
�-31-
EL GRAU DE COMPET1NCIA ADIENT, EN CADASCUNA DE LES
POLíTIOUES QUE AFECTEN A LA RESPECTIVA COMUNITAT URBANA.
A
EN AQUESTA
NOVA PERSPECTIVA,
L'AUTONOMIA
VINCULADA AL
GOVERN DE LES GRANS CIUTATS, SOL PRODUIR ESPECIALITATS DE
R1GIM JUEíDIC, ORGANITZATIU, COMPETENCIAL I FINANCER.
AQUESTES ESPECIALITATS NO SUPOSEN CAP PRIVILEGI NI
DISCRIMINACI6 DE TRACTAMENT EN VERS ALTRES ENTITATS
MUNICIPALS. LA SEVA RA5 D'ÉSSER ESTà EN LES SINGULARITATS
PRaIES DE CADA CIUTAT QUE NO S'ADEQüEN A R1GIMS
UNIFORMISTES
MASSA DETALLATS.
* * *
DFGA DEL NOSTRE COL.LEGI DE BARCELONA:
US FAIG ENTREGA DELS DOCUMENTS DE TREBALL PREPARATORIS
PER A LA CARTA MUNICIPAL DE BARCELONA QUE HAN REALITZAT
EXPERTS EN TEMES MUNICIPALS DEL MóN JURÍDIC, ACAD1MIC,
ECOW;MIC 1 PROFESSIONALS DE L'ADMINISTRACI6 PaBLICA.
�-32-
AQUEST:; VOLUMS INCLOUEN ESTUDIS SOBRE ORGANITZACIó
POLÍTICA I ADMINISTRATIVA DE LES GRANS CIUTATS,
COMPBT±NCIES I SERVEIS LOCALS, GESTI6 DE SERVEIS PúBLICS,
INFORMACÏ6 I PARTICIPACIó CIUTADANA, PROCEDIMENT
ADMINISTRATIU, DESPENALITZACI6 DE DETERMINADES FALTES I
SUBSTITUCI6 PER INFRACCIONS ADMINISTRATIVES, NECESSITAT DE
REGULAR DE FORMA ESPECÍFICA PER A LA CIUTAT LA INSTITUCI6
DE L'EXP.ROPIACI6
FORÇOSA CREANT JURATS ESPECIALS PER
BARCELONA QUE SUBSTITUEIXIN AL PROVINCIAL ETC...
TROBAREU EN AQUESTS ESTUDIS, ENCARA D'ALTRES TEMES
SOBRE ETS QUE, SENS DUBTE, EL COL.LEGI TÉ MOLT A DIR.
ESPERO LA VOSTRA COL.LABORACIó I RESPOSTA.
o
L-1.
e i
C ., c
!1
�
Dublin Core
The Dublin Core metadata element set is common to all Omeka records, including items, files, and collections. For more information see, http://dublincore.org/documents/dces/.
Title
A name given to the resource
09.01. Activitat de representació (com a Alcalde)
Date
A point or period of time associated with an event in the lifecycle of the resource
1982-1997
Description
An account of the resource
Aquesta sèrie agrupa els documents sorgits de la funció representativa de l'exercici del càrrec d'Alcalde de Barcelona.
Dublin Core
The Dublin Core metadata element set is common to all Omeka records, including items, files, and collections. For more information see, http://dublincore.org/documents/dces/.
Identifier
An unambiguous reference to the resource within a given context
4018
Title
A name given to the resource
Llei Especial de Barcelona, Autonomia i Capitalitat / Conferència sobre la Nova Carta Municipal.
Creator
An entity primarily responsible for making the resource
Maragall, Pasqual, 1941-
Format
The file format, physical medium, or dimensions of the resource
Textual
Abstract
A summary of the resource.
Capitalitat de Bcn. Règim jurídic especial. Relació amb Catalunya. Llei de Règim Local. Conferència Grans Ciutats 1985. Un territori que es pugui considerar nació ha de ser prou consistent com per dotar-se d'una capital. Espanya ha exercit bona part de la seva projecció internacional a través de Barcelona. L'Ajuntament ha de generar sistemes empresarials que facin possible la millor gestió dels Serveis.
Spatial Coverage
Spatial characteristics of the resource.
Col.legi d'Advocats de Barcelona
Language
A language of the resource
Català
Subject
The topic of the resource
Autonomia
Legislació
Nacionalisme
Administració pública
Territoris
Acció política
Barcelona
Carta Municipal
Description
An account of the resource
Conté notes manuscrites de PM.
Type
The nature or genre of the resource
Conferència
Date
A point or period of time associated with an event in the lifecycle of the resource
1987-10-07
Provenance
A statement of any changes in ownership and custody of the resource since its creation that are significant for its authenticity, integrity, and interpretation. The statement may include a description of any changes successive custodians made to the resource.
Aquest document forma part del fons municipal de l’Ajuntament de Barcelona (productor de la documentació) i és còpia digital de l’original custodiat a l’Arxiu Municipal Contemporani de Barcelona.
EAD Archive
The Encoded Archival Description is a common standard used to describe collections of small pieces and to create hierarchical and structured finding aids.
Level
The hierarchical level of the materials being described by the element (may be other level too).
Document
Discursos i conferències
-
https://arxiupmaragall.catalunyaeuropa.net/files/original/23/941/federalismoyestadoautonomias.jpg
07a8c8caf7f6ffaf535c62123e83ec76
Dublin Core
The Dublin Core metadata element set is common to all Omeka records, including items, files, and collections. For more information see, http://dublincore.org/documents/dces/.
Title
A name given to the resource
04.02. Activitat política
Description
An account of the resource
Recull la documentació generada en relació a Pasqual Maragall en la seva activitat als partits i associacions d'àmbit polític: Front Obrer de Catalunya (FOC), Convergència Socialista de Catalunya (CSC), Partit dels Socialistes de Catalunya (PSC), Partido Socialista Obrero Español (PSOE), Ciutadans pel Canvi (CpC).
Type
The nature or genre of the resource
Sèrie
Dublin Core
The Dublin Core metadata element set is common to all Omeka records, including items, files, and collections. For more information see, http://dublincore.org/documents/dces/.
Title
A name given to the resource
Federalismo y gobierno local
Subject
The topic of the resource
Federalisme
Autonomia
Espanya
Acció política
Territoris
Description
An account of the resource
202 p.
Publisher
An entity responsible for making the resource available
Planeta
Date
A point or period of time associated with an event in the lifecycle of the resource
1988
Format
The file format, physical medium, or dimensions of the resource
Textual
Language
A language of the resource
Castellà
Type
The nature or genre of the resource
Monografia
Abstract
A summary of the resource.
Capítol de Pasqual Maragall: Federalismo y gobierno local.
Autors: Armet, Lluís; Molas, Isidre; González Casanova, José; Antonio Sobrequés, Jaume; Prats i Català, Joan; Carretero, Anselmo; Maragall, Jordi; Termes, Josep; Arbós, Xavier; Lorés, Jaume; Marcet, Joan; Solé Tura, Jordi; Aja, Eliseo; Castells, Antoni; Maragall i Mira, Pasqual; Obiols, Raimon.
Is Part Of
A related resource in which the described resource is physically or logically included.
Federalismo y estado de las autonomías.
Bibliographic Citation
A bibliographic reference for the resource. Recommended practice is to include sufficient bibliographic detail to identify the resource as unambiguously as possible.
ISBN: 8432044164
Spatial Coverage
Spatial characteristics of the resource.
Barcelona
Creator
An entity primarily responsible for making the resource
Maragall, Pasqual, 1941-
EAD Archive
The Encoded Archival Description is a common standard used to describe collections of small pieces and to create hierarchical and structured finding aids.
Level
The hierarchical level of the materials being described by the element (may be other level too).
Document
Llibres de Pasqual Maragall
-
https://arxiupmaragall.catalunyaeuropa.net/files/original/30/1140/19880219d_00268.pdf
9a8dd33ff7711ee370321e35709025f0
PDF Text
Text
Ajuntament
de Barcelona
Alcaldia
Gabinet de
Comunicació
Alcalde de Barcelona, Sr.
Confere' nci a de 1 'Excin.
al Centre de Lectura de Reus, sobre
Pascual Maragal 1 ,
oí
srne í Muní cip a li sme
Tr Fe er
Reus, 19 de febrer de 1988
Plça. S. Jaume s/n.
08002 Barcelona
Telèfon: 301 07 07
Tèlex: 54519 Laye e
�Ajuntament
Í'
r+- de Barcelona
Gabinet de Comunicació
Ref.:
SENYORES I SENYORS,
VULL AGRAIR AL CERCLE DE LECTURA LA SEVA CORDIAL
INVITAC
ICS .
VENIR
A REUS
A PARLAR
D E FE DERAL I SME
I
MUNICIPALISME ÉS REALMENT UN COMPROMÍS ESTIMULANT.
EN EL SISTEMA DE CIUTATS DE CATALUNYA REUS',' OCUPA
UN LLOC DESTACAT, PER LA SEVA ECONOMIA I PER LA SEVA
TRADICIó POLÍTICA, OBRERA I
INTEL.LECTUAL. UNA
COMBI NAC Ió QUE SEMPRE HA DONAT BONS RESULTATS.
I TAMPOC NO PODEM OBLIDAR QUE A REUS ES PRODUÍ UNA
/1
DE
LES
FEDERALISME A. ESPANYA.
NC
IES HI STòRIQUES DEL
^
,^ A
3V
�'k~
Ajuntament W de Barcelona
Gabinet de Comunicació
ENGUANY
L'APROBACI¿;
EL DES è
CELEBREN
ANIVERSARI DE
DE LA CONSTITUCI6 ESPANYOLA
EL
EN
REFERNDUM DEL 6 DE DESEMBRE DE 1978.
DEU ANYS NO ÉS MOLT EN LA LLARGA VIDA NORMAL DE
LES CONSTITUCIONS DELS PAYSOS DEMOC4TICS.
LA DELS ESTATS UNITS TÉ MS DE 200 ANYS I LES DELS
PAYSOS DEL NOSTRE ENTORN
EUROPEU TENEN 30 O 40 ANYS.
PEP6 DEU ANYS JA PERMETEN UNA CERTA PERSPECTIVA.
HAN ESTAT ANYS MOLT INTENSOS EN LA VIDA DEL
PAÍS,
I PODEM DIR QUE LA CONSTITUCI6 HA FUNCIONAT BÉ.
EM SEMBLA QUE SOBRE AIX c.5 NO HI HAURIA DISCREPàNCIA
ENTRE LES FORCES DEMOC4TIoUES.
LA CONSTITUCI6 HA ESTABLERT UN MARC DE DRETS I
LLIBERTATS QUE LA SITUEN
SISTEMA
ENTRE LES MÉS AVANOADES DEL
DErOCRITIC MUNDIAL.
�Eh'«
Ajuntament "111 de Barcelona
Gabinet de Comunicació
I HA
SERVIT PEP. REGULAR ALGUNS DELS PROBLEMES
SECULARS D'ESPANYA: LES RELACIONS ENTRE L'ESTAT,
L'ESGLèSIA I LES FORCES ARMADES, AIXÍ COM L'ARTICULACI6
POL íTICA
LES
I ADMINISTRATIVA DE
DIFERENTS
NACIONALITATS I REGIONS.
TOTS AQUESTS
ASPECTES - AQUESTS SERVEIS DE LA
CONSTITUCI6 AL PAÍS TEòRICA I
MEREIXEN LA MÉS ALTA CONSIDERACIE
POLÍTICA. AVUI, PERò, RECLAMARÉ LA SEVA
ATENCI6 NOMÉS SOBRE EL
DARRER D'ELLS. SOBRE AQUESTA
EXPERI è NCIA TAN EXTRAORI)INáRIA QUE ÉS LA RECREACIè DE
L'ESTAT.
NORMALS
CAP ALTRE PAÍS EUROPEU HA TINGUT EN TEMPS
EL CORATGE D'EMPRENDRE
UNA
REORGANITZACIE EN
PROFUNDITAT DEL SEU SISTEMA TERRITORIAL
UNA
I POLÍTIC EN
DIRECCI¿ CENTRÍFUGA.
EL TÍTOL VUIT •DE LA
CONSTITUCI6,
L'OF,GANITZACI6 TERRITORIAL DE L'ESTAT,
LABORIOSA REDACCI6
I -
CAL DIR -HO-
UN
EL
QUE
VA
TRACTA DE
REQUERIR UNA
GENERES CONSENS.
�Ajuntament
de Barcelona
Gabinet de Comunicació
DONAR LA SOLUCI6 URGENT QUE REQUERIEN LES
CIRCUMSTANCIES AL VELL PLET HISTCSRIC DE LA VERTEBRACI6
D'ESPANYA NO ERA GENS FkIL.
A
DIVERSOS LLOCS D'ESPANYA PER DEMOCRACIA
S'ENTENIA, CONSUBSTANC IALMENT, LLIBERTATS INDIVIDUALS I
LLIBERTAT NACIONAL. AIXi ERA CLARAMENT A CATALUNYA.
PER TANT, PER INSTITUIR LA DEMOCRACIA S'HAVIA DE
RESOLDRE NECESSARIAMENT I SP1ULTANIAMENT LA QUESTIC) DE
LA LLIBERTAT NACIONAL.
L'ESTAT DE LES AUTONOMIES FOU LA FaMULA
EQUILIBRADA QUE FINALMENT S'ADOPTA. VENIA A SER UN
HíBRID DE REGIONALISME ITALIA I DE FEDERALISME ALEMANY,
QUE TENIA, EN QUALSEVOL CAS, LA VIPTUT DE PERMETRE UN
DESENVOLUPAMENT DIVERSIFICAT I GRADUAL.
I AIXCS ÉS
EL QUE S'HA PRODUÏT DURANT ELS DEU ANYS
DE VIGNCIA CONSTITUCIONAL DEL SISTEMA: UNA PROGRESSIVA
ADAPTACI6 DE LES DIFERENTS PARTS DEL PAÍS A LES
�- 6-
Ajuntament V& Barcelona
Gabinet de Comunicació
VARIANTS D'AUTOGOVERN CONTEMPLADES A LA CONSTITUCI6.
AVUI FUNCIONEN AMB PERFECTA NORMALITAT TOTES LES
INSTITUCIONS AUTON6MIQUES DE LES DISSET COMUNITATS I,
PRACTICAMENT, S'HAN CULMINAT LES TRANSFERèNCIES DELS
SERVEI 5.
CREC SINCERAMENT QUE ÉS TOT UN èXIT.
LES COMPARACIONS SEMPRE S'HAN DE FER AMB PRUDNCIA
I AMB RESPECTE PER LES DIFERèNCIES. PER¿ ITáLIA QUE VA
COMENÇAR MOLT ABANS UNA AUTONOMITZACIó MENYS PROFUNDA
QUE LA NOSTRA, ENCARA NO L'HA ACABADA.
VULL RECORDAR LA DESTACADA INTERVENCI6 DELS
CATALANS EN EL P p
ors CONSTITUIENT. A LA PONi.?NCIA QUE
ELABORA L'AVANTPROJECTE CONSTITUCIONAL Hl EREN EN ROCA
JUNYENT I EN SOLÉ TURA, I EL PONENT SOCIALISTA PECES
BARBA, COM DIU I SAP MOLT BÉ EN GONZáLEZ CASANOVA, VA
ACTUAR SEMPRE AMB L'ASSESSORAMENT DELS SOCIALISTES
Ref.:
�Ajuntament
de Barcelona
Gabinet de Comunicació
CATALANS. A LA CONTI SS ICS CONSTITUCIONAL VA TENIR UN
PAPER MOLT IMPORTANT EN
MART
I N TOVAL .
AQUESTA PRES NCI A PROTAGONISTA DELS CATALAN S VA
SERVIR PERQU ACONSSEGUISSIM UN MARC CONSTITUCIONAL EN
OUè Hl CABIA PERFECTAMENT L'AUTONOMIA QUE,
MAJORITIRI AMENT , VOISEM LLAVORS PER CATALUNYA.
šI TOT HA SORTIT TAN ROD6 CON SEMBLA, PER QU¿,:.
t
DONCS AQUEST ENRENOU D'ARA S OBRE LES LECTURES FEDERALS
DEL TÍTOL VUIT ¿. -. DE LA CONSTITUC DS?
—... ------CREC QUE LES RAONS SON DIVERSES I SUFICIENTS.
SEMPRE UI HA HAGUT UNA PRES el\TC IA IMPLÍC ITA DE
L'ESPERIT
FEDERAL
EN
LA
CONCEPC le;
AUTONOMI STA
D'ESPANYA. EN TOT CAS, AIXeS ERA AIXÍ PER PART DE
L ' ESQUERRA, , S OBRETOT , P EL QUE FA. ALS S OC I ALI ST ES QUE
HAVIEN I NCORPORAT EL FE DERAL I SME EN EL SEU P ATRIMONI
IDEOLC)GIC 1 ORGANITZATITJ.
�Ajuntament NIF de Barcelona
Gabinet de Comunicació
PER CS NO S OLAMENT PER PART DE L ' ESQUERRA.
PUJOL MATEI HA ES TAT UN DEFENSOR AI~Ohlik-T DE LA
POSTURA FEDERAL.
SABEN, A CATALUNYA HA EXI STIT UNA GRAN
COM VOST èS
.
TRADI Creí FEDERALISTA. EL CATALAN I SME POL í TIC –QUE É S
PLU RAL , QUE COMPREN DI FERENT OPC ION S ID EOL5G IQUESS HA MAN IFESTAT G AIRE Elf, SEM? E COM A FEDERALISTA. UNA
_-
MICA A LA NOSTRA MANERA, POT SER P ENSANT MS A RESOLDRE
EL NOSTRE PROBLEMA
QUE CON A SOLUC I5 GENERAL PER A
ESP ANYA.
AQUESTA INCLINA CIC; P ART I CULARI STA ESTá ,
PER¿
C ANVI ANT . JA Hl HA SECTORS DEL CATALANI SME POI, íTIC QUE
CONSI
EZL__ QUE LA MIL LOR SOLUC I6 PER A CATALUNYA ÉS LA
SOLUCIÓ; QUE SIGUI BONA PER A ESPANYA.
. 5, LA INICIATIVA ACTUAL DELS SOCIALISTES
PER AIX (
CATALANS DE PROPOSAR UNA INTERPRETACI6 FEDERALITZANT DE
L'ESTAT DE LES AUTONOMIES, HA TINGUT UN RES S6 TAN GRAN
�Ajuntament 1111V de Barcelona
Gabinet de Comunicació
A CASA NO STRA .
UN RES S6 EN UN SE NT I T PLURAL, ÉS CLAR : DE REBUI G
P ELS Q UI PREFEREIXEN CONTINUAR AMB L ' ES SENC I ALI SME I EL
P ARTI CULARI EME; DE C AUTELA E XP ECTANT P ELS
QUI VOLDRIEN
MS ACLARIMENTS I GARANTIES ; I D' ACCEPTACI6 PELS QUI
CREIEM QUE LA TENDèNCIA FED ERAL IT ZANT SER á- LA GRAN
OP O RT U N ITAT
PER FER COINCIDIR UNA EVOL UC 15 P R OGR E S S IVA
DE LES AUTONOMIES AMB UN PROJECTE GLOBAL D ESPANYA, EN )
EL MARC D ' UNA E U ROPA,,,,Q, UF, MAR XAR1 ,_.TAMBÉ_ ER., LA .VI A
FEDERAL CAP A LA UN ITAT .
QUE PUGUEM PLANTJAR—N OS ARA LA LECTURA FEDERAL DE
LA CON ST ITUC I6 É S POS IT IU, FI N S 1 TOT FORÇA POS I T 1U
HO
VOL DIR MOLTES COSES : QUE LA CONSTITUÇI
P ERMET ; QUE LA MADURESA DEL P AíS HO ACCEPTA; QUE EL
N IVEL L AUTO No- mic AS SOL IT HO ACONSEL LA
ELE SOCIALISTES CATALANS MAI NO HAJvH:54 DEIXAT DE
REFERIR—SE AL FE DERAL I 91E COM UNA PO SS IBIL ITAT DE
�omp
Ajuntament
VI: de Barcelona
Gabinet de Comunicació
PERFECCIONAMENT DE L'ESTAT DE LES AUTONOMIES. EN RAIMON
) 14-11 P+,e
OF3IOLSEWT'ttrjXZ SOVINT.
PER ò HA CALGUT. QUE EL DIFÍCIL PROCÉS DE
L'ASSENTAMENT DE LES ESTRUCTURES AUTOWSMIQUES I DE LES
TRANSFERèNCIES S'ACABÉS, I QUE LA GENT VEIS QUE AIX¿
FUNCIONAVA,
PERMA
ES PRODUÍS UNA RECEPTIVITAT
SUFICIENT CAP A LES TES IS DE LA FEDERALITZACI6
UN CONCEPTE COMPLEX. NO ns UNA
.
EL FEDERALISME ÉS
F6RMUW SIMPLE NI UNA T(kNICA
SENZILLA, SIN6 NO HAGUS
AIXECAT TANTES ESPERANCES I ALHORA TANTA POLMICA.
DELS
SEUS MGLTIPLES ELEMENTS HE
OPTAT
PER.
DESTACAR—NE AVUI ALGUNS ASPECTES QUE EM PERMETRAN
ENLLAÇAR AMB EL MUN I C IP AL I SMt.
EN TOT ESTAT COMPOST —1 EL NOSTRE HO
ÉS - CAL QUE
�ION
Ajuntament 1W de Barcelona
Gabinet de Comunicació
HI HAGI UNA RELACI6 CONSTRUCTIVA I FINALISTA ENTRE LES
SEVES PAPTS ,
AQUESTA EXIGèNCIA GENERAL TÉ DIFERENTS EXPRESSIONS
EN FUNCIó DE LES DIVERSES ESTRUCTURES I TRADICIONS
CONSTITUC IONALS.
LA MÉS CONEGUDA ÉS LA FORMULACIó ALEMANYA DE LA
C úiA
':- BUNDESTREUE, O PRINCIPI DE l' IVILYTÁYT' FEDERAL, "CONCEBUT
COM EL DEURE RECÍPROC DE CADA PART DE TENIR EN COMPTE
ELS INTERESSOS VITALS DEL CONJUNT 1 DE LES ALTRES PARTS
EN L'EXERCICI DE LES SEVES PR¿PIES COMPETNCIES”.
LA BUNDESTREUE NO FIGURA COM A TAL PRINCIPI A LA
LLEI FONAMENTAL O CONSTITUCICS ALEMANYA.
HA ESTAT
„c.
CREAT PER LA DOCTRINA 1 PER LA JURISPRUDNCIA
CONSTITUCIONAL A PARTIR DE LES EXPERINCIES I LES
NECESSITATS DEL FUNCIONAMENT DE L'ESTAT ALEMANY
FEDERAL.
CREC QUE NOSALTRES HEM D'ANAR TAMBÉ PER AQUÍ.
�"í
—12—
Ajuntament V de Barcelona
Gabinet de Comunicació
Ref.:
AQUEST 1S UN PRINCIPI DE SENTIT COM. QUE INTEGRA
RACIONALITAT I COOPERACI6.
EN EL NOSTRE CAS H1 HA BASE SUFICIENT
PER
TREBALLAR EN DIVERSES
DIRECCIONS QUE CONVERGIRIEN EN LA
INTERPRETACI6 FEDERALITZANT QUE PROPOSEM.
EN PRIMER LLOC, LA CONCRECIó CLARA I PRECISA,
AMB L'AJUDA DE LA JURISPRUDNCIA CONSTITUCIONAL, DE LES
COMPETNCIES
LEGISLATIVES DE L'ESTAT I
DE
LES
AUTONCMIES QUE HAN DE SER TAXADES, AMB NUMERUS CLAUSUS,
I DE LES COMPETNCIES LOCALS QUE HAN DE SER RESIDUALS,
1S A DIR OBERTES.
EN SEGON LLOC, LA CORRESPONSABILITZACI¿ DE LES
COMUNITATS AUTUOMES EN LES POLiTIQUES DE L'ESTAT.
EN TERCER LLOC, LA CONCRECIó D'UN SISTEMA CLAR DE
RELACIONS ENTRE LES ADMINISTRACIONS LOCALS 1 LES
ADMINISTRACIONS AUTON¿MIQUES.
y`
�Ajuntament iIUFde Barcelona
Gabinet de Comunicació
1S TAMBft FONAMENTAL ESTABLIR UN MARC SEGUR DE
FINANÇAMENT PER ALS TRES NIVELLS DE GOVERN,
QUE
COMPORTI FóRMULES EQUILIBRADES DE CORRESPONSABILITZACI6
FISCAL I D'AUTONOMIA FINANCERA.
VAN SER DELS PRIMERS A PROPOSAR UN REPARTIMENT
D'UN 50 PER CENT PER L'ESTAT, UN 25 PER CENT PER LES
AUTONOMIES I UN 25 PER CENT PER L'ADMINISTRACIó LOCAL.
ESTIC CONVENÇUT QUE AQUEST REPARTIMENT ES TRADUIR1
EN UN MILLOR APROFITAMENT DELS RECURSOS, SOBRETOT EN EL
PLA DE L'EFIC1CIA 1 DE LA REDISTRIBUCI6.
AQUEST "PROGRAMA FEDFRALITZANT" REQUEREIX PER
ENDEGAR—LO QUE ELS TRES NIVELLS FACIN PRESIDIR LES
SEVES RELACIONS, EN TOTS ELS 1MBITS I ORDRES, PEL
"PRINCIPI DE COL.LNBORACIJ)".
EL NOSTRE TRIBUNAL CONSTITUCIONAL HA RECONEGUT
EXPLíCITAMENT L'EXISTNCIA D'AQUEST
PRINCIPI.
EL
�Ajuntament Vde Barcelona
Gabinet de Comunicació
CONSIDERA UN DEURE GENERAL I RECÍPROC INHERENT A LA
PR (S. R IA EXISTèNCIA DE L'ESTAT DE LES AUTONOMIES.
EL "PRINCIPI DE COL.LABORACT6" ÉS UNA SíNTESI DE
COOPERACIó, PARTICIPACI6 I SQLIDARITAT; ES A DIR, UNA
SíNTESI DEL MILLOR ESPERIT FEDERAL.
DIGUEM-HO CLARAMENT:
CONFRONTAMENT
RELACIONS
I
ENTRE
SUBSTITUIR-SE
CONFLICTE,
EL CLIMA DE RECELE
SOVINT PRESENT
EN LES
ELS DIFERENTS NIVELLS,
HA DE
PER UNA ACTITUD LLEIAL
I POSITIVA,
PERQYA, AL CAPDAVALL, EL BON FUNCIONAMENT DE LES PARTS
ES INDISPENSABLE PER AL BON FUNCIONAMENT DEL CONJUNT,
QUE ÉS L'OBJECTIU AL QUE HEM DE TENDIR TOTS EN BENEFICI
DELS CIUTADANS.
CREC QUE EL "PRINCIPI DE COL.LABORACIó" ÉS UNA
PEÇA ESSENCIAL EN EL PROJECTE DE PERFECCIONAMENT DE
L'ARTICULACIo DE L'ESTAT QUE ESTEM PROPOSANT.
�Ajuntament Ide Barcelona
Gabinet de Comunicació
ESTEM DISPOSATS,
NATURALMENT, A PARLAR — NE AMB
TOTHOM. I SEGUR QUE ACABAREN FENT—HO, PEROU FINS ARA
NOMÉS HEM SENTIT EL REBUIG INTERESSAT PER5 CAP
ALTERNATIVA A LES NOSTRES PROPOSTES.
VINC DIENT AMB FREONk4CIA QUE ARA ÉS L'HORA DELS
AJUNTAMENTS.
LA CONSTRUCCI6 DE L'ESTAT DE LES AUTONOMIES VA
COMPORTAR UN CERT
SACRIFICI
DELS
AJUNTAMENTS.
CONSIDERANT L'ENORME ESFORÇ QUE S'HA HAGUT DE FER
PER PASSAR D'UN ESTAT CENTRALISTA A UN
GENERALITZAT DE DESCENTRALITZACIÓ
ADMINISTRATIVA,
POT •
FOU
MODEL
LEGISLATIVA
INEVITABLE QUE
I
ELS
AJUNTAMENTS EN SORTISSIN INICIALMENT MARGINATS.
PEP(5 ARA ÉS DIFERENT. SERIA UN GREU ERROR QUE
CONTINUÉS UN ESTAT DE COSES QUE JA NO TÉ CAP
�- 16 -
Ajuntament 111101 de Barcelona
Gabinet de Comunicació
Ref.:
JUSTIFICAC i6.
CREC QUE EL PROTAGONI SME DEL PODER LOCAL DEURá
PASSAR ARA AL PRIMER PLA DE LA VIDA POL ÍTIC A .
H O EXI GEIXL'XIT MATEIX DE L 'AUTONOMITZACI6 DEL
PAÍS.
¿
L' IMPULS DESCENT_RALIZZADOE_NO
NIVELL AUTO NaMI C
OT _.11,T.URAR EN _ EL
D CONTINUAR AVALL, CAP AL
C IUTAD1
N INGii NO AS C APAC. DE NEGAR OB ERTAMENT QUE
L 'ADMINI STRAC I6 LOCAL É S LA MS BEN SITUADA PER A
CONEkXF,R MILLOR ELS PR OBLEMES DEL S C IUTADAN S 1 DONAR-Hl
LES RES PO ST ES MIS AD EO UAD ES .
S HA QUALIFICAT ALS AJUNTAMENTS , AMB UNA EXPRES SI6
RE S: X IDA, DE " TERMI NALS I NTEL . LI GENT S" QUE CONNECTEN LES
SEVES POLÍ TIOUES A LES ES TATALS 1 AUTONZSMIOUES
PER
�Ajuntament iWde Barcelona
Gabinet de Comunicació
QUE LA SEVA ACTUACI6 ES DESENVOLUPA DES DE LA PRe.)PIA
CAPACITAT D'AUTOGOVERN.
AIXe5 VOL DIR — SI NO ES VOL GOVERNAR
D'ESQUENA
ALS CIUTADANS— QUE ELS AJUNTAMENTS S'HAN DE FER CáRREC
DE TOTES LES COMPETNCIES, AMB ELS SERVEIS I RECURSOS
CORRESPONENTS, ( QUE JURÍDICAMENT I OPERACIONALMENT
PUGUIN ASSUMIR ,
UN BON FONAMENT D'AQUESTA ASSIGNACI6 O DELEGACIE
DE COMPETNCIES EL TENIM EN EL PRINCIPI QUE DIU QUE ELS
RECURSOS PúBLICS NO SEN PRIVATIUS DE L'ADMINISTRACIE
.QUE ELS RECAPTA, SINE QUE SEN DESTINATS A LA DESPESA EN
EL NIVELL ADMINISTRATIU MÉS ADEQUAT.
NO TI SENTIT EL REGATEIG EN AIX¿. ES TRACTA DE
RECURSOS QUE SURTEN DEL MATEIX LLOC PER COBRIR UNES
NECESSITATS QUE TENEN EL MATEIX ORIGEN.
EN UN ESTAT COMPOST LA DIVISIE COMPETENCIAL I
FUNCIONAL IS PROU AMPLA 1 DIVERSIFICADA COM PERQU CADA
�¡11x1
Ajuntament I" de Barcelona
Gabinet de Comunicació
PART TINGUI
LA SEVA PARCEL.LA ASSEGURADA DE
RESPONSAF3ILITAT I PARTICIPACIa.
ÉS TAN ABSURD QUE L'ESTAT VULGUI FER D'AUTONOMIA
COM QUE L'AUTONOMIA FACI D'AJUNTAMENT.
EN CANVI A L' AJUNTAMENT NO SE LI ACUD MAI FER
D'ESTAT NI D'AUTONOMIA. ACABA PAGANT SOVINT, AIXe; S1,
UNS SERVEIS QUE PRESTA SENSE QUE LI HAGIN TRANSFERIT
t
LES DOTACIONS.
k:{A;^yt,(^ií2
SOBRE LES DESPESES DE CAPITALITAT DE BARCELONA,
SENSE CONTRAPARTIDA,
ELS EN PODRIA PARLAR LLARGA
ESTONA.
( COM LLIGUEM FEDERAL SME I MUNICIPALI SME?
,i
EL MUNICIPALISME NO SOLAMENT FS UNA ESCOLA DE
DEMOCRàCIA I UNA ESCOLA DE POLÍTICA, FS TAMBÉ UN
è
SEGMENT DE LA IDEOLOGIA I DE LA T CNICA FEDERAL.
�—19—
Ajuntament
de Barcelona
Gabinet de Comunicació
Ref.:
EL M[JNICIPALISME EST& CONTINGUT EN EL FEDERALISME.
BONA PART DELE PRINCIPIE APLICABLES A LES
RELACIONS ENTRE L'ESTAT I LES COMUNITATS AUT¿NOMES A
QU (. 71 M'HE REFERIT ABANS ScSN EXTENSIBLES AL NIVELL LOCAL,
PERCS CREC QUE ES PRODUIRA,
A MÉS, UN EFECTE
INDIRECTE IMPORTANT QUE BENEFICIAR A ALE AJUNTAMENTS.
EN LA MESURA QUE LA INTERPRETACI6 FEDERALITZANT
AFLUIXI LES TENSIONS ENTRE ELS DOS NIVELLS SUPERIORS,
ES REDUYRA LA PRESSICS DE LES AUTONOMIES SOBRE ELS
GOVERNS LOCALS.
I PERMETINT — ME QUE ACABI AMB UNA AFIRMACI6 QUE NO
TEMO GENS QUE SIGUI CONTRASTADA: TOT ALLCS QUE BENEFICIA
ALS AJUNTAMENTS BENEFICIARA ALS CIUTADANS.
MOLTES GRACIES.
i
/
COM HE ANAT APUNTANT.
�y^
..
r•
Ajuntament
de Barcelona
Alcaldia
Gabinet de
Comunicació
Plça. S. Jaume s/n.
08002 Barcelona
Telèfon: 301 07 07
Tèlex: 54519 Laye e
CENTRE DE LECTURA DE REUS
El Centre de Lectura de Reus és una entitat creada l'any
1859 amb una clara vocació de tipus pedagógic i formatiu i que
incidia sobretot en les classes populars. Actualment, el Centre
de Lectura té entre 3.200 i 3.300 socis i está organitzat en 12
seccions (T4íisica, Cie-ncies Socials i Polítiques, Llengua,
Excursionisme, Art, etc.) .
Entre els anys 1975 i 1978 va acollir les Conferències de
les Terceres Vies, on van participar tots els grups polítics
d'aleshores. El Centre té una Biblioteca de 45.000 volums, la
segona de Catalunya.
�
Dublin Core
The Dublin Core metadata element set is common to all Omeka records, including items, files, and collections. For more information see, http://dublincore.org/documents/dces/.
Title
A name given to the resource
09.01. Activitat de representació (com a Alcalde)
Date
A point or period of time associated with an event in the lifecycle of the resource
1982-1997
Description
An account of the resource
Aquesta sèrie agrupa els documents sorgits de la funció representativa de l'exercici del càrrec d'Alcalde de Barcelona.
Dublin Core
The Dublin Core metadata element set is common to all Omeka records, including items, files, and collections. For more information see, http://dublincore.org/documents/dces/.
Identifier
An unambiguous reference to the resource within a given context
4046
Title
A name given to the resource
Federalisme i Municipalisme / Conferència
Creator
An entity primarily responsible for making the resource
Maragall, Pasqual, 1941-
Format
The file format, physical medium, or dimensions of the resource
Textual
Abstract
A summary of the resource.
Sistema de ciutats de Catalunya: Reus, Tàrrega, Mollerusa, etc. Catalanisme polític.
Spatial Coverage
Spatial characteristics of the resource.
Centre de Lectura de Reus
Language
A language of the resource
Català
Subject
The topic of the resource
Federalisme
Municipis
Democràcia
Constitucions
Dret constitucional
Autonomia
Territoris
Acció política
Catalunya
Espanya
Description
An account of the resource
Conté notes manuscrites de PM.
Type
The nature or genre of the resource
Conferència
Date
A point or period of time associated with an event in the lifecycle of the resource
1988-02-19
Provenance
A statement of any changes in ownership and custody of the resource since its creation that are significant for its authenticity, integrity, and interpretation. The statement may include a description of any changes successive custodians made to the resource.
Aquest document forma part del fons municipal de l’Ajuntament de Barcelona (productor de la documentació) i és còpia digital de l’original custodiat a l’Arxiu Municipal Contemporani de Barcelona.
EAD Archive
The Encoded Archival Description is a common standard used to describe collections of small pieces and to create hierarchical and structured finding aids.
Level
The hierarchical level of the materials being described by the element (may be other level too).
Document
Discursos i conferències
-
https://arxiupmaragall.catalunyaeuropa.net/files/original/30/1194/19890503d_00339_LD.pdf
7c4beefff201423128279611def1565e
PDF Text
Text
•
INTERVENCióN DEL EXCMO. SR. PASQUAL MARAGALL EN EL SENADO
Comisión
de Autonomías y Organización
y Administración Territorial
1
3 de mayo de 1989
�-2-
El señor PRESIDENTE: Reanudamos la sesión.
Tenemos
entre nosotros al señor Alcalde de
lleva ya varias horas en la Casa.
prometer
Barcelona,
que
Por tanto, creo que le podemos
que seremos breves para que pueda al menos llevarse
un
agradable recuerdo de los Senadores por su cortesía,
y porque no
le
que para el
hagan sufrir demasiado a lo largo de esta tarde,
señor
otra
Alcalde de Barcelona ha empezado con una comparecencia
Comisión
del
particular,
sobre
Olímpicos,
que
Senado,
en
la
Comisión
de
Educación
todos los temas relacionados con
me
imagino
habrán
sido
la
los
estrella
en
en
Juegos
de
la
comparecencia .
Aquí el tema es menos deportivo.
El Senador Pujana dice que
también hay su aquel de tensión emotiva, pero lo que nos congrega
es
el trabajo que ha emprendido la Comisión de analizar todo
terna
ligado
a las relaciones interadministrativas en su
espectro,
que
entidades
locales
hasta
las
puedan
amplio
va desde la cooperación y la colaboración de
con las comunidades Autónomas
diversas comisiones
de
y
cooperación,
el
el
las
Estado,
etcétera,
que
existir entre el Estado y comunidades autónomas de cara a
los múltiples problemas que se plantean tanto en la
conformación
de la voluntad nacional dentro de nuestro país, como respecto del
exterior. Todo ese amplio espectro de problemática es el que está
la
Comisión
comparecientes ,
intentando
en
abordar
particular
en
y
la
este
aportación
caso
del
de
Alcalde
Barcelona, para nosotros será muy ilustrativa y enriquecedora.
los
de
�-3-
Desde
ha
esa perspectiva agradecemos la buena disposición
demostrado
que
al estar con nosotros y les concedo la palabra
a
don Pasqual Maragall, Alcalde de Barcelona.
El
señor
gracias
por
Senadores
hasta
ALCALDE
DE
BARCELONA
su amabilidad,
que están,
(Maragall
señor Presidente;
por su presencia.
Mira) :
y
a
de
actualidad
Barcelona
en una cuestión tan en el
política
como
es
el
todos
los
Quiero decirles también
qué punto me ilusiona poderles manifestar la
Alcalde
Muchas
tema
opinión
centro
del
de
la
de
las
relaciones
de
estas
cuestiones
interadministrativas o interinstitucionales.
Los
que
consideramos
centro
de
pública.
los
estamos
que
ha sido
atención,
En
en la brega diaria
un tema que siempre ha estado
pero no siempre lo está
ante
la
en
opinión
este caso parece que hay una atención muy grande
problemas de gobernabilidad en cada nivel de gobierno y,
particular
el
también,
en los problemas de relaciones
entre
a
en
los
diversos niveles de gobierno.
Tengo
estudiando
entendido ,
por
otra
que
el
Senado
en su Comisión de Reglamento una posible reforma
mismo. De modo que esto les afecta
que
parte,
está
del
también a ustedes y me agrada
sea así porque nos sitúa a todos en una misma disposición de
ánimo para enfocar los problemas con espíritu de revisión,
si es
�-4-
que
hace falta,
y de innovación,
que también creo que sí
hace
falta. Eso va a permitir que nos entendamos bien, si no en cuanto
a
las conclusiones,
sí en cuanto a la importancia de los
temas
que están en juego.
Esperamos
Barcelona
y
mucho desde el Ayuntamiento de
creo que desde toda Catalunya,
Barcelona,
desde
de los trabajos
esta Comisión de Reglamento que creo que se va a reunir de
de
nuevo
a partir del dia 16 de mayo, según me dicen.
Para decirles las cosas en síntesis -luego entraremos en más
detalles-,
haciendo
tengo
tareas
administración
la impresión de que todos creemos que
históricas,
cada uno en nuestro
estamos
ámbito,
cada
en el suyo y cada institución, el Senado también,
en el suyo.
Tengo
obtienen
también
de
colectivo
han
de
los
la
impresión de
otros ámbitos o
pocas
que
niveles.
gratitudes
Ustedes
tienen
alcaldes muy convencidos del papel importante
tenido los ayuntamientos en estos años de creación
consolidación
autonomías .
del
sistema
democrático
y
del
Estado
y
se
un
que
luego
de
las
Seguramente tendríamos que decir que los presidentes
autonómicos y sus gobiernos respectivos, incluso sus Parlamentos,
están
muy convencidos
de que les ha tocado a ellos llevar quizá
la parte más apasionante, pero también
más difícil, más exigente
�-5-
de
todas ellas y de que no lo comprenden así seguramente,
juicio,
los demás ámbitos.
a
su
No hablemos de la impresión que debe
tener el Presidente del Gobierno español, el Consejo de Ministros
y
los parlamentarios que apoyan o critican las tareas
Gobierno
está
haciendo.
que
Nos da la impresión de estar
este
haciendo
algo que no se hacía en España seriamente desde 1812, resolviendo
los grandes problemas de la gobernación de este país.
Repito,
históricas
todos tenemos la impresión de estar haciendo tareas
en
nuestro
ámbito
obtienen de los demas niveles.
cierta
acritud
espíritu
a veces,
de lamentación,
y de
que
pocas
gratitudes
Quizá eso es lo que carga de
de un cierto
desconsuelo,
un
se
una
cierto
el lenguaje entre los diversos niveles
de administración.
Debo
sistema
pedir
que
político
y
que las relaciones
las conforma a todas,
interadministrativas
es
decir,
nuestro
el conjunto de relaciones que en él se
adelanto mucho sobre lo que quiero decir-,
y
el
sistema
producen
-y
tengan un desbloqueo,
que creo que tiene que empezar por arriba para serenar por abajo.
Me da la impresión de que hay un cierto bloqueo en las relaciones
interinstitucionales
desaparece
va
entre
los
niveles
más
altos
y
a permitir que las relaciones entre los
medios-altos y los más bajos sean de mayor serenidad.
que
si
niveles
�-6-
Tengo que recordar aquí,
porque es una obligación de credo,
de convicción, lo que el Partido al que pertenezco en su Congreso
del
año
pasado
opinión más,
país
pueda
llamar
aprobó -y tengo que
aportarlo
aquí
como
una
tan legitima como cualquier otra- sobre lo que este
llegar a ser,
"federalista",
en una ponencia que alguien
que se centraba
llegó
en los siguientes
a
cinco
puntos.
Primero,
materia
de
la
autonomía
régimen local;
comunidades
autónomas
de
de
las
es decir,
su
comunidades
establecimiento
importante,
local.
con
Aquí
ven
autónomas
del
de
autónomas
el reconocimiento
autonomía
establecimiento del régimen local;
las
comunidades
en
en
a
las
materia
de
es decir, el reconocimiento a
su
régimen local,
autonomía
en
cuestión
ésta
materia
de
enormemente
respecto para la autonomía propia de ese ámbito
ustedes que hay una manifestación
rotunda
de
apoderamiento de las autonomías en materia de régimen local, pero
al mismo tiempo hay una afirmación de que este tema, que se tiene
que
regular
hacerse
con
autónomarnente
el
desde
las
comunidades,
más exquisito respeto de
la
tiene
propia
que
autonomía
local. Por tanto, es un tema de gran profundidad, pero no cerrado
en si mismo, sino de consecuencias enormemente
Les voy a poner un ejemplo -y también
que
es
encuentra
una
falta de respeto por la
discutibles.
adelanto mucho- de lo
autonomía
local,
en un texto (realmente creo que se hace de
una
que
se
forma
�-7-
involuntaria,
siempre
formulaciones
que
mejores,
pero
en
se
llega en las leyes a compromisos y
son las posibles en ese momento
todo
caso ésta no fue muy
disposición adicional quinta,
y
no
otras
afortunada)
no lo recuerdo bien,
a
como
de la Ley de
Bases de Régimen Local. Se refiere esta disposición a un artículo
anterior
de
comunidad
autónoma
autonomía
que
ámbito
la
local,
determinado
de
propia Ley qué establece
cree
comarcas,
que
que
hacerlo
que
una
de
esa
regulación
del
en uso y ejercicio
le estamos reconociendo para
tendrá
para
de
la
forma
municipios de las mismas lo
que
un
acepten,
número
según
el
número y porcentaje de habitantes.
Dice la disposición adicional que
caso
cito como ejemplo en este
que esa cautela no valdrá en Cataluña debido a la
tradición
comarcalista
deja de ser una ironía.
de esta comunidad autónoma,
especial
lo cual
Dejando aparte la especial tradición, lo
que está diciendo la disposición adicional es que en toda
para
no
España
hacer una comarca hay que preguntar a sus municipios y
que
según lo que digan se hace o no se hace y según cuántos lo digan.
Esa cautela en Cataluña no vale.
En Cataluña se estará
establezca el Parlamento autonómico,
la
posibilidad
de existencia
a lo que
en caso de duda respecto de
o no de esa
comarca.
No
voy
a
insistir más sobre este punto para dar unos ejemplos de la enorme
complejidad
que puede llegar a tener el cumplimiento
simultáneo
de estos dos requisitos: autonomía de la comunidad y autonomía de
�-8-
los ayuntamientos.
El
segundo principio se defendió en el Congreso del Partido
Socialista
las
Obrero Español del año 1988 fue la
autonomías
participación
en la elaboración de las grandes
políticas
de
del
país, lo cual es un hecho totalmente nuevo en nuestro Estado, que
es precisamente un Estado de las autonomías, para las que se pide
el
derecho
no sólo
a gobernar en aquello sobre lo cual
tienen
competencia, sino derecho a participar en aquello que no es de su
competencia más que en tanto son Estado,
forma
relevante.
y de
una
En el Congreso del Partido Socialista se
que el Estado sea capaz
que
como lo son,
forma- mecanismos
pide
de crear -no digo cómo, ni cuándo, ni en
de participación de las autonomías en
elaboración de las grandes políticas,
la
las que sean, por ejemplo,
la política de integración en Europa o la política económica o la
de la de ordenación territorial.
de
Si no recuerdo mal, en el curso
esos debates -no se hasta qué punto eso quedó recogido en
propia
texto de las conclusiones- se citaban corno
conferencias
sugería
temas
sectoriales
de presidentes o de
consejeros
el caso de la República Federal Alemana,
de
convocar
la
conferencia
presidentes
de
de
informarles
distintos
integración en
los
presidentes
"lánder''
cuáles
procesos
involucrando
de
Europa,
su
iban a ser
por
las
al
y
se
consultar
y
las
se
donde para los
ejemplo,
para
opinión
ejemplo,
el
mismo
repercusiones
en los cuales el Estado corno tal
se
podía
a
los
tiempo
de
los
estaba
a nivel europeo y cómo esto podía repercutir en una
�-9-
modificación
o
alteración para bien o para mal de sus
propias
competencias.
En segundo lugar ,
como fórmula de participación,
aparte de
otras competencias, el Senado, como Cámara territorial. De ahí la
importancia que en ese marco
adquiere el trabajo de la
Comisión
de revisión o formulación del Reglamento del Senado.
El
fiscal.
tercer
punto
Ustedes
de esas conclusiones fue
neto
y
pero en todo caso manifestando una voluntad
real de descentralización,
entendiendo
deseada
federalismo
saben que de una forma un tanto convencional
por tanto revisable,
25-25,
el
por
distribución
se concretaba en el triángulo de
50-
tal un trío que indique cual sería
una
del gasto público neto -insisto en
lo
de
de transferencias internas- de los diversos niveles
de
la
otros
de
Administración
pública
en España por comparación con
Europa y corno más próximo a lo que creernos que el ciudadano desea
en estos momentos como sistema político. Luego hablaré un momento
de este triángulo y de lo que esto significa, porque mi intención
es ir un poquitín más allá de los famosos porcentajes,
porcentaje es un dato corno muy bruto,
ya que un
es un solo dato -es lo que
decimos un "escalar"- . Esto sería un vector de tres elementos, si
me
permiten,
situación.
que
expresa con algo más de riqueza lo que es
Una situación de mayor descentralización en
con la que estarnos viviendo.
la
relación
�-10-
No se si en este momento o más adelante, pero yo les querría
ilustrar
sobre
exposición,
comparar
en qué punto estamos;
o
luego
en todo caso en
quizá más adelante de
las
preguntas,
mi
podremos
entre la situación actual y la que se postula en
estas
conclusiones.
La
hacer
cuarta
conclusión es poner abajo todo lo que
a ese nivel sin "diseconomías".
principio
nivel
de
más
Es decir,
se
pueda
partiendo
que sólo está justificado todo lo que esta
bajo
y que hay que justificar lo
que
no
del
en
lo
el
esta;
aquello que se eleva más arriba de lo autonómico hacia lo estatal
hay
que
justificarlo
y
no al revés.
Nadie
tendría
en
este
esquema, que me parece a mí más democrático y avanzado que otros,
que
justificar
una descentralización y sí en cambio
centralizaciones
que
argumentos
la centralización y muy sólidos en
para
se
produjeran,
sin
miedo,
todas
las
porque
hay
el
terreno
económico. Se ha abusado de ellos, es evidente, pero en todo caso
hay
argumentos
alguno
muy
establezcamos
democrático,
sólidos para ello.
De modo que
sin
lo que parece ser un principio en
si se actúa con seriedad:
miedo
sí
más
poner abajo todo lo
que
pueda hacerse abajo y no arriba.
Quinto,
acuerdo
se
haya
modelar
la administración periférica del Estado de
con la ordenación territorial que la comunidad
creado para ella misma.
Por ejemplo,
en
el
autónoma
caso
de
�-11-
Catalunya,
de
en
el que se está hablando de un proceso de creación
regiones,
aunque
debemos
cambiar el nombre
porque
el
de
regiones puede llevar seguramente a confusión en ámbitos mayores.
Hay una tradición muy antigua de llamarlas vaguerías,
pero
esto
parece también un poco anticuado. Vamos a dejarlo en regiones. Si
me perdonan,
les diré que regiones ahí quiere decir una cosa muy
parecida a provincias que otra cosa,
la
provincias de la comunidad,
cual nosotros consideramos que es una nacionalidad,
al igual
que la Constitución.
Esa
nacionalidad tiene determinadas demarcaciones
que no son exactamente las provincias,
históricas,
semejante.
sino
En
otras,
para distinguirlo de
aunque tienen un tamaño
las
relativamente
este momento tenemos en Cataluña una comisión
delimitación que ha hecho una primera propuesta,
de
internas
cuatro a cinco,
de
por lo que pasa
siguiendo con una línea de pensamiento,
que
esta muy arraigada entre nosotros, de la existencia, dentro de lo
que es provincia de Barcelona -por decirlo de alguna
dos
provincias
metropolitana
o
o
dos
regiones:
una,
que
región
primera,
como
se
forma-,
sería
llamó
la
de
región
durante
la
República, que la estableció en el año 1936, y otra más interior,
que sería la región de Manresa.
cuatro,
Serían
cinco regiones en vez de
que luego pueden ser seis o siete.
Puede que el Pirineo
diga que quiere una, como lo van a hacer con toda seguridad, o el
Ebro
puede
decir que quiere una,
como ya lo
ha
hecho.
Estas
�-12-
cinco,
sies
o
siete
regiones
-!lamérnoslas
regiones
por
no
llamarlas provincias- las va a aprobar en su día el Parlamento de
Cataluña en uso de su autoridad,
conclusión
aceptar
quinta
el
tipo
es
y lo que se está pidiendo en la
que el Estado tenga
la
de demarcación territorial
sensibilidad
que
autónoma se de a sí misma como más legítima y,
un
esfuerzo
para
adaptar su administración
la
de
comunidad
por tanto,
periférica
hacer
a
esa
realidad -cinco, seis o siete, da lo mismo.
Esto nos parecía a nosotros que era una manera de avanzar en
el entramado de las relaciones interinstitucionales de este país,
siempre bajo el principio, que se citó también en esa ocasión, de
lo que los alemanes llaman el principio de confianza federal.
No
hay
que
desconfianza,
ahora,
partir
necesariamente
en el de la confianza.
de
la
estamos
Yo no soy un científico político,
pero en todo caso creo, en
marco de las experiencias que me ha dado el ejercicio
cargo,
de
mi
que el principio de la confianza interadministrativa,
si
ustedes
la
principio
sino que justamente, en el momento en que
no es mí carrera la ciencia política,
el
del
quieren,
relatividad
adjetivaciones
competencias
taxativo.
tiene mucho sentido cuando uno se da cuenta de
y la fragilidad de las rotundas
que
utilizan
exclusivas,
en
la Constitución y
la
mejor
y
los
tradición
contundentes
Estatutos:
del
Derecho
�-13-
exclusivas no hay ninguna y lo digo
Competencias
desde
el
punto
de vista del Derecho político,
sino
ahora
no
desde
el
hombre de la calle o desde el alcalde.
Exclusivas no hay ninguna
importante,
quizá;
Recientes
casi
ninguna:
defensa,
diplomacia,
están los viajes de diversos presidentes autonómicos e
incluso de alcaldes para efectuar acciones de promoción fuera
nuestro
aún.
país ,
cooperación,
que
yo voy a defender aquí,
de una colaboración,
en el marco de
de un principio de
de
una
confianza
que no se aplica suficientemente.
De modo que si las cosas son así y las grandes
son
compartidas,
denominación
competencias
sin que ello implique que haya que cambiar
que utiliza la Constitución,
la
que tiene rigor y que
tiene
su razón de ser -si el sentido común y el pragmatismo
nos
dicen
que detrás de la palabra exclusividad no hay que leer
una
tajante exclusión absoluta de cualquier otro nivel del
de
que
colaborar en lo que son competencias,
otras,
instaurar
unas más
un
clima,
discutir
prioritarias
será bueno que empecemos a pensar que lo mejor
clima de confianza general
o
que
para
se puedan discutir los
Y ya, en base a
detalles que
haya
instrumentar un proceso como el que aquí se
proponiendo u otro semejante.
será
interadministrativa
entre los diversos niveles de la administración.
ese
Gobierno-
que
está
�-14-
He
estado en Alemania y he visto a Johanes Rau,
que es
Presidente del "Land" de Renania y norte de Westfalia,
creado
por los norteamericanos en 1945 con la misma,
el
un "Land"
ya con
la
misma tradición que Baviera o Baden-Württemberg, muy potente, con
ciudades como Colonia,
una
Bonn,
Düsseldorf, Dortmund, München, con
cierta crisis pero con una gran pujanza.
este "Land",
que luego fue candidato,
El
además,
presidente
de
a la presidencia
del Gobierno alemán, aunque no ganó, me decía que se tenía que ir
porque
era
iba al Senado.
al
Bundestag
Bundesrat .
Me
Tengo que confesarles que no recuerdo
o el Bundesrat.
Supongamos que fuera
decía que tenía que ir al Senado,
pero
en
no
si
el
como
estoy yo hoy aquí, de manera testimonial. No, es que él tiene una
regular participación en las tareas del Senado. Se me ocurrió que
si
en España nuestros "Rau" tuvieran en su agenda esa obligación
y ese derecho, todo iría un poco mejor, porque ello querría decir
que muchas cosas que se abordan por la vía de la
o
en
excepcionalidad
la sensibilidad momentánea en determinadas personas que
el
ejercicio
sensibilidad,
obligación,
Entonces
tienen
ellas
sino
por
esta
especial
con la rutina normal de la existencia de esa
que sería también un derecho y un placer para todos.
bajarían
que
del Gobierno no se harían
están
de grado muchas
visceralidades,
que
expresar con carácter excepcional adquieren
si
también
mismas un carácter más excepcional del que deben según
propio autor.
se
su
�-15-
El
al
Estado debe tener en cuenta su nueva realidad en
funcionamiento
Presidente
de
de
sus
instituciones.
Por
una autonomía es el representante
cuanto
ejemplo,
el
ordinario
del
Estado en su territorio. El protocolo quiere que esté por delante
del
Ministro
representa
cuando
no
al
éste
Gobierno
va
a
la
Comunidad,
sino al Estado,
porque
a no
ser
aquel
que
Ministro llegue con una delegación específica del Presidente
el
del
Gobierno como representante o que el Presidente del Gobierno esté
presente.
¿Eso
qué
quiere decir mucho.
quiere decir?
Eso no quiere decir
nada
Quiere decir que el Estado está presente
y
en
cada comunidad autónoma a través del presidente de esa comunidad,
que
es el representante del Estado.
¿Por qué no se echa mano de
esa realidad y por qué no se trata de extraer de ella las enormes
posibilidades que tiene?
Eso ocurre dentro de España y quizá incluso fuera,
podido
comprobar
importante,
en
los viajes que
coherencia.
excesos
que
comunidades
he
he
mencionado.
Lo
en el caso de los viajes, no es tanto el limitarlos,
que es como poner puertas al campo,
de
antes
como
Yo
como, en todo caso, dotarlos
también soy muy refractario
podemos cometer todos,
autónomas,
llevados
alcaldes y
a
determinados
presidentes
por nuestro celo de
de
promoción
económica y cultural de estas ciudades y territorios. Son errores
que
podemos
coordinar,
cometer si no coordinamos bien con
quien
hay
que
con las embajadas, con aquellos que están obligados a
�3 DE MAYO
DE
16COMISIONES.-NÚM .
1989
las comunmente llamadas <<pataS >> del cinturón y el Metro. Ha dicho que, en todo caso, para JUnio de este año estará en condiciones el COOB de presentar los correspondientes proyectos para que las administraciones públicas
puedan tomar la decisión v nunca se pueda invocar que
el provecto anda retrasado. Creo que. más o menos . el señor Alcalde ha dicho que podrán decir si o no y dependerá, en todo caso, de la voluntad política de las administraciones afectadas. Quisiera. si es posible. que el señor
Alca lde concretara esta respuesta. Al decir que depende
de que quieran. es evidente que esa voluntad política estará unida al costo de esas obras v, en su caso, tambien
me gustana que me dijera en qué costo evalua la construccion. sobre todo de la segunda "pata», la «pata>> sur
del cinturon. as1 como la prolongación de las líneas del
Metro, v que administraciones son las que presentan esas
reticencias a la construcción , que considera imprescindible para dotar de una adecuada estructura a la ciudad
con ocasión de la celebración de los Juegos.
El señor PRESIDENTE DEL COMITE ORGANIZADOR
DE LOS JUEGOS OLIMPICOS DE BARCELONA-92 (Maragall Mira): Podna decirle que seguramente usted conoce el tema tan bien como yo, pero encantado de responderle.
No es el COOB , sino el Ayuntamiento en este caso. Ya
he hecho la distinción de lo que es la obra paraolimp1ca
y lo que es la operación ¡uego. En todo caso, el Avuntamiento lo que esta tratando de hacer. con avuda del
COOB, es intentar determinar en un plazo adecuado el
coste y las caractensticas de la obra a decidir, para que
nadie pueda decir que se decide que no porque no esta
ese estudio. De modo que estamos recopilando y acumulando los datos que hacen falta. ¿Que datos? Más que datos. provectos.
En el caso de la "Pata» sur !nadie habla de la «pata >>
norte, que también esta pendiente de hacer y que también tiene sus problemas , a los que no me vov a referir
porque no me han preguntado por ella) . que es la que parte desde la Diagonal. Campo del Bar¡:;a y va hasta el aeropuerto, para hacer una defensa de la necesidad de hacerla, nada mas le diré que ahora. el primer cinturon. que
ya existe. se obtura aproximadamente cada tarde . como
mmimo. Por este es por el que accede a la zona del campo del Barcelona tuda la gente que viene del aeropuerto.
a no ser que se quiera complicar la vida en unas rutas
realmente complicadas. Ese cinturón. que ina mas arriba del Campo del " Barc:;a ,, hasta el aeropuerto. cuesta. según la informacion que tengo . 16.000 millones. \ la Generalitat lo tiene programado en su presupuesto plurianual de inversiones en carreteras para este tipo de obras
para el año 93, en cuatro anuali dades. Se trataba de trasladar ese paquete de cuatro anualidades. de 16.000 millones. del penado 1993196 al período 1989/92. v de calcular
exactamente que coste financiero tenía ese traslado.
Como son 16.000 millones x los tipos de interés son los
que son. el coste son 8.000 millones. Como este provecto
está incluido en los programas FEDER y parece enormemente probable que sea aceptado con tal denominación .
1
163
de esos 8.000 millones podemos quitar la mitad, quepagara la Comunidad, y quedan 4.000 millones. El coste financiero de adelantar tres o cuatro años la operación es
lo que la Generalitat pedía al Estado hace unos meses ,
creo que en diciembre o en enero. Esto es lo que vo modestamente, en la medida en que me fue posible. traté de
hacer llegar al Estado para que este reconsiderara suposición. que era una posición legítima. Era decir: el Estado va a financiar la «pata» norte del cinturón, que tiene
un coste similar. v lo va a hacer por un convenio verbal
~onvenio entre caballeros- con la Generalitat de que
el dia en que se tengan que plantear esas "Patas», una la
hara el Estado y otra la Generalnat. De modo que el Estado. en realidad, podía no querer saber nada de esta
«pata>> sur. pero quiso saber ven diciembre admitió que ,
puesto que esto representaba para la Generalitat un sacrificio que no estaba previsto. teniendo en cuenta que el
aeropuerto es instalación del Estado y que la última parte de esa «pata », la que va desde el propio cinturón del
«Grao>>, no desde la Diagonal. hasta el aeropuerto. que es
una parte menor. podía ser consi derado acceso a una instalación estatal. tanto conceptualmente como desde el
punto de vista del monto economico, si as1 se demostraba. el tema era abordable por el Estado. El Estado hizo
un primer analísis de la cuestión. del que pareció deducirse que el coste de este sector era de unos 4.000 ó 5.000
millones, y el Estado mostró al Alcalde que les habla su
buena predisposición a estudiar la cuestión. aun sabiendo que, en principio . la respuesta iba a ser: no . no nos
toca; era la lógica. Ocurrió que la posición de la Generalitat varió y en el momento que formuló -digamos- oficia lmente su petición. no lo hizo por 4.000 millones. sino
por 8.000 millones , por razones que la Generalitat me ha
comunicado. v todas son explicables. Resulta que el FEDER paga lo que está en un territorio. pero no en todo.
: porque lo que es término mumcipal está fuera del FE• DER. Barcelona figura que es rica\. no tiene FEDER. Por
eso. la parte que tiene que hacer la Generalitat no va a
estar cubierta totalmente. Ademas . el bucle que habJan
imaginado encima de la autov1a de Castelldefels no iba a
ser A sino B. que es mucho mas complicado y mas caro.
En fin. el caso es que la petición se dobló v el frágil semicompromiso existente no ha llegado a ver la luz; pero
no se preocupe. señor Fermindez i Díaz, en cuanto al calendario. porque lo que SI vió la luz fue un acuerdo entre
el Cunseller de la Generalítat v el Alcalde de Barcelona.
en la Comision técnica existente al efecto. en Yirtud del
cual lo que si iba a hacer la Generalitat era ganar tiempo, redactando el provecto. v asi se está haciendo . Por tanto. en cuanto al calendano , de momento . no estamos perdiendo el tiempo. aunque va no sé cuániO nos queda. Se
está redactando un proyecto definitivo. sobre la base de
un provecto antiguo de la Corporación Metropolitana. incorporándole los aditamentos v observaciones que la Generalítat tenga a bien añadirle. De modo que, por lo que
respecta al cinturón. nosotros sabremos pronto --en todo
caso tendrá que ser antes de junio- cuál es el proyecto,
cuál es su coste. si la Generalitat está dispuesta a financiar lo que le corresponda y si el Estado quiere o no fi-
�-17(OMISIONES.-NúM.
3 DE MAYO DE 1989
nanciar la parte que se le demande, que puede ser la que
se le pidió en principiO o una parte superior. Esta es la
situación.
Por lo que se refiere al Metro, lo que está haciendo el
Alcalde de Barcelona -v va lo ha hecho- es llamar a las
empresas mas importantes del mundo que utilizan la única tecnología que nuestros técnicos, despues de dos años
de estudiar la cuestión -repito. dos años-. han decidido
que es la más conveniente para ese npo de obra, que es
una obra muv especial. Se trata de llevar gente de la base
de Mont¡uich, de la Plaza de España o del Paralelo . es decir, de la ciudad. a lo alto de una montaña que ucne ciento y pico metros , con una pendiente que esta en tomo al
..¡por ciento. No todos los medios de transporte hacen bien
este servicio. Los autobuses pueden hacerlo, y el Alcalde
también se ha cubierto estudiando primero si esto se podia arreglar con autobuses. Les vov a decir una cosa. En
un primer estudio --que no es un estudio definitivo v, por
tanto. me puedo equivocar- bien hecho sobre lo que puede ser el acceso a Montiwch en un d1a punta de los Juegos, o después de los Juegos. un d1a en que hava un partido de fútbol en el estadto \ un partido de basket en el
Palacio o en el campo de be1sbol. o una afluencia extraordinaria, porque hav una exposición importante en el Museo de Arte de Cataluña. se ha calculado que acudinan
unas 100.000 personas. Un tercio inan a pie ~sta es una
hipotesis de trabajo-. subirían por las escaleras mecánicas los dieciséis pisos a que equivale la altura que hav desde la Plaza de España hasta Montjuich; vamos a imaginar que un tercio de esas 100.000 personas , o sea. 30.000,
deciden subir a pie: gente JOVen, padres que llevan a su
hijo de la mano . etcetera. Además. se ofrecen unas escaleras mecánicas para subir. por lo que tampoco es una
cosa que no se pueda plantear una persona normal v
corriente. Otro tercio está formado por la organizacion;
son atletas, invitados. arbltros . etcetera, y, por tanto. llegan con coches de la Orgamzacion de los Juegos. durante
los Juegos; un d1a cualquiera que no sea de Juegos Olímpicos ya veríamos como iba ese tercio. Queda un ultimo
tercio que, si tiene que ir todo en autobus, supondrían 320
autobuses. de los cuales 150 son autobuses articulados
Mercedes, dobles, y llenen que hacer dos circuitos: uno mterior al anillo olímpico. que para delante del estadio y
sube hasta el Castillo para Ir recogiendo gente que está
en los aparcamientos v llegan hasta el estadio v, otro, mucho mavor, tangente a éste , que para también delante del
estadio pero, en vez de subir a los «parking» del Castillo
de Montjuich. los más altos. van hasta la Estacion de
Sans. Plaza de España. Ronda de San Antonio. Paralelo.
etcetera.
Ustedes pueden 1magmar lo que son 300 autobuses dando vueltas, sin parar. en torno al estadio, v ustedes pueden imaginar lo que supone que estos autobuses tengan
que parar o aparcar. Vuelvo a decir que no hav nada que
sea imprescindible y que no tenga solución o alternativa,
pero yo, con toda seriedad. no puedo descartar como necesaria la alternativa de otro medio de transporte. Eso fue
lo que me llevó a forzar al maximo la solución del acceso
1
163
por un sistema alternativo. Para este acceso por sistema
alternativo, que era muy complicado hace unos años, la
historia. como siempre. nos ha ido dando soluciones: concretamente una que yo he podido experimentar, visualmente al menos, es la existencia de un nuevo tipo de Metro que salva desmveles del 4 por Ciento. no el Metro convencional. pero SI ese nuevo tipo de Metro que existe en
Lille desde hace va seis años, que existe en Toronto _,.
lo he vi sto con motivo de los Juegos de Caigan·-. existe
en Vancouver -he estado en el-. existe en Londres -he
estado en él-. existe en Birmingham con otra tecnolog1a.
,. \a a existir en muchos paises del mundo que se es tan
equipando con él. Es un Metro ligero. mas pequeño, que
traslada sólo 9.000 pasajeros/hora o 18.000 si se dobla el
numero de vagones de dos a cuatro. cosa que sena factible en nuestro caso, y que parece muv adaptado (lo digo
sin mngun conocimiento especial, para ver si les convenzo a ustedes) a lo que es la especial dificultad que plantea el acceso a Montjuich, que es un acceso difícil, en momentos punta de gran intensidad, pero luego con momentos valle muv largo durante la semana, de poca Intensidad. Por tanto requerina poco coste de mantenimiento.
gran versatilidad y posibilidad de reducir los cuatro \agones a dos. ~m que esto represente una gran alteración
de la marcha de la compañia. Eso es lo que ofrece ese tipo
de tecnología.
Pues bien. las cuatro compañías mas importantes del
mundo en esa tecnolog1a se han presentado en Barcelona. a nuestro requerimiento. De acuerdo con las conclusiones de una reunion, en la que estaba presente el Subdirector General de Transportes de la Generalitat v el Director de Ferrocarriles de Cataluña. se convocó un concurso retribuido de estudios. de anteprovectos. para que
esas cuatro compañ1as, sin mavor coste por su parte, pudieran hacer una oferta sobrl' la base de un conocimiento
real de ese acceso v de sus posibilidades de realizac10n.
Analisis de subsuelo. por tan to, de las dificultades reales
que la obra va a comportar; análisis financiero. que posibilidades tienen esas compañías de aportar además financiacion debajo del brazo -por decirlo así-, para avudar a salvar los problemas fmancieros que pueda haber.
etcetera. Señor Fernández Díaz estamos en condiciones
de decirle que en junio sabremos exactamente si esto es
o no factible, a que precio, con que tecnologm, con qué
modalidad concreta. en que pedazo del recorrido en trinchera v cuando en subterraneo, con cuantos vagones, con
cuanto personal. con qué gasto de mantenimiento, con
qué plazos va a haber análisis de subsuelo. Todo esto se
lo podremos decir en junio v quiza no valga la pena, porque sea demasiado caro, porque no se pueda hacer, porque no esté en plazo v porque la tecnologia no sin·a. Con
esos estudios en la mano, dos empresas se han descartado, una española. del tren monoviga, que no tema todas
las garantías precisas, y Siemens-AEG. que está probando prototipos, pero que no tiene una lmea regular. ni la
tendrá hasta dentro de unos meses en Berlín: no tiene esa
experiencia que sí tienen la francesa, la canadiense v la
�-183 DE MAYO DE 1989
japonesa Mitsubishi. Esas tres compañías son las que nos
van a decir en junio qué piden, qué ofrecen, en qué plazos, a qué costes, y entonces podremos decidir. El Alcalde de Barcelona quiere garantizar que podamos decidir
en conciencia y estudiar lo que es mejor hacer. Esa es la
situación.
El señor PRESIDENTE: Damos las gracias al señor Ma-
COMISIONES .-NúM.
!
163
ragall, Alcalde de Barcelona y Presidente del COOB por
sus abundantes y francas respuestas.
Antes de levantar la sesión , pregunto a los señores portavoces. ¿se pueden dar por aprobadas las actas de la sesión anterior? IAseminziento.) Quedan aprobadas .
Se levanta la sesión.
Eran las dieciocho lzoras v qu ince mzmllos.
�-16-
guardar coherencia y la imagen del conjunto.
Por tanto , cuando digo que el Estado debe tener en cuenta su
nueva
realidad,
ejemplo,
es
territorio,
porque
el
el
presidente,
representante
de
ordinario
la
del
autonomía
Estado
en
por
su
es que también lo es fuera, es siempre el presidente
de la autonomía, lo mismo que un alcalde de una ciudad, pero para
los visitados este hombre es el representante de aquella nación o
de aquel Estado. Más que limitarlo, porque siempre es bueno tener
representantes, y cuantos más mejor, en el mundo que hoy vivimos,
lo
ideal
sería
coherenc i a
que
querida
todo esto sucediera en
y
buscada y no por
el
marco
casualidad.
El
de
una
Estado
debería tener en cuenta en todos sus terrenos -sobre todo dentroesa nueva realidad.
He visto como Alemania ha cedido a la Feria de Düsseldorf su
representación
Japón,
en
Tsukuba
que fue una gran
exhibición
en
el
como ustedes recordarán. El Gobierno aleman renunció a ir
como tal Gobierno alemán, ni quiso encargar a cualquier organismo
autónomo estatal que lo hiciera.
y su alcalde,
preguntó
representara
descontado,
No, fue la ciudad de Düsseldorf
que era el Presidente de la Feria.
por
a
qué
no
Alemania.
era
la
Feria
de
Düsseldorf quedó
pero también los demás alemanes,
El Gobierno se
Düsseldorf
muy
la
que
contenta,
por
porque
Düsseldorf representó la presencia Alemana en el Japón.
dignamente
�•
INTERVENCióN DEL EXCMO. SR. PASQUAL MARAGALL EN EL SENADO
Comisión
de Autonomías y Organización
y Administración Territorial
1
3 de mayo de 1989
�-2-
El señor PRESIDENTE: Reanudamos la sesión.
Tenemos
entre nosotros al señor Alcalde de
lleva ya varias horas en la Casa.
prometer
Barcelona,
que
Por tanto, creo que le podemos
que seremos breves para que pueda al menos llevarse
un
agradable recuerdo de los Senadores por su cortesía,
y porque no
le
que para el
hagan sufrir demasiado a lo largo de esta tarde,
señor
otra
Alcalde de Barcelona ha empezado con una comparecencia
Comisión
del
particular,
sobre
Olímpicos,
que
Senado,
en
la
Comisión
de
Educación
todos los temas relacionados con
me
imagino
habrán
sido
la
los
estrella
en
en
Juegos
de
la
comparecencia .
Aquí el tema es menos deportivo.
El Senador Pujana dice que
también hay su aquel de tensión emotiva, pero lo que nos congrega
es
el trabajo que ha emprendido la Comisión de analizar todo
terna
ligado
a las relaciones interadministrativas en su
espectro,
que
entidades
locales
hasta
las
puedan
amplio
va desde la cooperación y la colaboración de
con las comunidades Autónomas
diversas comisiones
de
y
cooperación,
el
el
las
Estado,
etcétera,
que
existir entre el Estado y comunidades autónomas de cara a
los múltiples problemas que se plantean tanto en la
conformación
de la voluntad nacional dentro de nuestro país, como respecto del
exterior. Todo ese amplio espectro de problemática es el que está
la
Comisión
comparecientes ,
intentando
en
abordar
particular
en
y
la
este
aportación
caso
del
de
Alcalde
Barcelona, para nosotros será muy ilustrativa y enriquecedora.
los
de
�-3-
Desde
ha
esa perspectiva agradecemos la buena disposición
demostrado
que
al estar con nosotros y les concedo la palabra
a
don Pasqual Maragall, Alcalde de Barcelona.
El
señor
gracias
por
Senadores
hasta
ALCALDE
DE
BARCELONA
su amabilidad,
que están,
(Maragall
señor Presidente;
por su presencia.
Mira) :
y
a
de
actualidad
Barcelona
en una cuestión tan en el
política
como
es
el
todos
los
Quiero decirles también
qué punto me ilusiona poderles manifestar la
Alcalde
Muchas
tema
opinión
centro
del
de
la
de
las
relaciones
de
estas
cuestiones
interadministrativas o interinstitucionales.
Los
que
consideramos
centro
de
pública.
los
estamos
que
ha sido
atención,
En
en la brega diaria
un tema que siempre ha estado
pero no siempre lo está
ante
la
en
opinión
este caso parece que hay una atención muy grande
problemas de gobernabilidad en cada nivel de gobierno y,
particular
el
también,
en los problemas de relaciones
entre
a
en
los
diversos niveles de gobierno.
Tengo
estudiando
entendido ,
por
otra
que
el
Senado
en su Comisión de Reglamento una posible reforma
mismo. De modo que esto les afecta
que
parte,
está
del
también a ustedes y me agrada
sea así porque nos sitúa a todos en una misma disposición de
ánimo para enfocar los problemas con espíritu de revisión,
si es
�-4-
que
hace falta,
y de innovación,
que también creo que sí
hace
falta. Eso va a permitir que nos entendamos bien, si no en cuanto
a
las conclusiones,
sí en cuanto a la importancia de los
temas
que están en juego.
Esperamos
Barcelona
y
mucho desde el Ayuntamiento de
creo que desde toda Catalunya,
Barcelona,
desde
de los trabajos
esta Comisión de Reglamento que creo que se va a reunir de
de
nuevo
a partir del dia 16 de mayo, según me dicen.
Para decirles las cosas en síntesis -luego entraremos en más
detalles-,
haciendo
tengo
tareas
administración
la impresión de que todos creemos que
históricas,
cada uno en nuestro
estamos
ámbito,
cada
en el suyo y cada institución, el Senado también,
en el suyo.
Tengo
obtienen
también
de
colectivo
han
de
los
la
impresión de
otros ámbitos o
pocas
que
niveles.
gratitudes
Ustedes
tienen
alcaldes muy convencidos del papel importante
tenido los ayuntamientos en estos años de creación
consolidación
autonomías .
del
sistema
democrático
y
del
Estado
y
se
un
que
luego
de
las
Seguramente tendríamos que decir que los presidentes
autonómicos y sus gobiernos respectivos, incluso sus Parlamentos,
están
muy convencidos
de que les ha tocado a ellos llevar quizá
la parte más apasionante, pero también
más difícil, más exigente
�-5-
de
todas ellas y de que no lo comprenden así seguramente,
juicio,
los demás ámbitos.
a
su
No hablemos de la impresión que debe
tener el Presidente del Gobierno español, el Consejo de Ministros
y
los parlamentarios que apoyan o critican las tareas
Gobierno
está
haciendo.
que
Nos da la impresión de estar
este
haciendo
algo que no se hacía en España seriamente desde 1812, resolviendo
los grandes problemas de la gobernación de este país.
Repito,
históricas
todos tenemos la impresión de estar haciendo tareas
en
nuestro
ámbito
obtienen de los demas niveles.
cierta
acritud
espíritu
a veces,
de lamentación,
y de
que
pocas
gratitudes
Quizá eso es lo que carga de
de un cierto
desconsuelo,
un
se
una
cierto
el lenguaje entre los diversos niveles
de administración.
Debo
sistema
pedir
que
político
y
que las relaciones
las conforma a todas,
interadministrativas
es
decir,
nuestro
el conjunto de relaciones que en él se
adelanto mucho sobre lo que quiero decir-,
y
el
sistema
producen
-y
tengan un desbloqueo,
que creo que tiene que empezar por arriba para serenar por abajo.
Me da la impresión de que hay un cierto bloqueo en las relaciones
interinstitucionales
desaparece
va
entre
los
niveles
más
altos
y
a permitir que las relaciones entre los
medios-altos y los más bajos sean de mayor serenidad.
que
si
niveles
�-6-
Tengo que recordar aquí,
porque es una obligación de credo,
de convicción, lo que el Partido al que pertenezco en su Congreso
del
año
pasado
opinión más,
país
pueda
llamar
aprobó -y tengo que
aportarlo
aquí
como
una
tan legitima como cualquier otra- sobre lo que este
llegar a ser,
"federalista",
en una ponencia que alguien
que se centraba
llegó
en los siguientes
a
cinco
puntos.
Primero,
materia
de
la
autonomía
régimen local;
comunidades
autónomas
de
de
las
es decir,
su
comunidades
establecimiento
importante,
local.
con
Aquí
ven
autónomas
del
de
autónomas
el reconocimiento
autonomía
establecimiento del régimen local;
las
comunidades
en
en
a
las
materia
de
es decir, el reconocimiento a
su
régimen local,
autonomía
en
cuestión
ésta
materia
de
enormemente
respecto para la autonomía propia de ese ámbito
ustedes que hay una manifestación
rotunda
de
apoderamiento de las autonomías en materia de régimen local, pero
al mismo tiempo hay una afirmación de que este tema, que se tiene
que
regular
hacerse
con
autónomarnente
el
desde
las
comunidades,
más exquisito respeto de
la
tiene
propia
que
autonomía
local. Por tanto, es un tema de gran profundidad, pero no cerrado
en si mismo, sino de consecuencias enormemente
Les voy a poner un ejemplo -y también
que
es
encuentra
una
falta de respeto por la
discutibles.
adelanto mucho- de lo
autonomía
local,
en un texto (realmente creo que se hace de
una
que
se
forma
�-7-
involuntaria,
siempre
formulaciones
que
mejores,
pero
en
se
llega en las leyes a compromisos y
son las posibles en ese momento
todo
caso ésta no fue muy
disposición adicional quinta,
y
no
otras
afortunada)
no lo recuerdo bien,
a
como
de la Ley de
Bases de Régimen Local. Se refiere esta disposición a un artículo
anterior
de
comunidad
autónoma
autonomía
que
ámbito
la
local,
determinado
de
propia Ley qué establece
cree
comarcas,
que
que
hacerlo
que
una
de
esa
regulación
del
en uso y ejercicio
le estamos reconociendo para
tendrá
para
de
la
forma
municipios de las mismas lo
que
un
acepten,
número
según
el
número y porcentaje de habitantes.
Dice la disposición adicional que
caso
cito como ejemplo en este
que esa cautela no valdrá en Cataluña debido a la
tradición
comarcalista
deja de ser una ironía.
de esta comunidad autónoma,
especial
lo cual
Dejando aparte la especial tradición, lo
que está diciendo la disposición adicional es que en toda
para
no
España
hacer una comarca hay que preguntar a sus municipios y
que
según lo que digan se hace o no se hace y según cuántos lo digan.
Esa cautela en Cataluña no vale.
En Cataluña se estará
establezca el Parlamento autonómico,
la
posibilidad
de existencia
a lo que
en caso de duda respecto de
o no de esa
comarca.
No
voy
a
insistir más sobre este punto para dar unos ejemplos de la enorme
complejidad
que puede llegar a tener el cumplimiento
simultáneo
de estos dos requisitos: autonomía de la comunidad y autonomía de
�-8-
los ayuntamientos.
El
segundo principio se defendió en el Congreso del Partido
Socialista
las
Obrero Español del año 1988 fue la
autonomías
participación
en la elaboración de las grandes
políticas
de
del
país, lo cual es un hecho totalmente nuevo en nuestro Estado, que
es precisamente un Estado de las autonomías, para las que se pide
el
derecho
no sólo
a gobernar en aquello sobre lo cual
tienen
competencia, sino derecho a participar en aquello que no es de su
competencia más que en tanto son Estado,
forma
relevante.
y de
una
En el Congreso del Partido Socialista se
que el Estado sea capaz
que
como lo son,
forma- mecanismos
pide
de crear -no digo cómo, ni cuándo, ni en
de participación de las autonomías en
elaboración de las grandes políticas,
la
las que sean, por ejemplo,
la política de integración en Europa o la política económica o la
de la de ordenación territorial.
de
Si no recuerdo mal, en el curso
esos debates -no se hasta qué punto eso quedó recogido en
propia
texto de las conclusiones- se citaban corno
conferencias
sugería
temas
sectoriales
de presidentes o de
consejeros
el caso de la República Federal Alemana,
de
convocar
la
conferencia
presidentes
de
de
informarles
distintos
integración en
los
presidentes
"lánder''
cuáles
procesos
involucrando
de
Europa,
su
iban a ser
por
las
al
y
se
consultar
y
las
se
donde para los
ejemplo,
para
opinión
ejemplo,
el
mismo
repercusiones
en los cuales el Estado corno tal
se
podía
a
los
tiempo
de
los
estaba
a nivel europeo y cómo esto podía repercutir en una
�-9-
modificación
o
alteración para bien o para mal de sus
propias
competencias.
En segundo lugar ,
como fórmula de participación,
aparte de
otras competencias, el Senado, como Cámara territorial. De ahí la
importancia que en ese marco
adquiere el trabajo de la
Comisión
de revisión o formulación del Reglamento del Senado.
El
fiscal.
tercer
punto
Ustedes
de esas conclusiones fue
neto
y
pero en todo caso manifestando una voluntad
real de descentralización,
entendiendo
deseada
federalismo
saben que de una forma un tanto convencional
por tanto revisable,
25-25,
el
por
distribución
se concretaba en el triángulo de
50-
tal un trío que indique cual sería
una
del gasto público neto -insisto en
lo
de
de transferencias internas- de los diversos niveles
de
la
otros
de
Administración
pública
en España por comparación con
Europa y corno más próximo a lo que creernos que el ciudadano desea
en estos momentos como sistema político. Luego hablaré un momento
de este triángulo y de lo que esto significa, porque mi intención
es ir un poquitín más allá de los famosos porcentajes,
porcentaje es un dato corno muy bruto,
ya que un
es un solo dato -es lo que
decimos un "escalar"- . Esto sería un vector de tres elementos, si
me
permiten,
situación.
que
expresa con algo más de riqueza lo que es
Una situación de mayor descentralización en
con la que estarnos viviendo.
la
relación
�-10-
No se si en este momento o más adelante, pero yo les querría
ilustrar
sobre
exposición,
comparar
en qué punto estamos;
o
luego
en todo caso en
quizá más adelante de
las
preguntas,
mi
podremos
entre la situación actual y la que se postula en
estas
conclusiones.
La
hacer
cuarta
conclusión es poner abajo todo lo que
a ese nivel sin "diseconomías".
principio
nivel
de
más
Es decir,
se
pueda
partiendo
que sólo está justificado todo lo que esta
bajo
y que hay que justificar lo
que
no
del
en
lo
el
esta;
aquello que se eleva más arriba de lo autonómico hacia lo estatal
hay
que
justificarlo
y
no al revés.
Nadie
tendría
en
este
esquema, que me parece a mí más democrático y avanzado que otros,
que
justificar
una descentralización y sí en cambio
centralizaciones
que
argumentos
la centralización y muy sólidos en
para
se
produjeran,
sin
miedo,
todas
las
porque
hay
el
terreno
económico. Se ha abusado de ellos, es evidente, pero en todo caso
hay
argumentos
alguno
muy
establezcamos
democrático,
sólidos para ello.
De modo que
sin
lo que parece ser un principio en
si se actúa con seriedad:
miedo
sí
más
poner abajo todo lo
que
pueda hacerse abajo y no arriba.
Quinto,
acuerdo
se
haya
modelar
la administración periférica del Estado de
con la ordenación territorial que la comunidad
creado para ella misma.
Por ejemplo,
en
el
autónoma
caso
de
�-11-
Catalunya,
de
en
el que se está hablando de un proceso de creación
regiones,
aunque
debemos
cambiar el nombre
porque
el
de
regiones puede llevar seguramente a confusión en ámbitos mayores.
Hay una tradición muy antigua de llamarlas vaguerías,
pero
esto
parece también un poco anticuado. Vamos a dejarlo en regiones. Si
me perdonan,
les diré que regiones ahí quiere decir una cosa muy
parecida a provincias que otra cosa,
la
provincias de la comunidad,
cual nosotros consideramos que es una nacionalidad,
al igual
que la Constitución.
Esa
nacionalidad tiene determinadas demarcaciones
que no son exactamente las provincias,
históricas,
semejante.
sino
En
otras,
para distinguirlo de
aunque tienen un tamaño
las
relativamente
este momento tenemos en Cataluña una comisión
delimitación que ha hecho una primera propuesta,
de
internas
cuatro a cinco,
de
por lo que pasa
siguiendo con una línea de pensamiento,
que
esta muy arraigada entre nosotros, de la existencia, dentro de lo
que es provincia de Barcelona -por decirlo de alguna
dos
provincias
metropolitana
o
o
dos
regiones:
una,
que
región
primera,
como
se
forma-,
sería
llamó
la
de
región
durante
la
República, que la estableció en el año 1936, y otra más interior,
que sería la región de Manresa.
cuatro,
Serían
cinco regiones en vez de
que luego pueden ser seis o siete.
Puede que el Pirineo
diga que quiere una, como lo van a hacer con toda seguridad, o el
Ebro
puede
decir que quiere una,
como ya lo
ha
hecho.
Estas
�-12-
cinco,
sies
o
siete
regiones
-!lamérnoslas
regiones
por
no
llamarlas provincias- las va a aprobar en su día el Parlamento de
Cataluña en uso de su autoridad,
conclusión
aceptar
quinta
el
tipo
es
y lo que se está pidiendo en la
que el Estado tenga
la
de demarcación territorial
sensibilidad
que
autónoma se de a sí misma como más legítima y,
un
esfuerzo
para
adaptar su administración
la
de
comunidad
por tanto,
periférica
hacer
a
esa
realidad -cinco, seis o siete, da lo mismo.
Esto nos parecía a nosotros que era una manera de avanzar en
el entramado de las relaciones interinstitucionales de este país,
siempre bajo el principio, que se citó también en esa ocasión, de
lo que los alemanes llaman el principio de confianza federal.
No
hay
que
desconfianza,
ahora,
partir
necesariamente
en el de la confianza.
de
la
estamos
Yo no soy un científico político,
pero en todo caso creo, en
marco de las experiencias que me ha dado el ejercicio
cargo,
de
mi
que el principio de la confianza interadministrativa,
si
ustedes
la
principio
sino que justamente, en el momento en que
no es mí carrera la ciencia política,
el
del
quieren,
relatividad
adjetivaciones
competencias
taxativo.
tiene mucho sentido cuando uno se da cuenta de
y la fragilidad de las rotundas
que
utilizan
exclusivas,
en
la Constitución y
la
mejor
y
los
tradición
contundentes
Estatutos:
del
Derecho
�-13-
exclusivas no hay ninguna y lo digo
Competencias
desde
el
punto
de vista del Derecho político,
sino
ahora
no
desde
el
hombre de la calle o desde el alcalde.
Exclusivas no hay ninguna
importante,
quizá;
Recientes
casi
ninguna:
defensa,
diplomacia,
están los viajes de diversos presidentes autonómicos e
incluso de alcaldes para efectuar acciones de promoción fuera
nuestro
aún.
país ,
cooperación,
que
yo voy a defender aquí,
de una colaboración,
en el marco de
de un principio de
de
una
confianza
que no se aplica suficientemente.
De modo que si las cosas son así y las grandes
son
compartidas,
denominación
competencias
sin que ello implique que haya que cambiar
que utiliza la Constitución,
la
que tiene rigor y que
tiene
su razón de ser -si el sentido común y el pragmatismo
nos
dicen
que detrás de la palabra exclusividad no hay que leer
una
tajante exclusión absoluta de cualquier otro nivel del
de
que
colaborar en lo que son competencias,
otras,
instaurar
unas más
un
clima,
discutir
prioritarias
será bueno que empecemos a pensar que lo mejor
clima de confianza general
o
que
para
se puedan discutir los
Y ya, en base a
detalles que
haya
instrumentar un proceso como el que aquí se
proponiendo u otro semejante.
será
interadministrativa
entre los diversos niveles de la administración.
ese
Gobierno-
que
está
�-14-
He
estado en Alemania y he visto a Johanes Rau,
que es
Presidente del "Land" de Renania y norte de Westfalia,
creado
por los norteamericanos en 1945 con la misma,
el
un "Land"
ya con
la
misma tradición que Baviera o Baden-Württemberg, muy potente, con
ciudades como Colonia,
una
Bonn,
Düsseldorf, Dortmund, München, con
cierta crisis pero con una gran pujanza.
este "Land",
que luego fue candidato,
El
además,
presidente
de
a la presidencia
del Gobierno alemán, aunque no ganó, me decía que se tenía que ir
porque
era
iba al Senado.
al
Bundestag
Bundesrat .
Me
Tengo que confesarles que no recuerdo
o el Bundesrat.
Supongamos que fuera
decía que tenía que ir al Senado,
pero
en
no
si
el
como
estoy yo hoy aquí, de manera testimonial. No, es que él tiene una
regular participación en las tareas del Senado. Se me ocurrió que
si
en España nuestros "Rau" tuvieran en su agenda esa obligación
y ese derecho, todo iría un poco mejor, porque ello querría decir
que muchas cosas que se abordan por la vía de la
o
en
excepcionalidad
la sensibilidad momentánea en determinadas personas que
el
ejercicio
sensibilidad,
obligación,
Entonces
tienen
ellas
sino
por
esta
especial
con la rutina normal de la existencia de esa
que sería también un derecho y un placer para todos.
bajarían
que
del Gobierno no se harían
están
de grado muchas
visceralidades,
que
expresar con carácter excepcional adquieren
si
también
mismas un carácter más excepcional del que deben según
propio autor.
se
su
�-15-
El
al
Estado debe tener en cuenta su nueva realidad en
funcionamiento
Presidente
de
de
sus
instituciones.
Por
una autonomía es el representante
cuanto
ejemplo,
el
ordinario
del
Estado en su territorio. El protocolo quiere que esté por delante
del
Ministro
representa
cuando
no
al
éste
Gobierno
va
a
la
Comunidad,
sino al Estado,
porque
a no
ser
aquel
que
Ministro llegue con una delegación específica del Presidente
el
del
Gobierno como representante o que el Presidente del Gobierno esté
presente.
¿Eso
qué
quiere decir mucho.
quiere decir?
Eso no quiere decir
nada
Quiere decir que el Estado está presente
y
en
cada comunidad autónoma a través del presidente de esa comunidad,
que
es el representante del Estado.
¿Por qué no se echa mano de
esa realidad y por qué no se trata de extraer de ella las enormes
posibilidades que tiene?
Eso ocurre dentro de España y quizá incluso fuera,
podido
comprobar
importante,
en
los viajes que
coherencia.
excesos
que
comunidades
he
he
mencionado.
Lo
en el caso de los viajes, no es tanto el limitarlos,
que es como poner puertas al campo,
de
antes
como
Yo
como, en todo caso, dotarlos
también soy muy refractario
podemos cometer todos,
autónomas,
llevados
alcaldes y
a
determinados
presidentes
por nuestro celo de
de
promoción
económica y cultural de estas ciudades y territorios. Son errores
que
podemos
coordinar,
cometer si no coordinamos bien con
quien
hay
que
con las embajadas, con aquellos que están obligados a
�-17-
Esto
el
podría ser realidad para las comunidades autónomas
en
caso de España y puede ser realidad para las grandes ciudades
y para las no tan grandes. Podría y debería utilizarse más a unos
y a otros como representantes,
no del Gobierno "stricto
sensu",
sino del conjunto de toda la nación.
En
algo,
este sentido,
si a mí se me ha llamado hoy aquí es
como se que también han estado aquí el Alcalde de Madrid -
cuya comparecencia ha sido enormemente interesante-,
Alcalde
En todo caso y abundando un poco en este punto,
cual creo que no sería posible ni se entendería lo que
diciendo,
un
así como el
de Valladolid y Presidente de la Federación Española
Municipios.
el
uno
puede
decir
lo
que
no con dos capitales,
no
quiere
y
los
comunicación -no los taquígrafos y las actas- decir que
ha
de
sin
estoy
España tiene un sistema metropolitano dual, por tanto,
sistema de grandes ciudades,
veces
por
dicho que hay dos capitales.
No es cierto,
porque a
medios
de
Maragall
Maragall no dice
que haya dos capitales. En primer lugar, la Constitución dice que
hay una,
que es Madrid y,
en segundo lugar,
ningún interés en ser la capital de España,
será
nunca.
Lo
Barcelona no tiene
ni lo ha sido ni
lo
que sí dice Maragall -que además de Alcalde
es
profesor de Economía Urbana y lleva muchos años estudiando
temas- es que España es un sistema dual.
vista geográfico,
el satélite,
no
haya
estos
Lo es desde el punto de
geografía física y social, y lo es visto desde
con la mayor objetividad. Y eso no quiere decir que
otras
metrópolis
que
sirvan
al
equilibrio,
muy
�-18-
importantes, como Valencia, Sevilla y Bilbao. Es el Estado el que
debe
poner
un
nombre
a esta situación,
porque
yo
hablo
de
metrópolis de equilibrio de interés estatal, es decir, un sistema
de metrópolis que el Estado como tal,
proteger ,
tiene interés en
España,
y no sólo las comunidades autónomas,
que es a lo
que
quiero llegar y este es otro fallo de nuestra actual situación.
Barcelona,
ya
que
a
existir,
como
de
figura
todo
sobre
distinta de l as provincias
en
definir,
comarcal,
pero
unas
municipios.
no se trata en
este
caso
tradiciones o un paisaje
de
un
rural,
ni
un conjunto de poblaciones unidas por unos intereses
una historia común,
y
Otra cosa que tiene una realidad
es una ciudad real compuesta por varios
territorio
siquiera
de las comarcas,
de los ayuntamientos.
bien clara:
fácil
ha empezado
creado
es la figura del área metropol itana como entidad
distinta
distinta
Es
Bases de Régimen Local ha
lo
jurídica
local,
de
Ley
La
y
no, sino una parte del territorio del país o
de la comunidad autónoma en este caso, en el cual una ciudad real
se
extiende
suprimir
es
más
por varios límites municipales que no
se
y ello porque hoy lo que están pidiendo los
precisamente más autogobierne,
alcaldes
próximos
y no
distrito y menos alcaldes lejanos.
ciudadanos
más proximidad del
menos;
quieren
más
pretende
Gobierno,
alcaldes
de
�-19-
Ahora
bien,
municipal
autogobierne
profundizar,
grandes
el
la realidad es la realidad y ésta es que
que
se
quiere
respetar
ciudades,
el
incluso
e
como s e está haciendo en Madrid y Barcelona, en las
tiene que coexistir con el hecho de que desde
punto de vista de colectividad humana,
desde
este
social
y
punto de vista del mercado de trabajo,
económica,
que dicen
los
economistas,
que es lo que define a una aglomeración urbana o
una
este
ciudad,
municipio,
como
mercado de trabajo se extiende más
muy claramente sucede en el caso de
casi con igual fuerza en el caso de Madrid,
y
en
Valencia,
Sevilla,
del
Barcelona,
y lo mismo en Bilbao
y con la misma certeza lo digo para el caso
Lo malo es
que
ley prevé que esas áreas metropolitanas lo son de interés
la comunidad.
la
de
donde está en trámite. En todos estos casos se trata de
áreas metropolitanas de las previstas en la Ley.
la
allá
a
comunidad
metropolitanas
mecanismo
de
No lo dice así, pero de hecho así lo determina. Es
autónoma
la
y ahí España,
fundamental,
que
que
crea
el Estado,
o
suprime
las
áreas
está renunciando a
es decir si alguna de
sus
ciudades son áreas metropolitanas de interés del Estado o
un
grandes
no,
y
si el Estado tiene que ayudarlas.
Fíjense ustedes en que,
larga
podrán
si no se hace esta distinción, a la
nos encontraremos fatalmente con que comunidades autónomas
crear áreas metropolitanas que obligarán al
Estado,
por
agravio comparativo, a ayudarlas, sin haber intervenido éste para
�-20-
nada
en
su creación.
tiene- ,
igual
cooperación
Supongamos que Barcelona tiene
que Madrid,
Local
una dotación especial del
por el hecho de ser área
-como
la
Fondo
de
metropolitana,
que
nadie más que yo va a defender en esta Casa y en cualquiera; pero
supongamos
también
que la Comunidad catalana decide
áreas
metropolitanas,
vista
de interés comunitario,
¿Quien
se
crear
más
que seguramente lo son desde el punto
por ejemplo Reus-Tarragona-Salou.
puede negar que ahí hay una cierta aglomeración real
solapa,
responde
que va más allá de un municipio y
al
concepto
reconocerá
o
haber
área
una
Sarriá .
no,
que la ley da?
Luego
que,
el
Ahora bién,
quizá también
por
que
tanto,
Parlamento
pero me parece muy defendible que
metropolitana,
de
en
ahí
lo
pueda
Gerona-Salt-
¿es esta área metropolitana algo que obliga
al Estado a intervenir, en el sentido de que es de interés y, por
tanto,
caso
tiene
que ayudarle diferencialmente,
de Barcelona?
La pidió porque ,
27,
los
que
habitantes,
como ocurre en
el
¿Por qué Barcelona pidió una ayuda especial?
por el hecho de no ser un sólo municipio,
formaban el colectivo humano de
(igual que Madrid,
3 ,1
sino
millones
de
en 600 kilómetros cuadrados y el
área metropolitana de Barcelona son 470 kilometros cuadrados,) el
hecho
de estar divididos estos núcleos de población en
municipios
de
hacía que la aplicación mecánica de la Ley del
Cooperación,
habitantes,
pequeños
que
menor categoría y,
de
la Ley de Presupuestos,
perjudicara a
quedaban clasificados entre los
por tanto,
Fondo
municipios
sus
de
com menos dotación por habitante,
�-21-
así
siendo
que
justamente
los
municipios son los más graves,
de
problemas
que
tienen
estos
son los que se derivan del
hecho
estar cerca de una ciudad pero no en el centro de
tanto,
de
compaginar
ella,
al mismo tiempo miseria y poca
por
capacidad
fiscal. De forma que Barcelona lo tenía que pedir y consiguió una
compensación
para que los habitantes de los municipios del
metropolitana
Cooperación
uno
obtuvieran
del Estado una dotación del
área
Fondo
Local igual que si esos 27 municipios hubieran
sólo~
es decir,
igual que si ciudad y municipios
de
sido
hubieran
coincidido, que creo que era la voluntad del legislador cuando se
creó el Fondo de Cooperación Local.
Ahora bien,
sucesiva,
no
que
si eso,
por agravio comparativo, por extensión
se va a ir aplicando a todas las áreas metropolitanas,
crea
comunidades
el
Estado,
autónomas,
el
que no
Estado
las
puede
se puede
crear,
sino
encontrar
obligación de subvenir a un monto de necesidades
las
con
infinitas,
la
más
allá de los límites de su voluntad.
Durante
yo
abogué
la elaboración de la Ley de Bases de Régimen
-y sigo haciéndolo ahora- por el pronunciamiento
parte del Estado (vía,
explícito y taxativo,
de
las
Local
áreas
por ejemplo ,
Ley de Presupuesto) de modo
sobre el carácter de interés estatal o
metropolitanas
comunidades autónomas,
por
existentes
o
creadas
por
de modo que se configure lo que ya
no
las
desde
�-22-
los años 70 se i ntentó hacer, y nunca se acabó, que es un sistema
de ciudades coherente desde el punto de vista del Estado.
Ustedes
Madrid
saben
Alcalde
de
se refirió a ello en su comparecencia aquí- y también
en
el de Barcelona,
que
en el caso de Madrid -y el
existe, además, otra particularidad y es que la
ley
establece un sistema especial para las dos ciudades.
ley
de bases que establece un régimen común,
Ya
establece junto
ese régimen común una excepción para el caso de Madrid y para
de Barcelona ,
por tradición,
la
a
el
porque ya existía antes, etcetera,
seguramente porque se impone la realidad de la que les hablaba al
principio.
Creo
que
este
sistema de grandes
ciudades,
concebida como un sistema urbano debe contar,
esas
leyes
esta
España
efectivamente, con
que pasarán en última instancia por
esta
casa,
al
menos en la medida en que modifiquen o tengan que modificar leyes
de régimen común.
por su tamaño,
Es lógico que sea así.
Si Madrid y Barcelona,
por su especial significación,
van a elaborar, y
los parlamentarios autonómicos a proponer y aprobar,
especiales
para
esas
ciudades
que
requieran
específicas no contenidas en el régimen común,
por aquí ,
través
unas
leyes
consideraciones
tendrán que pasar
ustedes lo tendrán que aprobar y a mí me place hoy,
de
Territorial,
la
Comisión
avanzar
que
de
es
Autonomías
y
de
a
Administración
de gran interés de la
ciudad
de
�-23-
que
Barcelona
ustedes
consideren
ese
tema
la
con
mayor
profundidad y con el máximo cariño.
Quizá
ésa va a ser la tarea más importante de las políticas
pendientes en la segunda parte del mandato local al cual
abocados,
estamos
va a ser el centro de atención política en Barcelona y
terminará entre estas cuatro paredes.
Estas leyes especiales dotarán a nuestro sistema legislativo
local de un grado de flexibilidad y de aproximación a la realidad
del
que
dicho
en este momento carece.
antes,
que
las
Eso no quiere decir,
otras grandes
áreas
como
he
metropolitanas
de
interés estatal no deban tener un tipo de ayuda especial,
si una ley especial.
para
opinar.
tengan
un
En
no
sé
Ahí suspendo el juicio, ya que no soy quién
todo caso,
sí estoy dispuesto a defender
tratamiento financiero especial,
como
he
dicho
que
al
principio.
En
que
el momento de hablar de gobernabilidad o de estabilidad,
es el tema del día -soy consciente de ello- tengo que decir
-además, con la tranquilidad que da saber que no es el primer día
que lo digo,
que
sino que lo vengo repitiendo hace bastante
el par Ley de Bases de Régimen Local-Ley Electoral
tiempofunciona
mal; no estoy acusando ni al autor de la Ley de Bases ni al de la
Ley Electoral, sino que estoy constatando que, elaboradas las dos
�-24-
para bien seguramente cada una de ellas, el resultado conjunto es
malo.
Se veía venir,
y lo estamos viviendo en los periódicos de
hoy y en los de hace varias semanas.
Hubo un
pacto entre Minoría Catalana y
el Grupo Socialista
-entre otros Grupos también, aunque por falta de conocimientos no
los menciono- que produjo en general un resultado bueno,
avance,
pero también fallos,
disposición
catalana;
adicional
había
como dije al principio,
catalana,
fallos.
Creo
que para mí es
que
el
par
Ley
un gran
la famosa
una
verguenza
de
Bases-Ley
Electoral adolece de varios errores más.
En
todo
caso,
empecemos
no por
constatar los efectos y éstos son:
no
pequeño);
liberada,
la
única
errores,
en Tarragona,
tiene equipo de gobierno (Tarragona,
pueblo
los
persona del
sino
por
un Alcalde que
no estoy hablando de un
consistorio
que
está
que tiene un sueldo significativo (supongo que tendrán
dietas los demás), es el Alcalde.
En Sevilla tienen ustedes un Alcalde que tiene que
por la ciudad,
le
preguntan
Metro;
él
pasearse
atendiendo a las preguntas de los ciudadanos, que
si
el Ayuntamiento está a favor o en
propiamente
tiene que decir que el
contra
Ayuntamiento
del
ha
votado a favor del Metro. Sin embargo, si el ciudadano sevillano,
que normalmente es muy curioso, le pregunta al Alcalde de Sevilla
�-25-
si él está a favor,
tiene que decir que él no está a favor,
que
el plenario ha votado a favor del Metro, pero el Alcalde no, y el
Gobierno del Estado tampoco. Entonces el ciudadano le puede decir
al
Alcalde
de
Sevilla,
¿no
Alcalde:
"No".
Sevilla:
manda
Esto
"Vamos a ver,
el Alcalde?".
es absurdo,
en el
Y tendría
Ayuntamiento
que
conceder
el
porque nos lleva a un tipo de
que la mentalidad ciudadana -que en definitiva
situación
de
es
la
nuestra, no es muy distinta- difícilmente todavía llega a aceptar
una
vez
que
lo
ha
comprendido.
Es
comprensible,
pero
no
aceptable. No es una situación buena.
El
la
que fue Alcalde de Valencia -y tiene que ver con esto de
unanimidad- el día que le visité en Valencia,
poco antes de su dimisión,
¿Cómo
recibir,
cosa
arreglas?".
que
que
tú
Yo le pregunté:
no estás en el Pleno
te agradezco,
por cortesía,
mañana
"Vamos a ver,
y
pero
me
puedes
cómo
te
La respuesta fue rotunda: "Porque perdemos todas las
votaciones''·
gobierno".
es
diciembre,
me recibió en el curso de una
en la que tenía un Pleno reunido.
Alcalde,
en
Eso dijo el Alcalde.
Me contestó:
comisión de gobierno?
Le dije: "Tendrás comisión de
"No la reúno".
¿Por qué no reunía a la
Porque tal como se creó en la Ley no tiene
ninguna competencia propia,
tiene las que le delega el Alcalde y
las que le delega el Pleno. Si el Pleno tiene mayoría simple y no
absoluta,
no delega nada, porque todos se ponen de acuerdo en no
dar a la comisión de gobierno ni al alcalde un margen de maniobra
�-26-
que
le
pueden negar.
Y el alcalde,
¿para qué va a ceder a
la
comisión de gobierno las competencias que celosamente guarda para
sí mismo,
si son las únicas que le quedan? Esta es la situación,
señorías, en la que está este país en este momento.
Ustedes habrán constatado que no hace muchos
años,
digamos
que tres, en la vida municipal había alegría, una creatividad, un
empuje
que se echa en falta en los últimos tres años.
debe?
Se
debe
a
que
hicimos
las
leyes
pensando
¿A qué se
en
la
configuración política de entonces, que no ha sido la de después.
Los
resultados de los años 1986 y 19987 -y lo que digo
parte para las autonomías- lo cambiaron todo,
variadas
y
que hacían posible lo que
en
simplemente porque
no dieron las configuraciones que había antes,
más
vale
sino otras, mucho
está
sucediendo
de
acuerdo con la ley.
Yo
he
oído
a don Manuel Fraga pronunciarse
hace
escasas
semanas en favor de un sistema de tipo francés. He comentado este
tema
-por
referirme
a
personas que no
política- con don Abel Matutes,
con el señor Aznar,
son
en Bruselas,
de paso por Barcelona.
de
mi
corriente
hace tres semanas,
Todos reconocían
-y
entre nosotros hay una cierta barrera política- que el sistema no
funciona .
El
señor
Fraga
dijo incluso
partidario del sistema francés,
sistema
proporcional
en
la
abiertamente
que
era
que saben ustedes que combina el
primera
vuelta
con
el
sistema
�-27-
mayoritario en la segunda.
En
todo caso,
son sistemas que aseguran la gobernabilidad,
aseguran que quien gana,
citar
-pero
Popper,
al
premio
muy
tendría
cosa que hoy no ocurre.
que hacer
un
gran
Podría
circunloquio- a
Karl
cual la Generalidad de Cataluña acaba de conceder un
importante
famosísimo
articulo
bipartidista,
y hace año o año
en
"El
País"
y
medio
defendiendo
escribió
el
No me
pero supongo que si Convergéncia i
al Gobierno concederle el premio,
un
sistema
atacando todo tipo de sistema proporcional.
voy a extender en el l o,
propuso
manda,
Unió
debe estar de acuerdo
con sus teorías, lo cual es otro dato a tener en cuenta.
Dejando
situación,
a
Popper
leyendo
a
un
lado
y
no
complicando
más
la
atentamente los "Diarios de Sesiones" de
la
sesión que ustedes celebraron aquí en el mes de marzo pasado
el señor Barranco,
una
nueva
actual,
o
permitiría
que son interesantísimos, vi que se reclamaba
"cultura del pacto".
bien
se
crea
administrar
una
Me parece que en
nueva
cultura
la
del
determinadas leyes -las que
situación
pacto,
de
instante .
mayor
rango,
Cuando
va
a ser
se habla de la
dificil
obtenerla
en
suficientes
la
este
cultura del pacto -entre estas
paredes se trató en marzo- habría que entender la capacidad
aislar
que
tenemos- de
otra forma para crear un tipo de colaboración no obligada por
norma
con
temas del debate para que pudiera
haber
para
un
�-28-
gobierno
de minoría sin acritud.
deberían
figurar
los
Entre estos temas
seguramente
de relaciones exteriores y antes
me
referido a ello hablando de los presidentes autonómicos.
he
Siempre
he procurado viajar con el jefe de la oposición, sobre todo en el
mandato
anterior,
entendimi ento
que
en
el
personal.
que viajé más
i
En todo caso,
quizá
había
mayor
no me parece nada
malo
se predique que este tipo de temas quede fuera de mayorías y
minorías,
es decir,
fuera del debate. Cuando hay representación
exterior , que sea la corporación, no la mayoría, la ciudad, no el
ayuntamiento
con esa mayoría concreta.
ayuntamientos
cinco
los
tiene
como el de Manchester,
Eso lo he aprendido
que nos visitó
de
hace
unos
años y vinieron el líder de la mayoría y el de la minoría,
dos.
a
derecha" .
El líder de la mayoría decía con mucha gracia:
su derecha nuestra izquierda y a su
Tenía
viceversa.
a
mi
Estaban
derecha al
los
dos,
y
líder
es
lo
"Usted
izquierda
de
la
nuestra
izquierda,
importante.
Esto
y
me
impresionó y en mis viajes a Estados Unidos, Montevideo, Brasil y
Argentina
traté
de
que
me
acompañara
el
jefe
del
pacto
o
grupo
mayoritario de la oposición.
Creo
que
conviviencia,
hacer
-yo
este
Olímpicos,
de
cultura
del
de
la
que estuvo a punto de crearse, pero no nació, va a
mucha falta
dirí a
tipo
entre
pero
en este momento
en las relaciones exteriores
paréntesis que para Barcelona
es
el caso sólo de esta
en
ciudad-,
los
Juegos
para
temas
�-29-
graves,
que
nos
sobrepasan
en el estado actual
gobernar y de cambiar nuestra sociedad,
drama
de las drogodependencias.
porque
arte
de
como es, por ejemplo, el
Es muy fácil opinar sobre
ello
los sentimientos que tienen todos frente al drama son tan
intensos
que
rotundidad.
para
del
a todo el mundo se le ocurre decir algo
Sin embargo,
mucho.
Lo
podemos
desgraciadamente,
podríamos
de
que
vienen
alcance
real,
corno
gran
es muy difícil que esta opinión
sirva
reconocer todos:
poco,
se
sabe
muy
cómo solucionar este problema.
considerar
invaden,
con
que éste y otros problemas
de fuera,
similares
que están más allá
si fueran exteriores.
Yo
Por tanto,
de
creo
nos
nuestro
que
éstos
deberían aislarse.
Lo
Juan
mismo diría de la carta o ley especial.
Barranco
y
yo lo repito:
no
sería
Ya lo dijo aquí
bueno,
ni
siquiera
probable ni posible, que hubiera una carta que se aprobara sin el
consenso
de
corporación.
todos
Podría
o
de la mayoría
de
venir al Parlamento,
los
miembros
de
una
que tiene una mayoría
absoluta, cómo no, una ley especial de Madrid, supongamos, que no
obtuviera el consenso de todos los Grupos. sin embargo, me parece
que lo tendría difícil,
sí
desde el más importante,
hacen
para una legislatura,
hecho mal.
lo
si no desde el punto de vista de vencer,
apruebe
el de convencer.
Esas leyes no
sino para muchas y,
si no,
se
se han
Y para hacerlas para muchas legislaturas conviene que
un
abanico
de fuerzas
que
represente
todas
posibles mayorías que se puedan dar en una serie de años.
las
�-30-
Yo creo que esos cuatro o cinco temas y otros que se podrían
añadir ,.
si
hubiera
existido una cultura del
pacto
ya
mismo,
ahora, se estarían aislando del debate en nuestros ayuntamientos,
y no eBtá sucediendo así.
ABí
ley.
cosas,
las
Porque
Barranco
la
en
otra
su
establE~cimiento
seguramente lo que conviene es cambiar
alternativa a que
intervención
del
se
otro
de coaliciones sólidas,
refería
dÍa,
mi
que
la
amigo
es
el
más allá de las minorías
relativas, no parece que esté a la orden del día en este momento.
No parBce,
vaya
aunque no digo que no pueda suceder, pero no creo que
a ser el caso,
ni siquiera de las que se pueden crear y no
se han creado todavía,
porque no estarían dotadas,
a mi modo de
ver, dn l a estabilidad que sus proponentes más entusiastas pueden
imaginar .
Ert
el
coalición
sucedió
muy
en
siempre!:
estaba
Ayuntamiento
sólida
de Barcelona yo
desde
nuesstro caso,
1979 y les voy a
lo que no quiere
pueden "fragilizarse".
f ormada
comunü:tas,
por
he
contado
con
una
lo
que
referir
decir
que
ocurra
En Barcelona, la mayoría sólida
dieciséis concejales
socialistas
y
nueve
lo que hace un total de veinticinco. En el siguiente
mandatc• fueron veintiuno y tres: en total veinticuatro. Es decir,
en
el conjunto se perdió sólo uno,
socialista
obtuvo
pero la minoría
mayoritaria
el trasvase de los puestos de concejal de
la
�-31-
minoría minoritaria.
En las terceras elecciones fueron veintiuno
y dos. Hay un retroceso del conjunto, pero muy leve. Sin embargo,
hay
una clara distribución que llega al límite porque
punto
estuvo
de no salir ningún representante -ya saben ustedes que
mínimo
permitido
Comunista
por
la
en este caso,
Ley de D'Hont es
dos- no
sino de Iniciativa por
a
el
del
Grupo
Cataluña
(IC),
como se denomina en Cataluña.
Recuerdo
que
nuestros
queridos
adversarios
políticos
y
amigos de toda la vida se esforzaron en intentar convencer de que
ésta era una posibilidad,
hubo
gente
además,
incluso acabadas ya las elecciones,
que hasta se lo creyó.
si
se
No era
hubiera hecho realidad,
muy
nos
posible,
habrían
y
pero,
hecho
un
regalo, porque nosotros éramos mayoría absoluta, ya que al faltar
dos concejales comunistas, uno de los dos pasaba a ser socialista
automáticamente por el sistema existente.
Dado el sistema electoral, se pueden crear coaliciones, pero
éstas
se pueden "fragilizar".
Llega un momento en que el
grupo
coaligado al mayoritario es mínimo -como es el caso de Barcelona,
que sólo son dos personas-,
y sin embargo dá la impresión de que
como son menos más influyen.
Ahí está el artículo de Popper para
demostrar
el
porqué;
precisamente
porque tienen
la
absoluta
convicción de que si siguen igual pasan de 9 a 3, de 3 a 2 y de 2
a
que
o.
Por tanto,
hicieron
en
lo que tienen que hacer es algo distinto de lo
los
mandatatos
anteriores,
que
fue
servir
�-32-
lealmente a una coalición.
Por tanto, ¿qué tienen que hacer casi
obligados en conciencia? Tienen que destacarse en contra del otro
grupo
coaligado
matemáticamente.
por
razones
de
supervivencia,
caso
Por consiguiente, el sistema no es bueno. No es
de esperar que las coaliciones sean buenas; incluso en el caso de
que
todas las condiciones
personal ,
trayectoria
sean
común
favorables:
historia,
en la lucha contra el
amistad
franquismo,
todas las condiciones que se puedan imaginar.
Ya ven ustedes que en la mejor de las situaciones es difícil
imaginar
sólidas
que
de
establezcan.
la cultura del pacto aparezca
esa
cultura
o de
otras,
de
o
interés
las
ley.
coaliciones
propio,
se
Por tanto, habrá que pensar en la ley. Ni lo uno ni
lo otro parece en este momento lo más adecuado,
que existe;
que
me refiero a un muy corto plazo.
cosas en el futuro,
dado el ambiente
Según como
fueran
yo pediría a mi Partido que cambiara la
No me refiero a la ciudad de Barcelona, que les aseguro que
de todas las ciudades grandes españolas es la que está más a buen
recaudo de una situación de peligro inmediato.
coherencia,
Yo lo pediría por
porque me entristece el espectáculo del desgobierno.
Estamos perdiendo oportunidades de gobernar y de gobernar bien, y
eso es lo más grave.
de
ajustes no va.
Está pasando demasiado tiempo y el
Según como vayan las cosas,
sistema
yo pediría a
Partido que hiciese un esfuerzo de reflexión en esta cuestión.
mi
�-33-
Hay
prevé
que
la
tener
en cuenta que se me puede decir que
moción de censura.
A eso voy.
Yo creo que
la
el
ley
error
estuvo en cómo se planteó este tema. Ustedes recordarán que antes
de
la
última Ley Electoral Municipal la moción
producía
de
censura
por dos tercios y el proyecto del Grupo Socialista
llegó a estas Cortes,
por dos tercios,
se
que
mantenía la propuesta de moción de censura
que es un sistema de cautela un poco burdo
-lo
admito-, pero és un sistema de cautela. Después, por una serie de
enmiendas
del
grupos más,
los
Grupo
Esquerra Republicana de Cataluña
se cambió a mayoría absoluta.
y
otros
Fíjense ustedes que a
plenos municipales que no son parlamentos -y ahora diré
qué-,
es
Estado,
decir,
ni
que no son como el Parlamento y
Gobierno
siquiera de las comunidades autónomas,
los
por
del
estamos
"fragilizando".
Quiero decir que esta Ley "fragilizó" a plazo la
vida
ayuntamientos
de
los
y
ahora
estamos
pagando
las
consecuencias. Fue involuntariamente, pero lo hizo.
En
un
Gobierno,
Estado -en el nuestro y en todos- el Presidente
del
cuando es objeto de una moción de censura o prevé
que
puede serlo, tiene dos posibilidades simétricas que le concede la
Ley,
que
son
Parlamento.
Es
circunstancia
pueblo y,
la
moción
decir,
de
un
confianza
por tanto,
y
la
disolución
gobierno que se siente próximo a
la moción de censura,
puede
planteárselo
indirectamente a la oposición,
que ustedes están pensando,
ver
de
del
la
al
y dice: Lo
se lo voy a plantear yo al pueblo, a
qué piensa el pueblo de ustedes y de mí.
Siendo un
sistema
�-34-
simétrico
es,
además,
pensado y elaborado.
español.
No
pero
en algunas,
sí
un sistema de garantías mutuas muy
Esto en cuanto a los Estados,
incluido
ocurre lo mismo en todas las comunidades
en la mía,
por ejemplo,
bien
el
autónomas
en la que
quizá
porque hay mayoría absoluta pudo pasar esa ley. En cualquier caso
es
una ley en la que se dice que el Presidente de
Comunidad
puede disolver el Parlamento autónomo y puede
Autónoma
elecciones
catalán
la
cuando quiera.
-y
Convergencia
es
una
convocar
De modo que si ahora en el Parlamento
suposición- hubiera
dos
Diputados
i Unió -No sé si María Rubies era Diputada o
de
no- y
dijeran que se iban al Grupo Mixto para que perdieran la mayoría,
pués bien, podrían ocurrir varias cosas: que el actual Presidente
de la Generalitat dijera que se iba a coaligar con una
coalición
sólida, con el Partido Popular o cualquier otro, y voy a resistir
la
situación en estas condiciones;
o bien (otra oportunidad que
no tiene ningún alcalde de ninguna de estas ciudades ni de muchas
comunidades autónomas) disuelvo y convoco elecciones. Yo pregunto
a la gente:
quiero
de
¿Qué piensa usted sobre lo que está sucediendo?
contar una cosa que me comentaba Julián Santamaría
Les
antes
irse de Embajador a Estados Unidos respecto de las elecciones
municipales próximas.
próximas
elecciones
Decía que el candidato más fuerte para las
municipales era el que no
Santiago de Compostela en aquél momento;
cotas
más altas.
pueda
tener
¿Por qué?
era
alcalde
de
ése es el que tiene las
Porque en él se unen el aprecio que
por su gestión con el rechazo que ha
producido
el
�-35-
hecho
de
tanto,
haber sido expulsado por una moción
lo que yo les estoy diciendo es que,
de
censura.
por
dar a un presidente
de gobierno autonómico o un alcalde -si se le diera, cosa que me
parece
difícil- la posibilidad de disolver y
dotarle
de
participamos
tan
pensando que en Tarragona es injusta la situación
No
nadie de los que estamos en esta sala ni de los
en la vida política española condenar a
un
como
fragilidad,
la
son
los ayuntamientos,
a vivir en
como las que involuntariamente,
existencia
del
par Ley de Bases
és
que
sector
importante de la Administración y de la vida política de
país,
de
siquiera en las grandes.
la que se está condenando a su alcalde y a su mayoría.
para
en
por ley especial, sí en Madrid y Barcelona; de todos
modos seguiría
bueno
muy
Yo no estoy defendiendo que esto sea posible
las ciudades y municipios de España, ni
a
supone
un sistema de equilibrio enormemente poderoso y
bien imaginado.
A lo mejor,
convocar,
condiciones
un
de
supongo, se derivan
de
Régimen
Local-Ley
Electoral .
Resultaría
raro
que
el Alcalde
de
Barcelona
viniera
a
hablarles a ustedes y no hablara de dinero. Voy ha hacerlo de una
forma
muy
rápida
y escueta.
Todos
presidentes
autonómicos
Alcalde
Barcelona lo debe hacer
conste
de
en
los
hablan de dinero,
alcaldes,
pero parece
en mayor medida.
el "Diario de Sesiones" y luego pueda ser
alguna pregunta,
todos
que
los
el
Para
que
objeto
de
en el día de hoy o en los siguientes les quiero
�-36-
decir muy sintéticamente,
acuerdo
para abrir el debate, que estoy muy de
con la propuesta.
Les he dicho que mencionaría el
del triángulo federal
-so,
es
de la Secretaría de Estado
ésa.
Con
datos
tema
25, 25-. En España hoy la situación no
para
Hacienda,
publicados por el Instituto de Estudios Fiscales, la situación en
el
año 1988 es 63.9 para el Estado;
21.5 para las autonomías
14.7 para las corporaciones locales.
la
Seguridad
Social
ni
clases
No se incluyen pensiones de
pasivas
por
comparación y de difícil contenido político,
gasto
por
comparar.
los
y
ser
de
difícil
y no se incluye
variación de pasivos financieros porque no se
No se incluyen las amortizaciones porque,
el
pueden
como saben,
pagarés del Estado son bien distintos de la deuda a corto
o
largo plazo de las corporaciones locales.
Esta
es la situación actual,
por tanto estamos bien
lejos
del 50/25/25,
pero no seamos pesimistas; estábamos muchísimo más
lejos
año
en
el
siguiente:
1984.
En el año 1984
72.6 al 63.9 ;
pasado
corporaciones
evolucionado
situación
era
la
72.6 el Estado, 14.4 las comunidades autónomas y 13.0
las corporaciones locales.
han
la
Es decir, que el Estado ha pasado del
ha bajado casi 9 puntos. Las comunidades autónomas
de 14.4 a 21.5;
locales
13,
13.5,
se
o sea han subido 7
han
14.1,
quedado
13.9,
14.7;
puntos.
13.0-14.7,
las
Y
y
las
han
corporaciones
locales se van quedando sobre un total de 12 billones de pesetas.
Cuando hoy decimos Estado no deberíamos hablar de Presupuesto del
�-37-
Estado, y se lo he pedido varias veces al Presidente del Gobierno
y al Ministro Solchaga. Hablemos de las Administraciones públicas
consolidadas y veamos lo que realmente está pasando.
Se habla de
la lucha contra el paro, se habla de Estado más o menos social, y
no
se tiene en cuenta que de esos 1.2 billones hay 4,5 que no los
gasta
el
Estado;
estamos hablando de una
tercera
parte.
Por
tanto, un poco por urgencia, por falta de tranquilidad no se está
diciendo la verdad,
haciendo
lo que sea ,
las autonomías ,
muy
más
El Estado está
pero es que el Estado hoy es el Estado más
más las corporaciones,
importan te.
producido lo,
lo
no digo que voluntariamente.
Sin embargo,
en un porcentaje también
con ser importante,
con
que es dificilísimo y que yo valoro,
importante que se ha hecho desde el punto
haberse
que es quizá
de
vista
de
gobernación en este país en los últimos años, algo que parece tan
tonto
que
y tan poco,
han
bajar de 72.6 a 67.2 en el Estado y subir
subido las autonomías es una auténtica
cambiar de manera de gobernar,
revolución,
lo
es
es cambiar el lugar desde el cual
se gobierna, es cambiar el Estado, y se ha cambiado. Sin embargo,
estamos
como
todavía lejos de llegar a 50/25/25,
pero no
tan
lejos
para que la gente pueda decir que Maragall está pidiendo un
imposible.
No ,
no es un imposible y la prueba está aquí. Lo que
nos mueve a hacer un comentario a los ayuntamientos en general es
el
hecho
de que las corporaciones locales no
porque nos está queriendo decir lo siguiente.
descentralización
política
importante.
hayan
aumentado,
Hay un proceso
de
Me estoy refiriendo
al
�-38-
término descentralización en un sentido que no le va a gustar
al
señor Pujana; por tanto me corrijo antes de que él me lo diga. Me
estoy refiriendo al sentido más amplio de autonomía,
de
poder
de
decisión.
Se ha producido
una
de traslado
descentralización
política muy notable y, sin embargo, puede ocurrir que si el roce
comunidades
autónomas-corporaciones locales es fuerte
haber hablado antes de ello,
que
el
resultado
descentralización.
ciento
real
no lo he hecho), si es mayor que el
existe entre el Estado y
que
-por
que
se
determinado,
corporaciones locales,
sea
final
una
puede
disminución
de
ser
la
¿Por qué? Porque puede ocurrir que este 7 por
utilizar la magia del número- de
ha
(podíamos
producido vaya
acompañado
descentralizac ión
de
un
porcentaje
no en número sino en competencias, en facultades de
centralización desde las corporaciones locales a las
comunidades
autonómas. Yo no estoy diciendo que exista esto. Yo digo que esta
descentralización real que se ha producido, que es tan meritoria,
puede ocultar una cierta recentralización que dé al traste con la
traducción práctica de cara al ciudadano de la autoadministración
y
descentralización
ejemplos.
La
que
aprobación
ha
producido.
de planes urbanísticos
Pondría
algunos
está
hoy
más
Antes en el caso de Cataluña
(en
las
la CMB aprobaba
los
centralizada
que
ciudades
más de 20.000 habitantes no),
de
antes.
se
planes especiales y parciales;
ahora no.
Ahora es la
Comunidad
Autónoma la que aprueba los planes especiales en desarrollo de un
plan
general.
Estoy de acuerdo en que está muy bien que el plan
�-39-
general
lo
apruebe la Comunidad Autónoma.
Corporación
era
el
de
la ciudad real y
está muy bien.
que
ser
era un
debía
ser
la
plan
algún
Ahora es la Comunidad Autonoma y
Por tanto,
la
hacía
~
ministerio el que lo aprobara.
tiene
lo
Metropolitana en el caso de Barcelona,
multimunicipal,
esto
Antes
Comunidad
si se modifica el plan general,
Autónoma
la
que
acepte
esa
modificación, y eso también está muy bien. Lo que ya no está bien
es que,
de
por este portillo,
de rondón se cuele que la aprobación
los planes parciales y especiales,
general,
tenga
innecesario ,
promotores,
que hace rlo
lento,
la
también la Comunidad
plan
Autónoma.
Es
totalmente contrario a los intereses de los
favorece
ineficacia,
que no modifican el
la especulación,
imagen
mala
que
el paso del
a
veces
tiempo,
la
tienen
las
incremento
de
Administraciones, etcétera.
Pondría
también
nacionalizaciones
otros
que
se
ejemplos,
van
como
el
produciendo.
Respecto
al
terna
metropolitano hay varias cuestiones que ustedes conocen bien. Hay
cosas que
que
financió el ciudadano barcelonés y de otros municipios
ahora
no
son
nacionalización.
no
de la ciudad,
son
de
la
Como la nación es más nuestra ,
nación.
La planta de Abrera,
una
es más pequeña,
es una cosa grave pero es una nacionalización y es un
alejamiento.
Es
cierto
que es la que suministra agua
del
Llobregat
y que bebemos cada día el señor Fernández Díaz
y
yo,
antes era local y hoy no lo es, es de la Comunidad Autónoma.
�-41-
sea
así.
Lo
que
ya no está claro es que
tenga
que
ser
esa
autoridad regional una autoridad de gestión. Sí de planificación,
totalmente, porque es la que tiene que establecer los equilibrios
y las compensaciones entre unas ciudades y otras, pero que tengan
que
liquidar,
que cobrar a la compañia del agua el tributo para
que éste se vaya
quizá
mil
la
arr i ba y luego tenga que bajar,
innecesario.
es un circuito
Puede haberse producido -y no les canso
con
ejemplos que tengo- un cierto grado de renacionalización
Administración pública,
definitiva
los
ciudadanos,
yo creo que innecesario,
cuando lo descubran,
y
que
acabarán
de
en
por
echar abajo, estoy convencido de ello.
Volviendo
a lo más importante,
estamos yendo bien,
a pesar de estas cuestiones
hay que ir mejor.
Nota al pie:
Estado agregado ,
con todos los subsectores,
12,3
de
billones
corporaciones
pesetas
de
gasto
mientras el
ha pasado de 8,5
público
total,
en porcentaje de participación en este total;
que
yo
de
mantenimiento
creo que es injustificado y que sólo se explica
justifica,
las
locales se han mantenido con un ligero aumento
1,7
a
-no
se
se explica- por el hecho de que la afirmación de esas
nuevas unidades de gobierno que son las comunidades autónomas, ha
hecho provisionalmente -y es bueno que se recuerde aquí y que
empiece
a
insistir
provisionalmente,
(debían afirmarse,
con
una
cierta
repito, que para afirmarse
fuerza- ha
se
hecho
como tales poderes
eran pocos conocidos) acumularan un grado
de
�-42-
predominio
estar
sobre
los poderes locales que en el futuro no
justificado,
acuerdo
con
Borrell,
la
a mi modo de ver.
va
a
En este sentido estoy
propuesta que el Secretario
de
Estado,
de
señor
hizo hace unos meses de disminución del tramo fijo
del
IRPF.
Me
suba,
que el 21 vaya acercándose al 25 y que el 63 vaya bajando,
que
estoy imaginando ahora maneras para hacer que este
todo se vaya produciendo de una forma paulatina (éste es
promedio
español).
garantizarlo-
ser
que
en
más
-no
puedo
También es verdad que en Cataluña, por el peso
ayuntamiento de Barcelona y otros,
tengamos
Cataluña
el
las cosas son distintas; en Cataluña estamos en el
25 probabl emente.
del
Parece
14
de
un
14,7.
Estas
es posible que
son
cuestiones
nosotros
enormemente
complicadas y, por tanto, no voy a entrar en ellas. En todo caso,
es
evidente
recursos
proceso
cascada.
que
todo nuevo
proceso
de
descentralización
de
que se produzca desde ahora tendrá que tener un segundo
de redistribución,
Esto
de esa
distribución hacia abajo
está muy claro y las comunidades autónomas van
en
a
tener que ir creando sus fondos de cooperación local de una forma
indiscutible. Es el caso del País Vasco, de una forma tan notoria
que
no hace falta expresarlo aquí.
del
conjunto de los recursos de
forales,
las
Es una parte
importantísima
potentísimas
diputaciones
y no sólo son potentes las diputaciones forales, es que
redistribuyen
más
hacia sus ayuntamientos que
autónomas en otras circunstancias.
las
comunidades
�-43-
Estando
las
cosas así hay que ir pensando -voy
terminando
para
no cansarles más- en cuáles van a ser los
sistemas.
Decía
hace
unos
Hacienda,
señor
Borrell
allí
meses
(no
el Secretario de
Estado
de
sé si lo dijo en Cataluña -es catalán y
viene
a menudo- yo creo que lo dice siempre porque es un
ustedes lo saben,
podia
pensar
entre
comillas,
hombre,
de una enorme y obsesiva coherencia),
en una disminución del tramo fijo del
"voluntarizarlo"
a
nivel
por
que
IRPF
se
para,
autonómico,
para
reintroducirlo por vía voluntaria quien quiera en las comunidades
autónomas,
previa
reducción
equivalentes
de
transferencias de la Administración Central a las autonomías.
Si
el
25
Estado
renuncia
si,
por tanto,
base,
escala
de los montantes
-supongamos- a un 5 del tipo fijo
rebaja todos sus impuestos del IRPF en la
consiguiente en un 5 por ciento y le dice a la autonomía:
usted puede poner un 5 por ciento si quiere;
yo no le voy a
la parte correspondiente en mis transferencias anuales
o lo que sea,
quiere,
usted
dar
vía fondo
no le voy a dar esa parte; usted la puede poner si
puede
escoger,
como
pueden
hacerlo
ayuntamientos y el Estado - y es lógico que sea asi-,
más
del
entre
los
dar
servicio y cobrar ese 5 por ciento o no darlo y no cobrarlo,
lo cual equivale a corresponsabilidad fiscal, lo que supone decir
a las comunidades autónomas:
ahí tienen una ocasión de
en el sentido fuerte de la palabra.
gobernar
Mójense, pongan impuestos si
quieren hacer más; no los pongan si no lo quieren hacer, cosa que
ahora las comunidades autónomas no tienen la obligación de hacer.
�-45-
discutibles
desde todos los puntos de vista,
desde el punto
de
vista fiscal, de la equidad, de los manuales de Hacienda Pública,
no
ya
de una determinada ideología.
social
Son oficinas de
en las que gente de la tercera edad,
bienestar
críos o
quien
sea
obtienen una información de los servicios que hay en la comunidad
autónoma,
pero
intercambian
también
cartas
no rmalmente
en
consiguiente.
las
señoras
hacen
"macramé",
se
los niños de un barrio a otro y acaba
una
gran cena a la que
asiste
el
todo
"conseller"
Todo esto está muy bien desde el punto de vista de
la cena y del "macramé", pero no tiene nada que ver con lo que es
una
buena administración pública ni hay ningún manual del
mundo
que diga que un gobierno que no sea local tenga nada que hacer en
ese tipo de cuestiones.
El gobierno
local está para hacer
no el "macramé" ni pa r a las grandes cenas,
sino
para dar la
población
cargas
y
info~ción,
si ustedes me apuran,
tener un contacto directo con
organizarlo para mejor sobrellevar lo que
generales
eso,
que la sociedad y el Estado,
tal
son
como
la
las
están
constituidos, nos imponen.
También está la cuestión de las subvenciones a entidades que
se
canaliza
convierten
siempre
lejos
a
así
través
de
en
especie de antenas
una
obsesionada,
del
permiten
ciudadano,
el
como
se
estas
famosas
oficinas ,
para
la
el Estado por otra parte
convierten,
digo,
en
que
comunidad
al
estar
antenas
establecimiento de un tipo de subvenciones
se
que
que
lo
�-46-
único que puedo decir es que desarticulan con bastante frecuencia
el
sistema de ayudas y apoyos mutuos que se establecen entre
el
poder local, entre el ayuntamiento, que se llama así porque es el
ayuntamiento de los ciudadanos, y los propios ciudadanos. Hay que
pedir seri edad en este punto.
Para
term i nar,
a
pesar
de lo que he dicho
antes
y
del
momento que estamos viviendo de una cierta agresividad en materia
de
vida
local
y
también de
vida
autonómica,
por
falta
de
estabilidad del sistema, creo que debemos decir que lo peor no es
ese
momento y las discusiones que pueda haber,
es que nos estamos peleando antes de tiempo.
aún
sino que lo peor
No hemos conseguido
consolidar un sistema de tres niveles de gobierno
realmente
poderoso, que permita que nos peleemos tranquilameante, y estamos
perdiendo oportunidades en las que e l país va para
que
la
tipo
economía ha salido del túne l ,
económico
están
donde
parece
social y de relación
hace
adelante,
en
en que las ecuaciones
de
internacional
muchos años queríamos que
con
estuvieran,
a mí que es una pena que en este momento
preciso
Europa
y
fallen
las ecuaciones del funcionamiento del sistema de tres niveles.
El señor PRESIDENTE .. .
El señor PUJANA ARZA .. .
El señor PRESIDENTE .. .
El señor PUJANA ARZA .. .
me
�-47-
El señor PRESIDENTE
El señor ALCALDE DE BARCELONA (Maragall Mira): Por supuesto,
me
considero
un poco culpable por la extensión y el tipo de
que
Comprendo
intervención.
quedaremos
todos
insatisfechos con el resultado de la discusión porque,
ternas
que se han tratado,
tiempo mucho más extenso.
Comisión,
mañana,
sepa
la
poco
dados los
requeriría seguramente un espacio
En todo caso,
que viene o el día
de
señor Presidente de
estoy a su disposición para volver,
que
semana
un
mi
que
ustedes
la
si
no
consideren
oportuno. Lo haré corn muchísimo gusto y estoy a su disposición.
Señor
Pujana,
¿qué
le
voy a
decir?
Me
pregunta:
¿qué
competencias se podrían transferir a las comunidades autónomas en
materia
l ocal,
experiencia;
buen
usted
nos
transferidas.
tiene
quejamos
Sin
Cada uno habla según
según la suya y yo según la mía.
articulista en "La Vanguardia",
Cataluña
que
según la Ley de Bases?
de
pocas
hace un par de
Decía
años:
competencias
su
un
"En
políticas
embargo ha ocurrido en este país que un señor
un poder autonómico importante ha descabalgado
adversario político muy relevante de una institución
a
un
también muy
significativa, por Ley del Parlamento, y aquí no ha pasado nada".
Y
decía:
"Corno
Mrs.
Thatcher,
en Inglaterra".
Y es
verdad.
Tenernos un grado de competencias en materia de régimen local, que
permite que la Comunidad Autónoma -al menos la nuestra, y supongo
que
la
de
ustedes también- haga una cosa tan fuerte
-no
digo
�-48-
buena
ni
mala;
digo
fuerte- como la que ha
Thatcher y es el Gobierno inglés.
caso es similar.
hecho
la
señora
En fin, la competencia en este
El Presidente de la Comunidad Autónoma catalana
tiene la misma competencia en materia de administración local que
le
permite
hacer
cosas
tan
fuertes
como
al
Gobierno
S.M.
Británica, y en manos de la señora Thatcher.
De modo que,
¿qué más competencias a transferir?
No lo sé.
Seguramente usted está en mejores condiciones que yo de contestar
a
esta
pregunta.
Yo
creo que en materia de régimen
importante es la regulación de los ayuntamientos y la
local
lo
ordenación
territorial. Yo, personalmente, puedo explicar lo que ha sucedido
en
Cataluña en materia de ordenación territorial,
tenido que sufrir.
y allí
hemos
Porque, como usted ha dicho, una ley mala
puede
utilizar bien y una ley buena se puede utilizar mal.
bien,
una competencia buena se puede utilizar mal.
se
Pues
A mi modo de
ver, Cataluña sí tiene, y tanto se tiene que se ha utilizado mal.
¿Qué otras se podían añadir?
estás.
Además,
me parece muy bien que se haya establecido,
cautela de la ley estatal,
que
Yo creo que las más importantes son
algo que me parece positivo
usted estará de acuerdo también-,
materia
de
corporación
régimen
es
el
local
en
estatuto
cuanto
que
ella
organización
se
dé,
subsidiariamente prevalece la ley autonómica o general.
un
principio
muy sano de desapoderamiento,
requiere nuevos retoques.
-supongo
y es que lo que prima
a
por
de
y
en
una
sólo
Y ése es
que yo creo que
no
�-49-
En cuanto a la ordenación territorial,
que
ocurrió
con
consultaba
cosa.
provincias
no
se
dicho.
con
consultó,
Lo
toda
Las provincias se crearon en un momento en el que no
seguridad.
se
las
ya lo he
nada,
no sólo los proyectos,
sino ninguna
otra
Respecto a la participación de las autonomías, ¿no lo dice
ya la constitución?
Sí,
señor. Lo dice. ¿Por qué no se hace? No
lo sé. Sin embargo, yo adivino que esas cosas nunca son por culpa
de alguien solamente. Yo, como representante del sector local, me
ofrezco
a
pechar con nuestra
cosas que han ocurrido,
p~rte
de culpa en
pero en ésta,
muchas
de
las
en particular, la cultura
política y cultura de pacto, como se ha dicho, hay que crearla. Y
esta cultura política,
que permite tantas cosas buenas,
incluso
con leyes malas,
es muy refractaria a los lenguajes rotundos. Es
decir,
en
se
basa
cortesía política,
los matices,
se basa en las reglas
de
la
a veces incluso en la amabilidad y la finura,
y casi nunca en el blanco y negro de las grandes convicciones. En
este sentido,
usted me pregunta:
¿por qué no se hacen cosas que
deberían hacerse? Yo creo que es ipor culpa de todos, y no siempre
t
de
los
ambiente
más moderados;
yo
dirí~
que de
los
menos.
Porque
el
en el que se pueden ap]icar estas previsiones que usted
mencionaba requiere de una gran moderación. Y no me refiero nunca
a un abandono de los principios,
pero sí una gran moderación
la cultura política, como usted mismo ha pedido.
en
�-50-
Usted pregunta: El federalismo fiscal del 50, 25, 25, ¿no es
una hipótesis "a priori"? Si, sefior. Es una hipótesis ''a priori",
no está
contrastada,
habría
qu~
rehacerlo todo. Sin embargo, en
los momentos en que nos planteamos formular este porcentaje, este
trío
de porcentajes, también recabamos del Instituto de Estudios
Fiscales
-que
es
realidad- que
hicieran
triángulo ideal,
trabajando,
complicado,
e l que ha hecho esto para compararlo
y
van
de
en
a tardar añds.
parte ,
porque
cuál
y
todo
Es un
hay
como usted sabe,
en el caso de Madrid y
específicos,
modelo
debía
de
la
ser
el
vistas las competencias. Y en eso están todavía
distinto carácter,
visto
un
con
comunidades
enormemente
autónomas
incluso ciudades -lo
Ba~celona-
'
problema
de
hemos
con sistemas también muy
ello hace !que sea muy
dificil
elegir
el
óptimo.
Yo he sido Profesor de Economía Urbana, y recuerdo que había
una
pregunta de examen,
una ciudad?
hay
Lo
que erq:
¿Cuál es el tamafio óptimo de
Y el tamaño óptimo de una ciudad no existe. Al final
que acabar explicando a los alumnos que no existe tal
que
concepto
sí se puede hacer es aproximarlos mucho
de
óptimo
y
para acercarse a una regla que
cosa.
utilizar
el
parece
más
modesta pero más evidente.
Este triángulo sirve para esto.
Ni usted ni yo sabemos cuál
¡
es el óptimo, pero sabemos que este triángulo es mejor que el que
tenemos.
Eso
lo
sabemos seguro;
me extrafiaría mucho
que
nos
�-51-
equivocáramos
en
este
descentralización,
Es
sentido.
teniendo
en
hace
decir,
cuenta que no es
falta
una
más
realidad
unívoca, sino que tiene, como mínimo, tres expresiones, que es la
base del sistema y, por tanto, tiene una cierta complejidad.
Yo
creo
decirlo- que
-aprovecho
la
que
usted ha
hablado
de
ello
propuesta Borrell sobre el IRPF nos
para
podría
ir
f
que ~ el
acercando a un sistema en el
vacío enorme que existe entre
el sistema vasco y el común se fuera llenando. creo que eso sería
bueno para vascos y para no vascos; que no es bueno que exista el
¡
sistema
vasco
estoy
contra;
tal peculiaridad -y no porque
como
a
Me
favor-.
parece
hay
que
yo
una
esté
tradición
histórica. Y no voy a entrar en el uso que se hace de él,
seguramente es bueno.
en
porque
Incluso en uso de ese concepto -eso no
lo
sé-, los excedentes de recaudación no sé exactamente quién se los
queda.
Usted en algún momento ha hablado de ello, y me parecería
lógico que hubiera una discusión al respecto. Lo que es verdad es
que
la existencia del Concierto ,vasco produce efectos indirectos
negativos en otras comunidades,
ejemplo.
no
En Cataluña se dice:
tengamos el sistema vasco.
momento
vascos
o
no
dicen
se
más
pidió;
como es el caso de Cataluña, por
esto no lo podemos hacer mientras
,otra cosa es si se pidió
seguramente no.
a menudo.
En
todo
Eso es
caso,
se
lo
en
que
utiliza
su
los
como
argumento para decir: No podemos hacer tal cosa porque no tenemos
el sistema vasco y hasta que no lo tengamos ...
�-52-
En todo caso y sin entrar a ver de quién es la culpa, lo que
sí
es verdad es que sería bueno encontrar mecanismos intermedios
que
permitieran que el sistema común se pudiera ir acercando
sistema
vasco,
de
alguna forma,
para hacer
las
cosas
al
menos
blancas y negras de lo que son.
En el Canadá existe un sistema de opcionalidad,
parece
Una
riquísimo
que a mí me
y seguramente tendrá momentos buenos y
gran parte de los tres impuestos básicos,
malos.
que son -como
en
todos los países- el impuesto sobre consumo, el impuesto sobre la
renta y algún tipo de impuesto sobre beneficios y sobre empresas,
van
directamente
a las autonomías.
Incluso no sé qué
tipo
de
competencias tengan para recaudar. Pero están en una situación de
gran
descentralización
avanzado.
Sin
llaman allí-,
estos
embargo,
Ontario,
dos sistemas:
tienen
el
provincia ,
35
o
por
bien
programas
federales.
establece
en
vamos
fiscal,
se
un
Quebec,! etcétera,
ciento de la
25,
Aquí
fiscal
muy
permite a las provincias -como
o bien más fijo,
el
federalismo
hay
que opten por uno de
es decir ,
declaración
pero
entonces
una
la Cámara y que dice:
se
en vez del
de
renta
participan
voluntad
federal
es un problema del
en
25
su
en
los
que
se
país
a tratar de reunir dinero para resolver ese problema.
y
Por
ejemplo, Ontario, que ha optado por este sistema , se puede acoger
a él.
hay
Creo que los temas de nacionalidad,
que
querido amigo Pujana,
considerarlos en este futuro de evolución
del
sistema
�-53-
político de las autonomías para bien de todos.
En
cuanto a la competencia exclusiva,
acuerdo con usted.
de
Económicamente es un concepto perfecto; en la
práctica no se cumple del todo.
no,
estoy totalmente
Son
delimitados,
perfectamente
y la prueba está en la realidad; tampoco me voy a pelear por
eso.
Cuando
he citado ese tema,
lo he hecho en el contexto del
principio de confianza federal y digo que es mejor, como usted ha
manifestado,
establecer
transacción,
cosas
no
rotundidad
que
una
buena
una ley perfecta.
lo
sean
de
las
y
pido que se
cultura
Por tanto,
desconfie
mismas y se vaya a
un
política
de
admito que
las
un
poco
sistema
de
de
la
cultura
política pactista y más desarrollo.
En
cuanto al concepto de grandes ciudades existe
reconocido
en
la
Ley
de Bases
de
Régimen
Local,
inventando nada y no creo que sea malo del todo.
prefiero
ciudad;
el
silencio
sin embargo,
y
ya,
está
no
estoy
Yo, como usted,
la tranquilidad al ruido
de
la
gran
todos sabemos que sin ese ruido de la gran
ciudad los países no funcionarían.
La mayoría de los problemas son más de cultura que de
y
estoy
leyes,
totalmente de acuerdo con usted.
hacemos
demasiadas,
Muchas
veces
leyes
sobran
nos complicamos la vida y quizá con
acuerdos nos ahorraríamos muchos problemas.
�-54-
El señor PRESIDENTE .. .
El señor PUJANA ARZA .. .
El señor PRESIDENTE .. .
El señor
ALCALDE DE BARCELONA
(Maragall Mira): No digo que
el concepto vasco sea malo, sino que puede dar lugar a actitudes.
No es que el dinero que se va
no
estoy
diciendo
eso;
a pagar tenga que ir a otro sitio,
digo que
facilita
actitudes que no son buenas en su lugar.
la
En fin,
existencia
de
creo que es un
tema que escapa de lo que estamos discutiendo.
El señor PRESIDENTE ...
El señor FERNANDEZ DIAZ
El señor PRESIDENTE .. .
que
El señor ALCALDE DE BARCELONA (Maragall Mira) :
Aunque tengo
util i zar el mismo avión que el señor Fernández
Díaz,
estoy
dispuesto a quedarme, si conviene, y a volver con mucho gusto.
Los
gastos de capitalidad están mal,
señor Fernández Díaz.
Barcelona hace muchas cosas que otras ciudades no hacen,
al
no haber existido la Generalitat durante dos siglos y
ya
que
medio,
desde 1714 hasta 1979, la ciudad tuvo que pechar con una serie de
servicios .
Esto es lo que se suele decir;
lo que ya no se suele
decir es que cuando había Generalitat, el "Consell de Cent" tenía
unas funciones muy superiores a las de un Ayuntamiento corriente.
�-55-
En
las mejores épocas de Catalufia,
poder
muy
singular,
llegando
ciudadanos de Catalufia,
consejo
de
Barcelona.
muy
Ciento,
De
singular
ejemplo,
dos,
a
el "Consell de Cent" tuvo un
instituir
que
determinados
que huían del poder feudal,
pasaban
a
ser
nombrados
pagando
al
ciudadanos
de
ahí viene el que esta ciudad tenga un
de
su derecho local positivo,
y
ahí
desarrollo
está,
por
el que tenga ahora 24 museos, cuando Madrid tiene uno o
lo que es lógico,
porque en Madrid los tiene el Estado. En
Barcelona no hay museos del Estado, el Museo Picasso, el Museo de
Arte Moderno,
Románico
el Museo de Arte Contemporáneo,
.•. ,
en
fin todos so•
el Museo de
Arte
Barcelona
tiene
municipales.
escuelas especiales, conservatorios, orquestas, todo lo que otras
ciudades
no tienen;
pero hay que pagarlo.
esto está transferido;
abone
El Estado nos
o sea, si ustedes quieren que alguien les
estos servicios que se entiende que son de raíz
vaya
usted
a la autonomía a la cual nosotros hemos
las escuelas,
tienen
la cultura,
que pagar.
los museos,
La autonomía dice:
tanto
no
tenernos dinero y no se
nacional,
transferido
porque ellos son los que
no;
nos lo dieron no
transfirieron pero no constaba en la lista porque era
por
dice:
lo
pagarnos.
lo
municipal,
Ahí
tienen
ustedes
el caso curiosísimo de unas escuelas que no son públicas
no
paga
las
el Estado,
y corno no son privadas
no
se
pueden
subvencionar, y ahí tienen ustedes un grupo de doce escuelas, las
únicas
en España,
muchos afies.
que ha pagado el contribuyente local
durante
�-56-
Ahora parece que vamos a llegar a un acuerdo,
pero está mal
porque son temas a resolver a tres niveles -no hay otra forma- y,
como usted sabe,
tres
cuando hay dos no surgen problemas, pero siendo
si uno de los tres no quiere no se arregla
nada.
En
este
caso uno no quiere y otro tampoco está entusiasmado; el único que
quiere soy yo. La cosa está mal, señor Fernández Díaz.
Fondo autónomo de cooperación local.
no
existe
espíritu
en
muchas comunidades,
No existe en Cataluña,
creo que
constitucional y de muchos estatutos,
es
contrario
al
debería existir,
más si existe imposición autonómica libre.
En
cuanto
Autónoma,
español
creo
a
los temas de distribución
con
de ciudades,
por
toda sinceridad que si existe
la
Comunidad
un
tiene que tenerse en cuenta a la
sistema
hora
de
distribuir los fondos. Es el Estado el que, en su propio interés,
en
algunas
ciudades,
como
es
el
caso
de
Barcelona,
está
distribuyendo unos fondos, el Fondo de Cooperación Local y eso no
debería discutirse ya.
La
ahora
cinco.
un
CMB funcionó bien y,
no
en fin,
se suprimió;
lo que
hay
funciona bien porque se ha sustituído una entidad
por
Una entidad del Transporte, una entidad de las aguas, con
ámbito
voluntaria
que
no es de la
an~igua
CMB,
y
una
mancomunidad
de los ayuntamientos que se han agrupado para recoger
�-57-
todo lo que quedaba, parques, obras que estaban en marcha. Además
tres comarcas,
que,
del
Vallés Occidental,
Baix Llobregat y
Barcelonés,
para el colmo, no coinciden en sus límites con los antiguos
Area
ni
con
inundación
en
Barcelona,
forma
los presentes.
Sant
Funciona
Vicen9 dels Horts,
muy
que
mal.
está
Hay
al
una
lado
de
parte de esta ciudad del Area Metropolitana
y
tienen que ir los bomberos de Barcelona, los urbanos de Barcelona
y
los
servicios
de limpieza de Barcelona para
restablecer
un
orden. Así lo hicieron. No fue necesario que llamara dos veces el
Alcalde
de
Sant
irregularidad
Vicen9,
administrativa
pero
po ~
estábamos
cometiendo
una
distribución de competencias
y
por suerte las cometimos, porque, si no, muchos problemas en esta
área no tendrían solución.
Carta municipal.
segunda
recibí
parte
una
comisión
del mandato hay que
carta
mixta,
Ayuntamiento,
¿Cuándo vendrá?
que
En este mandato,
empezar
aceleradamente.
del Consejero Gomis para la creación
previos
los
trabajos
en esta
realizados
Yo
de
una
por
el
ha editado cinco libros sobre esta cuestión y
ha acumulado una gran cantidad de trabajo. Ahora es el momento de
la
este
cirujía política y de decir lo que cada uno puede
debate,
mandato,
que
es crucial.
En todo caso es un tema de
yo espero que el Senadq pueda ver esto en el curso
1
año
aportar
1991 o antes.
a
este
del
�-58-
Ley
de Bases de Régimen Local.
En Cataluña se consideró un
logro para la autonomía la disposición adicional.
considerarlo ;
yo
no,
en
absoluto.
Yo
Alguien
considero que
debió
es
vejación y es una incongruencia que una falta de autonomía
(ni
una
local
siquiera cuando la autonomía está naciendo y afirmandos e) se
pueda
considerar
período
un logro.
determinado
excesos que luego
He dicho que comprendía que
histórico
se
cometiera
se fueran corrigiendo,
esta
en
un
especie
de
lo comprendo,
pero no
comparto, no lo puedo compartir, y espero que ustedes tampoco.
El señor PRESIDENTE
...
El señor FERNANDEZ DIAZ
EL señor PRESIDENTE
...
El señor POZUETA MATE
...
El señor PRESIDENTE
El señor ALCALDE DE BARCELONA (Maragall i Mira) :
Agradezco
sus expresiones.
La ponencia fue aprobada en los términos que he dicho; quizá
llegó en otros ligeramente distintos, pero no muy distintos.
En
cuanto a ritmos,
se hablaba por ejemplo en el
caso
de
50, 25 y 25 y se dec í a que a eso se tendería. Es decir, no es una
cosa que hay que suponer para mañana ni para pasado mañana,
un objetivo al cual acercarse y en ello estamos.
sino
�-59-
En cuanto a la comarcalización, en Cataluña hay una ley, que
se
va
arrastrando,
supresión
de supresión de las provincias.
de provincias tendría que tener que ver con dos
que he dicho -una la ha dicho usted-,
que
La ley
también
tendría
que
gobiernos provinciales.
Nacionalista
y
de
cosas
pero antes quiero comentar
ver con la existencia
o
no
de
El proyecto de ley que impulsa el
los
Grupo
el Grupo Comunista consiste en la conversión
de
Cataluña en provincia única.
La
pasar.
la
situación
actual
es de duda respecto a
lo
que
pueda
Este es un proceso de discusión entre las Diputaciones
y
Generalitat de Cataluña de cómo transferirse unas a otras,
a
las comarcas y a los ayuntamientos, si debe elevarse o rebajarse.
Ustedes saben que yo creo que
todo
caso,
cu~ndo
más abajo
mejor,
pero,
en
es una discusión que es·tá abierta y que no conduce a
ningún lado de momento; es una discusión en zig-zag.
¿Qué debería pasar?
Si se pudieran aplicar esos sistemas de
profundización del Estado de las autonomías en el sentido que
dicho,
lo
que debería pasar,
lógicamente,
he
es que el Estado se
debería adaptar a las regiones creadas por la Comunidad Autónoma,
por la Generalitat y, por tanto, crear cinco provincias a efectos
del gobierno provincial.
Creo que desde el punto de vista
local
desde las diputaciones tendría una traducción de mantenimiento de
cuatro
diputaciones y en el caso de la quinta se podría ir a una
�-60-
coincidencia
porque
metropolitana
pero
sí
con
comúnmente
sería
área
metropolitana,
en el sentido de la Ley,
la
región metropolitana
no
área
que es algo más
en
el
sentido
aceptado como concepto de economía urbana.
chica,
que
es
Existe la
ciudad central, existe una área metropolitana, una interrelación,
una ciudad real, y existe luego un área de influencia,
que es la
región metropolitana y ahí estaría esa región primera de Cataluña
o diputación primera.
En este esquema debería hacerse que tanto el Estado como las
corporaciones locales adopten sus modalidades a la existencia
de
una nueva división del territorio catalán en cinco regiones.
...
El señor PRESIDENTE
El señor SALA I CANADELL
...
El señor PRESIDENTE
El señor
MARTíNEZ SOSPEDRA
...
El señor PRESIDENTE
El
tema
señor ALCALDE DE BARCELONA (Maragall i Mira) :
de
la
necesariamente
utilizo
parlamentarización,
la
parlamentarización,
realidad
lo que
no
que se produce.
que está
bien pensado:
de
confianza.
el
defiendo
ocurre
es
que
el símil parlamentario como un sistema de crítica de
simetría
moción
en
Sobre
la
Los demás niveles tienen un equilibrio
moción de censura,
El
derecho a
sistema local no y de esto
disolver,
se
puede
�-61-
derivar que pida bien que no haya moción de censura,
hay (lo que ocurría antes de la última ley,
dos
terc ios
u otras modalidade~),
tal como la
moción de censura de
o bien que se
fuera
a
una
parlamentarización. No es factible pensar, en principio, que haya
9.000 procesos electorales, tantos como municipios , dejados en su
calendario a la mano de Dios o de lo::; alcaldes;
es decir, que de
repente pueda haber elecciones un poco en todos los lados.
parece
enormemente
probable.
No
grave,
estoy
pero
defendiendo
sistema no funciona,
siendo
esto,
realistas
No me
no
lo que digo es
parece
que
el
que se ha parlamentarizado quizá en exceso,
pero no del todo y al dejarlo a la mitad no está equilibrado; eso
es
lo que digo.
Yo sería part'idario,
quizá,
de un
gobierno
formado por un alcalde y un equipo, no necesariamente concejales,
responsable delante del consistorio.
Es el sistema
alemán,
que
hemos estado estudiando a fondo y tiene muchas ventajas. Allí hay
un
alcalde administrativo que se ficha corno aquí los equipos
fútbol
fichan
a
las estrellas.
Colonia ha fichado a
un
de
gran
gerente de Hamburgo, que es el hombre que finalmente contesta las
preguntas en el pleno;
es el que manda en muchos sentidos.
Esto
tiene muchas ventajas. En Inglaterra ya saben ustedes que es algo
extremo.
El
"Lord
Mayor" no pinta nada,
vestido negro y una medalla.
es un hombre
Es el representativo ,
mujer, tiene un carácter puramente
con
un
junto con su
representativo y poco más. Es
el líder de la mayoría, como les he dicho antes, el que manda.
�-62-
Creo
que
algo
profesionalizar
Barcelona
que
llevamos
nada,
su
gestión
que
hacer
en
municipal.
las
el
El
ha andado camino en este sentido,
desde
directo
la
hay
sentido
de
Ayuntamiento
de
pero
también
primeras elecciones y en todo este
vivido
era muy dificil hurtar al pueblo
con el representante electo,
creo
período
del
porque no se
que
contacto
creía
nadie
a menos que fuera la palabra de la persona que él eligió y
compromiso.
Un funcionario por muy embuido de autoridad
que
estuviera, que fuera a un barrio a decir que aquellas casas no se
iban a tirar, simp lemente no lo creían, tenia que ir el concejal.
que
Tiene
política,
con
haber
políticos
un
sistema
potente
de
representación
dedicados a "full time '' ,
a
nivel
de
contacto con el pueblo, presidentes de distrito, por ejemplo, que
tienen que ser personas a las que¡ todo el mundo conozca. El hecho
de
elegirlos
o
no directamente: es algo
porque las cosas son muy complejas,
mucho
más
pero en todo caso tiene
ser una persona imbuida de autoridad y política,
Por otra parte,
de
papel
tiene que haber
gestor
de
los
complicado
y habrá
políticos
que
no profesional.
un cierto desplazamiento
hacia
los
gestores
profesiona les.
Eso se está debatiendo en la discusión de la Carta Municipal
de Barcelona, que puede ser utilizada como laboratorio de pruebas
de
todo el sistema.
Para eso t a mbién sirven
las
ciudades.
Es
�-44-
Es una decisión difícil que no tienen obligación de tomar, porque
siempre
es
hacer más a cargo de lo más que obtengan de
arriba,
nunca de aba j o.
Yo
estoy
de acuerdo con esta fórmula.
Creo que sería
muy
bueno estudiarla. Insisto en que en aquellas autonomías que están
cerca del 25 por ciento,
o lo sobrepasan, del gasto público neto
-se entiende que estoy hablando siempre de gasto público neto
internas- tendr;ían que analizarse los excedentes
transferencias
así
de
obtenidos
para transferirlp s a los poderes
locales
y
que
ellos se acerquen a su 25 por ciento. Añado que debería pensarse,
como ustedes consideraron en la sesión de marzo, la transferencia
o
delegación (no siempre tiene
por delegación también;
~e
¡
ser transferencia,
con la Constitución
puede ser
y los estatutos
en
la mano así es) de competencias al sector local, especialmente en
aquellas
autonomías cuyo
estatuto consagra la descentralización
de la Administración autonómica
en el Estatuto de Cataluña.
como principio,
cosa que ocurre
Sé que en Castilla y León ha
habido
discusiones entre los amigos Aznar y Rodríguez Bolaños sobre este
tema,
sobre
la
posibilidad de transferir
Juventud,
Deportes,
etcétera. No sé en qué ha quedadp el tema y a lo que han llegado.
En
todo caso sé que se han realizado trabajos en
este
sentido.
Sería muy bueno que fuera así.
Hay
contraejemplos de comunidades que han creado
mía- oficinas
de bienestar social de la
comunidad,
-como
la
enormemente
�-63-
verdad que hay mucho ruido, sirenas a todo pasto y a todas horas;
que,
como
decía el señor Pujana no es la mejor manera de vivir,
pero
sirven
para
laboratorio
de
municipales
fórmulas
algunas
la
cosas
sociedad
en
y,
entre
otras,
su
conjunto.
de Barcelona o de Madrid pueden servir
que
sirven
de
Las
cartas
para
probar
luego la ley general incorporaría al resto de
los
sistemas. Por tanto, creo que en ese punto hemos avanzado algo.
En
cuanto a disolver la Cámara,
que quizá sólo en grandes ciudades.
ya he dicho que me
parece
No lo estoy reclamando y
ya
he dicho el porqué.
En relación con el presupuesto,
dijera
el
el
presentar
de
Tarragona
presupuesto,
puede
que
la
ocurrir
lo
que
no
puede
sucedió
en
no sé de
presentaron al alcalde un presupuesto hecho y le
dijeron:
que
"¿Le gusta este presupuesto?
verlo".
habido
producir
El hombre dijo;
"No lo verá.". En fin,
se llegó hace unos meses.
"No sé,
Finalmente, las cosas han variado y ha
un presupuesto aprobado pbr unanimidad,
esta
situación
tengo que
es un poco la situación a la que
pero se llegó
en la que un grupo quería
Alcalde un presupuesto sin que él lo viera.
bueno,
oposición
miembros de una parte de la oposición,
Tarragona,
cuál,
Alcalde
de hecho, aunque a usted le
a
imponer
al
Creo que esto no
es
porque ese alcalde tendría que gobernar administrando ese
presupuesto y no es bueno,
no sería un alcalde al cien por cien,
�-64-
como hemos dicho antes en otro e jemplo.
la ley lo prohibier~,
Aunque
que
prima
español
aunque la Ley fuera la
en las re l aciones entre el Gobierno y
es
posible que se den situaciones
no
el
misma
Parlamento
convenientes
de
imposición de determinados presupuestos.
En
cuanto a la reforma de la ley del Suelo,
le voy a decir
algo, aunque podemos dejarlo para otro día porque realmente ya me
pongo a disposición de ustedes pues me gustaría enormemente poder
entrar
qu~
en una serie de temas
no hemos
tocado.
Traigo
aquí
tres hojas, señor Presidente, sobre financiación local, que no he
podido
para
mayor
para
exponer con todo detalle,;
pero que dejo a su disposición
que figuren en el acta o seian motivo,
discusión.
discutir
territorial,
y
en su
de
una
En ellas se ven tantas y tantas cosas que
hay
día,
í
yo
creo
que el
senado,
que
es
la
Cámara
es donde el Alcalde de Barcelona tiene que venir
a
expresarse y ustedes a discutirme¡.
Ley
del
Suelo.
cuando
preocupaba del empleo juvenil,
ay,!
¿Por
qué?
No
imaginaba
oíj hablar de que
hace tres años,
que luego los
el
Gobierno
pensé:
se
¡Ay, ay,
sindicatos
y
el
Gobierno se iban a pelear por ese tema. Pensé: ¿Qué va a hacer el
Gobierno
con
Volvemos
a
el empleo juvenil ~e no sepan otros hacer
lo de antes.
Resultaba que había una
cosa
mejor?
que
se
�-65-
llamaba Fondo de ocupación comunitaria,
no era competencia ob l igada y,
pasaba
nada.
Pues
sí
que se suprimió,
porque
por tanto, se podía suprimir y no
pasó,
pasó
que
se
perdió
una
gran
oportunidad de seguir haciendo una cosa que estaba muy bien, y es
que
los
ayuntamientos
eran
capaces
desempleada que había en sus distritos,
controlar
perfectamente
haciéndolo
mediante
sin
la
de
a
la
gente
a la que conocía y podía
necesidad
de
¡
realización
emplear
muchos
ordenadores,
obras
enormemente
de
necesarias y no en aquellas en las que al final un poco de
de
la
bombo
fortuna de la gran maquinaria estatal acaba diciendo
las
que hay que hacer.
¡
¿Por qué digo esto en relaclón con la Ley del Suelo?
es
un
poco
modificar,
pueden
porque,
lo mismo.
fuera
tener
si no,
la
en el sentido ¡de decir que
libertad de acción
a
poder
que
los
cubierta
se
quiere
ayuntamientos
financieramente,
van también a hacer el ridículo y todavía van
crear más especulación,
van
Ojalá la Ley del Suelo,
Porque
pagar y,
a
poniendo el dedo en solares que luego no
si lo hacen,
van a
crear
todavía
más
retención de solares y será peor.
Con la mejor voluntad, desde el Estado se pueden cometer las
mayores
equivocaciones,
porque se está lejos del
problema;
no
porque sean malos los que gobiernan, es que está lejos. El Estado
tiene
que aprender a inhibirse,
no por aplicación del principio
�-66-
liberal de que la soc i edad civil lo hace mejor;
esto,
no,
no sólo
es
que también lo es, sino que tiene que aprender a inhibirse
porque
hay
derechas
buena
un
exceso de creencia en todos los
y de izquierdas,
fe
gobernantes
que hace que se quieran resolver
problemas que deberían dejarse
solucionar
a
de
con
niveles
inferiores.
Por
tanto,
modificación
normalmente
de
sí
al protagonismo de los ayuntamientos en
la
Ley
centro,
Suelo,
antiguas
integrad~,
medio
Barcelona,
precios,
en
por
cuenta
que
salido;
las
rehabilita r
degradadas
y se canalizaron para otros fines.
España,
Valencia
ni
tan mal han
en ciudades importantes,
etcétera,
en
se pensaron para
Porque los requisitos que se exigían,
nivel
teniendo
las leyes mejor pensadas,
áreas de rehabilitación
viviendas
del
o
en
su
¿Por qué?
los que había que exigir a
no valen para
Bilbao. ' Seguro;
nivel de sueldos.
la
ciudades
corno
Madrid,
no valen por nivel
No valen:
todo
de
tiene
sus
sistema
de
variaciones .
Sí
el protagonismo de los ayuntamientos y a un
comprometerles en la seriedad, que no prejuzgo ni avanzo, pero la
tengo,
que
no
pueden cumplir.
sea obligarles a cumplir unos estándares que
En Barcelona no se pude hacer una sola
de
protección oficial con los estándares actuales;
al
menos con los que había hasta ahora.
agradecer que la ley,
se
rnetier~
vivienda
no se puede,
De modo que habría
en esas cosas,
no
que
sino que creara
�-67-
otros sistemas de control de seriedad y no éste.
En cuanto a funcionarios, me estaba preparando para terminar
y quizá me he perdido una parte de su intervención.
En todo caso
en Barcelona hay un problema serio de fuga de cerebros. Barcelona
es una escuela de cuadros,
con toda l a "barra",
corno
corno decirnps en Catalufia, con toda la cara,
dec i rnos e n castellano,
trabajo
somos
los empresarios de mi ciudad me dicen
que la gran reserva del mercado
nosotros.
profesionalizado
y
¿Qué hay que hacer?
barato.
Claro,
Ah ~
trabajo
muy
bueno,
van y ahí nos dejan sin
Ese es otro problema enormemente
de
nadie.
complicado
del que podernos seguir hablando otro día.
El sefior PRESIDENTE
El sefior LUIS CALVO
El sefior PRESIDENTE
El sefior ALCALDE DE BARCELONA (Maragall Mira) :
que haya aceptado intervenir en
~ltirno
Le agradezco
lugar, con la brevedad con
que lo ha hecho .
En
cuanto a qué pienso de la relación de la
central
con los ayuntamientos,
quedado
claro
subrayar- es
lo
lógico
que he dicho,
Administración
le insitiría en que -creo que ha
pero me
gustaría
que el Gobierno autonómico haya
volverlo
a
tendido
a
�-68-
reafirmarse
de
inhibi toria
el
esta
lo
ha
podido
resultar
Hace diez
una
Creo que entre todos tenernos que
de
incluso
Todo el mundo sabe quién es
que era un presidente de
generación,
político.
que
un gobernador civil o un ministro.
sabía
consejero.
forma
para los ayuntarnient_os.
alcalde,
nadie
una
años
autonomía
o
un
pagar los costes de
gestación de la criatura,
en el
lenguaje
Por tanto hay que ser enormemente comprensivos en este
;
sentido y ese proceso quizá todav!ia no ha acabado.
Pero creo que
es hora de que vaya terminando respecto de esos costes
porque,
justamente,
ya
ha
pasado
mucho tiempo
y
excesivos
cosas
que
hasta ahora han resultado lógica~ podrían dejarlo de ser.
Eso es
lo
van
que
legitimar
he
tratado
más
por
monarquía española,
reales
para
crear
de
decir y que las
el ejercicio que
autonomías
por
el
se
origen,
corno
a
la
por lo que haga realmente, por sus servicios
una
administración
eficaz
basada
en
la
autonomía,
ni
confianza. Eso es lo que he intentado explicar.
Nunca me arrancarán una palabra crítica a mi
siquiera
mi
Presidente.
Allí
con
él
puedo
tener
muchas
discusiones, pero aqui me oirán muy pocas críticas. Allí creo que
debo ser todo lo duro que tenga que ser, pero aquí no. Pienso que
él hace lo que tiene que hacer,
defendiendo su parcela. Yo vengo
a defender aquí la Generalitat como lugar del que formo parte, no
ya corno persona,
sino corno ayunt~miento. Lo dice el artículo 5 y
el treinta y pico del Estatuto d~ Catalunya.
�-69-
Ahora bien, se han cometido ~xcesos. Usted ha citado algunas
i
recientes equivocaciones y creo que es hora ya de que nos vayamos
sentando todos y que gracias a ámbitos como éste,
repetidos en este país,
política
el de hoy, muy
seamos dapces
de ir generando la cultura
,
que sería factible comd modelo estatal que
necesitemos
para los próximos diez años.
Pediría
una
cierta inhibición como sabiduría por parte
de
las comunidades autónomas, que comienza por saberse inhibir en el
momento
oportuno
más que
inter,venir. Tenemos autonomías muy
1
independ i en t ~inen te de los credos políticos,
intervencionistas,
aunque más chocante todavía resulita en los credos liberales,
muy
poco
que
pido
por
liberales
y muy intervencionistas.
Este aprendizaje
al Estado en su autoinhibiqión lo pido todavía más
f
igual
en
las autonomías
comprensión- porque
sabemos
-~unque
qtie
en
para con ellas
su
proceso
casi
tengo
o
más
tienen
que
afirmarse.
Respecto
a
si fun cionan cómo grandes ayuntamientos
poco inevitable que t odo sea parecidet,
que
esto
está debajo y lo pequeño a
una
crítica,
gran
por
cuestión,
ejemplo,
~o
es
un
lo de tamaño grande a
lo
que está encima .
~
pero :sí en lo que
respecto
se
No haría
refiere
de
a
la
del tema que anteriormente
se
hablaba. Seguramente ahí sí ha habido
un malentendido respecto de
!
lo que se debía de hacer.
�-70-
Mi
Estatutos,
es
menos,
se deberían hacer.
no
que
c~mo
sobre la Constitución y los
'
no se puede* hacer sin concenso o, por lo
opinión sobe la LOT,
A nadie le pasa por la cabeza que
esto fuera una necesidad o una posibilidad.
pero
se
ha hecho.
No se debería hacer,
Digamos que la historia es muy sabia
y
muy
larga. Las cosas nunca volverán a ser como fueron o como hubieran
sido,
si esto no hubiera ocurrido.
Esto es seguro.
Pero repito
que la historia es larga.
Respecto
de la Ley del Suelo ya he dicho lo que
pensaba
y
sobre el sitema de valoración no voy a entrar. Lo único que puedo
decir
es
que lugares como
Madr~d,
Barcelona y
mucho que aportar en el terreno de la valoración.
y
Navarra
Barcelona
son punte+as en el sistema
Navarra
tienen
Concretamente,
de
valoración
'
automatizado.
Hay mucho que aprender de algunos ayuntamientos
y
comunidades autónomas en materia de valoración del suelo.
Sobre
necesidad
92
y
Plan Estratégico debo decir que se deriva
imperiosa que
de evitar
Barcelona
pasar
el
se
sentimo~
de
la
en Barcelona por trascender
el
que ocurra lo gue sucedió en el
siglo
lo ha jugado todo ¡ a una carta y a una fecha
pasado.
y
al
esta fecha se ha producidb una grande o pequeña depresión.
Quiero que quede claro que las fechas míticas, míticas son y que,
'
por tanto , impulsan la vida y la inversión. El Plan Estratégico
~
ha
reunido
a cien entidades de ¡ Barcelona,
como
la
Cámara
de
�-71comercio, UGT, el Círculo de Economía, las tres universidades, el
Ayuntamiento,
todos
ellos
en •1 Comité Ejecutivo.
Usted va
Barcelona a oir hablar del Plan Estratégico y habla López
que
es
de
presidente
Comisiones
de
la
Obreras,
patronal.
importante en Barcelona,
y
Se
responde
Alfredo
está dando
un
a
Bulla,
Malinas,
pacto
social
y adern, s con presencia del poder local,
cosa que en el pacto social estatal no se daba.
Lo
que
que se está haciendo es tratar de diseñar los
trascienden del 92,
denunciando
los
objetivos
capitalizando los factores positivos
estrangulamientos
incluidos los de calidad de vida,
y
demás
temas
y
difíciles,
que van a pasar a ser cada vez
más. Esta sirena que están ustedes oyendo no la oyen en París. En
París
oyen la sirena de dos tonos con una frecuencia mucho menos
alta,
con
una
oscilación
much~
menor y una
eficacia
igual
o
~
mayor, pero con una molestia para los ciudadanos mucho
menor.
Estos ternas que parecen tontos, éste, el del ruido, el de la
polución
precio
trabajo
y
el de la drogodepen~encia,
de la vivienda,
cuando
hay
la inseguridad,
el
del
mercado
del
-desigualdad
que
el de la desigualdad en el
recuperación capitalista
'
quiere decir que las mujeres tienen más problemas para entrar
el
mercado
importantes,
de
pero
trabajo-,
este
tipo
de
que
secundarias, · no lo son y van a pasar
relevantes en todas las ciudades de Europa.
de tráfico,
cosas
etcétera;
en
parecen
a
ser
Ya lo son: los ternas
quien pi,nse que puede basar una
campaña
�-72-
electoral
en unos juegos olímpicos,
en una carta municipal,
se
equivoca. Lo mismo d i go en Madrid o en otras ciudades.
Se
t rata
también
ayuntamientos
ayuden
de
a
que
el
sistema
permita
resolver ese tipo de
que
los
cuestiones
y
se
sensibilicen de que muchas veces' son ellos los que son capaces de
definirlo bien.
Eurociudades:
lo
que se ha pretendido es crear un "lobby",
se lo digo con toda c laridad;
que
Europa sea algo menos
en Bruselas se pretende
prima~ia,
conseguir
en el sentido de producción
primaria, algo menos de carbón, de acero y FEOGA y un poquito más
la
vida
de l noventa por ciento¡ de los europeos,
que
están
en
'
ciudades grandes medianas o pequeñas, porque hoy Europa no es una
referencia
tráfico,
que tenga que ver con su vida de cada día,
ni
en ninguno de los temas que usted
representantes
común
en
de
intercambio
conseguir
la
llaga ,
llamo
sola
tecnología,
de
grandes
'
explosivamente,
que Europa haga
i ndicando sólo;
de civilización,
se
citado.
de estas ciudades se reúnen para hacer
de tecnologías urbanas,
desarrollándose
ha
ni en
infraestructuras,
también para
recom~ndaciones,
que
de
está
tratar
de
sin meter el dedo en
unas directivas sobre temas
que es muy difícil que la propia
atreva a plantear ante sus ciudadanos,
todos reconocemos que sería mejor,
Los
proyectos
que es un sector
pero
el
que
yo
ciudad
siendo así
que
temas de tráfico en el centro
�-73-
de la ciudad, por ejemplo, y otros.
Estas
eurociudades
van a hacer
negocios
conjuntos,
pero
también van a tratar de obtener de Europa unas directivas que les
ayuden
dio
a vivir mejor.
el
otra
"Euroconsorcio" es la formulación que
Ministro italiano de Areas Urbanas.
formulación,
pero
en
todo
caso
le
Puede tener ésta
no
pretende
ser
u
una
estructura rígida, institucional, ni mucho menos; incluso se está
viendo
la
posibilidad
exclusivamente
de
que
institucional,
tengan
Parlamento,
una
composición
no
ciudades y Comisión,
pero también quizá algunas grandes empresas. Esta es la línea.
El señor PRESIDENTE
El señor LISO MARIN
El señor PRESIDENTE
El
señor
ALCALDE
DE
contento de que lo mencione,
yo.
la
BARCELONA
(Maragall
pero no funciona;
Mira):
qué más quisiera
Hay una comisión coordinadora del transporte en la que
Generalitat,
el Ayuntamiento y la entidad,
Estoy
está
creo que incluso
RENFE, y no ha hecho más que una sesión en un año. Es una entidad
que no funciona .
Tiene
que
funcionar,
entre
otras
cosas,
porque
está
pendiente la firma del contrato-programa del transporte público y
�-74-
ahí estan todas las entidades que usted ha dicho, la Generalidad,
el
Estado y la compañia
parte,
de Transporte Municipal que,
por
otra
Y
este
estaba y está en proceso¡ de metropolitanización.
acuerdo,
que ya está tomado históricamente,
está sólo pendiente
de
la firma del contrato-programa,
de modo que cuando se firme,
la
compañia Municipal de Transportes de Barcelona dejará de
ser
municipal y será metropolitana, como es la entidad que la tutela.
Creo que tiene que haber una autoridad única de transportes,
como mínimo de planificación,
llamamos
región primera;
incluiría
sistema
el
de
cercanías,
regional,
de lo que
allí
esta región metropolitana grande,
sistema de metro,
autobuses
autobuses,
por concesión y
la
también
regulación
el
sistema
que
del
de
lo que allí llamamos el "exprés" regional, tomando la
terminología
Mataró.
~nivel
de
París,
que iría desde Vilanova i la
Geltrú
a
Una cosa es el metro y ~tra es este sistema regional; el
metro es ciudadano, lo que pasa es que en Barcelona la ciudad son
muchos
municipios,
el
metropolitano,
corno
se
llama
muy
expresivamente en este caso.
En cambio,
cercanías.
el "exprés" regional es un sistema regional,
Ahí
tiene que estar RENFE,
por supuesto,
quien puede dar hoy el servicio Mataró-Vilanova;
Ferrocarriles
Generalidad
de
Catalunya,
de la
Generalidad,
de
porque es
tiene que estar
y
la
propia
como autoridad competente en materia de transportes,
�'
-75y
tiene
que estar la entidad metropolitana y
gestiona
existe
el servicio.
la
compañia
Pero no existe todavía desgraciadamente;
en Madrid el Consorcio y está funcionando bien,
dicen que podría mejorar.
que
pero
me
La opinión es que de momento tiene que
emplearse sobre todo en el campo de la planificación; en el campo
de
la
gestión,
compañías,
tienen.
cosa
no
ustedes
se
no imaginan
el
patriotismo
pueden imaginar el patriotismo
de
las
tremendo
que
Y se entiende, porque una compañía de transportes es una
enormemente
absorbente;
cada
uno tiene la
gorra
de
su
compañia de transportes. Cuesta mucho coordinarlos, pero lo vamos
a conseguir, porque si no los ciudadanos nos van a echar.
El señor PRESIDENTE ...
�~~ NAT
:
C.:,t-t\ ~~v
¿.0 1\)t~. •e' $
tt Hf\ , '' Au·rui-J;::)\1.1es. - )
=t•.:; "Dé: R A u'>. t-o- ~
\,) t''-i ~")/\( r) ( 5
:..-t{
~
·- - -- - - -
- ··
-+
''
L. -CRJN O M. t -il
~
1
Jn GJ t:: }~
&Lp u\)? t¡'}l"l
~IV {~
1fD {l-e l:/1 )'/
- - - - - - -- 1·
1
')
0
~ol4~
\_) n ""L,nr
'
1fN
f tl-1 Í1 c'"' JA &~
úVt t1) i ~1,.1
~
( s~~J{A~
t:·N
/!~J é; T
~-
u
r,
4
·tt? '1J11/7 cw 1
~
-
(-, .
Sr! .
~.
rt
LL
1
f
t)cS
[ _,_,
~ e~ .~~
f!JtJ ILiWú.J
_¿¿ fa__.;uys)
/) ( -
IA_o. .
FA
tt"' l.t j
r tev;
1
Tl?r.,11' s·
1
el) 11 1~ )p¡_'"j
�."
L
14_,t!lrrt
c---&N-\)t
íA ~ F-J
t'-t
L.-
Pit , 0J¡/1\
t.
( u·~ v e
(
-~ hv~ fZ.XrJ
t-L
_e.ll
)
----
~
'------~--~-----
------~~·.--
r
t1t
lv1 c:r
f'r
Ji)¡ 1?
/frJy e¡ v ~
n;-
1
f t/1 t-h ·n rtJ
t
t:-L
,---...
l
t1 <J--
~ ~"- IDZJ¡_; .--
�.A
et_.;'(",•t./j
~ ~-..
o le__
~
·~/¡
t-
~;>.
~ 'f~
-t
~' ~~l. '
r~
{
tt1 c."'.-~ ~
1
�~.
1
.r
: AJ
,··~¡m¡;; ~~
" ( ~~S [LJU~
~
1/.
(M.¡;¡
.) ,.,__ ¿,_.
-.._,..;'
'
r~
r~
{
I/'-
¿.
~(¿. ~.
~··
.
Jf)o
.~ (T'?
/
c-..
"' 'MV< '
v\.yJ
•
-
~
t5WJt 2.sv '
e) 1
L J;:;
1\.
r
·
e::,
g ?S ~-~~ t1
: ti
Jf-y 1 0
0
�(_
/
(/1
;l
J.._.__'~' "" "("--
f i ~~ ~ ~--- V'"'"" J
\ _,.M, l
..."'
..
'
c.
\
~r'~~
o
r
n~
~;f'
��---
f fty¿_
t1
l
~V\ l -
l
w \0.,~~ 1='
r
I-tA '/
r~<Á--Ú;;
LteJ
~
~
-
WG>--(7
B· ~~
.
)
+
L-6\V¡ ~ YH:'W
h ·¡ )N
' (\ t 1-.l o 5
G. u\.:;,---n. \:::.1.. L ft:
0) f>c 0
~-~
/\J..:_ \e
(U
0 ~q.
S.
JU\)
( r1. J1J'J )
._,.,
ev"?Y1)
((;)a .
O()~
ft-1
roo . (fl)\) ~
Av u t:y{ 11 o S . rh 1i ~
~"f U~
Lf C 'ólr\J
~
,
\::tJtrt-t c1 5
ricN r ~
L L trvv-trrJD
...
ú
e
~ GJ.tU-1-1--- a.-4~~
- ~úu_.. f2; .
�
Dublin Core
The Dublin Core metadata element set is common to all Omeka records, including items, files, and collections. For more information see, http://dublincore.org/documents/dces/.
Title
A name given to the resource
09.01. Activitat de representació (com a Alcalde)
Date
A point or period of time associated with an event in the lifecycle of the resource
1982-1997
Description
An account of the resource
Aquesta sèrie agrupa els documents sorgits de la funció representativa de l'exercici del càrrec d'Alcalde de Barcelona.
Dublin Core
The Dublin Core metadata element set is common to all Omeka records, including items, files, and collections. For more information see, http://dublincore.org/documents/dces/.
Identifier
An unambiguous reference to the resource within a given context
4100
Title
A name given to the resource
Comissió d'Autonomies i organització i administració territorial / Intervenció de l'Excm. Sr. Pasqual Maragall al Senat
Type
The nature or genre of the resource
Discurs
Creator
An entity primarily responsible for making the resource
Maragall, Pasqual, 1941-
Format
The file format, physical medium, or dimensions of the resource
Textual
Spatial Coverage
Spatial characteristics of the resource.
Cortes Generales, Senat, Madrid
Language
A language of the resource
Castellà
Subject
The topic of the resource
Federalisme
Espanya plural
Autonomia
Govern
Territoris
Acció política
Date
A point or period of time associated with an event in the lifecycle of the resource
1989-05-03
Provenance
A statement of any changes in ownership and custody of the resource since its creation that are significant for its authenticity, integrity, and interpretation. The statement may include a description of any changes successive custodians made to the resource.
Aquest document forma part del fons municipal de l’Ajuntament de Barcelona (productor de la documentació) i és còpia digital de l’original custodiat a l’Arxiu Municipal Contemporani de Barcelona.
EAD Archive
The Encoded Archival Description is a common standard used to describe collections of small pieces and to create hierarchical and structured finding aids.
Level
The hierarchical level of the materials being described by the element (may be other level too).
Document
Discursos i conferències
-
https://arxiupmaragall.catalunyaeuropa.net/files/original/30/1293/19921019d_00507.pdf
54ae551efbeccef0977eaeb2029f4314
PDF Text
Text
19 d'Octubre de 1992
Intervenció de Pasqual Maragall a la Jornada d'Estudi i
Debat (Mitjans de Comunicació i Política) organitzades pel
PSC
(Rosa Conde, Jordi García-Carldau, Joan Granados, Mario
Onaindía i Joan Tapia van ser els altres ponents a la
Taula sobre "Política i Mitjarls de Comunicació a l'Estat
de les Autonomies)
Yo creo que tendría que hablar un rato en castellano para
decir cuatro cosas que a mi me parece pueden ayudar a
centrar lo que finalmente airé sobre los medios de
comunicación y el Estado de las Autonomías.
Y esas cuatro cosas se refi ren a la constitución no
escrita sobre la relación ent e la política, el dinero y
los medios. En definitiva, segulramente nuestra sociedad se
mueve públicamente entorno a esos tres vectores.
Hay una ecuación de Churchill muy famosa que no da razón
de lo que es la democracia, to talmente. Hay otro dictum,
otro dicho, que yo creo que la da un poquito más, porque
más que una ecuación es un equilibrio que dice que unos
mandan y otros gobiernan.
No es bueno para la sociedad qua los que mandan, a la vez
gobiernen. Cuando los que gobiernan además mandan, malo
también, si no véase lo quO ha pasado en la Unión
Soviética con la creación de una nueva clase, que no sólo
gobernaba sino que seguramente Oocialmente era otra cosa.
Aquí, en la democracia, se trata de que las clases
medias, más numerosas, impidan o maticen, en todo caso,
con el voto lo que los más poderosos económicamente harían
si pudieran.
Este es seguramente el secreto de la
�democracia. En la cuestión de si lo que tienen que hacer
es impedir o matizar, pues ahí empieza en realidad la gran
discusión. Por parte de los más ricos, o más valientes o
más afortunados se trata quizás de volver una y otra vez a
los
la
democracia
censitaria,
donde
votan
sólo
propietarios. Un poco lo que pasa en el suburbio
americano, que tiene como resultado la inexistencia o la
muerte de la ciudad central y por tanto, de alguna forma,
la muerte de la democracia misma, puesto que la mezcla de
clases en que consiste la ciudad y en que consiste la
democracia, desaparece.
Quiero decir con esto que los que mandan tienen un deseo
permanente de gobernar y de hacerlo a la vez sobre la base
de segregar, de segregar el territorio de forma que se
viva por parte de unos en un lado y por parte de otros en
otro. Y, por tanto, no se produzca esa mezcla que a través
del voto da los impuestos altos y la redistribución.
Impuestos altos no en el sentido, ahora polémico, de una
política fiscal determinada sino, en general, la
existencia de un sector públic redistributivo.
En este panorama entran entonces los medios de
comunicación. Los medios son el medio que crea, condiciona
o difunde la opinión y por tanto el voto. De ahí la áspera
lucha sobre los medios cuando el poder político está en
manos de lo que podríamos llamar las clases medias, del
pueblo en general. Porque si tuviéramos que resumir dando
una fórmula de moral - de moral política, se entiende deberíamos concluir que ni el poder ni el dinero deberían
poder dominar totalmente los medios y que tendrían que
haber límites formales a esas influencias.
El respeto a esa norma de equiciad ha sido y será el centro
del debate llamémosle constitu4ional permanente. El debate
sobre las formas de la política, que es tan importante
como el debate sobre sus cont nidos, aunque no lo puede
sustituir constantemente. Ra'mon Obiols ha hablado a
menudo sobre esto. Y tamb i én Lorenzo Gomis, en un
delicioso artículo publicado hace algo más de un año en La
Vanguardia y que yo he citado varias veces. En ese
artículo Gomis decía precisamente que los ricos son gente
que también lo pasan mal porque tienen sus problemas, y
�sus problemas de privacidad y de seguridad y otros... Y
que, sin embargo, lo que la gente no quiere en una
sociedad capitalista es que, como he dicho yo al
principio, ni que los ricos manden mucho, es decir
gobiernen, ni que los gobernantes se hagan ricos. Esta es
un poco la moraleja de esta historia, que en el fondo no
es una historieta sino que els el fondo, repito, de la
constitución no escrita de la política que vivimos.
En nuestro caso, yo creo que los límites de esta
constitución no escrita no loS establece la ley, muchas
veces los establece la costumbre, incluso el poder de
hecho de la corporación mediática, lo que a veces llaman
ustedes la profesión, que viere en constante problema de
conciencia. O la empresa, o la conciencia, o la verdad, o
la corporación, o el respeto a la privacidad, o el
mercado. En todo caso, lo que seguro es cierto y que no
está escrito en la Constitución pero funciona es que los
países de democracia robusta cuentan con "instituciones"
mediáticas sólidas; que además se posicionan con relativa
independencia y que optan, cosa que yo recuerdo a menudo a
los directores de nuestros medios de comunicación aquí.
Por ejemplo, los grandes medios de comunicación americanos
o ingleses optan su posiciónlen las elecciones o en los
congresos, cosa que no siempre ocurre en nuestro país.
Dicen : "este señor lo ha hecho mejor que el otro" y "este
diario está a favor de lo que dice este señor y no de lo
que dice el otro". Y esto en nuestro caso no suele ocurrir
- ha habido ejemplos muy recientes, este fin de semana- .
En nuestro caso se suele hablar de que "no conviene para
el bien del país que estas di4isiones existan" o se suele
matizar muy hábilmente para no tener que decir lo que
seguramente se piensa, porque:se piensa, se cree, que si
los medios tienen opinión pueden perjudicar al equilibrio
político o pueden perjudicars0 seguramente a sí mismos.
Yo creo que es bueno que haya medios que sean tan fuertes
como para tener opinión propia y no tener que temer nada.
Esto forma parte del equilibrio ecológico -vamos a
llamarle así- del sistema político, de esta constitución
no escrita de la que hablaba.
�•
Nuestro caso es muy singular. Ayer un diario de Girona
publicaba diez anuncios de la que podríamos llamar el
conglomerado del Gobierno,¡ del Gobierno catalán.
Mejor dicho, eran nueve anuncios del Gobierno más uno del
partido que tiene la mayoría eh este Parlamento y en este
Gobierno. Huelga decir lo qüe esto representa desde el
punto de vista práctico. NO hay ninguna ley que lo
prohiba, no hay tampoco cuestiones de buen o mal gusto,
porque los anuncios estaban bien hechos, no es un tema
simplemente ni legal ni formal, pero es evidente que tiene
que ver con un desequilibrio que puede perjudicar el buen
funcionamiento del sistema.
Si no hay oposición, ¿qué ocurre? Ocurre que en España,
desde mi punto de vista, y en Cataluña en particular
también por otras razones, si ho hay oposición suficiente,
los medios la hacen. Y no hay Oposición democrática cuando
el pasado pesa demasiado. Y eh España pesa demasiado. La
derecha en España se ve afectada por la historia y esto
descompensa un poco la situación política. Pesa también de
una forma distinta en Cataluña. Cataluña como tema, como
tema único, nos satisface, nqs interesa y, sin embargo,
nos empobrece. Nos empobrece y nos satisface como
catalanes, no ya como ciudadanos de ámbitos mayores. Como
catalanes nos sentimos impelidds, estamos necesitados de
hablar de un tema que la historia no ha respetado, que es
Cataluña. Sin embargo, sabemos que corremos el riesgo de
empobrecer nuestra ciudadanía.
Es cierto que en Cataluña existe un cierto monopolio, todo
es relativo en esta vida. La famosa fórmula 2+2+2 que
hemos utilizado varias veces para hablar de dos medios
impresos, dos de radio y dos televisivos, que a veces
parece que quieran ser 3+3+3 si les dejan, es algo que
realmente pesa en la vida de este país y que, además, como
contribuyentes hemos estadc todos de alguna forma
dispuestos a permitir durante un tiempo, en la medida en
que seguramente habla, y hay, tina misión cultural que esos
medios debían de cumplir y que el propio Director General
de TVE reconocía que existía. De todos modos, no se puede
abusar, no se debería de ab^sar, porque finalmente si
mucho se estira la cuerda al f^nal se rompe.
�Aquí deberíamos introducir propiamente lo que podríamos
llamar la visión territorial de esos problemas de
constitución informal o no escrita. Si yo abro los diarios
de hoy veo cosas muy interesantes, que tienen que ver con
esto, como por ejemplo que se está pidiendo la cesión del
100% del IRPF y si nos descuidamos también el nuevo
impuesto todavía no existente de la matriculación, que yo
modestamente creía poder reclamar para los Ayuntamientos
en su día, pero... en fin, á nos han pasado la mano por
delante...¿Por qué para los Ayuntamientos? Pues porque son
los que pagan el coste de la congestión de tanto vehículo
como hay, pero sobre esto seguramente nos acabaremos
entendiendo porque yo en estelmomento políticamente soy
muy optimista. Creo que se esta formando un centro, que no
voy a llamar constitucional para que nadie se ofenda, pero
si un centro político en este país que va a permitir
modificaciones de esa constitución no escrita importantes
en el futuro.
También se puede leer en la prensa de hoy un artículo cuyo autor está aquí presente - titulado "Acabemos con
Madrid". ¡No hay para tanto!. Y le he dicho al autor que
incluso estoy dispuesto a esqribir un artículo que se
titule "Ala Madrid" o algo por el estilo. Creo que no hay
para tanto y eso es importante. Es muy importante que
Madrid no se deprima (lo digo totalmente en serio, esto no
es
una
ironía ni es una broma).
Para
buen
el
funcionamiento de este sistema mediático-político es
enormemente importante que Madrid tenga una conciencia
clara de lo que es y de lo que seguramente tiene que ser
en una España nueva, en una España que se hace más desde
la periferia hacia el centro que al revés, en la que el
proceso de españolización o modificación de mercado a
través de las privadas es un proceso real, y que se tiene
que reconocer. Proceso que ha ci tado lugar a una reacción de
la Televisión de Cataluña, positiva yo creo, pero una
pérdida de gas de la TV Espaola en Cataluña, con los
problemas que aquí se han mencionado, y en el cual la
inexistencia de los medios de televisión local, en el
sentido fuerte de la palabra y los medios casi diría de
radiodifusión, no ayuda. No ayuda porque no acaba de dar
cuenta en el sistema de los meldios de la pluralidad o de
la complejidad que el país tiene en el sistema de lo
político. Lo peor es que esas pérdidas que el sector
�privado ha producido en el público, admitidas en el sector
público autonómico de alguna forma y no tanto en el
estatal, llevan a una disminución de la competencia de la
televisión en catalán y de la radio en catalán. Y por otra
parte no tenemos el consuelo de la existencia entre
nosotros de una televisión valenciana o balear que se
pueda ver, cosa que a los ciudadanos de Barcelona les
encantaría.
Yo creo que Madrid tiene que aceptar que la dialéctica con
Barcelona es enriquecedora para Madrid y lo es para
España. Creo que, como ha dicho Eliseu Climent, la
dialéctica entre Barcelona i Valencia
(aquí
Pasqual Maragall pasa,a hablar en catalán)
és enriquidora - ha de ser enriquidora - per a Barcelona i
per a València. I que Barcelona aixà ho ha d'acceptar, com
segurament a València- els meus avis són alacantins hauran d'acceptar que els alacantins no són valencians,
que són alacantins, o monoveros, com diuen els del poble
de la meva àvia. I hem d'acceptar des de Barcelona que
l'existència de Girona significa alguna cosa més que un
punt en el mapa.
En aquest país vivim una mico amb la síndrome del Pont
Aeri i no ens adonem moltesivegades que el Pont Aeri
desgraciadament és quasi sempré one way. El Puente Aéreo
va y vuelve, va i torna i serbla que hi vagi gent d'aquí
cap allà i gent d'allà cap aquí. Doncs no. El Pont Aeri és
un dos terços o tres quarts catalans que van a Madrid, i
quan torna, catalans que tornen de Madrid. I això que
nosaltres estem disposats a pagar aquest preu (ho dic en
un dia i en una ocasió en què justament el Pont Aeri ha
servit per una altra cosa, afortunadament i molt
positivament). Jo crec que a I+ adrid haurien de saber que
nosaltres aquest preu el pagueml a gust, entre altres coses
perquè són molts els barcelonins que els agrada Madrid,
com a ciutat. I tanmateix han de saber que és un preu, han
de saber que és un cost, i queies fa per alguna cosa. En
definitiva doncs, haurien d'jentrar seriosament en la
política de gestos i en la políttica de sensibilitats, que
moltes vegades estalvia molts duros i molts problemes.
�Aquí avui no hi ha gent de València, que representi
Valencia - si no és el Director General de RTVE - ni de
Girona. Si que n'hi ha del País Basc, i això és enormement
positiu, i jo crec que ens hem d'anar acostumant a que
sessions com aquesta són les que representen autènticament
el retrat del país, més que no pas aquelles que es puguin
realitzar exclusivament a Madrid o exclusivament a
Barcelona.
No conec per dins quina és la relació professional entre
el col.lectiu professional del$ mitjans de comunicació de
Barcelona i el col.lectíu de€Madrid, i em pregunto què
significa el naixement d'una ncbva Espanya plural, federal
í amb un nou equilibri centre-perifèria en el món dels
media. Curiosament, avui, crec jo, hi ha una premsa
nacional, entenent per nacional, en aquest cas, nacionalespanyola, més equànime segurament a Barcelona que a
Madrid. I això és un fet a remarcar, un fet curiós. La
premsa de Madrid curiosamen4 és més local, és menys
nacional des del meu punt de vista. Per exemple, l'altre
dia quan vaig arribar a Madrid, per assistir a la
inauguració de la Fundació Thyssen, em van preguntar si
sabia "lo último que había diciho Matanzos" i jo no sabia
qui era Matanzos. Yo no sabia quien era Matanzos y me
consideré un poco descolocado, però no vaig tenir la
impressió de ser un provincia,vaig tenir la .impressió que
els que parlaven de Matanzos jeren uns provincians que
parlaven d'un tema local que no forçosament ens havia
d'interessar a tots, com abans quan el locutor de TVE
arribava al espai meteorològic i deia "está lloviendo",
estava plovent a casa seva, a l'entorn del "Pirulí", però
no estava plovent a Galicia o a Catalunya. Això ja no
passa i tanmateix és veritat, i és un fet a considerar,
que alguna premsa vasca i un sector de la premsa catalana
en castellà és més premsa nacional en el sentit en que ho
diu la Constitució quan parla d4'Espanya com a nació que no
pas una bona part dels medis o pe la premsa de Madrid.
Crec que aquest és un nou servei de l'Estat de les
Autonomies, de l'Espanya de leS Autonomies, o si ho volen
vostès, un nou servei de les Autonomies a Espanya o a
l'Estat. Que Madrid conegui millor Espanya, que tingui
menys mandra, que viatji més, pom avui, és una de les més
�grans esperances, perquè sinó serà la perifèria la que
viatjarà, però cap a una altra banda.
S'han d'acceptar idiomes diversos, saber descomptar el
valor del passat en els èmfasis excessius que de vegades
tots tenim, uns i altres, les incomprensions mútues, i dir
clarament que des de Catalunya i des de les ciutats
catalanes i des de Barcelona e particular esperem molt amb temor inicialment, pero4en definitiva amb una gran
esperança - de la creació d'un mercat únic mediàtic a
Espanya no necessariament uniformista. Som molts els que
pensem que hem de defensar Cadascú el que és nostre i
tanmateix que aquest país - el$nostre país, Catalunya - no
es pot convertir en una Insula'Barataria. Som bastants els
que pensem així. Som la majoriá.
i
Per últim, jo crec que el ques'està vivint avui a nivell
europeu pot ser el marc d'una¡trajectòria positiva en el
sentit dels problemes que hem parlat aquí. L'afirmació de
la subsidiarietat a Maastrichtvol dir amb tota certesa la
necessitat d'un poder pròxi4 de més autogovern, de
ciutadania europea, i per tant jo penso que en aquest cas
queda molt clar que els àmbits més amples no sempre
imposen un distanciament.
Crec que tot això és el que nosaltres podem demanar de la
professió i el que ens podem demanar a nosaltres mateixos.
�E
�9fri t4
uvae,
frs //
L'ALCALDE DE BARCELONA
¿:-trUjuti~
741(it //t tt./14—,/
tit,
t-u»Lm.
UkCalt CE'CLA
f
Ü/r/I-X3)
roL)
7\11'0,n/tara
i ji L9 fl
)1n
IkÁCiitk
,
9
C.
14A)
ti
( \re ec-v-v2
t/uc./(-3 (
v-tovL
WASO
rueLJA"()k4v11"
�L'ALCALDE DE BARCELONA
(-U-te
V
c„.04-49
ct L
c.&
/144-e> sIL
\z'
ice
C44t., ' I
�L'ALCALDE DE _BARCELONA
o VI'
V
(.7
h
tu ()Al',
)0-6 1-
eit.,NCLL
Å2•1
(crifrikA
^c4--)
61`t,12). 41A ' QI
h
tt.i,
,CLA.,",
LAI
(1-‘1 1 LL¿'11‘1`".
4.`
(S
cfLA titt).,_10 /611U/Cat&
ett4
I 14.
Gov-5
t2–
rço
UÁ,
F
dds¿jre
k
el.L.,,U.Á-LQ
�L'ALCALDE DE BARCELONA
\i---\n UU.(A.
Qt1
c¿k
e/1-
a ct„,14.
etfiA-1
-ek
L')
bu_
62
o
ti'
y I.) L4AQA (Q—e
LAL.tiAtskAA
kiU.t&L \c,
)1A, C
Vs),
'
(J-k‘k-2-£7
ti ft.e.,( ILLÍ
■f.
�L'ALCALDE DE BARCELONA
LAAI
ciu
e,"/"1,0
1
("eilk.:
Li
'
bLA-jCi-"In
-u
UtL;/1/
_JA
n7v9-1/
k:.
S
Yrr-
1/119N3v,
f
P<\,
tirAP'j
wAy.A.A.m)
kílue„L„
�Ji
t/
^OIM ^^^►^;^ t,
¿
c_1 ,t,
L ,-?4^-.,c
,'L;e.-^;^
¿ ¿í2ó
JL
-C
i
^ ^-^-
J
t44v 4 3̀—
J
( -")%1_1
p
^7.^^µ•
k vt
CQ^iV ¢t,.
l ^it.
_j
^^
jti^^ry
t^
ï ^ex1k,.^.v ^
J
^^-^^^---^--:
^
:-f
^
0ð
v ^^ ^ a^.tQ
e ^^ 1
4L
,
j
c ..
^
Avda. Rius i Tauler ; 1-3 08004 BARCELONA
Tolf . fq^1
(L
-&
^wot^id iti:e ReAieeenGeuvcc.
l_
,,
tilnicnutrluna;
!' "^
)
�
Dublin Core
The Dublin Core metadata element set is common to all Omeka records, including items, files, and collections. For more information see, http://dublincore.org/documents/dces/.
Title
A name given to the resource
09.01. Activitat de representació (com a Alcalde)
Date
A point or period of time associated with an event in the lifecycle of the resource
1982-1997
Description
An account of the resource
Aquesta sèrie agrupa els documents sorgits de la funció representativa de l'exercici del càrrec d'Alcalde de Barcelona.
Dublin Core
The Dublin Core metadata element set is common to all Omeka records, including items, files, and collections. For more information see, http://dublincore.org/documents/dces/.
Identifier
An unambiguous reference to the resource within a given context
4199
Title
A name given to the resource
Política i mitjans de comunicació a l'Estat de les Autonomies. Dins les Jornades d'Estudi i Debat organitzades pel PSC
Type
The nature or genre of the resource
Discurs
Creator
An entity primarily responsible for making the resource
Maragall, Pasqual, 1941-
Format
The file format, physical medium, or dimensions of the resource
Textual
Spatial Coverage
Spatial characteristics of the resource.
Hotel Palace, Barcelona
Language
A language of the resource
Català
Castellà
Subject
The topic of the resource
Partit dels Socialistes de Catalunya (PSC-PSOE)
Mitjans de comunicació
Autonomia
Societat
Barcelona
Acció política
Model social
Date
A point or period of time associated with an event in the lifecycle of the resource
1992-10-19
Provenance
A statement of any changes in ownership and custody of the resource since its creation that are significant for its authenticity, integrity, and interpretation. The statement may include a description of any changes successive custodians made to the resource.
Aquest document forma part del fons municipal de l’Ajuntament de Barcelona (productor de la documentació) i és còpia digital de l’original custodiat a l’Arxiu Municipal Contemporani de Barcelona.
EAD Archive
The Encoded Archival Description is a common standard used to describe collections of small pieces and to create hierarchical and structured finding aids.
Level
The hierarchical level of the materials being described by the element (may be other level too).
Document
Discursos i conferències
-
https://arxiupmaragall.catalunyaeuropa.net/files/original/30/1296/19921111d_00514.pdf
6cced0e84147d526d834a60e4b7d6fab
PDF Text
Text
E""' ^ ^
^
^ • ..^
VISITA DE L'ALCALDE A L'INSTITUT DE BATXILLERAT "CARLES RIBA"
11 de no embre del 1992
1
�Bon dia a tots. Encantat de cbneixer-vos.
Estem en una ciutat que, con tothom sap -no només aquí, sinó
també a fora-, acaba de paesar una etapa important de la seva
vida.
Barcelona és una ciutat molc antiga, una ciutat que té 2.000
anys, de manera que, contra el que es diu a vegades, no ha
canviat significativament. HO canviat molt en alguns aspectes en
els darrers deu anys, i moltparticularment en els darrers tres,
quatre o cinc anys, però si agafeu la història de Barcelona, la
seva estructura, el lloc on èstà, la seva relació amb el mar i
amb el territori, la seva composició cultural, tot això li ve de
molt lluny. Ara fa pocs ' nys celebraven el mil.lenari de
Catalunya; doncs, si Catalu ya té mil anys, Barcelona en té dos
mil.
Barcelona va néixer aproximdament l'any 8, 10 o 12 abans de
Jesucrist. Era una petita olònia, amb una part segurament
ubicada a Montjuïc i l'altra una colònia romana, que ja sabem
que estava -els seus inicis encara hi són- al Mons Taber, entre
l'Ajuntament i la plaça del Rei, on hi ha les columnes d'Hèrcules
a la seu del Centre Excursionista de Catalunya. Aquesta colònia
es va anar extenent, però es ira extendre d'una forma relativament
lenta al llarg de la història sempre amb unes muralles, de les
quals encara queden uns vestigis, tant a la banda de davant, amb
la porta que donava als campe i que és el Portal Nou -a la plaça
de la Catedral, davant del Col.legi d'Arquitectes-, com a la
banda de mar, que segurament Coneixereu menys, però si baixeu pel
carrer Ciutat -mirant de front a l'Ajuntament, el carrer estret
que baixa a l'esquerra, queldesprés es diu Regomir-, hi ha un
moment, a mà esquerra, que hijha un centre cívic, que es diu Pati
Llimona i a través del qual -ier què hi ha una paret de vidre- es
veu perfectament un portal qUe era el Portal de Mar. Això es la
Barcelona romana, que s'extén amb Jaume I, amb Pere el Gran, i
que arriba amb unes muralles fins a les Rambles i la Via
Laietana, primer, i més endavnt fins al Paral.lel i les Rondes.
Fins al segle XVIII, llevat d'una petita extensió al Raval,
Barcelona viu dintre d'unes muralles molt reduïdes. La Barcelona
on nosaltres vivim és una Barrcelona molt diferent a la que han
viscut el noranta per cent des barcelonins que han existit.
'Nosaltres vivim a la Barcelona que va néixer el 1860. I va néixer
de l'expansio dels seus ciutadans, de les seves ganes de créixer
i de la seva no acceptació de les muralles que li havien estat
d'alguna forma imposades, 'Per què les muralles van començar
essent una defensa però van apabar essent una defensa per part de
2
�Va passar que l'arc de tir dels
l'exèrcit contra Barcelona.
canons que estaven situats a la muralla tenia un alcanç, i en
Aquest radi s'acabava
aquest radi no es podia c onstruir.
-Provença/Passeig de Gràcia,
justament a la Pedrera
aproximadament-, i, per què us en feu una idea, tot aquest camp
no fa cent o cent cinquanta ar ys encara no estava construït; eren
camps,
i eren camps per què militarment estava prohibit
construir-hi res.
Aquesta Barcelona que sempre \ia viure amb la impressió que estava
constenyida, molt densifica a, molt plena, en la que no s'hi
cabia, que no tenia condici ons de salubritat, va aconseguir
finalment, el 1860, gràcies a un Real Decret de la Reina Regent i
al Pla Cerdà, trencar les muralles i escampar-se. Com que aquest
camp estava sense construir, aquest Eixample va poder ser molt
racional, i aquesta és la disposició que ara tenim.
L'Eixample és un dels centrEls de ciutat que millor funcionen a
Europa, i fins i tot diria que al món. Funciona millor per què
dóna alternatives nombroses i fàcils d'entendre, per a molts
recorreguts, o, per dir-ho d'una altra manera, per què el mateix
recorregut és pot fer de ormes diferents, alternativament,
segons la conveniència i sènse perdre temps. Es un sistema
ortogonal, quadriculat, molt senzill, escapçat en els angles -el
que permet l'aparcament, i ja en aquella època en què
pràcticament no hi havia cotes-, fet amb una anticipació molt
considerable, i que ara té alguns problemes de gestió però que
funciona molt millor que els cascos antics, com Sarrià, Sant
Andreu, la Teixonera o qual.sevol dels espais més congestionats
que l'envolten.
Us he posat aquests exemples per què físicament són els dos cors
de Barcelona: la Barcelona romana -després gòtica- i la
Barcelona del XIX, la de la gran expansió industrial. Però també
per què entengueu quin és l'estat d'esperit d'aquesta ciutat.
L'expansió industrial es fa er què hi ha diners, per què hi ha
uns senyors que els tenen se'ls volen gastar, que volen
invertir. I es fa també per q4è hi ha una classe treballadora que
empeny, té força i reivindica. Sense una burgesia poderosa, amb
diners, amb ganes de fer, envoltada d'artistes, d'arquitectes, de
professionals, d'oficials, 4e menestrals que saben treballar la
pedra, el ferro, la fusta o el guix, no hauríem tingut
l'Eixample. Però sense una classe treballadora exigent, conscient
de la seva pròpia vàlua i!deis oficis que sabia fer, poc
disposada a conformar-se am$ un nivell de salaris excesivament
baix, tampoc no hi hagués hagut un incentiu per a la burgesia a
l'hora de treballar en unes 9ondicions de més gran civilització.
3
�Per què la burgesia, qualsevo: classe dominant, sempre ha tendit,
mentre no se l'obligava, a dormir-se una mica sobre la situació
i a no millorar massa la sociétat si des de baix no se li exigia.
Això ha estat sempre així, i aquesta exigència de vegades ha
estat violenta, d'altres reformista, pacífica, sindical,
etcétera. A Barcelona va ser molt violenta. Barcelona va ser una
de les ciutats més violentes del segle XIX, però, també per
aquesta raó i l'altra que he dit, una de les que més aviat va fer
una evolució important. Més éndavant, en els anys vint, en deien
la ciutat de les bombes pel terrorisme que hi havia, un
social, no nacionalista com ha estat
terrorisme sindical,
després. Era un terrorisme qué provenia del fet que els sindicats
de treballadors, alguns d'ells de caràcter anarquista i
llibertari, es defensaven amb l'acció, violentament, del que ells
consideraven que era l'opress_ó de la classe patronal.
El 1835 va haver-hi el qu es considera la primera revolta
popular en aquesta ciutat, la primera revolta popular moderna. Ja
sabeu que a Madrid n'hi havia hagut una abans, el "motín del
hambre" amb Carles III al segle XVIII, però va ser diferent, i
diu molt de la psicologia d'una ciutat i una altra.
El "motín del hambre" es va er per què Carles III, que era un
rei il.lustrat i reformador volia acabar amb algunes de les
tradicions més antigues de la ciutat, entre elles la del
sombrero, l'"embozo" i la cap , que eren uns vestits tradicionals
però permetien que els delinqüents passessin desapercebuts, i es
va aixecar una gran revolta popular. La revolta popular de
més moderna, industrial, sense
Barcelona és una revolta mol
causa aparent. Unes copies diuen que va començar per què els
a la plaça de la Barceloneta (la
toros van sortir del toril,
primera que va haver-hi a B rcelona), i la gent va començar a
córrer, sense parar fins a çremar l'església que hi havia a la
Plaça Real -de resultes d'adluesta crema va sortir la plaça-.
Finalment, va ser una revolt popular que va acabar cremant, no
només convents, sinó indústries; una revolta anti-industrial, en
el sentit d'anar contra la màquina. S'hi va cremar la fàbrica
Bonaplata, una de les primeres tèxtils importants del país, i els
obrers la van cremar per què estaven contra la màquina que els
treia feina, per que el que abans es feia a mà ara ho feien les
màquines i la gent anava al carrer. Això, per què veieu el
component treballador. El c mponent burgés eren els Bonaplata,
les famílies que feien els seus palaus -que a Barcelona no són
mai de la magnitud dels de Madrid, París o altres capitals-.
*
4
�Barcelona és la més gran ciutat d'Europa no capital. I em penso
que això la defineix bastant. Es a dir, és una ciutat d'una gran
ambició, és la més gran, pe rò no és capital d'Estat. I al no
haver-ho estat, no té ni les pegues ni els beneficis de ser-ho.
Moltes de les coses que passe n en aquesta ciutat -en el terreny
econòmic, per exemple-, tenen a veure amb aquest fet.
Barcelona s'ha fet, ella mateixa, més escoles, més museus, més
orquestres, més conservators, més hospitals dels que hagués
tocat si no hagués tingut tanta ambició. Barcelona copia de les
capitals. Com és la més gran de les no capitals, copia de ciutats
que són capital. Ens mirem a París, que ha estat el model durant
segles -al XVIII, al XIX, a XX, i jo diria que fins i tot arai que és potser la ciutat mis semblant a Barcelona. Barcelona
tracta de fer el que tenen lek capitals, però sense ser-ho.
La diferència esta en que a la ciutat que és capital, l'Estat,
que hi resideix, paga els serveis que necessita d'aquesta ciutat.
Així veiem, per exemple, que a Madrid, a Paris o a Londres, ara
mateix, hi ha una colla de museus, que tots coneixeu -el Reina
Sofia, el Museu del Prado, 41 nou dels Thyssen-, i unes altres
instal.lacions culturals o polítiques, cap de les quals ha estat
feta per la ciutat; les ha fet l'Estat, que, en aquest cas, viu a
Madrid.
En canvi, què ha fet l'Estat a Barcelona. Si jo us ho pregunto,
no és tan fàcil trobar-ho. Hiy ha el Govern Civil, l'Arxiu de la
Corona d'Aragó -del que ara slestà acabant la nova seu al costat
del pont de Marina, i que, encara que es digui així, pertany a
l'Estat-, les estacions de R NFE, l'Estadi. L'Estadi de Montjuïc
l'ha fet l'Estat, que hag és pogut no fer-lo, per hi ha
contribuit.
En els últims anys, Barcelo a si que ha aconseguit que l'Estat
comencés a fer coses. L'Esta està present a l'Auditori -en paga
pràcticament la meitat-, en 1 Museu Nacional d'Art de Catalunya
-paga un terç de les obres- però ja podeu veure que és una
filosofia diferent, en la q al no és l'Estat qui actua, com a
Madrid o Paris, on fa la pir mide del Louvre o el Museu d'Orsay,
sinó que actua en consorc amb les autoritats locals. Els
empresaris d'aquesta ciutat són en realitat les autoritats
locals. Els empresaris de les capitals són els Estats.
Aquesta és una característica molt significativa. Contra el que
es diu a vegades sobre s Barcelona està molt carregada
financerament per què ha fet els Jocs Olímpics, cal dir que amb
els Jocs s'han invertit en aquesta ciutat, en els darrers quatre
o cinc anys, uns 900.000 milions de pessetes, que han servit per
5
�hospitals -hospitals generals, que són el del Mar i el de
l'Esperança, i el Geriàtric i el Psiquiàtric- que també són
municipals, hi ha Conservato*i de música, hi ha Orquestra, hi ha
escoles d'arts i oficis col l'Escola Massana, hi ha escoles
d'ensenyaments especials -d aquestes que la LOGSE preveu i que
moltes ciutats no tenen-.
Tot això vol dir que Barcelon està gastant en aquest moment, per
compte de l'Estat o per compt de l'Autonomia, una xifra que està
al voltant del 17.000 milions de pessetes cada any. Si sumem què
costen aquestes quaranta escoles, les quaranta escoles bressol,
l'Orquestra, el Conservatori els hospitals, els serveis socials
que fem per compte de qui té la competència -en aquest cas
l'Autonomia-, surten 17.000 milions. Aquest és el problema
econòmic d'aquesta ciutat.
Un problema que té a veure amb la seva història. Barcelona té
tres palaus que en diríem rials: el Palau de Pedralbes -el
reial-, el Palauet Albéniz -que es va fer per al Príncep
d'Espanya quan encara no er* Rei, tenint en compte que el de
Pedralbes era ocupat pel cal d'Estat d'aleshores, el general
Franco- i el Palau Nacional de Montjuïc -que es va fer per
l'Exposició del 1929 i que ata s'està refent per què no es podia
deixar abandonat-. I encara podrïem seguir, per que hi ha palaus
antics com el palau reía del Tinell -que també és de
l'Ajuntament-. Molts palaus, moltes escoles, molts hospitals
municipals í molts museus. V_nt-i-quatre museus quan, a Madrid,
museus de la ciutat només n'hi ha un. El Museu d'Art de
Catalunya, el Museu Picasso, els altres del carrer Montcada, el
Museu de Carruatges de Pedralbes, el Museu Clarà, el Museu Marés,
i així fins a vint-i-quatre.
Aquesta és una mica la característica d'aquesta ciutat com a
diferència respecte a les altres. Ha volgut tenir coses que
l'Estat o la societat no li donava, que s'ha muntat ella mateixa
i que, per tant, se les paga.
Això és una situació injusta, per què nosaltres, com a ciutadans
de Barcelona, paguem dos tips d'impostos: els que es paguen a
l'Estat i que després reverteixen a la Generalitat en una part, i
els impostos locals, que són /)àsicament sobre la propietat, sobre
l'activitat econòmica i sobre el vehicle. A totes les ciutats,
aquests impostos locals paguen de tot llevat del que us he dit;
paguen els carrers, el paviment, la il.luminació, la guàrdia
urbana, els bombers, etc. Aquesta ciutat, a més de pagar tot el
que paguen els altres, també ha de pagar hospitals, escoles i
museus, coses que a la resta 4e ciutats estan pagades per l'Estat
o per la Comunitat Autònoma. I Per tant, si nosaltres ja paguem,
7
�igual que els altres, impostos a l'Estat, o cotitzem a la
Seguretat Social per finançar els hospitals, quan paguem impostos
locals per mantenir una part del sistema sanitari vol dir que
paguem dues vegades, per què això ja ho hauríem pagat amb la
nostra quota al Seguretat Social.
Aquesta és la queixa de l'Alcalde de Barcelona, de la que
segurament ja n'haureu sentit parlar moltes vegades. S'arrossega
des de fa molts anys. Es un expedient obert antiquíssim -com el
de l'arranjament d'aquest edifici-, i suposo que finalment
arribarà a bon port.
Jo sóc Alcalde de Barcelona des del 1982 -des del 2 de desembre,
ara en farà dos anys-. L'Aju tament democràtic va començar tres
anys abans, a mitjans del 197 . Ja des d'aquell moment, nosaltres
ens vam plantejar sanejar econòmicament la ciutat, i de fet la
vam sanejar; tant la vam sanejar que després s'ha pogut fer la
transformació que hem fet, ue ningú no nega i que potser és la
més important d'Europa, la me ambiciosa i jo diria, modestament,
que la més ben feta. Ara b , nosaltres hem anat arrossegant
sempre aquesta pedra a la sa ata de fer-ho tenint uns costos que
no hauríem de pagar.
Ho hem acceptat per què, com que
I per què ho hem acceptat ?
un tercer nivell
de
govern,
mentrestant
naixen
estava
l'Autonomia, i aquest terc r nivell és qui hauria de pagar
normalment bona part de les c ses que nosaltres ens estem pagant,
enteníem que es podia apreta , es podia pressionar -i de fet ho
hem fet- però no es podia forçar, no podíem dir que nosaltres
exigim això i si no pleguem. Pensàvem que la ciutat feia
l'esforç, durant un temps -dé anys, suposem-, de mantenir tot un
seguit de serveis mentre nava naixent l'administració que
finalment se n'hauria de fer càrrec en molt bona part.
Per què no li hem demanat a l'Autonomia ? Sí que li hem demanat,
però passa que la Generalitat diu el segúent: nosaltres tenim un
pressupost -que ara ja és volt important, de 1,6 bilions de
pessetes, molt més important que el de l'Ajuntament de Barcelona,
que és d'uns 250.000 miliops de pessetes-, però el nostre
pressupost està fet d'ingressos i despeses que ens envien des de
l'Estat.
Les autonomies agafen tots els seus serveis i aleshores els donen
uns recursos, i això es fa a través d'una comissió mixta de
transferències i una comissii mixta de valoracions, que diuen:
d'acord amb la Constitució i l'Estatut, els transferim aquests
'serveis,
i, en segon 110 , els diners que tenim en els
pressupostos de l'Estat equivalents a la valoració d'aquests
8
�serveis, també passen a ser
quan els van passar els
municipals, ni els museus de
'hospitals, i, per tant, no te
de vostés. Segons la Generalitat,
erveis, no hi eren les escoles
l'Ajuntament, ni els palaus, ni els
en diners per pagar-ho.
Aleshores nosaltres anem a l'Estat, i els diem: senyor Estat, la
senyora Generalitat diu que vostés no els han donat diners per
pagar aquests serveis, però a uests serveis, encara que vostés no
els hagin transferit a la Generalitat, ja hi eren abans, i, per
tant, el que han de fer és obrir una partida del seu pressupost
que digui: escoles municipals, museus municipals, hospitals
municipals, tot plegat, 17.000 milions, queden transferits a la
Generalitat, o a l'Ajuntament, per què a nosaltres ens és igual,
tot i que mes aviat ens agradaria seguir-los gestionant per què
;pensem que ho estem fent bé.
IPerò l'Estat què respon ? lespon: és veritat que nosaltres no
vam enviar aquests serveis pi els diners corresponents, però
també és veritat que amb ell diners que nosaltres enviem a la
Generalitat, per exemple per a ensenyament, n'hi ha prou per què
els paguin a vostés. Per què ? Als territoris on l'Estat fa
l'educació, té unes exigènçies d'acompliment dels estàndards
d'alumnes per aula molt estrictes, i en el cas de l'escola
privada subvencionada, quan els centres disminueixen el número
d'alumnes per aula, disminueix la subvenció. L'Esta diu:
nosaltres sabem que a Catalinya la Comunitat Autònoma no fa el
mateix, sino que encara que baixi el núme ro d'alumnes a les
escoles privades no hi baixa la subvenció, i hem calculat que amb
això s'estalvien o tenen un escreix de 3.000 milions de pessetes;
per tant, si algú els ha de pagar a vostés els 6.000 milions de
pessetes que costen les escòles municipals, ha de ser 3.000
milions la Generalitat i 3.009 l'Estat.
La resposta de l'Ajuntament s que això està molt bé, però que
aleshores es posin d'acord tots dos, Estat i Generalitat, i ho
facin. I no ho fan. No tenen Cap ganes de fer-ho.
Això, aquest joc d'anar d'una banda a l'altre demanant a veure
qui dels dos de dalt ha de pagar, ha durat gairebé déu anys. Ara
estem en una situació en qu estem decidits, com s'acostuma a
dir, a trencar la baralla. Per què ? Per què l'Ajuntament, que
pot pagar molt bé les invers ons que ha fet amb motiu dels Jocs
Olímpics, no podria pagar questes inversions mes els 17.000
milions famosos de la capitalitat. Ara, l'Ajuntament els dirà: si
no ho volen pagar, aquí ho tenen, per què son serveis de vostés.
Aquest any això donarà lloc a una certa discussió política i
econòmica, que segurament vostés veuran, i que jo m'imagino que
9
�s'acabarà de la següent manera. A cadascuna de les àrees hi ha un
regidor, un conseller i un ministre; per exemple, en el cas de
Cultura hi ha el senyor Solé Cura, el senyor Guitart i el senyor
Bohigas, i ara aquests senyprs s'hauran de trobar i hauran de
dir: què fem amb els vint-irquatre museus de l'Ajuntament ?
i
què fem amb aquells museus on l'Ajuntament hi participa ? i què
fem amb totes les infrastructures musicals, com el Liceu, el
Palau de la Música, l'Auditori, on també hi és l'Ajuntament ?
No us parlaré més diners i de serveis, per què no és el tema que
us interessa, però sapigue1, per quan sortiu al carrer i us
preguntin si la ciutat pot pagar tot això, que la ciutat pot
pagar, i ha pogut pagar tot 01 que ha fet més uns serveis que no
li tocaven. Ho ha fet durant aéu anys, i ara es planteja realment
deixar-ho de pagar. La qual cosa no vol dir deixar-ho de fer,
sinó que 1i subvencionin els diners del que està fent, per què
nosaltres creiem que la gesti des de la ciutat, des d'aprop, és
millor que la gestió des de 1 Estat o des de la Generalitat.
*
Hi ha un principi, que t" un nom raríssim i que surt molt
darrerament amb motiu de 'Acta Unica i de la construcció
europea, que és el princi i de subsidiarietat, que dit "en
cristià" vol dir proximitat. s a dir, que les coses sempre s'han
de fer el més a prop possible de la gent, de la ciutadania. Per
tant, si hi ha tres o quatre nivells de govern, el local, el
regional o autonòmic, l'esttal i l'europeu, les coses sempre
s'haurien de fer en el nivell mes baix, que és el nivell local. I
si no es fan al nivell local, ha de ser per què es demostri que
s'és més eficaç o equitatiu des d'un nivell més alt.
El que diu aquest principi de subsidiarietat és un cosa molt
important, i que val la pena que us quedi molt clara: no hi ha
cap justificació "divina", per llei natural, que obligui que
determinades coses s'hagin je fer en un determinat nivell de
govern. El més fàcil d'admet e seria la defensa, que tots estem
acostumats a que depengui d l'Estat, però, tot i així, ni
aquesta, per que, probablemen , en la situació actual d'Europa es
tendirà a que hi hagi primer un batalló franco-alemany, després
la part europea de l'OTAN i finalment una mena de força europea,
que no serà de l'Estat sinó d molts Estats alhora. Per exemple,
el que estem veient a Bòsnia ^ on trobem un regiment espanyol i
d'altres de francesos o d'on sigui, però on tots porten el casc
del mateix color, el blau de les Nacions Unides, i hi van per
impedir que la situació arribj més enllà d'on ja ha arribat.
10
�Per què ho dic, això ? Per què fins i tot allò que des de ben
petits estem acostumats a admetre que ho ha de fer l'Estat,
potser resulta que no ho acabaran fent els Estats. A més, en la
mesura que el comunisme ha c4igut i ja no hi ha la guerra freda
-no existeix aquella situa ió de dos blocs enfrontats que
teòricament obligava cada pa s a estar armats fins a les dents-,
la defensa pot arribar a ser ealment defensa i no atac, i, per
tant, arribar a un conjunt d el persones armades a les ordres d'un
organisme internacional dem cràtic que tracti de posar pau i
defensa allà on hi ha atac i uerra.
Encara que hi ha moltes tradj.cions i moltes inèrcies en la gent
que ho fa, en els governant i en els que decideixen, no hi ha
res escrit que determini quèlés el que ha de fer la ciutat, la
regió, la comunitat autònoma, la petita nació sense Estat,
l'Estat o els organismes suprd-nacionals. En aquests anys, d'aquí
al 2000, veurem molts canvis sobre això. L'1 de gener passarem a
ser pràcticament un espai ense fronteres; podrem travessar
països sense el carnet d'identitat, anar al dentista a Perpinyà
si ens surt més barat que el le la cantonada, posar els diners en
una caixa d'estalvis francesa/si ens dóna més interessos o anar a
universitats europees amb el rograma Erasmus.
Aquesta és la Barcelona i l'è poca que vivim. Una època de canvi,
de transformació i millora, qe de tant en tant passa unes crisis
d'adaptació a aquest creixement. L'actual n'és una, molt
important, en la que els protagonistes socials reaccionen de
maneres diferents, en la que la classe política està passant per
una crisi de credibilitat, en la que la gent tendeix a imaginar
que tot això ja va una mica per si sol i que els polítics ho
compliquen tot -barallant-se gastant molt, donant lloc a una
crisi de legitimitat de la classe política en el seu conjunt-, en
la que les relacions entre a societat i la política no acaben
d'estar clares, i en la que el principi europeu de la
subsidiarietat jugarà un paps molt important per què la gent no
acceptarà que les coses es decideixin massa lluny. Més enllà
d'una certa "moda", el descrèdit de la política acabarà essent
una cosa molt concreta: una exigència de control, de
transparència, en definitiva, de proximitat respecte a les
decisions que es prenen.
El que això haurà de fer, normalment, és que les ciutats tinguin,
dins d'aquest conjunt de sistemes i nivells de govern, un
protagonisme més important. L'Europa que està naixent,
curiosament, serà una Europa "més europea", és a dir, amb més
coses posades en un nivell alt, però també amb moltes més coses
situades en un nivell més baix, el de les ciutats. Més Europa i
menys nació, però més ciutat.
11
�PREGUNTES DELS ALUMNES ASSIST NTS:
- Vosté ha dit que la Genera .fitat hauria de pagar algunes de les
despeses que té 1'Ajuntamet. Creu que això serà realment
possible ? Com s'aconseguirà
Com ja us he avançat, jo cre que això anirà diferent per a cada
área. Es a dir, que l'Area de Cultura s'ho muntarà a la seva
manera, i que l'Area de San tat o d'Ensenyament també ho faran
així. En el cas d'Ensenyament, que us afecta, l'Ajuntament hi
està, però hi està una mica a contra cor per què ho fa pel seu
compte i paga coses que hauri de pagar l'impost sobre la renda i
no amb l'impost de circulació o l'IAE. Les quaranta escoles que
té l'Ajuntament s'estan pagan amb impostos locals.
Quina solució es trobarà ? En el cas d'educació, l'Ajuntament
acaba de formular una proposta a la Generalitat que va en la
següent línea: crear una cosa que hi havia abans de la guerra i
que és el Patronat Escolar. Aquest Patronat tindria totes les
escoles municipals i totes les d'EGB que no ho són i pertanyen a
la Generalitat, més, a partir de la Reforma, les escoles de
Secundària. L'Ajuntament té quaranta escoles i la Generalitat en
té unes 250. Ara, la Generalitat paga els mestres i les despeses
pedagògiques i d'administració, mentre l'Ajuntament fa de
"casero" per què se'n cuida de la casa; a les escoles municipals,
l'Ajuntament paga els sous, 41s edificis, els llibres i tot el
que cal. La solució és er un sol paquet amb tot, que
constituiria el Patronat Escolar de Barcelona. Al Patronat hi
hauria una doble representació: un 60 per cent seria de la
Generalitat i un 40 per cent de l'Ajuntament. La Generalitat
manaria en les directrius, Os programes i l'orientació general;
la gestió del Patronat s'encomanaria a un segon nivell, que
podria anomenar-se Institut, c n l'Ajuntament tindria la majoria.
Es una mica el que s'ha come nçat a fer amb els hospitals. Els
quatre hospitals municipals e stan en un consorci, el Consorci
Hospitalari de Barcelona, on a majoria la té la Generalitat però
a l'òrgan de gestió, que es qui porta el dia a dia, té majoria
les
sancions,
les
l'Ajuntament. Les pautes financeres,
es porta a nivell podríem dir-ne
inspeccions, els preus, etc.
"nacional", i la gestió, q e és molt important que estigui a
prop, es porta en el nivell ori té majoria la ciutat.
Aquesta podria ser la solució, sobre tot si entenem que, amb
això, els diners els aportaria l'Ajuntament tal com ara -els
famosos 17.000 milions-, però "baixant", és a dir, amb un
13
�programa en el temps que diggés: el primer any gastarem tot el
que estem gastant, però l'any següent gastarem un tant per cent
menys, i així successivam9nt, mentre la Generalitat anirà
augmentant les seves aportacilns, d'acord amb l'Estat o no. La
Generalitat ja s'espabilara per veure si els diners els treu del
bilió i mig que té, o aconsegueix que l'Estat li'n doni més.
Per a mi, l'ideal seria a conseguir una cosa que no s'ha
aconseguit mai en aquests déu anys: taules triangulars; és a dir,
que s'hi puguin seure l'Estat, la Generalitat i l'Ajuntament. Si
no hi ha taules triangulars, no hi ha solució del problema, per
què sempre que l'Ajuntament ho va ha demanar ens diuen que és
cosa de l'altre, ï quan vas a l'altre et diuen que és l'un. Tot
tenen una mica de raó, però 1 final un es queda sol assentat a
la cadira. L'única forma és t nir-los tots dos davant.
La "moda" en aquest país, der a moltes coses -fins i tot per
promoció econòmica o temes culturals-, serà la de les "tres
potes", sistemes que funcionaran a base de la col.laboració entre
Estat, Generalitat i Ajuntament. Es el cas, per exemple, del
Museu Nacional d'Art de Catalunya o, aquest una mica diferent,
del Museu d'Art Contemporani, que està avui als diaris, on la
tercera pota és el sector privat. A Barcelona quasi tot s'ha de
fer a base de solucions d'aqesta mena. No som capital, i per
tant hem d'enredar una mica a tothom per què hi col.labori.
- Quin va ser el millor i el
itjor dia dels Jocs Olimpics ?
El pitjor va ser el primer. No em refereixo a la inauguració,
sinó a l'endemà. Si a mi m'e ien a Atlanta i em demanen opinió,
els diré: escoltin, el segon dia ho passaran molt malament. Els
Jocs Olímpics són 27 campionats del món simultanis, amb quinze
mil atletes i entrenadors, amb unes setanta instal.lacions que
funcionen pràcticament alhoria i amb uns sis-cents autocars per
portar la gent des de les cinc viles a les instal.lacions, més
2.000 turismes, també de la flota olímpica. Aquests sis-cents
autocars feien 279 rutes capa dia -una mica més del que fa
diàriament la companyia de Transports de Barcelona-, amb
conductors que no eren necesbàriament de la ciutat, sinó més
aviat de fora per què no hi ha prou amb els autocars que hi ha
disponibles per llogar a la ciutat, i que són gent que no s'han
pogut entrenar per què es guanyen la vida amb el seu autocar.
Això vol dir que haurien de venir un temps abans per entrenar-se,
un temps que l'hauria hagut de pagar el COOB, que, amb moltes
despeses com aquesta, en comptes de tenir un petit benefici com
el que tindrà hagués tingut pèdues.
14
�Hi ha un dia, el segon, en q1è tot això es posa en marxa. El dia
de la inauguració, el mésIdifícil és portar les quinze mil
persones des de la Vila Olímpi.ca fins a l'Estadi, tenir-los en un
racó fins que surtin i després evaquar-los una altra vegada cap a
casa seva, interferits amb l s 60.000 persones que assisteixen a
la cerimònia. Però això és olt més senzill que el que passa el
segon dia, quan es fa to això més els 27 campionats que
comencen.
El pitjor dia, doncs, és el Segon, però el tercer ja és una mica
menys problemàtic, el quart éncara menys, el cinquè també i el
sisè ja és tot fantàstic. Per què ? Per què això és com un
sistema d'aprenentatge, de gups, que és molt difícil d'ordenar,
i fins que no està ben entrenát del tot la gent es perd.
El millor dia és en part l'4ltim, per què tot s'ha acabat...,
però també el primer per què 4ls Jocs han començat. Es el millor
moment, quan la fletxa encén él pebeter, per què tot una història
s'ha acabat i en comença una filtra. Una història de déu anys es
va acabar en el moment en que aquell dard va encendre el pebeter;
totes la programacions, l'ansietat, la planificació,
l'entrenament, el finançament, la previsió, tot això es va acabar
i començava l'acció.
- Sembla ser que la ciutat de Barcelona està agermanada amb
Boston. Voldria saber si l'A untament ens podria proporcionar un
institut d'aquesta ciutat nord-americana per fer intercanvis.
ls americans, curiosament, són molt
es pensa i els costa molt viatjar;
on tenen de tot, i els intercanvis
n luxe, una cosa exòtica. Però ara
els Estats Units canviaran molt en aquest sentit. S'ha acabat una
epoca, i aquesta època de nacionalisme americà extremat deixarà
pas a una altra de més apertura, de més curiositat i de més
intercanvi.
Si. No hi ha cap
més tancats del
viuen en un país
internacionals es
problema.
que la gent
molt gran,
consideren
Amb Boston tenim molt bones
plegats. Hi ha contactes,
Medicina, però tot dependr
agermanaments serveixen quan
no són una capsa buida. En a
què es truca allà i se'ls d
que vulgui fer intercanvis.
relacions. Hem fet algunes coses
per exemple, entre facultats de
molts de nosaltres mateixos. Els
i ha gent que el vol fer servir, si
uest cas, no hi hauria problema per
u que busquin un institut a Boston
15
�Jo veig Europa com un sistema de ciutats. A diferencia del que
passa en altres continents, les ciutats han tingut a Europa un
paper molt relevant. Si abas vèiem telegràficament la història
de Barcelona, la història c'Europa és la història de moltes
barcelones, de moltes ciutat que han començat essent una petita
colònia romana, al costat de ' la costa o terra endins, i després
han fet un comtat, una república o un Estat, i algunes fins i tot
un imperi, com Viena, LondrEs o París. Aquestes ciutats són les
que formen la realitat física d'Europa.
Europa no s'entén només en termes d'alemanys, anglesos o
francesos; si només fos així, Europa estaria sempre barallada.
Curiosament, amb totes les cisis que va passant, no s'acaba de
trencar mai. Si jutgéssim noms des de l'aspecte nacional hauríem
d'arribar a la conclussiò que Europa és impossible. Es impossible
que els alemanys i els francesos s'entenguin, que els anglesos i
els francesos s'estimin, que els portuguesos i els espanyols no
es tinguin tinya; pera a sota hi ha una cosa que els uneix a
tots, i és que les ciutats, tot i ser cadascuna ella mateixa,
parlen un llenguatge comú. Els joves de Milà o de París parlen el
mateix llenguatge que vosaltres, tenen les mateixes
preocupacions, les mateixes manies, els mateixos ídols, les
mateixes passions, vesteixen pràcticament igual. Es a dir, hi ha
un sistema d'igualar Europa qúe són les ciutats. Cada ciutat és
capital d'una cultura, com ás el cas de Barcelona, que té les
seves ambicions de ser ella mateixa, però al mateix temps té una
gran similitud i una gran germanor amb llocs com Marsella, amb
els que, per exemple, s'hi barallaria en el camp del futbol.
Voldria concloure demanant-v s que imagineu que formeu part d'un
projecte important que es diu Europa 2000, del qual Barcelona en
serà un element molt significa tiu -respectat en aquest moment-,
i en el que vosaltres hi heu de jugar un paper. Podeu demanar
molt d'Europa, però també odeu donar. Us demano que sigueu
exigents, per què si no Eur opa no sortirà bé, Barcelona no
sortirà be, però que al matei x temps us acostumeu a arriscar. La
ciutat i el país no us donarar. les coses fetes.
Abans es deia: hi ha gent que crea llocs de treball, els
empresaris, i gent que els ocupa, els treballadors, però ara la
frontera entre ambdues coses \ia desapareixent, i trobar una feina
és quasi tant difícil com crOar-la. Per tant, no us limiteu a
esperar la llista de l'INEM o la beca corresponent; feu-ho, però
no us tanqueu a la possibilit4t d'emprendre, d'arriscar i produir
les coses que considereu que ]Ja societat necessita.
*
12
�- Usted habla del Patronat Escolar de Barcelona, pero hay centros
concretos donde los profesores, a raíz de la reforma de la
educación primaria y seculdaria, están padeciendo graves
problemas y algunas discrimin4ciones. Un problema grave es el de
la falta de sustituciones por parte de profesores. Quisiera saber
si el Ayuntamiento tiene intención de hacer algo para arreglarlo,
y cómo funcionan los temas de selección de personal ?
No lo conozco con detalle, pe o es muy posible y no me extrañaría
nada que no hubiera sustituci nes hasta el uno de enero. Si usted
me ha oído antes entenderá po qué.
Usted dice que los presupuestos de educación son cortos en el
Estado, la Generalitat y en el Ayuntamiento, pero en el
Ayuntamiento no son nada coros; son enormemente mayores de lo
que deberían ser. Los presupuestos municipales de educación son
de 12.000 millones de pesetas al año. Lo que pasa es que de estos
12.000 millones, hay, para empezar, 3.500 que vienen obligados
por la ley para mantener en bien estado físico las paredes de las
escuelas de EGB. De estos 3.5000 hasta los 12.000 millones
totales, son gastos que hce la ciudad por cuenta de la
Autonomía.
Usted sabe que en Formación Ptofesional la escuela municipal está
concertada, y, por tanto, ahí todavía nos salvamos un poco con
una subvención, pero que de todos modos no cubre ni mucho menos
las necesidades de los costes,
Repito. Lo que el Ayuntamiento está haciendo es proponer a la
Generalitat la creación de un Patronat Municipal Escolar, en el
que se pongan en común tildas las escuelas, nacionales y
municipales, y que esto se cestíone conjuntament, también con
presupuestos conjuntos. Mientras esto no sea así, estaremos en
una situación absurda en la que todos los señores que estamos
aquí estaremos pagando 8.000 millones de pesetas dos veces: una
con el impuesto sobre la renta de las personas físicas, el
impuesto de sociedades, el IVA, es decir, todo lo que pagamos al
Estado y a la Generalitat; y otra en el momento de pagar los
impuestos municipales. Y est no es justo, porque los ciudadanos
de Madrid, Valencia, Bilbao o Tarragona no lo tienen que pagar.
la
- Actualment hi ha molt p oblemes per poder entrar a
Universitat, però quines pos ibilitats hi ha d'accedir a altres
sortides i altres professions
N'hi ha. Jo estic d'acord en què encara està tot orientat cap a
16
�fer grans obres de tot tipus: esportives, viàries, l'aeroport,
torres de comunicacions, aleries de serveis, clavegueres,
platges noves, port olímpic.
D'aquests 900.000 milions de essetes, la meitat són privats; una
inversió privada que s'ha fet per treure'n beneficis. Per
exemple, a la Vila Olímpica, on nosaltres, com a sector públic,
vam preparar el terreny, vam fer les clavegueres, vam treure la
via del tren, etc., la urbanització de les cases les va fer una
empresa en la que el sector públic només és una part -un 40 per
cent, un vint per cent de l'Ajuntament-. En el Port olímpic ha
passat una mica el mateix. Telefònica, que en el fons és una
empresa privada que cotitza al mercat, fa tot un seguit
d'inversions en la xarxa de fibra òptica -250.000 milions en
quatre anys-.
La resta d'aquests 900.000 milions són d'inversió pública, la
meitat de la qual correspon a l'Estat, que és el gran inversor
públic. A l'Ajuntament, per tant, només li queda una quarta part,
el que representa una octava o una dècima part dels 900.000
milions. La inversió feta al voltant dels Jocs Olímpics, la
inversió del 92, a la ciutat li pesa, però la pot aguantar. A
més, totes les obres que s'han fet donen un rendiment, per què
des de que hi són la ciutat Os millor, té més inversió, no hi ha
més activitat per què ara hi ha crisi però hi ha menys crisi de
la que hi hauria si no s'haguessin fet.
En canvi, el que si és una pifoblema econòmic per a aquesta ciutat
és que, pel fet de no ser capital i voler-ho ser, té molts més
equipaments a costa dels ciutadans dels que tindria. Els
equipaments que, torno a dir, a Madrid o a París fa l'Estat, aquí
els fa la ciutat.
Això és el que nosaltres
n diem despeses de capitalitat, o
despeses de suplència, pe
què aquestes despeses supleixen
despeses que haurien de fe els nivells de govern superiors,
sigui l'Estat o sigui la Generalitat. Aqui hi ha, bàsicament,
ensenyament, cultura, serveis socials i alguns altres conceptes
com sanitat. Aquests són serveis que l'Ajuntament fa i que la
ciutat es paga a ella mateixa, quan normalment en una altra
ciutat els pagaria l'Estat o l'Autonomia.
Per exemple, en ensenyament ,
a Espanya no hi ha cap ciutat que
tingui escoles d'ella mateixa , que tingui un sistema escolar. En
aquest país, els sistemes C scolars són sistemes nacionals: la
"escuela nacional" abans, i ara l'escola de la Generalitat, que
té els mestres, els edificis , el material, etc. A Barcelona, en
canvi, hi ha quaranta escole s que són municipals. I hi ha quatre
6
�variades, des de fabricaci4 de liposomes fins a elaboració de
mapes, passant per contabilitat per ordinador. Si voleu són
feines senzilles, amb gent mplt jove, però són gent que es van
espabilant. La idea és queiells hi estiguin quatre anys com a
màxim i després pleguen o es uanyen la vida a fora, deixant el
lloc buit per què uns altres uguin venir.
Jo em penso que us interessar a fer una visita un dia a Barcelona
Activa, amb la directora i e Quico Trillas. A més, hi ha altres
programes interessants. Un d' lls és l'ODAME, d'orientació i ajut
a dones empresàries, que h permès que 260 dones hagin creat
empreses de tota mena. Se'ls dóna un recolzament inicial per què
puguin moure's en el món de la burocràcia, dels bancs, etc. En
aquesta ciutat hi ha cent(Inars de dones que, tenen ganes de
treballar, que no trobes feina salarial i que voldrien
instal.larse per fer des de patrons fins a serveis de traduccions
o de tota mena, però no poden fer-ho per què els falten les
nocions bàsiques per muntar una empresa. Tot això se'ls explica,
i està tenint un èxit molt gr n. L'altra dia vam estar donant els
diplomes d'ODAME, i potser h ha dos-centes empreses creades en
els últims anys, algunes d'el es amb un èxit brutal.
Hi ha algun altre programa en el mateix sentit, i amb el Quico
Trillas podeu tenir-hi accés.
- El fet que Estat i Generalitat no es posin d'acord, pot
repercutir negativament a Barcelona ?
Això s'exagera molt, però /a l final sempre ens acabem posant
d'acord. El que passa és que el més visible és la polèmica. Si
mirem la premsa d'avui (-asafa La Vanguardia-), en aquesta
polèmica sobre el Museu d'Art6Contemporani, diu "Guitart apoya a
Bohigas para reducir el poder ejecutivo de la Fundación en el
MACB", a plana sencera; després surt l'Alcalde dient "Habrá
acuerdo", però en un espai molt petit. Els diaris no vénen si no
hi ha "cacau". Aquesta polèmica beneficiarà a La Vanguardia, que
vendrà una mica més, però després es posaran tots d'acord. Es
posaran d'acord per què aquests senyors privats han reunit 800
milions de pessetes de dona c ions per comprar quadres. El que
passa és que sempre es dóna aquesta sensació de baralla.
- Per què l'Ajuntament encari conserva l'escut de Barcelona que
es va; imposar durant el franquisme ?
18
�No. Això és el diu un seny a r que es diu Cardona i que hi està
emparrat.
(-L'Alcalde s'aixeca i dibuix a la pissarra de l'aula-)
Això és l'escut de Barcelona, amb les quatre barres i dues creus
de Sant Jordi. Es veuen due barres a cada banda per què és un
camp de quatre barres sobre 1 qual s'han posat les dues creus.
Jo sempre ho heu vist així, encara que al llarg de la història hi
ha hagut de tot. L'Altra dia 4a venir un fotògraf d'una revista a
l'Ajuntament, i hem va fer fotos davant de cinc escuts diferents.
N'hi ha via de moltes formes; alguns tenien dues barres a cada
banda i les dues creus, uns altres quatre barres per banda i les
creus, i fins i tot un que terra tres barres a cada costat.
Jo us diré per què es fa servir aquest que dius que és franquista
però no és ni de bon troç. Si tu fas un escut amb quatre barres
per banda, el gruix de la Greu és molt més gran que el de les
barres, que es reconverteixén i deixen de ser-ho, per què les
barres són barres si són preu gruixudes -s'ha de tenir molta
barra-. Estèticament és do]lent. I si en vols fer quatre però
gruixudes, aleshores no deixés espai per al fons, que ha de ser
groc. En colors, el vermell i el groc poc clars es converteixen
en taronja si es miren de lluny. Per exemple, si mireu les
empreses d'enderrocs, que totes es diuen Pérez, Martínez o
González, totes es posen escuts amb quátre barres, i si poguessin
se'n posarien setze; sembla que, per què se'ls consideri ben
catalans, pensen que, quantés més barres millor. Amb aquestes
coses, però, no es pot jugar tassa.
- Barcelona ha estat capital de l'esport amb els Jocs Olimpics.
En aquest institut també hem patit, i molt, els problemes de les
obres dels cinturons, i encara queden restes per acabar
d'arreglar. També ens fan fálta unes instal.lacions esportives
millors. Quan s'arreglarà tot això ?
Mireu, aquí està el regidor del districte, i ell us pot
contestar millor que jo.
(-Parla Albert Batlle-)
Com ja coneixeu, això era un orfelinat, i quan va deixar de serho es va passar a l'Ajuntament. Quan va venir l'Autonomia,
l'Ajuntament va cedir l'edifici a la Generalitat per què s'hi
posés el BUP i la FP. El Con4ell Escolar que hi havia aleshores
va venir a l'Ajuntament i en. van dir que el centre no tenia les
19
�la Universitat, i a més és ura cosa genètica que es transmet de
generació en generació: el camperol vol que el seu fill no ho
sigui, que tingui estudis pr:_maris, i l'obrer industrial vol que
el seu fill no sigui i tingui estudis secundaris i Batxillerat, i
l'administratiu, que ja té tot i això, vol que el seu fill vagi a
la Universitat.
Es un atavisme, una cosa que portem gravada a dintre i és molt
difícil de combatre, si és que s'ha de combatre, per què té
molts aspectes positius. Però en té de negatius, pel que té de
minusvaloració de la feina que es fa sense la quota de formació
que es considera "desitjable", i que moltes vegades la història
demostra que es fa millor, que la fa la gent més feliç o que fa
la sacietat més rica. I tots elstem cansats de veure ídols nostres
que no van acabar no sé qin curs de no se quin nivell de
l'ensenyament, i que es van cedicar a un altra cosa; metges que
de sobte van veure que la pintura "ero lo seu", o aquell que es
va dedicar a la mecànica i va acabar fabricant cotxes.
Encara que aquests sempre s'exageren -els americans, sobre tot,
en fan exemple general-, j. per tant hem d'anar una mica en
compte, jo crec que a vosaltres us tocarà trencar una mica amb
aquest atavisme. Us tocarà plantejar-vos obertament què feu. Hi
ha la famosa pregunta de "est1dias, trabajas o diseñas", però us
tocarà plantejar-vos seriosam4nt una quarta resposta, que pot ser
la d'emprendre, la d'"establit-se". Potser a algú de vosaltres li
tocarà no treballar a sou; també podeu esperar la trucada de
1'INEM, però potser no arribp, o seguir estudiant però arribarà
un moment que no podreu est diar més. Aleshores us haureu de
plantejar produir, i produir vol dir que en la frontera entre la
formació profesional i la c eativitat empresarial hi ha coses.
N'hi ha moltes menys de les que hauria d'haver per facilitar-ho,
però n'hi ha.
L'Ajuntament de Barcelona, cue no té tampoc -com sempre passacompetències en aquesta matèria, va decidir, el 1984, que ja
estava tip de veure gent sensé feina i sense oportunitats de fer
negoci, va muntar diverses coses. Una d'elles va ser Iniciatives,
una societat de creació d'empreses privades amb algun element
d'interés general. Pero va fer altres coses, situades a la
frontera entre el mercat i eT no mercat. Són uns programes que
estan agrupats al voltant d' na institució que es diu Barcelona
Activa.
Barcelona Activa té, allà On era la fàbrica de la Hispano
Olivetti a la Gran Via, un v}ver d'empreses, àmb uns mòduls de
15, 20, 30 metres quadrats. Hi ha instal.lades 40 o 50 petites
empreses d'un, dos o tres treballadors, que van les coses més
17
�^^
r
instal.lacions esportives que`ha de tenir; vam contestar que això
estava cedit a la Generalitat, i és a ella a qui li correspon
construir aquestes instal.lacions; nosaltres ja construïm els
equipaments esportius a les escoles de primària. Aleshores, la
Generalitat va dir que el te reny no era seu, que l'Ajuntament
els havia cedit l'edifici erò els terrenys del voltant no.
Llavors vam fer un acord de cessió dels terrenys a la
Generalitat, que s'acabava el mes d'abril d'aquest any. Vam
negociar la nova cessió a la Generalitat, per un periode de temps
més llarg, per què pogués fer les noves instal.lacions; vam estar
negociant, l'Ajuntament va ilposar un cànon -que és un principi
segons el qual l'administració autonòmica paga per fer servir un
espaí que és propietat de to s els ciutadans de Barcelona- de 15
milions de pssetes, això va anar al Consell Plenari de
l'Ajuntament, es va aprovar 4er unanimitat de tots els grups, i
ens vam trobar amb la sorpresa que el Departament d'Ensenyament,
després d'haver-ho pactat tot, no ho va acceptar. I ara estem en
aquestes. Suposo que, com deia l'Alcalde, també amb això
arribarem a un acord, i les instal.lacions esportives les
construirà l'administració a qui correspon i farà el manteniment
i arranjament de tot el que gieda pendent.
(-Torna a intervenir l'Alcalde -)
Potser s'hauria d'explicar qie en la història recent ha succeït
que l'administració que ha d'invertir, sigui en ensenyament, en
vivenda, en el que sigui, demána la cessió gratuïta dels terrenys
a tots els ajuntaments. Com els diners són pocs, els ajuntaments
normalment ho han cedit, per $uè si no no hi hauria inversions.
Jo crec que ara això també cazviarà. Canviarà per què, segons els
càlculs que es fan, la Generalitat hauria de gastar a Catalunya
tant com el que gasten tots e s ajuntaments junts, és a dir, que
els diners es gastessin meitat i meitat entre Generalitat i
ajuntaments. Però resulta qse la Generalitat ja està en aquest
nivell però els ajuntaments estem encara a la meitat. Els
ajuntaments, per tant, creiem que d'aquí el 2000 s'ha d'arribar
-aquest és l'objectiu que h i ha fixat- a una igualació de les
públiques
despeses públiques local
amb
les
despeses
autonòmiques. I això només es podrà aconseguir a través de
transferències de recursos d l'Estat i les autonomies cap als
ajuntaments, que ja és que s posa el principi de subsidiarietat,
econòmicament parlant.
Una de les coses que passarà s que els ajuntaments diran: no, si
vostés volen fer unes cases o una escola, o si els meus ciutadans
demanen que vostés facin uns eterminades instal.lacions, vostés
20
�hauran de comprar, o llogar acuests terrenys, que seguiran essent
de la ciutat, es mantindran en el seu patrimoni. Inicialment
passarà que la Generalitat irà que no ho fan; ho faran a la
ciutat del costat, però arrib ra un moment que els ajuntaments es
negaran tots per què això vol dir descapitalitzar les ciutats.
21
�
Dublin Core
The Dublin Core metadata element set is common to all Omeka records, including items, files, and collections. For more information see, http://dublincore.org/documents/dces/.
Title
A name given to the resource
09.01. Activitat de representació (com a Alcalde)
Date
A point or period of time associated with an event in the lifecycle of the resource
1982-1997
Description
An account of the resource
Aquesta sèrie agrupa els documents sorgits de la funció representativa de l'exercici del càrrec d'Alcalde de Barcelona.
Dublin Core
The Dublin Core metadata element set is common to all Omeka records, including items, files, and collections. For more information see, http://dublincore.org/documents/dces/.
Identifier
An unambiguous reference to the resource within a given context
4202
Title
A name given to the resource
Institut de batxiller Carles Riba / Xerrades
Type
The nature or genre of the resource
Discurs
Creator
An entity primarily responsible for making the resource
Maragall, Pasqual, 1941-
Format
The file format, physical medium, or dimensions of the resource
Textual
Abstract
A summary of the resource.
Breu història de Barcelona. Projecte de la Europa 2000. Barcelona és la unica ciutat d'Espanya que té escoles, museus i hospitals municipals, això vol dir que Barcelona està gastant per compte de l'Estat i l'Autonomia. Com a ciutadans de Bcn paguem dos tipus d'impostos: els que es paguen a l'Estat (i que desprès una part reverteix a la Generalitat) i els impostos locals. Això vol dir que paguem dues vegades.
Spatial Coverage
Spatial characteristics of the resource.
Institut de Batxiller Carles Riba
Language
A language of the resource
Català
Subject
The topic of the resource
Història
Barcelona
Autonomia
Balança fiscal
Urbanisme
Infraestructures
Acció política
Model social
Educació
Date
A point or period of time associated with an event in the lifecycle of the resource
1992-11-11
Provenance
A statement of any changes in ownership and custody of the resource since its creation that are significant for its authenticity, integrity, and interpretation. The statement may include a description of any changes successive custodians made to the resource.
Aquest document forma part del fons municipal de l’Ajuntament de Barcelona (productor de la documentació) i és còpia digital de l’original custodiat a l’Arxiu Municipal Contemporani de Barcelona.
EAD Archive
The Encoded Archival Description is a common standard used to describe collections of small pieces and to create hierarchical and structured finding aids.
Level
The hierarchical level of the materials being described by the element (may be other level too).
Document
Discursos i conferències